Opmerkelijk hoe sombere beelden en sombere liedjes en trieste verhalen je kunnen opmonteren. Maar niet het bovenstaande.
En wat ook helpt is doen alsof. Alleen in de lift je hoofd laten zakken, een sombere teneergeslagen houding aannemen en dan mompelen: Het leven is vreselijk. Het leven is ellendig. Het leven is vreselijk ellendig. Heer Lijk zielig doen. Indulge in self pity. En vervolgens spontaan glimlachen, goedgemutst die lift uit stappen en iedereen "goededag !" wensen.
En het gezelschap van een lieve leuke vrouw. Of poesjes. Of kinderen af en toe...hm, soms word ik van die drukte wat minder vrolijk.
Een ervaringsdeskundige vertelde mij dat je een depressie kunt herkennen aan het feit dat je bij mooi weer somber wordt omdat het niet klopt, jouw gemoedstoestand en het weer. Ik voel me zo somber en slecht dus moet het wel regenen. Daar werd ik vrolijk van, omdat ik er de conclusie uit kon trekken dat ik nog geen echte depressie heb gehad. Wel een periode gehad van moeilijk opstaan, als je je werk en je relatie niet meer leuk vindt, da's gewoon zwaar. Als er geen humor is in de relatie en elk gesprek ruzie-achtig serieus verloopt, dan moet je de relatie zo snel mogelijk verbreken, dat is een erg slecht teken.
En wat helpt is tegen iemand aan janken over hoe zwaar het leven wel niet is en dan horen:
"Zielig doen is ook een kunst."
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment