Henk Kamp liet neusharen epileren !

Elk mens een meningenfabriek, een poepfabriek. Als kind zonder al teveel meningen ben je veel gelukkiger, niet ? Ik heb een mening dus ik besta. Als ik tijdens een vakantie opinieloos door het leven ga (oa door minder internet, tv en krant), dan ben ik veel gelukkiger !?

Hoe minder je weet, hoe minder je oordeelt, des te gelukkiger ?

Leve het kluizenaarsbestaan ?



Stekelenburg
Toch is Rinnooy Kan nooit een echte onderhandelaar geworden, oordeelt zijn toenmalige tegenspeler Johan Stekelenburg medio 1996 in de Volkskrant bij een terugblik op de net afgelopen ambtsperiode van de werkgeversvoorzitter. “Dan moet je zeer goed kunnen communiceren met je achterban, je eigen marges weten in te bouwen. Ik de eindfase moet je soms je nek durven uitsteken, risico’s nemen, je kwetsbaar opstellen, resultaatgericht zijn. Dat is bij hem weinig ontwikkeld. Hij laat zich volledig leiden door het bureau. Dat bepaalt de marges van het VNO en dus ook van zijn voorzitter.”
Rinnooy Kan is het daar zelf maar ten dele mee eens, zo blijkt verderop in hetzelfde stuk. “Je kunt als voorzitter niet altijd met een eigen woest idee de voorpagina halen. Zeker bij mijn aantreden was het inschikken en aanschuiven. En je hebt de vaste rituelen. De vakbeweging benadert de zaken sterk vanuit een ander denkmodel: onderhandelen. Ze gunnen je best een punt, maar dan moeten ze er wel wat voor terug hebben. Dan ligt het niet voor de hand om met de voeten op tafel samen te beschouwen hoe de wereld in elkaar zit.”

Afstoten

Een overstap naar de politiek ziet Rinnooy Kan in zijn periode bij VNO-NCW niet zitten. Als Hans van Mierlo hem in 1994 benadert voor de ministerspost van Economische Zaken, zegt hij nee. Twee jaar later vertelt hij Vrij Nederland wat hem tegenstaat aan een bestaan als politicus. “Je bent daar vaak gedwongen om een lijn te kiezen die gedicteerd wordt door het krachtenspel waarin je je bevindt. Dat stoot mij af. En dan die rauwe omgangsvormen. Bijna niemand verlaat de politiek op een prettige manier.”

Werkgever moet personeel serieus nemen

“Bazig gedrag is uit de tijd.” Dat zei Alexander Rinnooy Kan tweeënhalf jaar geleden bij het afscheid van Sybilla Dekker als directeur van werkgeversvereniging AWVN. Werkgevers zouden volgens hem veel meer op moeten treden als coaches of begeleiders. Rinnooy Kan, die op dat moment bij ING verantwoordelijk was voor het personeelsbeleid, benadrukte dat werkgevers hun medewerkers serieus moeten nemen door ze goed te informeren, zelf na te laten denken en vrijheid te geven. Verder pleitte hij voor het maken van meetbare afspraken tussen werknemer en werkgevers.
“Je moet elkaar niet voor de gek houden en het ook zeggen als er bijvoorbeeld eens een keer iets niet lukt”, zei Rinnooy Kan een paar eerder tegen weekblad Intermediair. In dat interview vertelde hij hoe hij persoonlijk betrokken was bij alle mensen in het management-traineeprogramma van ING. “Het gaat om persoonlijke belangstelling en begeleiding. Van dat jonge talent krijg je ongezouten te horen wat er niet deugt.”

Een emotionele voorkeur voor een fatsoenlijke samenleving