Maarten 't Hart: Dis

In de tijd dat ik regelmatig op vrijdag vergaderingen van het CS van NRC Handelsblad bijwoonde, hoorde ik steeds vol bewondering, liefde en eerbied over ene Adriaan van Dis spreken. Die zat in Afrika, maar ooit zou hij terugkomen. Toen de datum van zijn terugkeer naderde, heerste er ware euforie op de krant ! Adriaan kwam terug ! Jaloers op zoveel genegenheid dacht ik: wat moet dat een over het paard getilde fluim zijn.

En toen, op een vrijdag, kwam een stevige lange man in de gang op mij toe lopen, drukte mij de hand, en zei dat hij het zo leuk vond om met mij kennis te maken.En al mijn uit jaloezie voortvloeiende wrok smolt in één keer weg. Dat iedereen voor Adriaan in zwijm valt- niets kan ik beter begrijpen. Hij heeft een universele aantrekkingskracht, voor mannen, vrouwen, tenoren, honden en bacillen. Zelf valt hij op travestieten, dus mij vindt hij ook aardig.

Maar wat jammer dat hij nu zo’n zwakke roman heeft gepubliceerd. En dat na zo’n prachtig boekje als Nathan Sid. Dubbelliefde is akelig clichématig geschreven. Zonder enige zelfspot zet de schrijver zijn hoofdpersoon neer. Daarnaast blijkt hij nauwelijks in zijn medemensen geïnteresseerd. Dis heeft maar één interesse, namelijk: Dis. Wat mij nog heviger stoort dan bij de vorige boeken is dat Dis zo enorm behaagziek blijkt. En dat terwijl iedereen hem toch al op handen draagt ! Adriaan is hevig verliefd op zichzelf. Van mij mag dat, en ik hou nog steeds van hem, maar als hij als schrijver iets wil betekenen moet hij zichzelf zo spoedig mogelijk gehaat maken. Adriaan, strijk de mensen toch tegen de haren in, wil niet door iedereen aardig gevonden worden. Schrijf niet alleen maar zogenaamd mooi. Pak mij desnoods keihard aan, dan kan ik jou ook flink aanpakken.

Denise: Bij het treinstation van Schiphol viel rond november 2006 een man tussen de rails met koffer en al. Hij krabbelde snel overeind en klom het perron op. Iemand sprong tussen de rails om de koffer op te rapen. “My phone, my phone”, wees de man naar de behulpzame. Terwijl er een trein aankwam griste deze behulpzame ziel ook nog de mobiele telefoon mee en sprong behendig op het perron. Dat was Maarten ’t Hart ! Schrijver en held ! Hij komt ook op voor vreemdelingen en asielzoekers !