Sting

Hu, in 2007 vond ik dit blijkbaar goed, nu vind ik het een draak. Laat maar staan.




Gestolen of gesloten auto


Laat in de nacht, dure auto, lege straat. Ik heb een elektrische ontsteker in mijn zak, dat is wat ik doe. Het kost niet veel tijd, wees niet bang. Ik kan daarmee elke auto starten, net zoals een gentleman-dief-filmster. Ik ben een arme jongen in een auto van een rijke stinkerd. Dus fluister ik tegen de auto: doe de lichten maar aan. En we rijden de nacht in.

Oh, de geur van het leer prikkelt mijn verbeelding; ik doe alsof ik directeur ben van een middelgroot bedrijf. Twee kinderen en een vrouw. Zou ik me dan nog afvragen of dit nou alles is wat er is ? Er is een probleem. Ik, de aristocratische directeur, vertel haar dat ik een eenzame man ben en breng de nacht bij mijn minnares door, je ruikt de geur van haar parfum in de gestolen auto. En de woorden van mijn minnares hoor ik zachtjes in het geluid van de zoemende V8 motor.

“Neem me alsjeblieft mee uit, dansen, ik ben zo vaak eenzaam. Je hebt beloofd dat we uit zouden gaan, dat zei je nog aan de telefoon. Neem je me mee uit ?”, zegt de motor.

Ik stel me zo zijn vrouw voor, ze ziet er niet bepaald als de domste uit. Ze haalt de kinderen op van een of andere dure school. Ze denkt eraan hoe hij gisteren vertelde dat hij tot laat in de nacht moest doorwerken om de cijfers en presentatie in orde te krijgen. Maar de geur van parfum om hem heen vindt ze al niet eens meer verdacht en de kinderen willen maar niet stil zijn, terwijl ze door de nacht rijdt.

“Neem me nou eens mee uit ? Ik ben altijd maar alleen. Je had beloofd dat we zouden gaan stappen, dat zei je nog aan de telefoon. Ik leef eigenlijk alleen maar in donkere kamers. Zullen we samen uitgaan ?”, zegt de motor in mijn oren.

Daar zit ik dan in mijn gestolen auto voor een verkeerslicht. Het wordt groen en ik reis naar het einde van de nacht.

"Neem me mee uit. Neem me mee. Neem me mee. Neem me alsjeblieft mee. Altijd maar alleen. Net dood. Neem me mee. Neem me alsjeblieft mee."