Nazmiye Oral: de Hollandse man

De Hollandse man


Het begon allemaal met die hellehond van een Rutger. Een onbehaarde jongensachtige borst. Knalblauwe brutale ogen. De mond in een eeuwig spottende glimlach. Het zien van zijn verschijning had onrustige adolescente dromen tot gevolg. Hij was een man zonder schaamte, de eerste die ik zag. Het maakte me woest en het wond me onmetelijk op. Maar hij had concurrentie. In Derek. Een heel ander type. Lang, donker, zwijgzaam, artistiek, gekweld mysterieus. Mijn onrustige dromen vol lust veranderden soms in huis-tuin-en-keuken muizenissen van romantische aard: wie nam ik mee naar bed die nacht: Rutger of Derek ? Allebei dan maar.
Rutger Hauer en Derek de Lint, met deze twee mannen begon mijn liefde voor de Hollandse man. De liefde betrof eerst het fysieke. Verbaasd als ik was door zijn haast vrouwelijke verschijning. Minder behaard dan de meeste zuidelijke vrouwen die ik ken, met zo’n fijn gezichtje en zachte roze lippen. Maar het meest intrigerende aan deze man was zijn aard. Hij had zachte manieren. Hij maakte zijn eigen eten. Hij waste zijn eigen kleren. Hij claimde zijn vrouw niet en kon haar zelfs delen met een andere man (hm ?!). De Hollandse man leek too good to be true.
Een zachtaardige vrijgevochten man. Een man die zelfs onderdanig durfde te zijn, zonder een greintje angst voor verlies van zijn mannelijkheid.
Nou, de Hollandse man was alles wat ik dacht dat hij was. Hoe lijzig zijn voorkomen ook, hij was een onvermoeibare en zeer gedienstige bedpartner.
Uren, zo nodig dagen achterheen in bed, in orale adoratie je vervoerend van hoogtepunt naar hoogtepunt, naar hoogtepunt. Welke vrouw kan daar weerstand aan bieden ? Aan deze man, die naast deze nachtelijke en dagelijkse sessies je ook nog eens met zijn eigen handen voedt. Je masseert. Je eindeloze kopjes thee maakt. Nog even sigaretten voor je gaat halen om drie uur ’s nachts ?
Maar er dreigt een gevaar voor de Hollandse man. Her en der lees ik in bladen dat de Hollandse vrouw hem wil opleuken. Hij is te slap, vindt ze. Hij moet mannelijker. Stoerder. Meer macho. Het aantal gevallen van in elkaar geslagen mannen neemt sterk toe.
Lieve man, ik zeg je, zeurt ze ? Ga bij haar weg. Dat zal d’r leren, de bitch. Verander niet. Blijf jezelf. Zoek een vrouw die je wel waardeert. Verruim je blikveld. Tik eens op het slaapraam van een oosterse schone. Je hebt geen idee hoe ze wachten en smachten in hun eenzame bedden. Onderdrukte vrouwelijkheid, niet geleefde seksualiteit en al jaren gedwongen maagd. Ze zal je met open armen verwelkomen. De dekens terugslaan en je een plek aanbieden aan haar borst.
Je zult thuiskomen. Eindelijk. Bij een vrouw die je zachte kracht waardeert. Jij zult van haar je exotische prinses maken. Want het aanbidden zit je in het bloed. Je zult haar wonden helen, haar lijf vieren en haar geven waar ze naar verlangt: het gevoel dat ze mag zijn. En onverwacht zul je een cadeautje krijgen. Want zij zal doen waar zij goed in is. Zij zal naar je opkijken met haar lange zwarte wimpers en donkere gloeiende ogen en van jou, in één blik, een onoverwinnelijke man maken. Een match made in heaven.





Vergelijk dit nou eens met “we hebben geïnvesteerd in het denken over de toekomst en die is ons buitengewoon goed bevallen” van Balkenende. Lees af en toe de zinnen en uitspraken van Jan Peter. Jaag hem op, stuur hem weg, verban hem !

In Brussel gezien in 1990: twee homo’s die hand in hand lopen, waarvan er één een harde trap voor zijn achterste krijgt van een man met marrokaans/turks/grieks uiterlijk.

Op televisie gezien: een Turkse man die zo goed als zeker Nederlandse dames verkracht en vermoord heeft en roept: “dat ik nu de gevangenis in moet is het gevolg van politiek gemarchandeer. Ik ben politiek gevangene !” Dus zo denkt die ene Turkse man over vrouwen: dat ik twee vrouwen vermoord heb is onbelangrijk, daar veroordeelt justitie je niet voor in Turkije. Het komt omdat Nederland is gaan klagen. Politiek !

Vrouwen in een vreedzame demonstratie in Istanbul. Turkse politieagenten rammen erop met lange en korte wapenstokken. Die vrouwen werden echt compleet in elkaar geramd. Een mond vol bloed.

Vrouwenbesnijdenis. Brrrr.

Een vriend: “die Islam zet ons potdomme weer 50 jaar terug in de tijd ! Waren we eindelijk van die griffermeerden en katholieken af en dan herleeft dat allemaal weer, ook door de Islam” (griffermeerd: schrijfwijze waarin Multatuli uitstekend het bekrompen, laagburgerlijke karakter van de gereformeerden uitdrukte (in 1850).
Andere vriend: “tsja, de griffermeerden krijgen 4-8 kinderen, één afvallige en die 3-7 andere kinderen krijgen ook weer 4-8 kinderen, zo krijg je van die bekrompen Amersfoortse scholen. De bible belt floreert. ”

Multatuli: “Wat ik u geef zal waarheid wezen.” Zag hij dan niet in dat het schrijven van literaire teksten onvermijdelijk met zich meebrengt dat men af en toe, ter wille van het effect, moet overdrijven, fantaseren of, met andere woorden, liegen ? Of zag hij dat juist wel in, en heeft hij daarom al in 1877 de pen neergelegd ? Was de onvermijdelijke literaire leugen hem een gruwel ? Aan Tine, zijn vrouw, legt hij de vraag voor: wil je dat ik je bedrieg of bedroef ?
Toen ik dit zinnetje eens tegen mijn vrouw uitte, zei ze: “Als je zo begint, sodemieter dan maar helemaal op.”

Een vriend van mij heeft sinds 7 maanden kennis aan een fascistische kordate en gevaarlijke vvd blondine.
“Vreemd gaan ?", vroeg ik.
"Wie weet", sprak hij.
“Pas op, of anders ram ik de poot van het nijntje krukje in je hol !” (5 cm doorsnede), zei de vvd vriendin.
Hij keek niet blij, zelfs wat angstig.

Ik blijf maar rustig achter mijn pc zitten. Mij hoor je niet. Mij zie je niet. Mijn naam is haas. Zouden veel Nederlandse mannen en vrouwen ook op de exclusieve “saab” vallen omdat er eigenlijk “baas” staat ?