Mijn goede vader was een ondergedoken kind tijdens de hongerwinter (“spannende tijd ! spannende tijd !,” zei hij altijd). Hij kon heel verontwaardigd in een restaurant zeggen:
“Die biefstuk, lijkt net de reet van sinterklaas !”
Zat ik als 8-jarig jochie weer een half uur te giechelen. Dat is nu 34 jaar geleden. Ah, le(s?) temps d’autrui.
No comments:
Post a Comment