“Wat is uw motivatie om juist op deze functie reflecteren ?”
“Het lijkt me boeiend om me met internationale, juridische, beheers- en/of beleidsmatige aspecten van dit vakgebied bezig te houden en dan met name om binnen het team vooraf geformuleerde doelen te bereiken. Eens droomde ik ervan ambtenaar te worden. Lekker achter het bureau van mijn vader met een nietmachientje en type machine in de weer. Aan het epibreren. Ja, die rol van een buitenboordmotor, daarnaar ben ik op zoek. Oog en oren van de minister, ook niet verkeerd. Is het mogelijk om het verschil tussen outcome en output te registreren ? Wordt er actief gemonitord ? Die scheiding tussen beleid en uitvoering lijkt me wat rigide en niet adequaat. Geen goed beleid zonder deugdelijke uitvoering, geen goede uitvoering zonder doordacht beleid. Daaraan wil ik een bijdrage leveren. Die rol van kennismakelaar, die rol van intermediair, bruggenbouwer ook, waarom geen scheepsbouwer met dat onrustige en woelige water. Heu, heu. Hoe staat u daar tegenover ? Je moet tot compromisvorming in staat zijn met al die tegenstrijdige belangen. Kan ik ook een referentie over u als leidinggevende krijgen, dat is namelijk niet onbelangrijk, hoe is de relatie tussen de medewerkers en u, tussen de directeur en u, de secretaris generaal en deze afdeling. We moeten ervoor waken niet teveel te navelstaren.
Kijkt u eens hier, dankzij 18 jaar werkervaring ben ik steeds vaardiger geworden in (projectmatig) samenwerken, klantgericht en flexibel handelen, plannen en organiseren, analyseren, problemen oplossen, stressbestendigheid, initiatief nemen en dat zal nuttig zijn. Voorbeelden ? Project a, waarin een directie een gedoogbeschikking wilde verlenen door de staatssecretaris en daarmee eigenlijk het hele stelsel op zijn kop zette, na een nota uitwisseling en een discussie is dat in orde gekomen, ook dankzij mijn niet aflatende inspanning.
Kijkt u eens daar, iets te bescheiden, dat wordt vaak over me gezegd, maar ook gedreven en betrokken. Negatief ? Te ongeduldig, misschien en tweemaal in die 18 jaar wat te fel en te gedreven. Toen ik van het bedrijfsleven naar de overheid overstapte had ik eerst wat moeite met die sequentiële afhankelijkheid, met een duur woord, goedkeuring van je leidinggevende, van je directeur, van de andere directies, van de andere departementen, van belangengroeperingen, maar geleidelijk aan ben ik dat “spel” ook wel gaan waarderen. Prachtig, om met 12 mensen een project op te starten en te implementeren, het afsluiten van het handelsjaar bijvoorbeeld, waar ik in overleg met de communicatiemedewerker, de toezichthouder, de inspecteur, de afdeling registratie en de afdeling validatie een goed project op de rails heb gezegd en tot een goed einde heb gebracht. Daar heb ik een forse gratificatie voor gekregen.
Nee, met collega’s heb ik altijd prima opgeschoten, nooit een aanvaring in 18 jaar tijd, of, mja, éénmaal toen ik tijdens mijn vakantie van een zaak werd gehaald die van belang was, toen heb ik er eerst met die collega over gepraat, of hij wel helemaal in orde was, maar toen hij stom bleef lachen en het een prima besluit van de directeur vond, toen ben ik samen met hem naar de directeur gestapt. Ja, gaandeweg doe je ook wel kennis op van bedrijfsvoering en management. Is dat akkefietje met die collega goed afgelopen ? Ja, prima, we hebben het samen opgelost, maar ik vond die collega niet zo’n heel prettige figuur om mee samen te werken. Waar was ik ? Management, als een coach, vriendelijk, harmonieus en ook mee willen werken. De afgelopen jaren heb ik wel eens meegemaakt dat er een manager zat die het alleen maar had over tijdschrijfstaten, functioneringsgesprekken en bila’s, bilateraal overleg, dat soort mensen wordt op termijn niet gewaardeerd (uitgekotst met een naar woord). Of zo'n brute crisismanager die met zijn blaf mailtjes en naargeestige afdelingsoverleg de sfeer nog meer verziekte. Zo ben ik in ieder geval niet. Je moet meewerken. Wat komt eerst, de mens of de deadline ? Voor mij de mens, als de nood hoog is spring ik zelf bij, als het driemaal gebeurt, dan moet er eens goed over gepraat worden, ook met anderen, hoe we dat samen oplossen, want de doodslijn is ook niet onbelangrijk. Maar tot dusverre gaat leiding geven vanzelf, ik word gezien als een betrouwbare vraagbaak en stuur aan vanuit de inhoud en dat wordt zeer gewaardeerd. Agentje spelen, dat is aan mij niet besteed, als mensen hun werk afkrijgen en ik kan ze daarbij helpen en ze hebben er plezier in, daar probeer ik naartoe te werken, eigenlijk creëer ik altijd wel een prettige, stimulerende plezierige sfeer en daar verkeer ik zelf ook bijna altijd in of daar zorg ik voor. Neenee, daar doe ik niet moeilijk over.
Het gemeenschapelijk belang, de gemeenschappelijke noemer zoeken, dat is ook mijn core-business. Sure (alleen bij bedrijven interessant Engels praten). Met vijf regionale directies op 1 lijn komen, dat de neuzen van de twintig aanwezigen dezelfde kant op wijzen...dat vind ik ook zeer bevredigend, net zoals projecten met een twaalftal tot een goed einde brengen.
Ik ben een energieke, voorkomende, vriendelijke figuur, goed verzorgd en zaken tot in de puntjes geregeld, onberispelijk. Schriftelijke vaardigheden zijn uitstekend, van de jip en janneke taal van een algemene nota tot wetgeving of een uitspraak van een hoog college van staat, of het beantwoorden van tweede kamervragen of een vlot advies aan de minister inzake de ministerraad. U vraagt en ik draai, tot dusverre altijd naar volle tevredenheid, daar heb ik referenties genoeg van. Ja, vragen heb ik ook nog wel aan u, hoe is de sfeer momenteel, lopen de zaken goed of zou ik als een crisismanager moeten opereren, bestaat de functie voor de helft uit wetgevende taken en de andere helft uit beleidsvorming, want daar wil ik graag naartoe, mijn huidige werk doe ik iets teveel achter de schermen/het scherm en ik wil meer in overleg en met prettig contact in samenwerking voor elkaar krijgen ? Hoe lost u het probleem op als de krabbel van de minister bij de nota niet duidelijk is, eerst met een collega, vervolgens met de directeur en in het uiterste geval, na de sg, met de minister zelf ? Ik ben op zoek naar iets meer hectiek en dynamiek, de waan van de dag, waar ik met initiatief en vaardigheid op in kan spelen, wordt die kans me hier geboden ? Mijn huidige werk doe ik met plezier, maar er is iets teveel routine in geslopen.
Veel dank voor dit plezierige gestructureerde gesprek, waarin ik hoop mijn enthousiasme op u overgebracht te hebben, zonder daarbij gemaakt, onecht of arrogant over te komen.”
Totaal geen belangstelling, complete desinteresse, volledige apathie, ongelovig nihilisme.
Als Hermans het zo veel beter kon, waarom zou ik dan nog een inspanning doen ?
Hundertwasser, honderdvijf en meer (een geriatrische verkenning)Vijfenzestig
Vandaag ben ik vijfenzestig jaar geworden – achteraf was je liever op je twintigste geneuveld. Alweer een jaar voorbij waarin ik niets bijzonders heb hoeven te doen. Maar omdat het mijn kantoordag is, zit ik toch op kantoor.
Ik ga altijd op dinsdag naar kantoor en alleen ’s middags. ’s Ochtends naar kantoor gaan is een idee waar ik helemaal niet over pieker.
Ik zou natuurlijk ook op een andere middag kunnen gaan, in plaats van dinsdagmiddags. Maar nee. Zelfs op mijn verjaardag wijk ik niet van mijn gewoonte af. Maandag past me niet. Te dicht bij zondag. Woensdag ?
Afschuwelijk. Op woensdag zijn van oudsher de schoolkinderen ’s middags vrij. Woensdagmiddags was ik ook al vrij toen ik klein was. Ik ben niet volwassen geworden
om op woensdagmiddag te gaan werken. Blijft over donderdagmiddag – vrijdag en zaterdag komen immers helemaal niet in aanmerking sinds de hele wereld vrijaf heeft op die dagen. Maar ook donderdagmiddag past me niet. Het idee dat op donderdagmiddag iedereen al zit te luieren in afwachting van het weekeinde, de chefs al weg zijn en de medewerkers plannen beramen om er nog een beetje vroeger vandoor te gaan dan anders en dat ik dan, juist ik…Ik bedoel dat die dag voor mij, alleen voor mij het werkzaamste deel van de week zou uitmaken ? Onverdraaglijk ! Zo is enkel dinsdagmiddag overgebleven en of ik jarig ben, maakt geen verschil.
Vanochtend probeerde mijn vrouw me over te halen thuis te blijven voor de gezelligheid, omdat mijn dochter en haar man misschien zouden komen. “Je zou vanmiddag toch wel eens kunnen overslaan ! Gan dan volgende week twee keer !”
“Spijt me, lieve Cilly, maar dinsdag is mijn kantoordag.”
En dat zeg ik terwijl het haar evengoed bekend is als mij, dat het er helemaal niets op aankomt. Zij, op haar beurt, heeft niet langer aangedrongen. Aan zulke dingen merk ik dat zij van mij houdt. Want ze twijfelt er geen ogenblik aan dat het werkelijk geen enkel verschil zou maken, financieel niet en in geen enkel opzicht. Ik kan me evengoed helemaal niet meer op kantoor laten zien, in geen weken, in geen maanden.
Sunday, May 27, 2007
Friday, May 25, 2007
Verbazingwekkend !
a) Mijn zoontje van zeven verbaast zich over de letters die hij legt in de wc en hun betekenis om vervolgens de hele dag over de spelletjes van playstation te praten.
b) Een Amerikaanse wiskunde hoogleraar, Friedman, wil dat alle slimme chinezen in "zijn" land blijven opdat Amerika beter kan concurreren. Daarom moet de oorlog in Irak afgelopen zijn (volkskrant 25 mei 2007).
c) Verschrijver werkt voor de 13 papierschuivende ministeries: buza, bzk, def, ez, fi, j&g, lnv, ocw, szw, v&w, vws, vrom en wwi.
d) Maarten Biesheuvel ging met het gekkenhuis op excursie met de bus. Toen de bus reed vertelde een gek: "Onze bus staat stil en de wereld draait onder ons door, kijk, daar komt een huis voorbij, daar een aantal bomen". De buschauffeur lachte vrolijk achter zijn stuur: "nou, daar heb je me weer mooi met een stelletje gekken opgescheept."
Als je op de autosnelweg rijdt, dan krijg ik ook wel eens het gevoel dat al die auto's stil staan en de snelweg beweegt. Maar dat gold vooral in 1995 en daarvoor, toen er veel minder files waren.
e) In Den Haag reed een buschauffeur regelmatig twee rondjes langs dat standbeeld van die Willem op dat plein, "rondje van de zaak !", riep hij dan.
Wie is er gek, a, b, c, d of e ?
b) Een Amerikaanse wiskunde hoogleraar, Friedman, wil dat alle slimme chinezen in "zijn" land blijven opdat Amerika beter kan concurreren. Daarom moet de oorlog in Irak afgelopen zijn (volkskrant 25 mei 2007).
c) Verschrijver werkt voor de 13 papierschuivende ministeries: buza, bzk, def, ez, fi, j&g, lnv, ocw, szw, v&w, vws, vrom en wwi.
d) Maarten Biesheuvel ging met het gekkenhuis op excursie met de bus. Toen de bus reed vertelde een gek: "Onze bus staat stil en de wereld draait onder ons door, kijk, daar komt een huis voorbij, daar een aantal bomen". De buschauffeur lachte vrolijk achter zijn stuur: "nou, daar heb je me weer mooi met een stelletje gekken opgescheept."
Als je op de autosnelweg rijdt, dan krijg ik ook wel eens het gevoel dat al die auto's stil staan en de snelweg beweegt. Maar dat gold vooral in 1995 en daarvoor, toen er veel minder files waren.
e) In Den Haag reed een buschauffeur regelmatig twee rondjes langs dat standbeeld van die Willem op dat plein, "rondje van de zaak !", riep hij dan.
Wie is er gek, a, b, c, d of e ?
Thursday, May 24, 2007
Alexander de Bolle: integer ?
A. de B. te afghanistan, respectievelijk Den Haag: Een persoon of organisatie is integer wanneer gebleken is dat er door hem of haar betrouwbaar, systematisch, billijk en voorspelbaar gehandeld wordt.
Het gaat om iets dat boven het louter wetmatig handelen uitstijgt, dus boven het "regels zijn regels", want concentratiekampbewakers leefden ook in de veronderstelling dat zij integer functioneerden.
Integriteit is een kwaliteit waardoor de motieven van de beslisser helder zijn. Integriteit in een organisatie gaat om toegankelijkheid, de helderheid van besluitvorming, de kwaliteit van bestuurders en leidinggevenden en de loyaliteit die zij weten te verwerven onder de medewerkers.
Bij een afscheid van een directeur werd ooit gezegd: "zij voerde altijd uit wat door de politiek bepaald werd, ongeacht de kleur van de regering, en daarom prijzen wij haar". Is dat nu een verdienste ? Als zij dus prima het beleid van Hitler en de zijnen uitgevoerd had, dan was ze ook een goede directeur geweest ?
Woorden, woorden, woorden.
Ten eerste hanteerde ze, mijn ma, een erg ruime definitie van een leugen: "iedere bewuste poging tot misleiding". Volgens velen is dit simpelweg de definitie van taal.
Gebleken is dat de leden van Koninklijk Huis de afgelopen jaren een loonsverhoging van 55% hebben gehad (450.000 EUR voor mij, Alexander de Bolle, nou, dan sta ik glunderend te blozen ! Dat mag ook wel, ik leef in een glazen huis en dan elke keer dat bespottelijke marine pak aanhijsen en beweren dat ik daar een echte man ben geworden), waar leraren er 6% op vooruit zijn gegaan.
Voor ambtenaren, bijstandsmoeders, de gemiddelde werknemer en andere uitkeringstrekkers is de loonsverhoging de afgelopen jaren onduidelijk.
Wist u dat 2 van de 8 van de beroepsbevolking voor de (semi)overheid werkt ? En als je je dan bedenkt dat dienstverleners en andere bedrijven ook vaak in opdracht van de overheid werken, dan zul je al gauw op de helft van de beroepsbevolking uitkomen die (indirect) voor de overheid werkt.
Destination unknown
Message in a bottle
Never board a ship unless you know where it's going to
Ten tweede zei ze, mijn ma: "Tjonge, al dat geschrijf, al die woorden en kakel shows op tv en er verandert niets aan onrecht. Liever woorden dan daden. Zodra een regering echt daadkrachtig wordt en ijdele politici zich willen laten zien en horen, dan gaat het mis."
Zo is het ook nog eens keer, lieve, lieve, lieven mensen, als je zo nu en dan eens wil uitpuffen op de bank met drie lawaaiige kinderen en een onverdraagzame huisgenoot, hehe, nounou, sjongejonge, dan moet je knus kunnen genieten: Het nieuwste tv program van Mies Bouwman.
Vrede, verdraagzaamheid, solidariteit.
Vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid: met dat soort mantra's zou je een eind moeten kunnen komen of zijn het ook maar loze woorden ?
De directeur zei dat zijn organisatie zelfstandig, onafhankelijk, open en rechtvaardig moest zijn; heel zijn doen en laten was gesloten, afhankelijk en onrechtvaardig. Ja, woorden zijn maar woorden.
Die Verschrijver wordt hoe langer hoe moeilijker te volgen. Ik wil weer een leuk verhaal !
Het gaat om iets dat boven het louter wetmatig handelen uitstijgt, dus boven het "regels zijn regels", want concentratiekampbewakers leefden ook in de veronderstelling dat zij integer functioneerden.
Integriteit is een kwaliteit waardoor de motieven van de beslisser helder zijn. Integriteit in een organisatie gaat om toegankelijkheid, de helderheid van besluitvorming, de kwaliteit van bestuurders en leidinggevenden en de loyaliteit die zij weten te verwerven onder de medewerkers.
Bij een afscheid van een directeur werd ooit gezegd: "zij voerde altijd uit wat door de politiek bepaald werd, ongeacht de kleur van de regering, en daarom prijzen wij haar". Is dat nu een verdienste ? Als zij dus prima het beleid van Hitler en de zijnen uitgevoerd had, dan was ze ook een goede directeur geweest ?
Woorden, woorden, woorden.
Ten eerste hanteerde ze, mijn ma, een erg ruime definitie van een leugen: "iedere bewuste poging tot misleiding". Volgens velen is dit simpelweg de definitie van taal.
Gebleken is dat de leden van Koninklijk Huis de afgelopen jaren een loonsverhoging van 55% hebben gehad (450.000 EUR voor mij, Alexander de Bolle, nou, dan sta ik glunderend te blozen ! Dat mag ook wel, ik leef in een glazen huis en dan elke keer dat bespottelijke marine pak aanhijsen en beweren dat ik daar een echte man ben geworden), waar leraren er 6% op vooruit zijn gegaan.
Voor ambtenaren, bijstandsmoeders, de gemiddelde werknemer en andere uitkeringstrekkers is de loonsverhoging de afgelopen jaren onduidelijk.
Wist u dat 2 van de 8 van de beroepsbevolking voor de (semi)overheid werkt ? En als je je dan bedenkt dat dienstverleners en andere bedrijven ook vaak in opdracht van de overheid werken, dan zul je al gauw op de helft van de beroepsbevolking uitkomen die (indirect) voor de overheid werkt.
Destination unknown
Message in a bottle
Never board a ship unless you know where it's going to
Ten tweede zei ze, mijn ma: "Tjonge, al dat geschrijf, al die woorden en kakel shows op tv en er verandert niets aan onrecht. Liever woorden dan daden. Zodra een regering echt daadkrachtig wordt en ijdele politici zich willen laten zien en horen, dan gaat het mis."
Zo is het ook nog eens keer, lieve, lieve, lieven mensen, als je zo nu en dan eens wil uitpuffen op de bank met drie lawaaiige kinderen en een onverdraagzame huisgenoot, hehe, nounou, sjongejonge, dan moet je knus kunnen genieten: Het nieuwste tv program van Mies Bouwman.
Vrede, verdraagzaamheid, solidariteit.
Vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid: met dat soort mantra's zou je een eind moeten kunnen komen of zijn het ook maar loze woorden ?
De directeur zei dat zijn organisatie zelfstandig, onafhankelijk, open en rechtvaardig moest zijn; heel zijn doen en laten was gesloten, afhankelijk en onrechtvaardig. Ja, woorden zijn maar woorden.
Die Verschrijver wordt hoe langer hoe moeilijker te volgen. Ik wil weer een leuk verhaal !
Wednesday, May 23, 2007
"welkom, welkom....bij de drie biggetjes"
hardop op je werk zingen van k3, waar je dochter gek op is. (Kleine) kinderen en werk/leven blijven een vreemde combinatie.
Kantoortijger. Kantoormuis. Kantoortijgeren. Kantoorgorilla.
Kantoortijger. Kantoormuis. Kantoortijgeren. Kantoorgorilla.
Tuesday, May 22, 2007
Lieve, lieve, lieve mensen
Zo sprak Mies Bouwman in de zeventiger jaren. Toen ik eens las dat zij tweemaal een geflopt programma presenteerde: "zo op vrijdagavond wil je ook wel eens lekker kunnen uitrusten op de bank om even bij te komen van alweer een werkzame week want een mens moet zo nu en dan genieten" moest ik lachen. Jammer dat ik die rare titel niet meer kan achterhalen. Wie bedenkt zo'n naam van een tv programma ?
Die film Borat is gemaakt grappig en wel aardig. Toen die scene kwam waarin Borat met zijn naakte dikke behaarde maatje bloot aan het vechten was dacht ik eerst: "sjonge, je moet er wel wat voor over hebben". Vervolgens volgde een lachsalvo. Een vriendin vond het een onsmakelijke bedoening en dat is het ook. Maar ik moest er wel om lachen.
Wat wil ik hiermee zeggen ? Niets.
Die verrassing van de eerste keer. Iets nieuws. Iets anders, waardoor je in de lach schiet.
http://www.youtube.com/watch?v=l9BQDDIyb-o
http://www.youtube.com/watch?v=b1ExonuYLmw
Die film Borat is gemaakt grappig en wel aardig. Toen die scene kwam waarin Borat met zijn naakte dikke behaarde maatje bloot aan het vechten was dacht ik eerst: "sjonge, je moet er wel wat voor over hebben". Vervolgens volgde een lachsalvo. Een vriendin vond het een onsmakelijke bedoening en dat is het ook. Maar ik moest er wel om lachen.
Wat wil ik hiermee zeggen ? Niets.
Die verrassing van de eerste keer. Iets nieuws. Iets anders, waardoor je in de lach schiet.
http://www.youtube.com/watch?v=l9BQDDIyb-o
http://www.youtube.com/watch?v=b1ExonuYLmw
Monday, May 21, 2007
Maarten 't Hart: De gesel der mensheid
Een (groot) geloof helpt, steunt, troost. Wie ben ik om daaraan te willen tornen ? Maar wie zijn zij om mij dat aan alle geweld te willen opdringen ? Elke geloofsgemeenschap (christelijk, fascistisch, communistisch, liberaal, politieke partij, werk) is vanwege haar onvoorwaardelijke waarheidspretentie uiterst onverdraagzaam jegens andere overtuigingen.
Irak, Afghanistan, totaal gesluierde vrouwen, fundamentalisme bij de sgp. Het hindoeïstische India en het mohammedaanse Pakistan beschikken over atoombommen, waarmee ze het liefste elkaar van de kaart vegen. Moslimfundamentalisten en het wtc en oorlogszuchtige israelieten.
Zouden we het verleden erbij halen, dan wordt deze opsomming bladzijden lang. Kruistochten, brandstapels, inquisitie, conquistadores (60 miljoen mensen vermoord !), antisemitisme, heksenjacht, vrouwenonderdrukking, slavenonderdrukking, mensenonderdrukking. Meedogenloze vervolging van de marcionieten, waldenzen, albigenzen, hussieten, hugenoten. Ook zonder die opsomming is evenwel allang duidelijk dat geloof één van de grootste gesels van de mensheid is. Misschien dat alleen oorlog en ziekte godsdienst naar de kroon steken, maar daarbij dient te worden aangetekend dat in het verleden (en nu) vele oorlogen godsdienstoorlogen waren.
Godsdienst is een verschrikkelijk verschijnsel. Toen ik nog maandelijks mijn column over de bijbel in NRC handelsblad schreef, werd mij, overal waar ik lezingen hield of signeerde, gesmeekt om op te houden met de serie. Als ik dan zei “Maar u kunt ze toch overslaan”, kwamen de tranen. “Nee, maar mijn kinderen lezen ze, en ik ben zo bang….ik ben zo bang…ach, stel je voor dat ze van het geloof zouden afraken.” Uiteindelijk ben ik gezwicht en heb ik de serie gestaakt.
Mij is duidelijk geworden dat gelovigen niet naar voorlichting, uitleg, niet naar relativering van (bijbel)verhalen, niet naar informatie over de wordingsgeschiedenis van het christendo(e)m verlangen. Ze willen hoe dan ook blijven geloven. Ze zijn bereid om de kop zo diep mogelijk in het zand te steken teneinde dat te bereiken. Maar een ander verlangen is sterker. Over hun eigen geloof zijn ze nauwelijks bezorgd, dat heeft zich inmiddels als een onuitroeibare tumor in hun hersenen genesteld, die Onwrikbare Zekerheid (het is in feite geen geloof, want geloof veronderstelt twijfel) zal niemand hun ontnemen. Waar ze bezorgd over zijn, is het geloof van hun nageslacht.
Het nieuwe grote verdriet van Nederland zijn de gelovigen van wie de kinderen de kerk hebben verlaten. Vraag aan oude mensen waarom ze continu snikken, dan kan het antwoord zijn “omdat al mijn kinderen zijn afgevallen, ze gaan naar de hel”. Mijn tante formuleerde het lapidair: “Ben je straks in de hemel, zijn je kinderen er niet, heb je daar geen leven.”
Af en toe word ik opgelucht wakker na een boze droom waarin ik in de kerk zit en een preek moet aanhoren in de blijde wetenschap dat ik aan deze bizarre apekool geen boodschap meer heb. In preken wordt dan minzaam beweerd dat je bijbelverhalen niet letterlijk, maar symbolisch moet opvatten. In gewoon Nederlands komt hun boodschap erop neer dat God ons aangaande zijn bedoelingen onderwijst met lullige sprookjes over lispelende slangen, sprekende ezels en drijvende bijlen.
Komt toch allen die vermoeid en belast zijn met deze beuzelpraatjes. Werp het allemaal met soevereine minachting voor dominees, priesters, (politici, (top)managers ea) van u af. Ervaar hoe het is om uiteindelijk, bevrijd van getob en twijfel, met hersenen waaruit alle ziekelijke overtuigingen weggeblazen zijn opgelucht als nooit tevoren, rustig en weloverwogen te kunnen zeggen: “god bestaat niet.”
Irak, Afghanistan, totaal gesluierde vrouwen, fundamentalisme bij de sgp. Het hindoeïstische India en het mohammedaanse Pakistan beschikken over atoombommen, waarmee ze het liefste elkaar van de kaart vegen. Moslimfundamentalisten en het wtc en oorlogszuchtige israelieten.
Zouden we het verleden erbij halen, dan wordt deze opsomming bladzijden lang. Kruistochten, brandstapels, inquisitie, conquistadores (60 miljoen mensen vermoord !), antisemitisme, heksenjacht, vrouwenonderdrukking, slavenonderdrukking, mensenonderdrukking. Meedogenloze vervolging van de marcionieten, waldenzen, albigenzen, hussieten, hugenoten. Ook zonder die opsomming is evenwel allang duidelijk dat geloof één van de grootste gesels van de mensheid is. Misschien dat alleen oorlog en ziekte godsdienst naar de kroon steken, maar daarbij dient te worden aangetekend dat in het verleden (en nu) vele oorlogen godsdienstoorlogen waren.
Godsdienst is een verschrikkelijk verschijnsel. Toen ik nog maandelijks mijn column over de bijbel in NRC handelsblad schreef, werd mij, overal waar ik lezingen hield of signeerde, gesmeekt om op te houden met de serie. Als ik dan zei “Maar u kunt ze toch overslaan”, kwamen de tranen. “Nee, maar mijn kinderen lezen ze, en ik ben zo bang….ik ben zo bang…ach, stel je voor dat ze van het geloof zouden afraken.” Uiteindelijk ben ik gezwicht en heb ik de serie gestaakt.
Mij is duidelijk geworden dat gelovigen niet naar voorlichting, uitleg, niet naar relativering van (bijbel)verhalen, niet naar informatie over de wordingsgeschiedenis van het christendo(e)m verlangen. Ze willen hoe dan ook blijven geloven. Ze zijn bereid om de kop zo diep mogelijk in het zand te steken teneinde dat te bereiken. Maar een ander verlangen is sterker. Over hun eigen geloof zijn ze nauwelijks bezorgd, dat heeft zich inmiddels als een onuitroeibare tumor in hun hersenen genesteld, die Onwrikbare Zekerheid (het is in feite geen geloof, want geloof veronderstelt twijfel) zal niemand hun ontnemen. Waar ze bezorgd over zijn, is het geloof van hun nageslacht.
Het nieuwe grote verdriet van Nederland zijn de gelovigen van wie de kinderen de kerk hebben verlaten. Vraag aan oude mensen waarom ze continu snikken, dan kan het antwoord zijn “omdat al mijn kinderen zijn afgevallen, ze gaan naar de hel”. Mijn tante formuleerde het lapidair: “Ben je straks in de hemel, zijn je kinderen er niet, heb je daar geen leven.”
Af en toe word ik opgelucht wakker na een boze droom waarin ik in de kerk zit en een preek moet aanhoren in de blijde wetenschap dat ik aan deze bizarre apekool geen boodschap meer heb. In preken wordt dan minzaam beweerd dat je bijbelverhalen niet letterlijk, maar symbolisch moet opvatten. In gewoon Nederlands komt hun boodschap erop neer dat God ons aangaande zijn bedoelingen onderwijst met lullige sprookjes over lispelende slangen, sprekende ezels en drijvende bijlen.
Komt toch allen die vermoeid en belast zijn met deze beuzelpraatjes. Werp het allemaal met soevereine minachting voor dominees, priesters, (politici, (top)managers ea) van u af. Ervaar hoe het is om uiteindelijk, bevrijd van getob en twijfel, met hersenen waaruit alle ziekelijke overtuigingen weggeblazen zijn opgelucht als nooit tevoren, rustig en weloverwogen te kunnen zeggen: “god bestaat niet.”
Sunday, May 20, 2007
Niets is wat het lijkt
"Niets is wat het lijkt," grapte die knappe Maxima tegen mij toen ik tegen een pilaar leunde en deze ternauwernood omviel omdat deze hol was en van karton. Dat was in mei 2006. Vervolgens ontrolde zich een scenario waarbij ik continu dacht dat ik in een slechte grap verzeild geraakt was, een onterecht ontslag en ik was mijn eigen ergste vijand door niet te praten maar emails te sturen.
De waan(zin) van het leven. Het geloof in de waan(zin) van het leven. De schijngestalten, but perhaps the dream is dreaming is us...and our little lives are rounded with a sleep.
Maarten 't Hart: een diepgelovig mens (samenvatting verschrijver)
Fontaine over Adolf Hitler: "hij stamde uit een praktiserende katholieke familie, heeft katholiek godsdienstonderwijs gevolgd, deed op twaalfjarige leeftijd zijn eerste communie en is koorzanger geweest in de benedictijnenabdij te Lambach. Hij was toen zo enthousiast dat hij erover sprak om monnik te worden. Hitler bleef tot het eind van zijn leven kerkbelasting betalen en bleef formeel lid van de kerk."
Friedrich Goebbels, de vader van Joseph Goebbels, was "een vurig katholiek" (Alan Wykes). Zijn moeder Katherina, overigens van Nederlandse afkomst, was "vroom katholiek". Joseph werd afgekeurd voor militaire dienst "hetgeen door zijn ouders werd opgevat als een door god gezonden gelegenheid om hem voor het priesterschap te bestemmen". Toen Joseph een getuigschrift nodig had verklaarde pastoor Mollen: "Herr Goebbels stamt uit een gelovig katholiek gezin in mijn parochie en kan worden aanbevolen wegens zijn godsdienstige houding en hoge morele reputatie."
In 1919 legde Heinrich Himmler de volgende verklaring af: "Wat er ook mag gebeuren, ik zal God altijd liefhebben en tot hem bidden en ik zal de katholieke kerk trouw blijven en haar zelfs verdedigen als ze mij zou verstoten."
De ergste nazikopstukken, zoals Göring, waren van katholieken huize. Van de mindere goden in het nazipantheon waren de meesten ook van rooms-katholieken huize. Höss bijvooreeld, de kampcommandant van Auschwitz, vertelt in zijn memoires over de "diep religieuze sfeer in ons huisgezin". Ook deelt hij mee: "Mijn vader was vurig katholiek en hij had een gelofte afgelegd dat ik geestelijke zou worden." Over zijn eigen jongensgeloof zegt Höss: "Ikzelf was ook diepgelovig, voor zover men dat als knaap in die jaren kan zijn, en ik nam mijn godsdienstige plichten zeer ernstig. Ik bad met diep kinderlijke enst en was een ijverig misdienaar."
Veel nazi's hebben zich met behulp van bisschoppen, priesters, kloosterlingen uit de voeten kunnen maken naar Zuid-Amerika. Ook na de onvoorstelbare catastrofe van de Tweede Wereldoorlog (6 miljoen joden, grote aantallen homo's en zigeuners vergast) bleef de opvallende connectie tussen het rooms-katholicisme en het nazisme intact. Rudolf Hess en Adolf Eichmann waren van streng protestantsen huize. In Duitsland leefden rond 1930 40 miljoen protestanten en 20 miljoen katholieken. Van elke drie nazi's waren er twee katholiek en één protestants. De verhoudingen lagen dus andersom.
Hans Jansen schreef in 1998: De paus en de jodenvervolging. Johannes Paulus II, aldus Jansen, heeft geprobeerd de geschiedenis te herschrijven. Hij trachtte te verdoezelen dat de rooms-katholieke kerk eeuwenlang een virulent antisemitisme heeft gepredikt. Hitler zelf voelde zich staan in een grote traditie. In een gesprek op 26 april 1933 met bisschop Berning en monseigneur Steinmann zei hij dat hij effectief zou afronden wat de rooms-katholieke kerk al vijftienhonderd jaar had nagestreefd: de volledige verwijdering van de joden. Van Rome naar Auschwitz is maar een kleine stap.
De waan(zin) van het leven. Het geloof in de waan(zin) van het leven. De schijngestalten, but perhaps the dream is dreaming is us...and our little lives are rounded with a sleep.
Maarten 't Hart: een diepgelovig mens (samenvatting verschrijver)
Fontaine over Adolf Hitler: "hij stamde uit een praktiserende katholieke familie, heeft katholiek godsdienstonderwijs gevolgd, deed op twaalfjarige leeftijd zijn eerste communie en is koorzanger geweest in de benedictijnenabdij te Lambach. Hij was toen zo enthousiast dat hij erover sprak om monnik te worden. Hitler bleef tot het eind van zijn leven kerkbelasting betalen en bleef formeel lid van de kerk."
Friedrich Goebbels, de vader van Joseph Goebbels, was "een vurig katholiek" (Alan Wykes). Zijn moeder Katherina, overigens van Nederlandse afkomst, was "vroom katholiek". Joseph werd afgekeurd voor militaire dienst "hetgeen door zijn ouders werd opgevat als een door god gezonden gelegenheid om hem voor het priesterschap te bestemmen". Toen Joseph een getuigschrift nodig had verklaarde pastoor Mollen: "Herr Goebbels stamt uit een gelovig katholiek gezin in mijn parochie en kan worden aanbevolen wegens zijn godsdienstige houding en hoge morele reputatie."
In 1919 legde Heinrich Himmler de volgende verklaring af: "Wat er ook mag gebeuren, ik zal God altijd liefhebben en tot hem bidden en ik zal de katholieke kerk trouw blijven en haar zelfs verdedigen als ze mij zou verstoten."
De ergste nazikopstukken, zoals Göring, waren van katholieken huize. Van de mindere goden in het nazipantheon waren de meesten ook van rooms-katholieken huize. Höss bijvooreeld, de kampcommandant van Auschwitz, vertelt in zijn memoires over de "diep religieuze sfeer in ons huisgezin". Ook deelt hij mee: "Mijn vader was vurig katholiek en hij had een gelofte afgelegd dat ik geestelijke zou worden." Over zijn eigen jongensgeloof zegt Höss: "Ikzelf was ook diepgelovig, voor zover men dat als knaap in die jaren kan zijn, en ik nam mijn godsdienstige plichten zeer ernstig. Ik bad met diep kinderlijke enst en was een ijverig misdienaar."
Veel nazi's hebben zich met behulp van bisschoppen, priesters, kloosterlingen uit de voeten kunnen maken naar Zuid-Amerika. Ook na de onvoorstelbare catastrofe van de Tweede Wereldoorlog (6 miljoen joden, grote aantallen homo's en zigeuners vergast) bleef de opvallende connectie tussen het rooms-katholicisme en het nazisme intact. Rudolf Hess en Adolf Eichmann waren van streng protestantsen huize. In Duitsland leefden rond 1930 40 miljoen protestanten en 20 miljoen katholieken. Van elke drie nazi's waren er twee katholiek en één protestants. De verhoudingen lagen dus andersom.
Hans Jansen schreef in 1998: De paus en de jodenvervolging. Johannes Paulus II, aldus Jansen, heeft geprobeerd de geschiedenis te herschrijven. Hij trachtte te verdoezelen dat de rooms-katholieke kerk eeuwenlang een virulent antisemitisme heeft gepredikt. Hitler zelf voelde zich staan in een grote traditie. In een gesprek op 26 april 1933 met bisschop Berning en monseigneur Steinmann zei hij dat hij effectief zou afronden wat de rooms-katholieke kerk al vijftienhonderd jaar had nagestreefd: de volledige verwijdering van de joden. Van Rome naar Auschwitz is maar een kleine stap.
Saturday, May 19, 2007
Als de leeuwen een god hadden, dan zou god een leeuw zijn.
Door Plasterk en Verschrijver
In Italië, waar ik omstreeks 1975 leefde (leuke Zweedse film “together” op dvd gezien die ook in 1975 speelt !) moest ik in het koor zingen: “Di che colore e il pelle di dio ?” Van welke kleur is de huid van god ? Zingen kon ik niet en ik was niet religieus/gelovig opgevoed, maar ik zong ijverig mee.
De boeken “Lotte Weeda” en “Een deerne in lokkend postuur” van Maarten ’t Hart zijn mijn favoriete boeken omdat onder andere de “waan” van mensen beschreven wordt. De waan(zin) van verliefdheid en liefde. De waan(zin) van het geloof. De waan(zin) van geloof in een god, in goden, in de overheid, in het bestuur, in het gezag, in een mens, in het werk, in het communisme, in het socialisme, in het liberalisme, in de liefde, in wat dan ook.
Op de achtergrond van beide boeken worden de rampzalige gevolgen van een waanbeeld op overheidsniveau beschreven: er breken veeziektes uit waarbij miljoenen dieren geruimd worden en een parallel met 1940-1945 is duidelijk zichtbaar.
“Alleen zij die Jezus’ liefde aanvaard hebben gaan naar de hemel, zij die hem verworpen hebben gaan naar de hel. Zo staat het in de bijbel, dus ik moet dat ook geloven. Ik vind het wel naar, want het doet me aan Auschwitz denken. Maar op het moment dat ik de bijbel redelijk serieus neem, kan ik niet zeggen: dat gedeelte spreekt me niet aan, dat geloof ik maar niet. Aan die gedachte ga ik regelmatig kapot.”
Aldus spreekt Andries Knevel. Als een gelovige in staat is om goed te lezen en hij/zij leest “wie god verlaat heeft niets te vrezen” of “de bril van god” van Maarten ’t Hart, dan raakt hij/zij subiet ongelovig, daarvan ben ik overtuigd. Alle onjuistheden in de bijbel worden aangekaart en de ontstaansgeschiedenis, bijvoorbeeld dat de verhalen omtrent jezus 70 jaar na zijn dood voor het eerst opgeschreven werden.
De god van Knevel wil dat je in hem gelooft. Als je niet in hem gelooft, dan gooit hij je in een eeuwigdurend concentratiekamp. Het doet er niet meer toe, dat je je hele leven oude vrouwtjes en heertjes hebt helpen oversteken en dat je ze laat voordringen bij de tram of bakker. Het feit dat je dit alles niet in dienst van jezus/god hebt gedaan, maakt god/jezus zo boos dat hij je direct op de trein zet (Volgens Maarten t Hart ook al zo’n vreemde fout om god en jezus als een en dezelfde figuur aan te wijzen).
Als ik maar één ogenblik dacht dat je na je dood het risico loopt in de hel gegooid te worden, dan zou ik lid worden van de EO en zondag misschien wel weer de kerk bezoeken. Ik zou nooit iets onaardigs over god zeggen. Neem eens afstand van de kerk in je geboortedorp of –stad of ouders en kijk naar de wereld. Allemaal gelovigen, geloven en geloofjes, en bijna allemaal stellen ze de hel in het vooruitzicht aan iedereen die niet in hun god gelooft. Dat lijken mij de restanten van een vergaan tijdperk van bijgelovigheid in zeus, jupiter, buddha, allah, jehovah, jahweh, god, kaballa, wodan en andere totempalen.
Buiten Nederland gelooft niemand in sinterklaas, laat staan in zwarte piet. Kinderen geloven erin omdat ze dat geleerd hebben van hun ouders, die ze vertrouwen. Dat geldt ook voor religieus geloof. De kinderen van Hosnu Mubarak zijn moslim, die van koningin Beatrix Nederlands Hervomd. Dat is geen toeval, geloof is cultuur.
Een muis rent weg als er een kat aankomt om niet opgegeten te worden, een kat probeert een muis te pakken te krijgen opdat de kat geen honger krijgt. Allemaal doelgericht en zingevend. Voor een mens is dat niet anders. Je staat op om naar je werk te gaan om je brood te verdienen, poetst je tanden om geen gaatjes te krijgen en je eet om niet dood te gaan. Dat die hele reeks van handelingen die het leven vormen geen zin heeft kan een mens nauwelijks aan. Je wordt stil bij het idee dat je er over 50 jaar niet meer bent en dat er over 100 jaar niemand meer een persoonlijke herinnering aan je zal hebben (nb: het verhaal van jezus is pas na 70 jaar voor het eerst opgeschreven, een verhaaltje of sprookje dus van een schrijver die 70 na christus leefde). Alle tranen zijn opgedroogd, alle woede is weg, alle liefde is vervlogen, alle gedachten zijn vergeten. Bij een graf voel je de lege eeuwigheid, de beklemming van het niets. Niets helpt.
In Italië, waar ik omstreeks 1975 leefde (leuke Zweedse film “together” op dvd gezien die ook in 1975 speelt !) moest ik in het koor zingen: “Di che colore e il pelle di dio ?” Van welke kleur is de huid van god ? Zingen kon ik niet en ik was niet religieus/gelovig opgevoed, maar ik zong ijverig mee.
De boeken “Lotte Weeda” en “Een deerne in lokkend postuur” van Maarten ’t Hart zijn mijn favoriete boeken omdat onder andere de “waan” van mensen beschreven wordt. De waan(zin) van verliefdheid en liefde. De waan(zin) van het geloof. De waan(zin) van geloof in een god, in goden, in de overheid, in het bestuur, in het gezag, in een mens, in het werk, in het communisme, in het socialisme, in het liberalisme, in de liefde, in wat dan ook.
Op de achtergrond van beide boeken worden de rampzalige gevolgen van een waanbeeld op overheidsniveau beschreven: er breken veeziektes uit waarbij miljoenen dieren geruimd worden en een parallel met 1940-1945 is duidelijk zichtbaar.
“Alleen zij die Jezus’ liefde aanvaard hebben gaan naar de hemel, zij die hem verworpen hebben gaan naar de hel. Zo staat het in de bijbel, dus ik moet dat ook geloven. Ik vind het wel naar, want het doet me aan Auschwitz denken. Maar op het moment dat ik de bijbel redelijk serieus neem, kan ik niet zeggen: dat gedeelte spreekt me niet aan, dat geloof ik maar niet. Aan die gedachte ga ik regelmatig kapot.”
Aldus spreekt Andries Knevel. Als een gelovige in staat is om goed te lezen en hij/zij leest “wie god verlaat heeft niets te vrezen” of “de bril van god” van Maarten ’t Hart, dan raakt hij/zij subiet ongelovig, daarvan ben ik overtuigd. Alle onjuistheden in de bijbel worden aangekaart en de ontstaansgeschiedenis, bijvoorbeeld dat de verhalen omtrent jezus 70 jaar na zijn dood voor het eerst opgeschreven werden.
De god van Knevel wil dat je in hem gelooft. Als je niet in hem gelooft, dan gooit hij je in een eeuwigdurend concentratiekamp. Het doet er niet meer toe, dat je je hele leven oude vrouwtjes en heertjes hebt helpen oversteken en dat je ze laat voordringen bij de tram of bakker. Het feit dat je dit alles niet in dienst van jezus/god hebt gedaan, maakt god/jezus zo boos dat hij je direct op de trein zet (Volgens Maarten t Hart ook al zo’n vreemde fout om god en jezus als een en dezelfde figuur aan te wijzen).
Als ik maar één ogenblik dacht dat je na je dood het risico loopt in de hel gegooid te worden, dan zou ik lid worden van de EO en zondag misschien wel weer de kerk bezoeken. Ik zou nooit iets onaardigs over god zeggen. Neem eens afstand van de kerk in je geboortedorp of –stad of ouders en kijk naar de wereld. Allemaal gelovigen, geloven en geloofjes, en bijna allemaal stellen ze de hel in het vooruitzicht aan iedereen die niet in hun god gelooft. Dat lijken mij de restanten van een vergaan tijdperk van bijgelovigheid in zeus, jupiter, buddha, allah, jehovah, jahweh, god, kaballa, wodan en andere totempalen.
Buiten Nederland gelooft niemand in sinterklaas, laat staan in zwarte piet. Kinderen geloven erin omdat ze dat geleerd hebben van hun ouders, die ze vertrouwen. Dat geldt ook voor religieus geloof. De kinderen van Hosnu Mubarak zijn moslim, die van koningin Beatrix Nederlands Hervomd. Dat is geen toeval, geloof is cultuur.
Een muis rent weg als er een kat aankomt om niet opgegeten te worden, een kat probeert een muis te pakken te krijgen opdat de kat geen honger krijgt. Allemaal doelgericht en zingevend. Voor een mens is dat niet anders. Je staat op om naar je werk te gaan om je brood te verdienen, poetst je tanden om geen gaatjes te krijgen en je eet om niet dood te gaan. Dat die hele reeks van handelingen die het leven vormen geen zin heeft kan een mens nauwelijks aan. Je wordt stil bij het idee dat je er over 50 jaar niet meer bent en dat er over 100 jaar niemand meer een persoonlijke herinnering aan je zal hebben (nb: het verhaal van jezus is pas na 70 jaar voor het eerst opgeschreven, een verhaaltje of sprookje dus van een schrijver die 70 na christus leefde). Alle tranen zijn opgedroogd, alle woede is weg, alle liefde is vervlogen, alle gedachten zijn vergeten. Bij een graf voel je de lege eeuwigheid, de beklemming van het niets. Niets helpt.
Thursday, May 17, 2007
Verschrijver wordt undercover agent, maar een slimme...
“Denk erom”, fluisterde Verschrijver, “ïk doe het woord, Ad schijnt nogal ijdel, hautain en arrogant te zijn, een typisch politicus, veel woorden, geen daden, veel zenden, nooit ontvangen”.
Daarop werd de deur geopend. De portier was een Lombroso type, laag voorhoofd en doorlopende wenkbrauwen.
Verschrijver liep zonder aarzelen binnen, waardoor Lombroso een stap opzij moest doen.
“Goedenavond”, sprak Verschrijver minzaam, “is Ad Melkert er ? We moeten hem spreken vanwege de wereldbank.”
Met een zuchtend knikje wees Lombroso in de verte. Dikke tapijten, veel bordeaux rood, een quasi luxe zaak in Den Haag. Van achter een buffet keken drie diensters bij onze binnenkomst hoopvol op. Een knappe vrouw zagen we; verwonderd bekeek ik haar korte en laag uitgesneden zwarte zijden jurk en haar hoge zwarte spannende laarzen en net panties. Met nog grotere verbazing merkte ik op dat dit extravagant uitziende schepsel een rijzweep in haar hand hield en met het uiteinde van dit voorwerp nu en dan zachtjes, als verstooid, het zitvlak beroerde van een aan haar voeten gelegen man. Haar witgepoederde gezicht met een knalrood mondje in het midden drukte een hartgrondige verveling uit.
Verschrijver had zich tot een van de dames achter het buffet gewend. “De heer Melkert ?” hoorde ik hem vragend zeggen. En ik vernam ook het antwoord. “Ad ? Die meneer daar op de grond.”
Meneer op de grond, inderdaad. Terwijl we door het zaaltje naar het duo toeliepen deed ik een nieuwe vaststelling. Om de hals van de man die aan de voeten lag van de opmerkelijke dame prijkte een leren band met metalen noppen: een hondenhalsband met een riem waarvan het uiteinde losjes in de hand van de juffrouw rustte.
Zodra ze in de gaten kreeg dat we haar kant uitkwamen herleefde de interesse van de jongedame in haar bezigheden. Ze knalde driftig met haar zweepje, zonder de man aan haar voeten te raken. Deze keek eerst met kruiperige blik omhoog, maar toen volgde hij haar blik en zag ons naderen. Onmiddellijk krabbelde hij overeind.
“Ad. Stoute hond ! Stil blijven zitten. Zit !”
De bevelen kwamen uit het bekoorlijke rode mondje, maar toch deed Ad haastig de halsband los.
“Heer Melkert ? Mijn naam is Verschrijver en dit is mijn collega Fokkema. We komen hier om te spreken over Wolfowitz, we willen weten hoe deze man verwijderd kan worden omdat hij een prestigieuze instelling als de wereldbank een naam bezorgt van corruptie en nepotisme, waar besluiten worden genomen op grond van lafheid, positie en vriendjes- of vijandenpolitiek, een gesloten, afhankelijke en onrechtvaardige instelling door onbehoorlijk bestuur.”
“Ja, ehm, juist, Verschrijver, ” zei Ad, “daarvan heb ik wel gehoord, de man die regeringen en anderen ten val brengt na onbehoorlijk bestuur en nalatig en pertinent onjuiste superieure besluitvorming.”
Hij gedroeg zich joviaal en zonder gene ten aanzien van de houding waarin hij zich juist bevond. Met Verschrijver was hij amicaal en het leek wel of ik niet bestond. Enige uiterst geheime vertrouwelijke informatie werd uitgewisseld tussen beide heren.
Toen we op de straat stonden stelde ik één vraag uit de velen die mij door het hoofd spookten:
“Snap jij waarom Ad voor hondje speelde tegenover de juffrouw ? Nogal pijnlijk dat wij daarvan getuige moesten zijn.”
“Ach”, zei Verschrijver verstrooid, “alle perversies zijn een overwinning van de cultuur op de natuur”, klonk het, “als rechtgeaard dandy kan ik daar moeilijk tegen zijn.”
“Wat je cultuur noemt,” zei ik geringschattend.
“Een zege van de geest over de biologie. Gedragingen zoals deze wijzen op een ongelimiteerde verbeeldingskracht, of anders op een reusachtige erotische ervaring. Misschien ook op allebei. Hoe dan ook, beiden zijn in ons vak alleen maar nuttig. Taxi !”
Daarop werd de deur geopend. De portier was een Lombroso type, laag voorhoofd en doorlopende wenkbrauwen.
Verschrijver liep zonder aarzelen binnen, waardoor Lombroso een stap opzij moest doen.
“Goedenavond”, sprak Verschrijver minzaam, “is Ad Melkert er ? We moeten hem spreken vanwege de wereldbank.”
Met een zuchtend knikje wees Lombroso in de verte. Dikke tapijten, veel bordeaux rood, een quasi luxe zaak in Den Haag. Van achter een buffet keken drie diensters bij onze binnenkomst hoopvol op. Een knappe vrouw zagen we; verwonderd bekeek ik haar korte en laag uitgesneden zwarte zijden jurk en haar hoge zwarte spannende laarzen en net panties. Met nog grotere verbazing merkte ik op dat dit extravagant uitziende schepsel een rijzweep in haar hand hield en met het uiteinde van dit voorwerp nu en dan zachtjes, als verstooid, het zitvlak beroerde van een aan haar voeten gelegen man. Haar witgepoederde gezicht met een knalrood mondje in het midden drukte een hartgrondige verveling uit.
Verschrijver had zich tot een van de dames achter het buffet gewend. “De heer Melkert ?” hoorde ik hem vragend zeggen. En ik vernam ook het antwoord. “Ad ? Die meneer daar op de grond.”
Meneer op de grond, inderdaad. Terwijl we door het zaaltje naar het duo toeliepen deed ik een nieuwe vaststelling. Om de hals van de man die aan de voeten lag van de opmerkelijke dame prijkte een leren band met metalen noppen: een hondenhalsband met een riem waarvan het uiteinde losjes in de hand van de juffrouw rustte.
Zodra ze in de gaten kreeg dat we haar kant uitkwamen herleefde de interesse van de jongedame in haar bezigheden. Ze knalde driftig met haar zweepje, zonder de man aan haar voeten te raken. Deze keek eerst met kruiperige blik omhoog, maar toen volgde hij haar blik en zag ons naderen. Onmiddellijk krabbelde hij overeind.
“Ad. Stoute hond ! Stil blijven zitten. Zit !”
De bevelen kwamen uit het bekoorlijke rode mondje, maar toch deed Ad haastig de halsband los.
“Heer Melkert ? Mijn naam is Verschrijver en dit is mijn collega Fokkema. We komen hier om te spreken over Wolfowitz, we willen weten hoe deze man verwijderd kan worden omdat hij een prestigieuze instelling als de wereldbank een naam bezorgt van corruptie en nepotisme, waar besluiten worden genomen op grond van lafheid, positie en vriendjes- of vijandenpolitiek, een gesloten, afhankelijke en onrechtvaardige instelling door onbehoorlijk bestuur.”
“Ja, ehm, juist, Verschrijver, ” zei Ad, “daarvan heb ik wel gehoord, de man die regeringen en anderen ten val brengt na onbehoorlijk bestuur en nalatig en pertinent onjuiste superieure besluitvorming.”
Hij gedroeg zich joviaal en zonder gene ten aanzien van de houding waarin hij zich juist bevond. Met Verschrijver was hij amicaal en het leek wel of ik niet bestond. Enige uiterst geheime vertrouwelijke informatie werd uitgewisseld tussen beide heren.
Toen we op de straat stonden stelde ik één vraag uit de velen die mij door het hoofd spookten:
“Snap jij waarom Ad voor hondje speelde tegenover de juffrouw ? Nogal pijnlijk dat wij daarvan getuige moesten zijn.”
“Ach”, zei Verschrijver verstrooid, “alle perversies zijn een overwinning van de cultuur op de natuur”, klonk het, “als rechtgeaard dandy kan ik daar moeilijk tegen zijn.”
“Wat je cultuur noemt,” zei ik geringschattend.
“Een zege van de geest over de biologie. Gedragingen zoals deze wijzen op een ongelimiteerde verbeeldingskracht, of anders op een reusachtige erotische ervaring. Misschien ook op allebei. Hoe dan ook, beiden zijn in ons vak alleen maar nuttig. Taxi !”
Pace e bene per tutti
zei de vriendelijke paus, zo'n 20 jaar na de tweede wereldoorlog. Vrede is goed voor allen.
Arthur reist soms Europa af op kosten van de AFM, om de onderontwikkelde medemens op de hoogte te brengen van de financiële markten. Zijn honorarium ligt in de orde van grootte van 40.000 EUR per maand, belastingvrij en ook verder alles vrij, vrij, vrij. Arthur is zo hoog gestegen dat hij bijna als minister zou kunnen eindigen. Hij weegt 200 kilo en moet dieet houden. Uit hoofde van zijn positie kunnen in het openbaar alleen nog de allerkolossaalste gemeenplaatsen over zijn lippen komen:
"Een atoomoorlog zou de ondergang van de hele mensheid kunnen betekenen"
"De enige mogelijkheid om oorlog te voorkomen is het vestigen van een wereldorde gegrondvest op rechtvaardigheid"
of
"Rassendiscriminatie verhindert een goede verstandhouding tussen de volkeren"
Het bovenstaande verhaal vertelde mijn vader mij toen ik 14 was. Indertijd bewonderde ik hem voor zijn inzicht, maar hij praatte Willem Frederik Hermans na, waarbij dat "pace e bene per tutti" een nieuw element was.
Wat is een "superieure geest" ? Hij die zich niet al te duidelijk uitspreekt, met de mode meedoet, zijn denken en handelen van de omstandigheden laat afhangen. Hij die weet dat de dingen niet beoordeeld worden naar wat ze zijn, maar naar wat ze schijnen. Niet hij is dom die iets doms doet, maar hij die zijn domheid naderhand niet weet te verbergen.
Ik schrijf zoals een ander in zichzelf praat. Daarom praat ik nog niet over mijzelf. Alle ongeluk dat ik op mijn hals haal door hardop in mijzelf te praten is nog geen bewijs dat ik de waarheid vertel. Als ik fantaseer, wordt er gedacht dat ik geheimen verraad, als ik lieg, dat ik bekentenissen afleg. Maar toch komt er een moment dat iedereen duidelijk wordt, elke lezer, dat ze schijngestalten zijn geweest die het complot van de samenleving in stand houden, met een ernst alsof ze eeuwig zullen leven, terwijl ze weten dat ze anoniem zullen eindigen op de mestvaalt van de geschiedenis (marx).
Paul Witteman: "Heer Verschrijver, draagt u contactlenzen ?"
Verschrijver: "Nee, ik heb min een kwart qua visie, ik heb een brilletje omdat ik dan even scherper in de verte kan zien (en misschien daardoor ook wat beter kan horen en ruiken ? de onderlinge samenhang is vooralsnog niet wetenschappelijk vastgesteld, dat alle zintuigen samenhangen, ik geloof het niet), omdat het intellectueel staat en omdat het de bril van god is. "
Dit is de aanzet tot drie volgende aantekeningen van Ronald Plasterk, Maarten t Hart en Verschrijver over het geloof.
Arthur reist soms Europa af op kosten van de AFM, om de onderontwikkelde medemens op de hoogte te brengen van de financiële markten. Zijn honorarium ligt in de orde van grootte van 40.000 EUR per maand, belastingvrij en ook verder alles vrij, vrij, vrij. Arthur is zo hoog gestegen dat hij bijna als minister zou kunnen eindigen. Hij weegt 200 kilo en moet dieet houden. Uit hoofde van zijn positie kunnen in het openbaar alleen nog de allerkolossaalste gemeenplaatsen over zijn lippen komen:
"Een atoomoorlog zou de ondergang van de hele mensheid kunnen betekenen"
"De enige mogelijkheid om oorlog te voorkomen is het vestigen van een wereldorde gegrondvest op rechtvaardigheid"
of
"Rassendiscriminatie verhindert een goede verstandhouding tussen de volkeren"
Het bovenstaande verhaal vertelde mijn vader mij toen ik 14 was. Indertijd bewonderde ik hem voor zijn inzicht, maar hij praatte Willem Frederik Hermans na, waarbij dat "pace e bene per tutti" een nieuw element was.
Wat is een "superieure geest" ? Hij die zich niet al te duidelijk uitspreekt, met de mode meedoet, zijn denken en handelen van de omstandigheden laat afhangen. Hij die weet dat de dingen niet beoordeeld worden naar wat ze zijn, maar naar wat ze schijnen. Niet hij is dom die iets doms doet, maar hij die zijn domheid naderhand niet weet te verbergen.
Ik schrijf zoals een ander in zichzelf praat. Daarom praat ik nog niet over mijzelf. Alle ongeluk dat ik op mijn hals haal door hardop in mijzelf te praten is nog geen bewijs dat ik de waarheid vertel. Als ik fantaseer, wordt er gedacht dat ik geheimen verraad, als ik lieg, dat ik bekentenissen afleg. Maar toch komt er een moment dat iedereen duidelijk wordt, elke lezer, dat ze schijngestalten zijn geweest die het complot van de samenleving in stand houden, met een ernst alsof ze eeuwig zullen leven, terwijl ze weten dat ze anoniem zullen eindigen op de mestvaalt van de geschiedenis (marx).
Paul Witteman: "Heer Verschrijver, draagt u contactlenzen ?"
Verschrijver: "Nee, ik heb min een kwart qua visie, ik heb een brilletje omdat ik dan even scherper in de verte kan zien (en misschien daardoor ook wat beter kan horen en ruiken ? de onderlinge samenhang is vooralsnog niet wetenschappelijk vastgesteld, dat alle zintuigen samenhangen, ik geloof het niet), omdat het intellectueel staat en omdat het de bril van god is. "
Dit is de aanzet tot drie volgende aantekeningen van Ronald Plasterk, Maarten t Hart en Verschrijver over het geloof.
Wednesday, May 16, 2007
Ook wel aardig
maar dan heb je wel beeld en geluid nodig....
http://www.onzin.com/view.php?id=1651
of op google german+coastguard opzoeken
en deze vind ik ook bijzonder, wel weer beeld en geluid nodig:
http://www.youtube.com/watch?v=GF2BzUDeTkY
of op www.youtube.com
sting+gabriel intoetsen en dan naar gabriel's message gaan,
voor een knappe slanke matthijs. aan het slot
Zoals altijd is de tweede op youtube, verderop, die met een tijdsduur van 2.14, het beste.
Dat bijzondere liedje is van 1987, 20 jaar geleden. Toen wist ik nog niet dat ik in november 1989 een relatie zou krijgen met een manisch depressieve dame, welke relatie zou duren tot en met april 1990.
Zij ging er met mijn race fiets vandoor; zij kwam wel terug maar de race fiets niet. Vervolgens heb ik de relatie verbroken. Eigenlijk kan ik best hard zijn. Ze leek op Nastassia Kinsky. Maar niet alleen vanwege de race fiets, een relatie met een zot, zoals zij zichzelf soms omschreef, is gewoon niet prettig.
Heel soms word ik zelf ook licht door manische depressiviteit gekweld, merk ik. En het hangt altijd samen met liefde of verliefdheid, of met woede en haat, afwijzing. Hevige emoties gaan eraan vooraf.
In de manische fase slaap ik 5 uur per dag, kan ik meer (harder lopen, handstand maken, winnen met spelletjes die ik nooit speel) en doorzie ik meer, schrijf goed tot uitstekend en ben licht paranoïa. Jammer dat Piet Vroon echt manisch depressief was, maar in die mate heb ik het niet. Ook als ik me vergelijk met de vlaamse Nastassia Kinsky, dan is het verschil dat zij onder de ziekte leed en psychoses had. Zo ver komt het bij mij niet.
In de sombere fase slaap ik 10 uur per dag en zijn mijn capaciteiten minder groot en zie ik er ook het nut er niet van in. Je ziet dan eigenlijk van bijzonder weinig het nut in, maar dat gevoel heb ik ook tijdens die licht manische fase. Scheppend nihilisme. Ja, dan zou je zelfs Hermans als manisch depressief kunnen omschrijven.
Zijn bijvoorbeeld ook schizofrenie, autisme, depressie en hypochondrie latent bij eenieder aanwezig ?
Fascinating ?
Mijn theorie is dat elke beslissing van kardinaal belang in het achterwerk genomen wordt. Is eenieder die zelfmoord pleegt bijvorbeeld impotent ? In de breedste zin van het woord, als je constateert dat het werk of het leven zinloos is zou ook "impotent" kunnen betekenen.
http://www.onzin.com/view.php?id=1651
of op google german+coastguard opzoeken
en deze vind ik ook bijzonder, wel weer beeld en geluid nodig:
http://www.youtube.com/watch?v=GF2BzUDeTkY
of op www.youtube.com
sting+gabriel intoetsen en dan naar gabriel's message gaan,
voor een knappe slanke matthijs. aan het slot
Zoals altijd is de tweede op youtube, verderop, die met een tijdsduur van 2.14, het beste.
Dat bijzondere liedje is van 1987, 20 jaar geleden. Toen wist ik nog niet dat ik in november 1989 een relatie zou krijgen met een manisch depressieve dame, welke relatie zou duren tot en met april 1990.
Zij ging er met mijn race fiets vandoor; zij kwam wel terug maar de race fiets niet. Vervolgens heb ik de relatie verbroken. Eigenlijk kan ik best hard zijn. Ze leek op Nastassia Kinsky. Maar niet alleen vanwege de race fiets, een relatie met een zot, zoals zij zichzelf soms omschreef, is gewoon niet prettig.
Heel soms word ik zelf ook licht door manische depressiviteit gekweld, merk ik. En het hangt altijd samen met liefde of verliefdheid, of met woede en haat, afwijzing. Hevige emoties gaan eraan vooraf.
In de manische fase slaap ik 5 uur per dag, kan ik meer (harder lopen, handstand maken, winnen met spelletjes die ik nooit speel) en doorzie ik meer, schrijf goed tot uitstekend en ben licht paranoïa. Jammer dat Piet Vroon echt manisch depressief was, maar in die mate heb ik het niet. Ook als ik me vergelijk met de vlaamse Nastassia Kinsky, dan is het verschil dat zij onder de ziekte leed en psychoses had. Zo ver komt het bij mij niet.
In de sombere fase slaap ik 10 uur per dag en zijn mijn capaciteiten minder groot en zie ik er ook het nut er niet van in. Je ziet dan eigenlijk van bijzonder weinig het nut in, maar dat gevoel heb ik ook tijdens die licht manische fase. Scheppend nihilisme. Ja, dan zou je zelfs Hermans als manisch depressief kunnen omschrijven.
Zijn bijvoorbeeld ook schizofrenie, autisme, depressie en hypochondrie latent bij eenieder aanwezig ?
Fascinating ?
Mijn theorie is dat elke beslissing van kardinaal belang in het achterwerk genomen wordt. Is eenieder die zelfmoord pleegt bijvorbeeld impotent ? In de breedste zin van het woord, als je constateert dat het werk of het leven zinloos is zou ook "impotent" kunnen betekenen.
Sunday, May 13, 2007
Mislukking liberalisme
"Ik ben ervan overtuigd dat het liberalisme tot dezelfde mislukking gedoemd is als het communisme en dat het leidt tot dezelfde excessen. Allebei zijn perversiteiten van de menselijke geest."
"Het liberalisme, dat zijn kartonnen dozen voor de armen."
Chirac aan het woord.
"Het liberalisme, dat zijn kartonnen dozen voor de armen."
Chirac aan het woord.
Friday, May 11, 2007
Wat kun je nog verwachten van een dag die begint met opstaan ?
Nieuwe dag, nieuwe kansen !
Nalatenschap Blair uit de volkskrant:
Kloof arm en rijk: In twintig jaar tijd is Groot Brittanië één van de meest ongelijke naties in de wereld geworden. De rijkste 1 procent van de bevolking bezit 21 procent van de welvaart, terwijl de armste 50 procent maar 7 procent heeft.
Vijf oorlogen: Tony Blair heeft 5 oorlogen gevoerd: Desert fox, Kosovo, Sierra leone, Afghanistan en Irak. Meer dan alle andere Britse premiers in de geschiedenis. Vooral Irak is fel omstreden.
Welzijn: Het aantal echtscheidingen is het hoogste van Europa. Britse kinderen voelen zich de ongelukkigste in de wereld en 60 procent van de volwassenen zegt minder gelukkig te zijn dan tien jaar geleden. De Britten maken de langste werkdagen van Europa.
Economie: De Britse economie zou het succesnummer van Europa zijn en de overgrote meerderheid van de Britten is er onder Blair materieel op vooruit gegaan (zie ook kloof arm en rijk en welzijn).
Vrede in Noord-Ierland: Situatie is verbeterd, meer vrede en samenwerking tussen verschillende gelovigen.
Publieke voorzieningen: meer middelbare scholieren dan ooit dringen door tot de universiteit, hoewel dat volgens sommigen komt door makkelijke examens, eerder dan door goed onderwijs. De uitgaven voor gezondheidszorg zijn met 50% verhoogd (zie kloof arm en rijk en welzijn).
Burgerrechten: Groot Brittanië is onder Blair minder vrij geworden. In een land waar privacy ooit als een heilig goed gold, zijn veel burgerrechten wettelijk ingeperkt. De tolerantie tov etnische minderheden is afgenomen.
Europa: "Ik ben een hartstochtelijk Europeaan" zei Blair bij zijn aantreden. Het pond sterling werd niet vervangen door de EUR. De oorlog tegen Irak isoleerde Blair (een hartstochtelijk bushiaan ?).
Corruptie: In zijn regering waren corruptie- en seks schandalen schering en inslag, hoewel Blair beloofde witter dan wit te zijn. Blair raakte zelf in opspraak ivm het verkopen van adellijke titels om de partijkas te spekken.
Verschrijver:
Power corrupts and absolute power corrupts absolutely.
En nu dan Sarkozy in Frankrijk, bushiaan van 1.65 meter. Ik hou mijn hart vast. Hoe minder ik daaraan denk, hoe beter het me gaat.
Waar ik me hogelijk over verbaas is het besluit van Plasterk om toelating aan de universiteit aan een willekeurige loting over te laten. Willem Frederik Hermans en Maarten 't Hart hebben erover geschreven: dat is onrechtvaardig, willekeurig en zonde van het geld.
Uit goed en gedegen onderzoek blijkt dat scholieren met een 8 gemiddeld (inclusief wiskunde, natuurkunde en scheikunde) een veel grotere kans maken om te slagen voor een medicijnen/tu/dierenarts of soortgelijke studie dan scholieren met een 6 gemiddeld.
Ik weet ook dat dat de waarheid is met mijn geflatteerde 7 (6,6).
Iedereen kan dat zien, iedereen kan dat weten.
Plasterk: loting.
Onbegrijpelijk.
Belastingen door Anoushka van Brandwijk en Verschrijver:
Bij het aangifteformulier kan de belastingbetaler aangeven waar zijn belastinggeld naartoe mag: onderwijs, ziekenzorg, preventie van ziektes, openbaar vervoer, amnesty, milieu, welzijn, eerlijke herverdeling, sport(faciliteiten), gezonde producten stimuleren enzovoorts. Niet naar beleidsambtenaren of, erger nog, managers, maar naar onderwijzers, naar verplegend personeel, mensen die doen.
Kunnen we minstens de helft van de ministers (beleidsambtenaren/managers) naar huis sturen, want de meeste beslissingen/besluiten zijn dan al genomen. Beter nog, we sturen ze de straat op voor collectes voor dure gevechtsvliegtuigen en ander oorlogsmaterieel (die Herben nog gezien over Pim, wat is dat toch een vies ventje). Welke belastingbetaler, welke zieke geest, wil wapens financieren ?
De Minister van EZ: heel af en toe staat daar een vrij goed betaalde vacature om wapenexport van Nederland te bevorderen.
Frans Andriessen (cda en voormalig minister van ez): "we heffen het wapenembargo tegen china op. Het heeft een negatief effect op onze handelsbetrekkingen en anders leveren andere landen wel." Frans, ik begrijp je argumenten, maar het idee erachter is fout en diabolisch. Handel gaat boven mensenlevens. Het is menselijk om je te vergissen. Humanum errare est. Zwerven is ook menselijk. Toch heeft Frans Andriessen een zieke geest en begrijpt hij niets van de diabolische werking van de reductionistische binding. "Ach, anders leveren anderen wel." Neem je liever voor om nooit meer wapens te leveren, een wapenembargo van Nederland aan de rest van de wereld, dat is pas naastenliefde. Leve "Van Middelkoop" voor zijn besluit inzake de tomahawk !
Wapenhandel door Toine Lamers, David Verschrijver (8 jaar) en Verschrijver
Frans van Anraat is veroordeeld tot 17 jaar cel. Nu alle andere wapenhandelaren nog.
Pap, als het nu oorlog was en er ging niemand heen ? Dan is er toch geen oorlog ?
Waarom blijven mensen de mogelijkheid om te besluiten over mensen, een land, een regio, een streek, een vakgebied overdragen aan een of andere gevaarlijke gek, een zogenaamde baas ?
Democratie is van alle systemen het minst slechte. En in een zeer klein gebied op de wereld aanwezig, west europa en amerika, dan heb je het wel gehad. Zuinig op zijn.
Let op de diabolische werking van de reductionistische binding, zei een anarchistische hoogleraar regelmatig tegen mij. Het klinkt als wartaal en toch is er wel wat voor gestileerde anarchie te zeggen.
Maar hoe en op wat voor manier, daar ga ik niet over. Ik neem geen/zo min mogelijk besluiten voor anderen, ik verschrijf simpelweg maar wat. Gelet op mijn 6,6, het aantal kranten, krantjes, boeken, weblogs en tijdschriften doen dat er wel meer.
Misschien nog even uitleggen wat de hoogleraar bedoelde: als er in een wetstekst ergens een mogelijkheid wordt geboden tot machtsmisbruik, of als er een uitzondering in staat met negatieve gevolgen, dan is er een zeer grote kans dat die uitzondering de regel wordt.
Maar de diabolische werking van veronderstelde populariteit en domheid voorkomt dat sommige mensen zichzelf of de regels van een afstand kunnen bezien. Of, erger nog, dat een groot aantal mensen in die dwaling meegaan (slaafse volgelingen van Hitler, Napoleon, Stalin bijvoorbeeld. Slaafs volgen is altijd fout. Door lafheid en angst voor je positie ga je liegen en doe je aan onbehoorlijk bestuur).
Uit een onderzoek bleek dat 80 % van de Duitsers geheel geloven in hun dokter en de geneeskrachtige werking van zijn recept tegen 30% bij de Nederlanders. Ook al neem ik onderzoek met een reusachtige korrel zout, dit zijn toch interessante zaken.
Vertrouwen in leiding of autoriteit, vertrouwen in een fuhrer. Kritische vragen blijven stellen.
Ja, maar mijn vriend/collega/buurman/buurland doet het ook zo.
Als iedereen in de sloot springt, spring jij dan ook in de sloot ?
Als iedereen Hitler achterna loopt, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen de bijbel/koran/de wet als de waarheid ziet, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen zegt "regels zijn regels" en dus vermoorden we mensen, doe jij dat dan ook ?
Door een columnist, Giesbert, werd gezegd dat Blair en Aznar stoer waren vergeleken met Chirac omdat zij in tegenstelling tot Chirac niet de publieke opinie volgden en een oorlog begonnen in Irak.
Ja, er zat daar een gevaarlijke dictator en ik ben blij dat hij weg is, maar de kosten (mensenlevens) zijn veel hoger zijn dan de baten. En de motivering was leugenachtig, massavernietigingswapens, terwijl het vooral om olie, geld en het bedrijf van Cheney ging. Ook die oorlog eist veel te veel levens en werkt radicalisering in de hand. Using force to stop force is absurd.
War! It ain't nothing but a heartbreaker
War! Friend only to the undertaker
War! It's an enemy to all mankind
The thought of war blows my mind
War has caused unrest in the younger generation
Induction then destruction-Who wants to die?
Ohhh? War Good God y'all
What is it good for?
Absolutely nothing
Say it, Say it, Say it
War! Uh-huh Yeah - Huh!
What is it good for?
Absolutely nothing
Listen to me?
War! It ain't nothing but a heartbreaker
War! It's got one friend, that's the undertaker
War has shattered many a young mans dreams
Made him disabled bitter and mean
Life is much too precious to spend fighting wars these days
War can't give life, it can only take it away
Bruce Springsteen zingt (imitatie ! van een veel ouder liedje van Edwin Sparr uit 1969 ! Vietnam) War, what is it good for ? Absolutely nothing, friend only to the undertaker. Undertaker betekent begrafenisondernemer maar een letterlijke vertaling zou ondernemer kunnen zijn. Ondernemer Cheney (vice president van de usa) met Haliburton (veel olie opdrachten in Irak) waarvan de prijs van de aandelen gestegen zijn van 4 dollar naar 40 dollar.
Nalatenschap Blair uit de volkskrant:
Kloof arm en rijk: In twintig jaar tijd is Groot Brittanië één van de meest ongelijke naties in de wereld geworden. De rijkste 1 procent van de bevolking bezit 21 procent van de welvaart, terwijl de armste 50 procent maar 7 procent heeft.
Vijf oorlogen: Tony Blair heeft 5 oorlogen gevoerd: Desert fox, Kosovo, Sierra leone, Afghanistan en Irak. Meer dan alle andere Britse premiers in de geschiedenis. Vooral Irak is fel omstreden.
Welzijn: Het aantal echtscheidingen is het hoogste van Europa. Britse kinderen voelen zich de ongelukkigste in de wereld en 60 procent van de volwassenen zegt minder gelukkig te zijn dan tien jaar geleden. De Britten maken de langste werkdagen van Europa.
Economie: De Britse economie zou het succesnummer van Europa zijn en de overgrote meerderheid van de Britten is er onder Blair materieel op vooruit gegaan (zie ook kloof arm en rijk en welzijn).
Vrede in Noord-Ierland: Situatie is verbeterd, meer vrede en samenwerking tussen verschillende gelovigen.
Publieke voorzieningen: meer middelbare scholieren dan ooit dringen door tot de universiteit, hoewel dat volgens sommigen komt door makkelijke examens, eerder dan door goed onderwijs. De uitgaven voor gezondheidszorg zijn met 50% verhoogd (zie kloof arm en rijk en welzijn).
Burgerrechten: Groot Brittanië is onder Blair minder vrij geworden. In een land waar privacy ooit als een heilig goed gold, zijn veel burgerrechten wettelijk ingeperkt. De tolerantie tov etnische minderheden is afgenomen.
Europa: "Ik ben een hartstochtelijk Europeaan" zei Blair bij zijn aantreden. Het pond sterling werd niet vervangen door de EUR. De oorlog tegen Irak isoleerde Blair (een hartstochtelijk bushiaan ?).
Corruptie: In zijn regering waren corruptie- en seks schandalen schering en inslag, hoewel Blair beloofde witter dan wit te zijn. Blair raakte zelf in opspraak ivm het verkopen van adellijke titels om de partijkas te spekken.
Verschrijver:
Power corrupts and absolute power corrupts absolutely.
En nu dan Sarkozy in Frankrijk, bushiaan van 1.65 meter. Ik hou mijn hart vast. Hoe minder ik daaraan denk, hoe beter het me gaat.
Waar ik me hogelijk over verbaas is het besluit van Plasterk om toelating aan de universiteit aan een willekeurige loting over te laten. Willem Frederik Hermans en Maarten 't Hart hebben erover geschreven: dat is onrechtvaardig, willekeurig en zonde van het geld.
Uit goed en gedegen onderzoek blijkt dat scholieren met een 8 gemiddeld (inclusief wiskunde, natuurkunde en scheikunde) een veel grotere kans maken om te slagen voor een medicijnen/tu/dierenarts of soortgelijke studie dan scholieren met een 6 gemiddeld.
Ik weet ook dat dat de waarheid is met mijn geflatteerde 7 (6,6).
Iedereen kan dat zien, iedereen kan dat weten.
Plasterk: loting.
Onbegrijpelijk.
Belastingen door Anoushka van Brandwijk en Verschrijver:
Bij het aangifteformulier kan de belastingbetaler aangeven waar zijn belastinggeld naartoe mag: onderwijs, ziekenzorg, preventie van ziektes, openbaar vervoer, amnesty, milieu, welzijn, eerlijke herverdeling, sport(faciliteiten), gezonde producten stimuleren enzovoorts. Niet naar beleidsambtenaren of, erger nog, managers, maar naar onderwijzers, naar verplegend personeel, mensen die doen.
Kunnen we minstens de helft van de ministers (beleidsambtenaren/managers) naar huis sturen, want de meeste beslissingen/besluiten zijn dan al genomen. Beter nog, we sturen ze de straat op voor collectes voor dure gevechtsvliegtuigen en ander oorlogsmaterieel (die Herben nog gezien over Pim, wat is dat toch een vies ventje). Welke belastingbetaler, welke zieke geest, wil wapens financieren ?
De Minister van EZ: heel af en toe staat daar een vrij goed betaalde vacature om wapenexport van Nederland te bevorderen.
Frans Andriessen (cda en voormalig minister van ez): "we heffen het wapenembargo tegen china op. Het heeft een negatief effect op onze handelsbetrekkingen en anders leveren andere landen wel." Frans, ik begrijp je argumenten, maar het idee erachter is fout en diabolisch. Handel gaat boven mensenlevens. Het is menselijk om je te vergissen. Humanum errare est. Zwerven is ook menselijk. Toch heeft Frans Andriessen een zieke geest en begrijpt hij niets van de diabolische werking van de reductionistische binding. "Ach, anders leveren anderen wel." Neem je liever voor om nooit meer wapens te leveren, een wapenembargo van Nederland aan de rest van de wereld, dat is pas naastenliefde. Leve "Van Middelkoop" voor zijn besluit inzake de tomahawk !
Wapenhandel door Toine Lamers, David Verschrijver (8 jaar) en Verschrijver
Frans van Anraat is veroordeeld tot 17 jaar cel. Nu alle andere wapenhandelaren nog.
Pap, als het nu oorlog was en er ging niemand heen ? Dan is er toch geen oorlog ?
Waarom blijven mensen de mogelijkheid om te besluiten over mensen, een land, een regio, een streek, een vakgebied overdragen aan een of andere gevaarlijke gek, een zogenaamde baas ?
Democratie is van alle systemen het minst slechte. En in een zeer klein gebied op de wereld aanwezig, west europa en amerika, dan heb je het wel gehad. Zuinig op zijn.
Let op de diabolische werking van de reductionistische binding, zei een anarchistische hoogleraar regelmatig tegen mij. Het klinkt als wartaal en toch is er wel wat voor gestileerde anarchie te zeggen.
Maar hoe en op wat voor manier, daar ga ik niet over. Ik neem geen/zo min mogelijk besluiten voor anderen, ik verschrijf simpelweg maar wat. Gelet op mijn 6,6, het aantal kranten, krantjes, boeken, weblogs en tijdschriften doen dat er wel meer.
Misschien nog even uitleggen wat de hoogleraar bedoelde: als er in een wetstekst ergens een mogelijkheid wordt geboden tot machtsmisbruik, of als er een uitzondering in staat met negatieve gevolgen, dan is er een zeer grote kans dat die uitzondering de regel wordt.
Maar de diabolische werking van veronderstelde populariteit en domheid voorkomt dat sommige mensen zichzelf of de regels van een afstand kunnen bezien. Of, erger nog, dat een groot aantal mensen in die dwaling meegaan (slaafse volgelingen van Hitler, Napoleon, Stalin bijvoorbeeld. Slaafs volgen is altijd fout. Door lafheid en angst voor je positie ga je liegen en doe je aan onbehoorlijk bestuur).
Uit een onderzoek bleek dat 80 % van de Duitsers geheel geloven in hun dokter en de geneeskrachtige werking van zijn recept tegen 30% bij de Nederlanders. Ook al neem ik onderzoek met een reusachtige korrel zout, dit zijn toch interessante zaken.
Vertrouwen in leiding of autoriteit, vertrouwen in een fuhrer. Kritische vragen blijven stellen.
Ja, maar mijn vriend/collega/buurman/buurland doet het ook zo.
Als iedereen in de sloot springt, spring jij dan ook in de sloot ?
Als iedereen Hitler achterna loopt, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen de bijbel/koran/de wet als de waarheid ziet, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen zegt "regels zijn regels" en dus vermoorden we mensen, doe jij dat dan ook ?
Door een columnist, Giesbert, werd gezegd dat Blair en Aznar stoer waren vergeleken met Chirac omdat zij in tegenstelling tot Chirac niet de publieke opinie volgden en een oorlog begonnen in Irak.
Ja, er zat daar een gevaarlijke dictator en ik ben blij dat hij weg is, maar de kosten (mensenlevens) zijn veel hoger zijn dan de baten. En de motivering was leugenachtig, massavernietigingswapens, terwijl het vooral om olie, geld en het bedrijf van Cheney ging. Ook die oorlog eist veel te veel levens en werkt radicalisering in de hand. Using force to stop force is absurd.
War! It ain't nothing but a heartbreaker
War! Friend only to the undertaker
War! It's an enemy to all mankind
The thought of war blows my mind
War has caused unrest in the younger generation
Induction then destruction-Who wants to die?
Ohhh? War Good God y'all
What is it good for?
Absolutely nothing
Say it, Say it, Say it
War! Uh-huh Yeah - Huh!
What is it good for?
Absolutely nothing
Listen to me?
War! It ain't nothing but a heartbreaker
War! It's got one friend, that's the undertaker
War has shattered many a young mans dreams
Made him disabled bitter and mean
Life is much too precious to spend fighting wars these days
War can't give life, it can only take it away
Bruce Springsteen zingt (imitatie ! van een veel ouder liedje van Edwin Sparr uit 1969 ! Vietnam) War, what is it good for ? Absolutely nothing, friend only to the undertaker. Undertaker betekent begrafenisondernemer maar een letterlijke vertaling zou ondernemer kunnen zijn. Ondernemer Cheney (vice president van de usa) met Haliburton (veel olie opdrachten in Irak) waarvan de prijs van de aandelen gestegen zijn van 4 dollar naar 40 dollar.
Monday, May 7, 2007
Willem Frederik: splendid isolation
Ik wilde goed mijn best doen. Ik wilde niet ontslagen worden. Nee, hoe misplaatst ik mij soms ook voelde tussen stapel mesjogge politici en andere gevaarlijke gekken, ik wilde bij deze firma wel in dienst blijven. En ze waren niet allemaal even gek. Het is minder ontmoedigend dan ontslagen te worden. De redacties van dag- en weekbladen te moeten aflopen met het verzoek of ik alsjeblieft een stukje zou mogen schrijven, op maat gemaakt voor de domheid van de hoofdredacteur. Of nog erger: iedereen te vriend houden om er maar bij te blijven horen en niet verbannen te worden. Terwijl de ware functie van een schrijver is: de lezer te ontmaskeren en te tuchtigen.
Opgevoed met angst voor geldgebrek, te onhandig om te stelen en te misantropisch om te lenen, was ik gedwongen aan de Nederlandse (handels)maatschappij deel te nemen. Ik deed dus mijn best. Ik deed mijn plicht en meer. Nu weet ik dat ik eigenlijk alleen mijzelf af en toe huldig, dat ik alleen met mijzelf werkelijk feestelijk en schitterend kan zijn. Mijn ene binnenpretje na het andere werd gesmoord door wanbeheer en onbehoorlijk bestuur.
Een hartverscheurend heimwee naar de stad overrompelde mij. Toen ik er werkelijk was, had ik mij matig geamuseerd. Ik ben geschikt om gelukkig te zijn in grote steden, in de herfst, tegen de avond. De hemel is helder en nog blauw, maar de lichtreclames en de lichten in de etalages branden al. Een surrealistische vereenzaamde verstilde wereld waarin verschrijver zich thuis voelt.
Niet ver van deze straat woon ik in een hooggelegen topappartement, met twee vrouwen, de ene is mijn vriendin, de andere mijn secretaresse/directrice. Deze vrouwen zijn alleen bij mij omdat ze van mij houden. Zo houdt ook nagenoeg iedereen van mij, al ben ik met weinig intiem.
Men behandelt mij voorkomend, men is beleefd zonder slaafsheid. En wat het voornaamste is: ik heb niets hoeven doen om respect af te dwingen. Ik hoef niet op mijn tellen te passen, de vlag hoog te houden, argwanend te controleren of de werkster ons niet besteelt. Iedereen met wie ik in aanraking kom, leeft alleen maar om mij gelukkig te maken. Geld heb ik niet, maar ik heb het ook niet nodig. Over geld wordt nooit gepraat. Mijn secretaresse of directrice betaalt, geloof ik, alle rekeningen en sluit contracten. Mijn vriendin is waarschijnlijk zeer rijk, ik weet niet waar het geld vandaan komt voor de luxueuze maar sobere smaakvol ingerichte flat met uitzicht op central park en de buitenhuizen aan zee in Italië, Frankrijk, Spanje, Californië en Nederland.
Tussen ons en onze vrienden worden leuke gesprekken gevoerd, geen plichtplegingen om elkaar naar de mond te praten. Complimenten zijn tussen mij en mijn vrienden ondenkbaar, wij tonen onze waardering door de aandacht die wij besteden aan het werk en het leven. Onopvallend bewegen zij zich door het dagelijks leven. Zij hoeven zich niet wekenlang niet te scheren om op te vallen, te bluffen, een baard te hebben, of geen baard en een gladde man te zijn en veel te dure pakken en grote sigaren. Of zich continu ironisch superieur voor te doen. Het zijn geen politici, ijdeltuiten of soortgelijks. Ze hebben niet de minste neiging zich tot het rooms-katholicisme te bekeren, in het stof te rollen voor de Islam of onder het grauwe achterwerk van Karl Marx te kruipen. Bovendien zie ik ze eigenlijk weinig, maar als ik ze zie is het vaak plezierig.
Mijn vrienden hebben nooit gebrek aan geld, zij hoeven hun dagelijks brood evenmin te verdienen als ik. Rustig en geregeld is mijn leven. Nooit ben ik gedwongen te commanderen of om iets te vragen. ’s Ochtends word ik vanzelf wakker, neem twee krantjes vluchtig door en na een smakelijk ontbijt ga ik wat mijmeren en lezen terwijl mijn directrice thee of koffie met een lekker koekje brengt. Wat is zij toch een plezierige vrouw en knap bovendien. Zij begrijpt mijn wensen zonder woorden.
’s Middags tegen twee uur ga ik op de straat flaneren en ik bepaal geheel zelf wanneer ik besluit terug te komen. Iedere gedachte die plat, gemeen en vervelend is, wordt door mijn zorgzame omgeving verre van mij gehouden. Daarom ben ik geen misantroop, zoals nu. Mijn medelijden met anderen is vrij van neerbuigendheid. In die prachtige stad flaneer ik door mooie straten. Vaak word ik herkend, maar men weet dat ik bescheiden ben. Zij weten dat ik er niet van houd de aandacht te trekken. Soms maak ik een praatje met gelijken. Later op de avond ga ik naar het restaurant waar ik met mijn vriendin heb afgesproken. Ik hoef mij nooit af te vragen of zij mij wel trouw is, want zij bedriegt mij niet. Ze is jaloers, maar maakt nooit scènes. Zij is even intelligent als ik. Zij is mooi, maar nog belangrijker is dat zij van mij houdt. Ze ruikt heerlijk, ze heeft een prachtige stem, ze weet wanneer ze stil moet zijn en is daarmee haar gewicht in goud waard en prettig pervers in bed.
Wij eten kleine hoeveelheden van een aantal superieur toebereide spijzen. Ze heeft een nieuwe jurk aan en is mooier dan ooit. Zelfs als ik somber ben, weet zij mij aan het lachen te maken.
Maar ik zou niet weten waar ik zo’n vrouw en leven zou kunnen vinden en hoe zo’n leven te organiseren en ik zou het trouwens niet hebben willen organiseren, want dan zou het heel wat anders zijn. Daarom kan ik er niet eens mijn best voor doen. Ik wil geen tiran wezen, die gevreesd wordt en gevleid. Ik wil geen rijkaard bedolven onder parasieten zijn. Ik wil ook niet gerespecteerd worden door daar stilzwijgend om te zeuren, te bedelen, met suggestie, dreigementen, leugens, tact, kletspraatjes en het doen van nooit gehouden beloften. Wat ik wil, wil ik zo maar, ik wil kortom zo zijn. Vanzelf.
Opgevoed met angst voor geldgebrek, te onhandig om te stelen en te misantropisch om te lenen, was ik gedwongen aan de Nederlandse (handels)maatschappij deel te nemen. Ik deed dus mijn best. Ik deed mijn plicht en meer. Nu weet ik dat ik eigenlijk alleen mijzelf af en toe huldig, dat ik alleen met mijzelf werkelijk feestelijk en schitterend kan zijn. Mijn ene binnenpretje na het andere werd gesmoord door wanbeheer en onbehoorlijk bestuur.
Een hartverscheurend heimwee naar de stad overrompelde mij. Toen ik er werkelijk was, had ik mij matig geamuseerd. Ik ben geschikt om gelukkig te zijn in grote steden, in de herfst, tegen de avond. De hemel is helder en nog blauw, maar de lichtreclames en de lichten in de etalages branden al. Een surrealistische vereenzaamde verstilde wereld waarin verschrijver zich thuis voelt.
Niet ver van deze straat woon ik in een hooggelegen topappartement, met twee vrouwen, de ene is mijn vriendin, de andere mijn secretaresse/directrice. Deze vrouwen zijn alleen bij mij omdat ze van mij houden. Zo houdt ook nagenoeg iedereen van mij, al ben ik met weinig intiem.
Men behandelt mij voorkomend, men is beleefd zonder slaafsheid. En wat het voornaamste is: ik heb niets hoeven doen om respect af te dwingen. Ik hoef niet op mijn tellen te passen, de vlag hoog te houden, argwanend te controleren of de werkster ons niet besteelt. Iedereen met wie ik in aanraking kom, leeft alleen maar om mij gelukkig te maken. Geld heb ik niet, maar ik heb het ook niet nodig. Over geld wordt nooit gepraat. Mijn secretaresse of directrice betaalt, geloof ik, alle rekeningen en sluit contracten. Mijn vriendin is waarschijnlijk zeer rijk, ik weet niet waar het geld vandaan komt voor de luxueuze maar sobere smaakvol ingerichte flat met uitzicht op central park en de buitenhuizen aan zee in Italië, Frankrijk, Spanje, Californië en Nederland.
Tussen ons en onze vrienden worden leuke gesprekken gevoerd, geen plichtplegingen om elkaar naar de mond te praten. Complimenten zijn tussen mij en mijn vrienden ondenkbaar, wij tonen onze waardering door de aandacht die wij besteden aan het werk en het leven. Onopvallend bewegen zij zich door het dagelijks leven. Zij hoeven zich niet wekenlang niet te scheren om op te vallen, te bluffen, een baard te hebben, of geen baard en een gladde man te zijn en veel te dure pakken en grote sigaren. Of zich continu ironisch superieur voor te doen. Het zijn geen politici, ijdeltuiten of soortgelijks. Ze hebben niet de minste neiging zich tot het rooms-katholicisme te bekeren, in het stof te rollen voor de Islam of onder het grauwe achterwerk van Karl Marx te kruipen. Bovendien zie ik ze eigenlijk weinig, maar als ik ze zie is het vaak plezierig.
Mijn vrienden hebben nooit gebrek aan geld, zij hoeven hun dagelijks brood evenmin te verdienen als ik. Rustig en geregeld is mijn leven. Nooit ben ik gedwongen te commanderen of om iets te vragen. ’s Ochtends word ik vanzelf wakker, neem twee krantjes vluchtig door en na een smakelijk ontbijt ga ik wat mijmeren en lezen terwijl mijn directrice thee of koffie met een lekker koekje brengt. Wat is zij toch een plezierige vrouw en knap bovendien. Zij begrijpt mijn wensen zonder woorden.
’s Middags tegen twee uur ga ik op de straat flaneren en ik bepaal geheel zelf wanneer ik besluit terug te komen. Iedere gedachte die plat, gemeen en vervelend is, wordt door mijn zorgzame omgeving verre van mij gehouden. Daarom ben ik geen misantroop, zoals nu. Mijn medelijden met anderen is vrij van neerbuigendheid. In die prachtige stad flaneer ik door mooie straten. Vaak word ik herkend, maar men weet dat ik bescheiden ben. Zij weten dat ik er niet van houd de aandacht te trekken. Soms maak ik een praatje met gelijken. Later op de avond ga ik naar het restaurant waar ik met mijn vriendin heb afgesproken. Ik hoef mij nooit af te vragen of zij mij wel trouw is, want zij bedriegt mij niet. Ze is jaloers, maar maakt nooit scènes. Zij is even intelligent als ik. Zij is mooi, maar nog belangrijker is dat zij van mij houdt. Ze ruikt heerlijk, ze heeft een prachtige stem, ze weet wanneer ze stil moet zijn en is daarmee haar gewicht in goud waard en prettig pervers in bed.
Wij eten kleine hoeveelheden van een aantal superieur toebereide spijzen. Ze heeft een nieuwe jurk aan en is mooier dan ooit. Zelfs als ik somber ben, weet zij mij aan het lachen te maken.
Maar ik zou niet weten waar ik zo’n vrouw en leven zou kunnen vinden en hoe zo’n leven te organiseren en ik zou het trouwens niet hebben willen organiseren, want dan zou het heel wat anders zijn. Daarom kan ik er niet eens mijn best voor doen. Ik wil geen tiran wezen, die gevreesd wordt en gevleid. Ik wil geen rijkaard bedolven onder parasieten zijn. Ik wil ook niet gerespecteerd worden door daar stilzwijgend om te zeuren, te bedelen, met suggestie, dreigementen, leugens, tact, kletspraatjes en het doen van nooit gehouden beloften. Wat ik wil, wil ik zo maar, ik wil kortom zo zijn. Vanzelf.
Saturday, May 5, 2007
Willem Alexander: story
Alle gekheid op een stokje. Van verliefdheid voel je je soms alleen, maar ik heb me nog nooit zo verloren en eenzaam gevoeld toen 1 van mijn kinderen behoorlijk ziek was. Dan zak je door de grond van ellende. Zo'n zielig ziek schepseltje.
Wat een bevrijding, als mijn kind dan weer genezen is.
Dat befaamde diepere menselijke contact, waar je wel eens over leest, is een onmogelijkheid. Dat is me in mijn 40 jarige bestaan, na talloze gesprekken met Emily, Bea, Benard, Claus, Tjeenk, Piet Hein Domoor en anderen wel duidelijk geworden. Goh, wat had emily toch lekkere billen. Maar waar was ik ?
Onze voorouders mijmerden niet eens over het diepere menselijke contact, door moeilijke materiële omstandigheden hadden zij simpelweg de tijd niet om over allerlei zaken eens rustig na te denken, het conformisme was en is oppermachtig. Mensen zouden eigenlijk ook niet weten wat zij zouden moeten mededelen, zelfs als zij betere communicatiemiddelen zouden bezitten. Vooral vrouwen lijken daarover teleurgesteld in de loop der tijd.
Het is de vraag of de verhoudingen tussen mensen onderling, voor zover vriendschappelijk of liefderijk, nu werkelijk wel van zo essentieel andere orde is dan die tussen baas en huisdier. Het gros van de intermenselijke mededelingen heeft een emotionele, maar geen logische, inhoud.
Zelfs de intellectueel meest begaafde is toch altijd maar gedeeltelijk en tijdelijk tot redelijke handelingen in staat. De opvatting dat geleerden of wetenschappers ook buiten hun vakbezigheden redelijker zouden zijn dan niet geleerden, in hun huwelijk, hun politieke, religieuze, zedelijke overtuigingen, hun omgang met de medemens is een bekende dwaling.
Gering is het aantal minuten, zelfs seconden per dag dat het brein van een geleerde redelijk denkt. Oplossingen vindt hij in een flits: de rest van zijn denken is hetzij chaotisch, hetzij fout. Willekeurig, rancuneus, emotioneel, vriendelijk, liefdevol, onbehoorlijk, beminnelijk. En dan ga je dood. Veel van mijn leeftijdgenoten rond de veertig verzuchten ook al vaak: zo, nog een keer hetzelfde aantal jaren en dan zit het er weer op...en ik weet niet eens zeker of dat nou een mooi vooruitzicht is.
Zonder geheugen bestaat er geen leugen of rancune. Oppervlakkige mensen zijn vrolijke mensen. Of sterke mensen die hun gedachten beheersen en sturen.
Als je de volkskrant en de telegraaf op dezelfde dag leest, dan lees je toch over twee verschillende Nederlanden of twee andere werelden.
Zou het nou opvallen dat ik af en toe ook de story lees, ter nuance op de privé ?
Wat een bevrijding, als mijn kind dan weer genezen is.
Dat befaamde diepere menselijke contact, waar je wel eens over leest, is een onmogelijkheid. Dat is me in mijn 40 jarige bestaan, na talloze gesprekken met Emily, Bea, Benard, Claus, Tjeenk, Piet Hein Domoor en anderen wel duidelijk geworden. Goh, wat had emily toch lekkere billen. Maar waar was ik ?
Onze voorouders mijmerden niet eens over het diepere menselijke contact, door moeilijke materiële omstandigheden hadden zij simpelweg de tijd niet om over allerlei zaken eens rustig na te denken, het conformisme was en is oppermachtig. Mensen zouden eigenlijk ook niet weten wat zij zouden moeten mededelen, zelfs als zij betere communicatiemiddelen zouden bezitten. Vooral vrouwen lijken daarover teleurgesteld in de loop der tijd.
Het is de vraag of de verhoudingen tussen mensen onderling, voor zover vriendschappelijk of liefderijk, nu werkelijk wel van zo essentieel andere orde is dan die tussen baas en huisdier. Het gros van de intermenselijke mededelingen heeft een emotionele, maar geen logische, inhoud.
Zelfs de intellectueel meest begaafde is toch altijd maar gedeeltelijk en tijdelijk tot redelijke handelingen in staat. De opvatting dat geleerden of wetenschappers ook buiten hun vakbezigheden redelijker zouden zijn dan niet geleerden, in hun huwelijk, hun politieke, religieuze, zedelijke overtuigingen, hun omgang met de medemens is een bekende dwaling.
Gering is het aantal minuten, zelfs seconden per dag dat het brein van een geleerde redelijk denkt. Oplossingen vindt hij in een flits: de rest van zijn denken is hetzij chaotisch, hetzij fout. Willekeurig, rancuneus, emotioneel, vriendelijk, liefdevol, onbehoorlijk, beminnelijk. En dan ga je dood. Veel van mijn leeftijdgenoten rond de veertig verzuchten ook al vaak: zo, nog een keer hetzelfde aantal jaren en dan zit het er weer op...en ik weet niet eens zeker of dat nou een mooi vooruitzicht is.
Zonder geheugen bestaat er geen leugen of rancune. Oppervlakkige mensen zijn vrolijke mensen. Of sterke mensen die hun gedachten beheersen en sturen.
Als je de volkskrant en de telegraaf op dezelfde dag leest, dan lees je toch over twee verschillende Nederlanden of twee andere werelden.
Zou het nou opvallen dat ik af en toe ook de story lees, ter nuance op de privé ?
Thursday, May 3, 2007
Willem Alexander: privé
Zag ik daar een dame lopen met een prachtige GLIMLACH, toen ik boodschappen ging doen. En we praatten ook nog even met elkaar. HEERLIJKE stem. Wat zag ze er FANTASTISCH uit ! Op dat soort momenten vergeet ik alles om me heen en dan raak ik zo GODVERGETEN VERLIEFD ! Dan kunnen mensen om me heen wel zeggen dat ik drie kinderen heb en dat mijn vrouw prachtig is, maar dat interesseert me GEEN FUCK ! Al die mores bij het corps, al mijn spieken op school en bij de marine, dat GEZEUR en GEZANIK van mensen en journalisten, ik denk alleen maar aan HAAR ! Heel de rest zal me een ROTZORG wezen. Zou het nou opvallen dat ik alleen nog maar de privé lees ?
zachte heelmeester
Zo nu en dan een parel van Hermans:
De opleiding tot het beroep van arts brengt niet alleen het verzamelen van medische kennis met zich mee, maar ook het instuderen van een soort toneelstukje: de wijze waarop de arts zijn patiënt tegemoet treedt. De Franse dokter benadert zijn patiënt totaal anders dan zijn Nederlandse collega. Niet minder geneeskrachtig, want met het voorschrijven van krachtige pijnstillende middelen is hij heel wat guller.
Toch bestaat de kans dat een flinke Hollandse jongen zich dood schrikt, als hij aan een Franse geneesheer zijn kwaal heeft beschreven. De arts schudt zijn hoofd, zijn mondhoeken dalen tot de onderkant van zijn kin. Met een moedeloos gebaar moedigt hij de lijder aan zich even te laten onderzoeken. Maar het is duidelijk: iemand die er zo aan toe is, heeft hij van zijn leven nog niet op spreekuur gekregen. Als hij helemaal eerlijk was zou hij zeggen: "U bent aan het verkeerde adres. Bij de notaris moet u zijn." Maar dat zegt hij niet. Zuchtend hanteert hij stethoscoop en hamertje en schudt zijn hoofd: hij had het wel gedacht. Is het te laat ? Wat hij gedacht had, zegt hij niet. Hij schrijft een boel papieren vol, zijn recepten zijn veel groter dan die van een Nederlandse dokter. Rekeningen schrijft hij niet: aan het slot van de visite houdt hij bescheiden zijn hand op om zijn honorarium in ontvangst te nemen en zoekt wisselgeld bijeen uit de enorme prop bankpapier die hij uit zijn broekzak haalt. Met lood in de schoenen haalt u uw medicijnen bij de apotheker en kijk...na een dag of wat knapt u inderdaad op.
Ooit kreeg ik een Franse vriend op bezoek in Nederland. We aten smakelijk maar wel wat veel. Enige uren na het dessert viel mijn bezoeker kronkelend van de maagpijn uit zijn stoel. De huisarts woonde 200 meter bij ons vandaan. Ik greep de telefoon en de dokter zei: ik hou op het ogenblik geen spreekuur, maar die meneer mag wel bij mij langskomen. Strompelend ging hij erheen. Op het eerste gezicht leek het alsof hij huppelend terugkwam, maar in wezen verlieten zijn voeten het aardoppervlak van woede. Wat was hem overkomen ? Een Nederlandse dokter.
"U mankeert niets ernstigs, meneer. Drie dagen niet eten en alleen water drinken," had hij gezegd. Er werd de lijder zelfs geen recept overhandigd. Niet ernstigs ? Hij ? Iemand met zo'n teer gestel ? Was die dokter krankzinnig ?
De hele behandeling had bestaan uit een paar flinke meppen met het hamertje op zijn buik. Een rekening naar het buitenland sturen was te omslachtig, had hij ten antwoord gekregen, toen hij vroeg wat het kostte, maar hij distilleerde er een tweede bewijs uit dat deze dokter ontoerekenbaar was. Drie dagen niet eten ? Water drinken ? Die dokter was een sadist en op de koop toe een imbeciel, kon niet eens schrijven, geen recepten, zelfs geen rekeningen. Het had geen haar gescheeld of mijn vriend was hem aangevlogen. Dat zou hij in zijn eigen land zeker hebben gedaan in zo'n geval.
Het bovenstaande verhaal doet mij ook herinneren aan een onderzoek uit 1994. Het placebo effect van een Duitse dokter is veel sterker dan een Nederlandse dokter. Een duitser schijnt veel meer waarde te hechten aan de autoriteit en het gezag van een (Duitse) dokter. Uit het onderzoek bleek dat 80 % van de Duitsers geheel geloven in hun dokter en de geneeskrachtige werking van zijn recept tegen 30% bij de Nederlanders. Ook al neem ik onderzoek met een reusachtige korrel zout, dit zijn toch interessante zaken. Vertrouwen in leiding, vertrouwen in een fuhrer. Kritische vragen blijven stellen. Ja, maar mijn vriend/collega/buurman doet het ook zo. Als iedereen in de sloot springt, spring jij dan ook in de sloot ?
Als iedereen Hitler achterna loopt, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen de bijbel/koran/de wet als de waarheid ziet, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen zegt "regels zijn regels" en dus vermoorden we mensen, doe jij dat dan ook ?
De opleiding tot het beroep van arts brengt niet alleen het verzamelen van medische kennis met zich mee, maar ook het instuderen van een soort toneelstukje: de wijze waarop de arts zijn patiënt tegemoet treedt. De Franse dokter benadert zijn patiënt totaal anders dan zijn Nederlandse collega. Niet minder geneeskrachtig, want met het voorschrijven van krachtige pijnstillende middelen is hij heel wat guller.
Toch bestaat de kans dat een flinke Hollandse jongen zich dood schrikt, als hij aan een Franse geneesheer zijn kwaal heeft beschreven. De arts schudt zijn hoofd, zijn mondhoeken dalen tot de onderkant van zijn kin. Met een moedeloos gebaar moedigt hij de lijder aan zich even te laten onderzoeken. Maar het is duidelijk: iemand die er zo aan toe is, heeft hij van zijn leven nog niet op spreekuur gekregen. Als hij helemaal eerlijk was zou hij zeggen: "U bent aan het verkeerde adres. Bij de notaris moet u zijn." Maar dat zegt hij niet. Zuchtend hanteert hij stethoscoop en hamertje en schudt zijn hoofd: hij had het wel gedacht. Is het te laat ? Wat hij gedacht had, zegt hij niet. Hij schrijft een boel papieren vol, zijn recepten zijn veel groter dan die van een Nederlandse dokter. Rekeningen schrijft hij niet: aan het slot van de visite houdt hij bescheiden zijn hand op om zijn honorarium in ontvangst te nemen en zoekt wisselgeld bijeen uit de enorme prop bankpapier die hij uit zijn broekzak haalt. Met lood in de schoenen haalt u uw medicijnen bij de apotheker en kijk...na een dag of wat knapt u inderdaad op.
Ooit kreeg ik een Franse vriend op bezoek in Nederland. We aten smakelijk maar wel wat veel. Enige uren na het dessert viel mijn bezoeker kronkelend van de maagpijn uit zijn stoel. De huisarts woonde 200 meter bij ons vandaan. Ik greep de telefoon en de dokter zei: ik hou op het ogenblik geen spreekuur, maar die meneer mag wel bij mij langskomen. Strompelend ging hij erheen. Op het eerste gezicht leek het alsof hij huppelend terugkwam, maar in wezen verlieten zijn voeten het aardoppervlak van woede. Wat was hem overkomen ? Een Nederlandse dokter.
"U mankeert niets ernstigs, meneer. Drie dagen niet eten en alleen water drinken," had hij gezegd. Er werd de lijder zelfs geen recept overhandigd. Niet ernstigs ? Hij ? Iemand met zo'n teer gestel ? Was die dokter krankzinnig ?
De hele behandeling had bestaan uit een paar flinke meppen met het hamertje op zijn buik. Een rekening naar het buitenland sturen was te omslachtig, had hij ten antwoord gekregen, toen hij vroeg wat het kostte, maar hij distilleerde er een tweede bewijs uit dat deze dokter ontoerekenbaar was. Drie dagen niet eten ? Water drinken ? Die dokter was een sadist en op de koop toe een imbeciel, kon niet eens schrijven, geen recepten, zelfs geen rekeningen. Het had geen haar gescheeld of mijn vriend was hem aangevlogen. Dat zou hij in zijn eigen land zeker hebben gedaan in zo'n geval.
Het bovenstaande verhaal doet mij ook herinneren aan een onderzoek uit 1994. Het placebo effect van een Duitse dokter is veel sterker dan een Nederlandse dokter. Een duitser schijnt veel meer waarde te hechten aan de autoriteit en het gezag van een (Duitse) dokter. Uit het onderzoek bleek dat 80 % van de Duitsers geheel geloven in hun dokter en de geneeskrachtige werking van zijn recept tegen 30% bij de Nederlanders. Ook al neem ik onderzoek met een reusachtige korrel zout, dit zijn toch interessante zaken. Vertrouwen in leiding, vertrouwen in een fuhrer. Kritische vragen blijven stellen. Ja, maar mijn vriend/collega/buurman doet het ook zo. Als iedereen in de sloot springt, spring jij dan ook in de sloot ?
Als iedereen Hitler achterna loopt, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen de bijbel/koran/de wet als de waarheid ziet, doe jij dat dan ook ?
Als iedereen zegt "regels zijn regels" en dus vermoorden we mensen, doe jij dat dan ook ?
Wednesday, May 2, 2007
Zachte orde
Hoe meer regels, hoe meer vlegels.
Maar is het ook niet: zachte heelmeesters maken stinkende wonden ? Alsof een heelmeester hetzelfde zou zijn als een politicus, een manager, een smeris of een andere gevaarlijke gek. En dan nog, ik hoop niet gauw onder het mes te moeten van een chirurg/slager.
Maar is het ook niet: zachte heelmeesters maken stinkende wonden ? Alsof een heelmeester hetzelfde zou zijn als een politicus, een manager, een smeris of een andere gevaarlijke gek. En dan nog, ik hoop niet gauw onder het mes te moeten van een chirurg/slager.
Tuesday, May 1, 2007
Harde Chaos
In 1992 werkte ik bij de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Daar werkte een directeur, Deurdrechter, hij beweerde van nieuw linkse signatuur te zijn. Tegen alles moest hard opgetreden worden. Tuig op de straat. Hard optreden. Boeven. Keihard optreden. Hij was directeur op het gebied van volkshuisvesting, ruimtelijke ordening en milieu, dat noemde hij de "harde" sector. Blijkbaar wilde hij met "harde uitspraken" populistisch indruk maken. IJdelheid kent vele vormen en maten. Gelukkig had je daar Klaas de Vries als hoofddirecteur, maar hij kon Dordt er niet van overtuigen dat hij wartaal aan het uitslaan was. Dick Hillenius merkte ooit op: "Kreeg die Deurdrechter een half jaar sabbath bij de VNG. Zelfs dat verprutste hij."
Zou Deurdrechter het zo vaak over "hard" gehad hebben omdat hij slap was ? Driemaal liep ik zijn riante directeurskamer binnen en driemaal lag hij te slapen met zijn hoofd op het bureau. Freud zou aan dat continu praten over "hard" wellicht andere conclusies verbinden. Volgens Maarten t Hart leutert Freud ook maar een eind weg. Nu loopt er zo'n Jeroen Dijsselbloem bij de pvda rond.
Gödel, Escher, Bach. Alledrie zochten zij naar de paradox in de regels, de merkwaardige lus. Denk aan de Waterval van Escher, of de hand die zichzelf tekent. Een mens is meer dan een computer omdat hij op afstand naar zichzelf kan kijken en bijvoorbeeld kan concluderen dat hij dom bezig is. Bach probeerde onmogelijke nieuwe dingen uit. Een canon met zeven stemmen die bovendien nu en dan synchroon lopen. Gödel besefte dat alle consistente axiomatische formuleringen van de getaltheorie onbeslisbare proposities bevatten. Of: deze uitspraak in de getaltheorie heeft geen enkel bewijs in het stelsel van de Principia Mathematica (gigantisch wiskundig werk van Bertrand Russell en Alfred North Whitehead). Iets over priemgetallen en de onmogelijkheid om een bewijs te vinden. Even buiten de wiskundige regels en wetten gaan staan, daar komt het op neer.
Is daarom Jazz zo leuk ? Of andere stromingen die spotten met regels en wetten, of ze misbruiken, of andersom gebruiken ? Meestal moeten die wetten en regels bij de maker van iets nieuws zeer goed bekend zijn voordat je er grapjes mee uit kunt halen. Iets vernieuwen.
Integriteit: je gedragen zoals een goed ambtenaar betaamt. Dat wil zeggen: de regels volgen en meer: de regels moeten volgens de menselijke maat uitgevoerd worden, met behulp van een goede interpretatie (anderen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden). Anders deugen de regels niet.
Wouter Bos heeft het daar ook over in zijn boek "dit land kan zoveel beter". Daar waar regels creatief gebruikt worden of daar waar de regels/wetten aan de kant worden gezet om iets beters voor elkaar te krijgen, daar heb je successen en iets nieuws, van school tot overheidsinstelling of bedrijf. Vernieuwing of een nieuwe doorbraak bereik je door op afstand te bekijken of regels werken en als dat niet het geval blijkt ze te doorbreken of anders uit te leggen.
Klasse justitie: Cor Boonstra kaapt miljoenen weg bij Philips en regelt vervolgens via een belgische bank de aankoop van aandelen endemol omdat zijn vriendin Sylvia Toth indertijd heeft verteld dat Telefonica ze gaat kopen tegen een beduidend hogere prijs. Sjoemelaars. Maar de rechter oordeelt dat er geen sprake is geweest van voorkennis. De prachtige elite. Grote bewondering van Rutte en de vvd. Geld is de enige ware god. Mammon. Prachtig, kaerl !
Hermans werd het leven lastig gemaakt door christenen en socialisten, van de Koning (CDA) die vragen ging stellen in de tweede kamer over zijn functioneren aan de universiteit tot Ed van Thijn (pvda) die Hermans liever niet zag in Amsterdam omdat Hermans vond dat apartheid onjuist werd aangepakt en het aandurfde om indertijd zomaar naar Zuid Afrika te reizen.
Hermans zei over Berlusconi dat hij het zo'n mooie verzorgde man vond. De Maffia leider Berlusconi ! Volgens Freddy de Vree moest je in zo'n geval Hermans maar laten praten. Net zoals Verschrijver ook onzin uitkraamt.
Volgens Hermans is de fout van Tinbergen dat hij teveel belang hecht aan geld, dat ongelijkheid ook op vele andere fronten speelt. Klaarblijkelijk zijn gelijkheid, rechtvaardigheid en geluk voor Tinbergen en socialisten zaken die vooral met geld te maken hebben. Ik voor mij ben nooit jaloers geweest op het bezit van een Bentley of Hummer. Mooi vind ik ze niet en liever stap ik op de fiets. Drie bezit ik er nu. Een giant x speed, maar de snelheid valt me wat tegen. Een gazelle orange, maar de achterband loopt een beetje aan en een beach bike, gaat ook niet heel hard. Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak. Trap eens wat harder naar je baas. Op die fiets !
Als god alles gemaakt heeft, vroeg het kind, wie heeft god dan gemaakt ?
Als de wetten en regels alles in dit land regelen, wie heeft dan die wetten en regels gemaakt ? Volgens welke regels en wetten zijn de regels en wetten gemaakt ? Waarom werken ze in de praktijk niet ? Waar werken ze wel ? Als mensen de regels begrijpen en ze van nature toepassen. Mensen redetwisten, de natuur handelt.
Eccolo qua ! in het Italiaans betekent "Hier is het/hij ! " Mijn vader maakte daar in 1973 altijd "kwekkelekwa !" van.
Au revoir in het Frans betekent tot ziens. Mijn vader maakte daar in 1978 altijd "ooievaar" van.
Zou Deurdrechter het zo vaak over "hard" gehad hebben omdat hij slap was ? Driemaal liep ik zijn riante directeurskamer binnen en driemaal lag hij te slapen met zijn hoofd op het bureau. Freud zou aan dat continu praten over "hard" wellicht andere conclusies verbinden. Volgens Maarten t Hart leutert Freud ook maar een eind weg. Nu loopt er zo'n Jeroen Dijsselbloem bij de pvda rond.
Gödel, Escher, Bach. Alledrie zochten zij naar de paradox in de regels, de merkwaardige lus. Denk aan de Waterval van Escher, of de hand die zichzelf tekent. Een mens is meer dan een computer omdat hij op afstand naar zichzelf kan kijken en bijvoorbeeld kan concluderen dat hij dom bezig is. Bach probeerde onmogelijke nieuwe dingen uit. Een canon met zeven stemmen die bovendien nu en dan synchroon lopen. Gödel besefte dat alle consistente axiomatische formuleringen van de getaltheorie onbeslisbare proposities bevatten. Of: deze uitspraak in de getaltheorie heeft geen enkel bewijs in het stelsel van de Principia Mathematica (gigantisch wiskundig werk van Bertrand Russell en Alfred North Whitehead). Iets over priemgetallen en de onmogelijkheid om een bewijs te vinden. Even buiten de wiskundige regels en wetten gaan staan, daar komt het op neer.
Is daarom Jazz zo leuk ? Of andere stromingen die spotten met regels en wetten, of ze misbruiken, of andersom gebruiken ? Meestal moeten die wetten en regels bij de maker van iets nieuws zeer goed bekend zijn voordat je er grapjes mee uit kunt halen. Iets vernieuwen.
Integriteit: je gedragen zoals een goed ambtenaar betaamt. Dat wil zeggen: de regels volgen en meer: de regels moeten volgens de menselijke maat uitgevoerd worden, met behulp van een goede interpretatie (anderen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden). Anders deugen de regels niet.
Wouter Bos heeft het daar ook over in zijn boek "dit land kan zoveel beter". Daar waar regels creatief gebruikt worden of daar waar de regels/wetten aan de kant worden gezet om iets beters voor elkaar te krijgen, daar heb je successen en iets nieuws, van school tot overheidsinstelling of bedrijf. Vernieuwing of een nieuwe doorbraak bereik je door op afstand te bekijken of regels werken en als dat niet het geval blijkt ze te doorbreken of anders uit te leggen.
Klasse justitie: Cor Boonstra kaapt miljoenen weg bij Philips en regelt vervolgens via een belgische bank de aankoop van aandelen endemol omdat zijn vriendin Sylvia Toth indertijd heeft verteld dat Telefonica ze gaat kopen tegen een beduidend hogere prijs. Sjoemelaars. Maar de rechter oordeelt dat er geen sprake is geweest van voorkennis. De prachtige elite. Grote bewondering van Rutte en de vvd. Geld is de enige ware god. Mammon. Prachtig, kaerl !
Hermans werd het leven lastig gemaakt door christenen en socialisten, van de Koning (CDA) die vragen ging stellen in de tweede kamer over zijn functioneren aan de universiteit tot Ed van Thijn (pvda) die Hermans liever niet zag in Amsterdam omdat Hermans vond dat apartheid onjuist werd aangepakt en het aandurfde om indertijd zomaar naar Zuid Afrika te reizen.
Hermans zei over Berlusconi dat hij het zo'n mooie verzorgde man vond. De Maffia leider Berlusconi ! Volgens Freddy de Vree moest je in zo'n geval Hermans maar laten praten. Net zoals Verschrijver ook onzin uitkraamt.
Volgens Hermans is de fout van Tinbergen dat hij teveel belang hecht aan geld, dat ongelijkheid ook op vele andere fronten speelt. Klaarblijkelijk zijn gelijkheid, rechtvaardigheid en geluk voor Tinbergen en socialisten zaken die vooral met geld te maken hebben. Ik voor mij ben nooit jaloers geweest op het bezit van een Bentley of Hummer. Mooi vind ik ze niet en liever stap ik op de fiets. Drie bezit ik er nu. Een giant x speed, maar de snelheid valt me wat tegen. Een gazelle orange, maar de achterband loopt een beetje aan en een beach bike, gaat ook niet heel hard. Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak. Trap eens wat harder naar je baas. Op die fiets !
Als god alles gemaakt heeft, vroeg het kind, wie heeft god dan gemaakt ?
Als de wetten en regels alles in dit land regelen, wie heeft dan die wetten en regels gemaakt ? Volgens welke regels en wetten zijn de regels en wetten gemaakt ? Waarom werken ze in de praktijk niet ? Waar werken ze wel ? Als mensen de regels begrijpen en ze van nature toepassen. Mensen redetwisten, de natuur handelt.
Eccolo qua ! in het Italiaans betekent "Hier is het/hij ! " Mijn vader maakte daar in 1973 altijd "kwekkelekwa !" van.
Au revoir in het Frans betekent tot ziens. Mijn vader maakte daar in 1978 altijd "ooievaar" van.
Subscribe to:
Posts (Atom)