L’uomo è come il giornale

In 1991 had ik een vriendin waar ik na verloop van tijd enigszins wild van was geraakt, een fiscaal juriste en violiste. Op een dag bezocht koningin Beatrix het koninklijk conservatorium. Zij sprak niet met één, niet met twee maar met drie hete aardappels in de keel. Zelfs de toenmalige vriendin vond het “wel heel erg bekakt.” In dat soort gevallen treedt er bij mij een soort contrarian paradox op. Als iemand zo bekakt doet, dan heb ik de neiging om het tegenovergestelde gedrag te vertonen. Dat is vast puberaal.

Indertijd wilde ik het volgende zeggen toen ze langs schuifelde:
“Godver, majesteit, nou oppassen of ik steek een vinger in je kont !”
Maar ik stond daar te buigen en te lachen als een arme landgenoot. Een paar jaar later, 1997, zag ik Hans Teeuwen voor de tweede keer. Op het toneel. Ik had hem één keer eerder apestoned gezien op station Roosendaal. Toen vond ik hem erg zielig, want ik doe niet aan drugs. Nu vraag ik me wel eens af wie er zielig is.

Als mijn vader vroeger een chique taart met bontmantel zag en heur bekakt hoorde praten, dan zei hij: “wat een kakmadam !”
Een ander uiterste is dan weer Tineke Verburg, avro presentratrice rond 1980. Tussen 13 en 17 jaar (rond 1980) was ik een beetje verkikkerd op haar. Toen ik haar rond 1996 iets vaags zag presenteren was mijn eerste gedachte: Maar die hoort thuis in het Scheveningse viswijvenkoor. Nu ik denk ik zelfs dat niet meer en zap snel angstig weg als ik Tineke zie.

Of die schertsfiguur Pronk met dat slappe stofzuigergezicht. Deze mister Bean mocht op een gegeven moment niet meer met KLM vliegen omdat hij stewardesses bezopen lastig viel. Op zijn ministerie viel hij de aantrekkelijkste dames lastig, telefonisch en hij werd handtastelijk, zodat zij besloten op te stappen.
Wordt het geen tijd dat dit soort lieden een schop onder hun hol krijgen ? Dat zij opstappen in plaats van aantrekkelijke dames ?
Lubbers was weer een graadje erger, maar daar vonden dames dat soms prettig in zijn jonge jaren. De erotiserende werking van macht. Helemaal gevaarlijk zijn oude mannetjes zoals Bolkestein (bij de Europese Commissie hield deze zure oude man er een 30-jarige vriendin op na, waar hij hartelijk om kon lachen). Zo’n corrupte “beste Els” man gunnen we toch wel wat ? We zijn toch niet jaloers, moraalknechtje ? Mannen verwarren geld, liefde, macht en seks net zoals vrouwen, dus dat brengt de zaak weer in evenwicht.

Deze is voor vieze mannen zoals Bolkestein, Pronk, Lubbers en Brinkhorst:

L’uomo è come il giornale:

Da 20 anni a 30 è quotidiano
Da 30 a 40 è bisettimanale
Da 40 a 50 è settimanale
Da 50 a 60 è mensile
Da 60 a 70 esce solo in edizione straordinaria

Een man is als een krant:

Van 20 tot 30 jaar komt hij dagelijks uit.
Van 30 tot 40 komt hij tweewekelijks uit.
Van 40 tot 50 komt hij wekelijks uit.
Van 50 tot 60 komt hij maandelijks uit.
Van 60 tot 70 komt hij alleen als buitengewone editie uit.

Deze is voor nare geesten uit de mist van het schimmenrijk: Verdonk, Neelie K., Maij-Weggen en Ninabrink.

Iedere vrouw is als gal; maar zij heeft twee goede momenten, het ene in de slaapkamer, het andere bij haar dood.

Praatclub Karel van de Graaf (250.000 EUR bruto per jaar, waarvoor eigenlijk ?) met Midas Dekkers en Pieter Winsemius.“Bij de apen word je top-aap om meer te eten en om meer te neuken, daarom begrijp ik mensen niet, de macht om de macht alleen, waar slaat dat op ?”, vroeg Midas Dekkers aan de voormalige minister van Milieu, Winsemius.
“Nou, meneer Winsemius, u eet niet erg veel”, zei Kareltje lachend.

Winsemius lachte zeer zunigjes, hij kon toen nog niet weten dat hij een boekje over Cruijff zou gaan schrijven om datgene wat je niet uit ke leggen, uit te leggen. Je moet toch wat in dit leven ? De één schrijft een leuk positief boekje, de ander schrijft een verzuurd, jaloers en verbitterd stukje over what everybody knows. Naar mijn oprechte mening is de één beter af dan de ander.

Hoe meer het over geld gaat, des te corrupter, vuiler en viezer. Kijk maar naar Brinkman in de bouwwereld, daar gaat ook veel geld in om.