Fondue Boerenjongen

Daar woonde ik rond mijn tiende levensjaar in het Noorden van italië. Een lief en naïef blond jochie. Mijn pa kocht van die cabaret lp's (langspeelplaten). Van Kooten en De Bie en Gerard Cox en Frans Halsema. Heerlijk in de blote kont van het simplisties verbond bleef me goed bij, net zoals fondue boerenjongen, waarbij Gerard Cox bijzonder verontwaardigd was dat hij het vlees zelf moest bereiden. "Komp ik daarvoor naar het restaurant ?".

Daarvan maakte ik fondue hoerenjong, maar pas op 15 jarige leeftijd. Toen was ik nog jong.

De mens zoekt "nieuwe wegen", windt zich op over onrecht, streeft naar het hogere, maar het doodgaan kan hem waarschijnlijk toch niet zoveel schelen. Mogelijk is hij blij toe, zoals hij elke avond blij toe is dat hij in slaap valt. Overdag werkend, nooit meer vragen stellen, altijd slaafs en braaf doen wat hem/haar gezegd wordt, weinig meer nadenkend, "overleven", heen en weer geslingerd tussen hoop en angst, ligt hij 's nachts als een weerloos lam op de slachtbank. Zo is het ook maar het beste zonder mokken te sterven.

Vredelievendheid, liefde, haat en doodsangst zijn eigenlijk maar grillen in die lichtflits van 1-105 jaar leven, tussen twee eeuwigheden duisternis. Miljarden jaren ervoor, miljarden jaren erna. Een mens is een clown, een mier, ontstaan en vergaan, en de rest is verbeelding. Recht, moraal, theologie, ethiek spelen mogelijk tijdelijk een rolletje in de menselijke komedie, maar het blijft een komedie.

De mens is een chemisch proces als een ander. Wie of wat hij is, beweert, gelooft, doet alleen terzake zo lang hij leeft, en meestal zelfs dan niet. Alles kan gebeuren en alles gebeurt, zonder dat de zon verbleekt of de vogeltjes ophouden met zingen.

Liegen dat het gedrukt staat. Law and order are excuse for murder.

Met een spoedige (martel) dood in het vooruitzicht (of gevangenis of verbanning of onderdrukking) in het land van herkomst zou ik ook liegen.

Vergroening of ontgroening

Volgens mij vertelde Eckhardt Wintzen het volgende in 1995:

In het Westerse economische model is iets grondig mis. Arbeid is duur, grondstoffen zijn goedkoop. Winst maken betekent dus: zoveel mogelijk personeel eruit. Inclusief WAO-ers, vervroegd gepensioneerden en mensen die niet eens meer solliciteren is nu 7 tm 9 % van de Nederlandse beroepsbevolking werkeloos, exclusief de verborgen werkeloosheid van raamambtenaren tot koffiestafmedewerkers bij een bank of willekeurig welk bedrijf.

Bij een fabriek rijden vrachtwagens zonder cabine of chauffeur. Als het zo doorgaat dan wordt het bruto nationaal produkt over 20 jaar gemaakt door één m/v die ’s ochtends het licht aandoet en de machine opstart.
Daarnaast zitten er 600.000 ton cfk’s in de pijplijn; we weten nog niet hoe schadelijk dat is, maar de onzekerheid is reden genoeg om met je poten van de ozonlaag af te blijven. Het kooldioxide gehalte is gestegen met 30% en dat blijft stijgen (china en india nemen het westerse economische model over).
Dan kappen we ook nog eens de mogelijkheid tot herstel weg: het regenwoud.

Ons fiscale systeem moet anders. Tachtig procent van het geld dat de overheid via bedrijven binnen krijgt, zijn belastingen op het werk, terwijl grondstoffen zelden zijn belast. Dat is een wortel van het milieu- en werklooosheidskwaad. Belast grondstoffen en verminder de lasten op lonen ! Naar winst strevende bedrijven zullen dan grondstoffen sparen en meer arbeid inzetten.

Je kunt op de achterkant van een sigarendoosje uitrekenen dat dit systeem werkt. Handel is een dominante drijfveer in de Westerse economie. Wat goedkoop is wordt veel gebruikt en wat duur is weinig. Door werknemers goedkoper te maken en materiaal duurder, krijg je vanzelf een economie waarin meer personeel en minder materiaal verbruikt wordt (NB ! personeel verbruiken ! daaraan kun je toch weer zien dat hier een zieke manager aan het woord is met goede ideeën, noot van redacteur verschrijver).
Bedrijven zijn gewend om elkaar af te troeven. Als het straks financieel-technisch niet meer mogelijk is om een Magnum ijsje of een Mars te verkopen, dan bedenk je toch iets anders, iets gezonds ?

Verschrijving of ontschrijving (vanaf hier is verschrijver aan het woord)

Creativiteit in plaats van prat te gaan op je positie en rijkdom en zogenaamde leidinggevende activiteiten, waarbij je er trots op bent dat je er zoveel mensen uit werkt. Werk jezelf er liever uit in het besef dat je een overbodige geldgraaier bent. Rijkman Groenink geeft dat slechte voorbeeld nu. 10 miljoen krijgt hij mee voor de verkoop van abn amro. Dat is een aardig pensioen.

Tijdens een gesprek met een medewerker van KPN werd me verteld dat Ad Scheepbouwer vindt dat zijn salaris een zaak is tussen hem en de voorzitter van de Raad van Commissarissen. Nee, Ad, het hele bedrijf kijkt over je schouder mee. Heel Nederland kijkt over je schouder mee, Ad. Hetzelfde geldt voor Anders Moberg (Ahold), Jeroen van der Veer (Shell), Hans Weijers (Akzo) en Rijkman Groenink. Graaiers. Dieven. Bandieten. 12 miljoen of 14 miljoen EUR voor Bennink van Numico, ja, een miljoentje meer of minder, wat maakt het uit ? Waarom geen 50 miljoen ? Een slecht voorbeeld doet slecht volgen.

Daarom ben ik nog steeds voorstander van een minimum inkomen van 20.000 EUR bruto (17.000 EUR netto) en een maximum van 300.000 EUR bruto (150.000 EUR netto) per jaar. Bij de overheid, inclusief de energiebedrijven (nutsbedrijven) een maximum van 150.000 EUR bruto per jaar.

Als managers meer verdienen (300.000 EUR), dan mogen zij in overleg met anderen binnen het bedrijf (en evt. de overheid) bepalen of ze dat verdelen onder de werknemers van hun bedrijf of dat zij creatieve oplossingen weten te bedenken voor armoede en erbarmelijke milieu-omstandigheden, denk aan het planten van bomen tot succesvolle projecten in de derde wereld.
Creatief worden in het uitgeven van geld aan goede uitvoerbare projecten. Daarvoor je inspannen en niet nog meer geld willen verdienen.
En alle wapens opkopen en omsmelten bij Hoogovens. Ik haat wapens.


Interessant, dat Michael Moore nav Columbine opmerkte dat dat soort zaken vooral of juist in Amerika gebeurt vanwege de twee belangrijkste elementen die Amerika maakten tot wat het is: vrijheid en zelfdestructie (is het gebeuren op de school in het zuiden van Rusland, Tsjetsjenië, niet ook het gevolg van ongelijkheid, onderdrukking, je uitgesloten en verbannen voelen ? Maar kogels, bommen en granaten zijn geen oplossing. Of misschien ook wel, verlos de aarde van de mens. Ghandi. De zachtmoedigen zullen de aarde erven) .

Vrijheid en zelfdestructie. Een zelfdestructieve vrijheidsdrang. Daar zit iets in.

Overigens vertelde de KPN topman me ook nog dat de OPTA, de toezichthouder op telefonie/telecom bedrijven voor 80% betaald wordt door KPN !? Raar land/rare wereld leven we in.

Hoe minder zielen, hoe meer vreugd

sprak ik bij een afscheidstoespraakje, waar 30 mensen verzameld waren. Haar klaterende lach vergeet ik niet gauw. Ah, le temps d'autrui, de tijden van weleer. In 1998 was dat. Tempus fugit.

Bottom up !

Babbel.
De toren van
oppervlakkigheid.
afs volgen ? Lof der
komt het dat zovelen sla
regels, maar denkt zelf. Hoe
volgt niet slaafs procedures en
procedures. Een (intelligent) mens
lfde pak, gevangenen van regels en
ijven ? De hele tweede kamer in hetze
wit-blauw gestreept boevenpak voorschr
regime, in Nederland aan Geert Wilders een
nationaliteit, met dat abominabele gevangenis-
voor mijn eigen wensen. Mag iemand met de Turkse
rustig lag ze naast me glimlachend toen ze mij troostte
zei de lieve hoer en trok mij in haar paddebekje binnen. Heel
De Toren van Babel en de fabel van Mabel. Kom in mijn spaarpotje

Communicasie

Ik ben het helemaal met Vera Dake eens dat al die zogenaamde communicatiemiddelen de kloof tussen mens en mens alleen maar groter maken !

BELATAFELD

Mijn favoriete van Bieslog, om te gniffelen of te lachen. Laten we positivo blijven. So much trouble in the world today, it can surely bring you down.

http://bieslog.vpro.nl/programma/bieslog/news.jsp?news=26015564

Horoscoop

Ram: Gisteren had je ronduit een rotdag en vandaag is het niet veel beter. Je denkt dat je vakantie nodig hebt, maar dat verbeeld je je maar. Van dat werken ben je lelijk geworden: rode ogen en een gezicht van geel perkament. Dat is een onomkeerbaar proces en vakantie helpt niet meer. Hoe komt het toch dat je zo vreselijk labiel bent de laatste tijd ?

Stier: Vandaag ook al niet veel soeps. Je hebt nergens zin in en dat is terecht. Life sucks. Het leven zuigt. De dood zuigt. Nog 2 tot 50 jaar en dan zit het er weer op.

Tweelingen: Sodemieters, jij hebt vandaag je dag niet ! Elke dag valt eigenlijk tegen. Wat zit daar naast je neus ? Oppassen dat het niet gaat groeien of van kleur verandert, dan heb je misschien kanker.

Kreeft: Waarom zit je haar altijd zo beroerd ? En het wordt grijs, dof en steeds dunner. Wel eens een licht kalende vrouw gezien ? Daar valt geen man op. En vrouwen vinden een kale man meestal niet leuk; het ziet er lelijk uit en hij wil alleen maar sex. Wat heb je eigenlijk tegen haar ?

Leeuw: Tegenvaller na tegenvaller. Je zou er depressief van raken, als je het niet al was. Een vriendin van je heeft relatieproblemen. Jij hebt simpelweg geen relatie. Houden zo, niets dan gezanik en gezeur aan je hoofd. Jij rent optimistisch en positief je graf in. Mensen zeggen dat je er overspannen uitziet.

Maagd: Met spoed rust nemen. Je komt opgefokt over. Was je vanochtend maar in bed blijven liggen, dan was men een stuk blijer en gelukkiger geweest. Morgen wel doen, hoor. Op het werk hebben ze je niet nodig en thuis ook al niet. Gisteren voelde je je alsof je was gestorven, vanochtend vertelde iemand ook nog dat je adem was bedorven.

Weegschaal: Aan het einde van de dag wacht je een onaangename verrassing, ware het niet dat de dag al zo onplezierig verloopt. Spierpijn, puistjes en slechte nachtrust. Vandaag vertelt een collega dat je niet lekker ruikt en dat de hele afdeling daar eigenlijk last van heeft. Stop eindelijk eens een deo roller onder je oksel.

Schorpioen: Gisteravond ging je vermoeid naar bed, vanochtend kwam je er nog vermoeider uit. Wanneer je altijd maar zo ontevreden bent over je gewicht en je werk, dan heb je groot gelijk. Liefde voor je is er derhalve ook al niet, terwijl je daar juist zo'n behoefte aan hebt. Neem rust. De dag is slecht om te solliciteren en flirten of lonken heeft totaal geen zin. Je haar lijkt wel een vogelnest.

Boogschutter: De sterren waarschuwen je. Een scheiding komt eraan, voor zover mogelijk. Nooit meer iets leuks gedaan samen. En als er dan iets samen moet gebeuren, dan voelt het als een nare verplichting. Fantasie en initiatief heb je niet en als je eens een poging doet, dan kijkt iedereen je meteen chaggerijnig aan. Niemand stelt je aanwezigheid op prijs. Je voelt je duizelig.

Steenbok: De week begon matig en nu zit je alweer te mokken en te kniezen. Hoe komt dat toch ? Misschien door de invloed van mercurius. Die zorgt voor nogal wat onrust en vervolgens een depressie in je lichaam. Niets aan te doen. Vervelend van dat lekkende dak.

Waterman: Als je eerlijk bent, dan zul je moeten erkennen dat je nergens zin in hebt. En terecht. Dit alles is zinloos en dankzij tv zie je ook nog de gezichten van politici als Verdonk, Rutte, Verhagen of Balkenende. Nou ben je helemaal geen oude geilaard, maar zelfs op erotisch gebied hoeft zo niemand meer met een verrassing te komen. De fut is er goed uit. Gisteren had je ronduit een snertdag en vandaag hoef je niet veel anders te verwachten. Je ziet er niet uit.

Vissen: Een en ander loopt behoorlijk uit de hand. Je uitgavenpatroon, onder andere, veroorzaakt een gebrek aan liefde. Je bent futloos en je voelt je moe en onvoldaan. Je hebt veel te klagen. Niemand houdt van je. Wanneer ben je voor het laatst geliefd geweest ? Leg je er maar bij neer, dat wordt niets. Hoe komt het toch dat je zo vreselijk labiel bent de laatste tijd ?

Positivo

Begrijp me goed: ik ben geen principiële aanbidder van het vorstenhuis of van het toekomstige staatshoofd. Maar ik weet wel zeker dat Nederland zich als republiek internationaal nog belachelijker zou maken, dan het als monarchie al doet. En je kunt gerust zeggen dat er in Nederland geen tienduizend republikeinen bestaan. Niemand verwacht dat er iets verbeteren zou, als de koningin werd afgezet en vervangen door een om de vier of zeven jaar te kiezen voordeurdeler, tweeverdiener, trendvolger, enerzijds-anderzijds afweger, of soortgelijke schrielhannes.
Welke particulier in Frankrijk ook president wordt, of het er één is van links of van rechts, zodra hij gekozen is zet hij een hoge borst op en gaat denken dat hij Lodewijk de Veertiende is. Hetzelfde verschijnsel zou je in Nederland ook krijgen. De koekenbakker of dakpannenfabrikant die president zou worden, zou zich meteen verbeelden dat hij Willem de Zwijger was. Dat wil zeggen: geen mond meer open doen. En ondertussen wel zijn zakken vullen, wat dacht je ?
Het toetakelen van het koningshuis heeft dus weinig nut. Maar waakzaamheid is geboden. Het koningshuis verdient wel erg veel en waarom was er geen vriendelijk neutraal meisje voor Alex ? Of een meisje dat gaat voor liefde ? Waarom de dochter van een Argentijnse dictator wel ? Hoezo privileges ? Voorkeursrecht ? Klassejustitie ? Of Benard of Maxima nu iemand aanrijdt, het geld en de afkomst hebben altijd gelijk.

Waarom feliciteerde Prins Benard moordenaar Eric O. meteen bij zijn vrijspraak ? Eric O. is een gevaarlijke gek die zomaar iemand neerschiet; lees en luister naar de omstanders ten tijde van het incident en lees over de intimidatie daarna bij het korps mariniers in het uitstekende artikel/interview in de Volkskrant van zaterdag 7 april 2007. Eer voor alles. Moorden is niet erg, als de eer van ons marinecorps maar niet aangetast wordt. En prins Benard betaalde ook al de boete voor een duister tweetal dat een veronderstelde winkeldief behoorlijk afroste. Pas op voor de desinformatie van de Telegraaf.

Heeft erover schrijven enige zin ? Schrijf het van je af en leef gelukkig en onnozel verder.

Beatus.

Ad Lagendijk's Balkenende

Geschreven door Ad Lagendijk op 6 maart 2004:


Een kleine maand geleden was ik getuige van een schandalig openbaar optreden van onze minister-president. Normen en waarden gelden blijkbaar alleen voor anderen.
Bovendien kan Balkenende heel slecht tegen kritiek. En de kritiek op zijn trage Innovatieplatform neemt voortdurend toe. Ik vind dat de samenstelling van die club niet deugt. Je zou toch denken dat als er een denktank wordt ingesteld voor innovatie, er op zijn minst een paar echte techneuten in zo'n club zouden zitten.
Maar nee, de leden zijn vooral gekozen op de politieke en maatschappelijke netwerken die ze inbrengen. Als er een code Tabaksblat zou worden ingevoerd voor lidmaatschappen van publieke commissies, zou het overgrote gedeelte van de leden van het Innovatieplatform zijn zetel ter beschikking moeten stellen.
Als je de missie van het Innovatieplatform leest, snap je meteen dat het niet goed kan gaan. Het is zo breed geformuleerd dat heel Nederland erin past.
Op welk niveau van het platform spelen onderzoekers een rol? Ik ben laatst gevraagd lid te worden van een commissie die een advies opstelt voor een commissie die een advies opstelt voor een commissie die een advies opstelt voor enkele leden van het Innovatieplatforum.
Een korte blik op de zwaarte van de vertegenwoordiging van het bedrijfsleven in mijn commissie gaf me het gevoel van een belediging. Ik heb geweigerd. Of beter gezegd: ik heb geantwoord dat als Wijffels en Balkenende ook lid zouden worden van de commissie waarvoor ik gevraagd ben, ik alsnog bereid zou zijn om te komen.
Wetenschap kan een belangrijke rol spelen bij innovatie. Het Innovatieplatforum is opgericht om de internationale concurrentiekracht van de Nederlandse economie te verbeteren. Je mag toch veronderstellen dat de leden dan belangstelling hebben voor de Nederlandse toppers die het in de internationale wetenschap hebben gemaakt. De jaarlijkse Spinozaprijs-uitreiking is nu net bedoeld om die Nederlandse topwetenschappers in de schijnwerpers te zetten en te belonen.
Ook afgelopen maand was de Spinozaprijs-uitreiking weer een gebeurtenis met uitstekende presentaties. De toehoorders krijgen in een korte tijd een flitsend beeld van een tak van wetenschap. Helaas waren er dit jaar twee wanklanken, beide veroorzaakt door CDA-prominenten.
Het eerste geval was de econoom en prijswinnaar Lans Bovenberg. Als het aan mij had gelegen, was zijn prijs hem na zijn presentatie onmiddellijk afgenomen. Geen greintje wetenschap. Alleen maar management. Hij is bezig een gigantische organisatie in Tilburg op te zetten. Met tientallen promovendi, met tientallen medewerkers, en met vele hoogleraren.
Ik becijferde ter plekke dat hij toch wel vijftig miljoen euro nodig zou hebben. Hij had al grote financiele steun van allerlei banken en andere bedrijven. De kruimels van de Spinozaprijs (anderhalf miljoen euro) had hij helemaal niet nodig. Bovendien was hij nog zo onfatsoenlijk om tijdens zijn voordracht extra geld van de overheid te bedelen.
Bovenberg was de eerste spreker van de vier prijswinnaars. In zijn gehoor zat op de eerste rij, op een gereserveerde stoel, de minister-president. Na afloop van de voordracht van Bovenberg maakte de tweede spreker, een wereldautoriteit op het gebied van nanotechnologie, zich op om zijn verhaal te gaan afsteken.
Maar onze minister-president had het wel gezien. Onder het oog van de honderden aanwezigen stond Balkenende op. Hij was alleen maar voor zijn studievriendje en partijgenoot gekomen. Wetenschap of innovatie - het kan hem allemaal niets schelen. Zelfs enig vooroverleg met de organisatie om iets minder opvallend te vertrekken, had hij niet nodig gevonden.
Het lijkt mij het beste om Balkenende met een uitspraak van hemzelf te confronteren. 'Zo ga je niet met elkaar om in dit land.'

Ad Lagendijk's Maria

De universitaire studie onderwijskunde stelt niets voor en dient afgeschaft te worden. Aldus sprak de baas van een universiteit (rond 15 juni 1996). Zo’n bericht lees ik met genoegen. Weer een van mijn vooroordelen die achteraf goed gefundeerd blijken te zijn.
Afgestudeerden van onderwijskunde, bestuurskunde en andere inhoudsloze vakken zijn makkelijk te herkennen. Het zijn de allesveranderaars. Hun credo of motto is: stilstand is achteruitgang. Deze voortdurende en vermoeiende wens tot verandering is niets anders dan een overlevings-strategie. Dittrich en vele andere politici lijden er ook aan.

Solide disciplines hebben dit soort kreten niet nodig. In de exacte vakken geldt heel eenvoudig dat stilstand stilstand en achteruitgang achteruitgang is. Vooruitgang is in deze disciplines dan ook gemakkelijk te herkennen, want vooruitgang is gewoon vooruitgang.
“In de volgende kabinetsperiode ga ik, als minister, mijn werk afmaken." Aan het woord is Maria van der Hoeven. Maria heeft het ver geschopt. Minister van Economische Zaken. Haar doel: het behartigen van de belangen van het Nederlandse bedrijfsleven. Blijkbaar heeft het Nederlandse bedrijfsleven ijdeltuiten als Brinkhorst, Wijers en Van der Hoeven nodig om hun belangen te behartigen. Veel beter kunnen ze niet krijgen voor die aalmoes van 170.000 EUR per jaar. Hoewel Wijers inmiddels druk de boel verkoopt en daardoor een aardig zakcentje verdient van rond de 7 miljoen EUR dit jaar bij AKZO.

"Onze toetsdeskundigen hebben een wereldnaam". “Toetsen is belangrijk en allesbepalend”, aldus Maria, een heilig geloof in god en een dito geloof in de toets. Welke onafhankelijke internationale organisatie heeft het cito getoetst ? Vierjarigen testen op taalachterstand, op achterstand in sociale vaardigheden, op aanleg tot criminaliteit. Hoe durft ze ? Het cda staat voor het testen en toetsen van het volk. In onze Grondwet is wel de integriteit van het lichaam van iedere Nederlander vastgelegd, maar helaas niet de integriteit van zijn geest, zelfs niet die van een vierjarige.
“Natuurlijk heb ik er geen bezwaar tegen als naast de evolutietheorie intelligent design wordt onderwezen.” Een andere theorie ? Maar er is helemaal geen andere theorie ! Welke dan ? "Zoals de theorie die in de bijbel staat.”
Maar Maria, dat is een domme uitspraak. Iedere wetenschapper had je dat kunnen vertellen. Blijkbaar is er bij jou een achterstand in natuurwetenschappelijke vaardigheden. Die achterstand is kennelijk nooit bij een toets naar boven gekomen, maar moet je wel wegwerken voor je minister kunt blijven.
Ik zal het je uitleggen. Van die evolutietheorie. Er is kritiek mogelijk op de theorie van Darwin, maar het is wel de enige theorie. Er is geen andere wetenschappelijke theorie over dit onderwerp. Je kunt in het onderwijs geen grotere stommiteit begaan door de evolutietheorie naast het geloof te presenteren. Dat willen de creationisten juist: gevaarlijke achterhaalde kletspraat in de klas. Creationistisch democratisch appel. Toch is stupiditeit en stomheid hardnekkig. In 1996 was het Tineke Netelenbos, in 2006 was het Maria van der Hoeven. Sinds mensheugenis strijden bijgeloof en werkelijkheid. Geloof in een katholikke god, geloof in een griffermeerde god, de griekse goden, de romeinse godinnen, geloof in een vaderfiguur, geloof in een moederfiguur, geloof in jezelf, geloof in de mens, geloof in de techniek. Pas op voor dat blinde geloof ! Laat je niet misleiden !

De vele rechtszaken in de Verenigde Staten over het al dan niet onderwijzen van Darwin op middelbare scholen worden verloren door de creationisten, omdat de geleerde getuigen uitleggen dat de theorie van Darwin uniek is. De enige theorie.
De taak van het ministerie van Tineke en Maria lijkt zo eenvoudig. Ervoor zorgen dat er onderwijs wordt gegeven, dat wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan en dat er kunst wordt gemaakt. Deze kernactiviteiten worden uitgevoerd door onderwijzers, onderzoekers en kunstenaars.
Het ministerie zou zuinig moeten zijn op zijn hoofdrolspelers en zou moeten luisteren naar hun wensen. Het enige wat hoofdrolspelers willen is rust. Eindelijk even geen verandering. Of een verschuiving qua salaris, alle non productieve “leidinggevende” ambtenaren en ministers in schalen 14 t/m 22 binnen de rijksoverheid 20% minder salaris en 20% minder werken.
Je zult merken dat 20% minder tijd besteden aan vriendjespolitiek, blind binnen de eigen partijkaders blijven hangen en corruptie geen of louter positieve gevolgen zullen hebben. Als Hitler of Bush 20% minder gewerkt hadden, zou er dan ook 20% minder oorlog geweest zijn ?

Een minister als maria verdient 170.000 EUR per jaar; een beginnend onderwijzer met 30 kinderen in de klas verdient 20.000 EUR per jaar ! Leraren en onderwijzers in schaal 7 t/m 11 verdienen beter, ik zou zeggen begin met twee schalen erbij, die je eraf haalt aan de bovenkant. In plaats daarvan worden leraren en onderwijzers nog steeds lastig gevallen met toetsen en creationistische praatjes. In Nederland heerst één of andere gekke-toetsenziekte.
Of zou die ziekte overal heersen ?

Moederfiguur of vaderfiguur

There's nothing you can sing, that has not yet been sung. It's easy, all you need is love.

That night he dreamed of a ship on the sea,
it would carry his father and me
to a place they would never be found.
A newcastle ship without coals,
They would sail to the island of souls.

Hop Marjanneke, stroop in het kanneke
laat de poppetjes dansen
eertijds was de Pruis in het land en nu die kale Fransen.


In 2006 zag ik in de volkskrant staan "Voor hem heeft deze vaderfiguur (: god)...."

Dat maakte indruk.

In 1993 schreef Martin Koomen in "Meneer Portland, neem ik aan":

“Elk land”, herhaalde ik, mijn stem verheffend, “krijgt de regering die het verdient.”
“Hier niet, hoor. Een land krijgt een regering die erààn verdient.”

En aan het slot:

"Misschien niet helemaal ten onrechte. Ik wilde als het ware absolutie van iemand tegen wie ik kan opkijken, voor datgene wat ik had gedaan (moord op een dictator, red.) ."
Enigszins besmuikt, half binnesmonds, waren deze woorden prijsgegeven, maar toen Portland verder sprak, was zijn toon even vast en zelfverzekerd als altijd.
“Kijk eens, Fokkema, de behoefte aan een vaderfiguur, waarvan bijvoorbeeld zo’n meisje Laura blijk gaf, die wortelt diep in de menselijke psyche, wist je dat ? Het is de bron van alle godsdienst. En trouwens ook van het succes van de dictators, waar we het net over hadden.”

Ik weet niet precies wat me bezielde. Misschien was het verbijstering over Portlands bekentenis dat hij de bijval van iemand anders nodig had gehad die hem, in ieder geval voor de duur van een paar seconden, gewoner en “menselijker” had gemaakt. Of anders kwam het doordat voor mijn geestesoog in een flits het beeld was verschenen van mijn eigen vader, die al vijf jaren daarvoor was overleden. In ieder geval ontviel mij ook zomaar ineens een bekentenis, gedaan in hakkelende bewoordingen.

"Weet je, ik heb weleens gedacht dat ikzelf ook…ik bedoel, ten opzichte van jou…nou ja, enfin."

Een kort moment heerste er tussen ons een ongemakkelijke stilte. Toch meende ik lichtjes in de blauwe ogen te zien dansen, toen zij onverhoeds haar stoel achteruitschoof en oprees.
“Op die fiets, niet teveel praten, we moeten nog ver. Zullen we maar ?”

Ongewenst aanraken

Tweemaal kende ik een directeur die mij of mensen binnen de organisatie aan wilde raken. Het aanraken (an sich, op zich, misbruik van de taal, iedereen zegt maar "op zich", het voegt niets toe en is nutteloos, dat "op zich") is al zo erg. Dat zijn de grootste griezels !

Iemand die je aanraakt wil je onderwerpen.


Pas op, want in de toekomst wordt er een wet gedecreteerd die een werknemer in staat stelt om bij de andere werknemer meteen de hand eraf te hakken, als die hem/haar even leip aanraakt.
Modern snelrecht.

Hermans' Rouwvoet

Nooduitgang

Zo reed de jonge minister Andre Rouwvoet, tevens professor in de bijbelse godgeleerdheid en gristelijke zedenkunde, regelmatig naar Den Haag, om met andere intuelen te overleggen welke houding men ten opzichte van homosexuelen, vrouwen, dubbele nationaliteit, Zuid-Afrika en apartheid diende aan te nemen. Ernstige vergaderingen waren dat, maar soms werd er ook hartelijk gelachen.

De bekroning van een welbestede dag was het voor ons aller Andre om ‘s avond laat zonder chauffeur terug te rijden naar de bible belt. De wegen waren dan leeg en zonder vaart te minderen kon hij doorrijden met een snelheid van honderdtwintig kilometer per uur.

Na een afslag richting een andere snelweg zag hij opeens in het licht van de maan iets zwarts op het wegdek; een man lag er dwars overheen. De schoft die hem aangereden heeft is ervandoor gegaan, dacht Andre, en hij liep naar het lichaam toe. Een donkerbruine jongeman met zwart kroeshaar. Rouwvoet schudde even aan zijn schouder.
De man sloeg zijn ogen op en vroeg dreigend: “Waar bemoei jij je mee ? Kun je me niet met rust laten ?” Hij gaf Andre een stomp in zijn maag en een draai om zijn oren. Andre zag suizebollend hoe de man zich in de lucht verhief, hij meende zelfs even witte zwanevleugels gezien te hebben en vervolgens loste de man letterlijk op in de lucht.
Nog voor hij Veenendaal, dat onooglijke gehucht, had bereikt, zag hij een blauw zwaailicht in zijn achteruitkijkspiegel.
“Uw rijbewijs !”, sprak een gezet autoritair politiemannetje, zo'n bonnenschrijver.

Dat klonk als “Ausweis !” vond Andre…met welk recht mochten die weinig ontwikkelde agentjes hem eigenlijk om zijn papieren vragen, vroeg Andre zich af. Hoe komen ze aan die bevoegdheid, ik vraag hun toch ook niet snauwend om hun papieren ? Dat zal ik in Den Haag eens aan de orde stellen, zo mijmerde hij.
“U bent wel brutaal, iemand aanrijden en hem een pak slaag geven !”, zei de agent.
“Maar agent…”
“Niets mee te maken, u staat in ons systeem, hier zult u meer van horen !’
Zonder zijn vrouw Tineke, geboren Huizinga, wakker te maken kroop hij naast haar in bed en hij vertelde niets.

Tineke, een kruidige en sappige boerendeerne met gezonde bolle wangen van Hollands’ welvaren had de gewoonte om vrijdagochtend een bezoek te brengen aan een groot warenhuis, na een half uur langer in bed te zijn gebleven en een bad te hebben genomen in plaats van een douche. In tegenstelling tot de gepredikte soberheid liet zij zich enige luxe goed smaken.

Vrijdag 14 april 2007 werd zij in het warenhuis aangesproken door een donkerbruine jongeman in een enigszins vaal zwart pak.
“Ik ben van de Inspectie,” zei hij, “wilt u onopvallend met mij meelopen ? Ik heb waargenomen dat u zich dingen heeft toegeëigend zonder te betalen.”
“Maar meneer, u bent niet goed wijs !”
“U kunt bij de directie alles uitleggen. Meekomen !”
Ze voelde zijn hand. Zijn autoriteit galmde in dat "meekomen" en dus liep zij mee. Ze liepen naar een volledig duister kamertje, via een deur waarboven NOODUITGANG stond. Er waren minstens twee mannen die haar vasthielden, haar rokken opschortten, haar blanke dijen betastten. Zij schopte woedend terug, ondanks angst en opwinding. Het sexleven met Rouwvoet was matig geworden, herhaling verzwakt de roerselen.
Ze wist te ontsnappen en vroeg woedend aan een verkoopster om haar naar de chef te brengen. Zij vertelde hem wat er gebeurd was.
“Maar mevrouw, dat is onmogelijk !”
De chef troonde haar mee naar de plaats waar een en ander gebeurd zou zijn, de locus delicti. Tineke kon de deur met het bordje “NOODUITGANG” niet meer vinden of aanwijzen.
“Ik voel mij niet goed”, stamelde zij, “neemt u mij niet kwalijk.” Zij rende via de roltrappen het warenhuis uit. Gelukkig zou Andre pas ’s nachts uit Den Haag terugkomen. In de ochtend zou zij hem niet meer hoeven vertellen over deze nare geschiedenis.

In het weekeinde debatteerden enige mannenbroeders ten huize van Rouwvoet over de verschillen.
“Ach, zo’n ritueel als clitoridectomie.”
“Wat is dat ?’ vroeg Tineke.
“Vrouwenbesnijdenis,” fluisterde Andre.
“Met een glasscherf of een roestig gilettemesje snijden ze de clitoris af en de kleine schaamlippen. Honderden meisjes bloeden daarbij dood. De grote schaamlippen worden aan elkaar genaaid met cactusstekels en daardoor groeien ze aan elkaar vast, er blijft een klein gaatje over.”
“Maar waarom doen die mensen dat ?” vroeg Tineke, haast in paniek.
“Om de kuisheid te bevorderen.”
“Afschuwelijk. Traumatiserend”, stamelde Tineke.
“Het is in onze ogen afschuwelijk, maar die meisjes en vrouwen willen dat voor hun vader opdat zij uitgehuwelijkt kunnen worden en hij een goede bruidsprijs kan krijgen. De mannen hebben het daar voor het zeggen. Niets geeft ons het recht te denken dat onze eigen zeden beter zijn.”
“Blanke mannen kloppen zich continu op de borst, maar nog maar 100 jaar geleden werden er nog heksen verbrand in Europa en hadden vrouwen geen stemrecht”, stelde Andre.
“Maar voor die meisjes en vrouwen is het toch vreselijk ?”
“Welnee, ze weten niet beter en vergis je niet, clotoridectomie komt voor onder kopten, christenen, protestanten, islamieten en katholieken evengoed. De paus heeft het al eeuwen geleden toegestaan. De protestanten bleven het verbieden en daardoor hebben ze minder volgelingen in Afrika.”
“Maar, dat is toch afschuwelijk, vrouwen verstoken van…een essentieel deel van de liefde”, stamelde Tineke.

Twee weken later reed Rouwvoet opnieuw van Den Haag richting Veluwe. Voor de donder, daar zag hij een man in het licht van zijn koplampen op het wegdek liggen ! Andre tikte hem even aan en het was dezelfde jongeman.
“Jij weer ! Kun je me dan godverdomme nooit met rust laten !”
“De weg is om op te rijden en niet om op te liggen, vriend”, sprak Andre bedaard.
“O ja, dat zullen we zien !” zei de man en hij begon tegen de auto van Andre te schoppen, een zwarte Citroen Picasso. Daarbij veroorzaakte hij de nodige deuken en blikschade. Opeens rende hij weg en weer steeg hij miraculeus op.
Andre werd wederom lastig gevallen door de politie inzake het incident, waarbij hij beschuldigend werd toegesproken. Toen hij zijn auto aan de politie liet zien was er geen krasje of deukje meer te zien.
Tineke liep die vrijdagochtend in het warenhuis rond. Er waren plotseling twee gekleurde mannen die hun handen op haar blote armen legden. Enerzijds opwindend, die chocolade handen op haar roomkleurige lelieblanke mollige armen, anderzijds voelde zij zich bedreigd en dacht ze aan een gilette mesje. Ze zette het op een gillen, maar net zo plotseling als de mannen er waren, zo waren ze er niet. Ze kocht maar snel een hoedje. Zo’n soort hoedje waarin Andre nog niet zou willen schijten.

Twee weken later zag Rouwvoet weer een man liggen. Dacht hij: twee keer heb ik de politie gezien en heeft hij mij fantoomschade toegebracht, ik zal hem krijgen. Of dacht hij: het is toch maar een spook, ik kan er net zo goed overheen rijden ? Hij remde niet, maar op het laatste moment week hij scherp naar links uit en schoot rakelings langs het hoofd van de man. In zijn achteruitkijkspiegel zag hij niets.
De agenten rukten even later zijn autodeur open en sleurden hem achter het stuur vandaan.
“Iemand aanrijden en hem smeren !”
“Ik heb niemand aangereden.”
“U niet ? Wie dan wel ?”
De agent streek met zijn vinger langs de bumper en hield deze onder de neus van Andre: gele hersensubstantie met bloed.

Tineke liep door het warenhuis en bedacht zich dat ze telkens op vrijdag gedonder kreeg op deze plek. Snel spoedde zij door de hoedjesafdeling naar de uitgang.
Opeens greep een gekleurde chef haar arm: “U wilt deze zaak verlaten zonder voor uw hoedje te betalen ?”
“U bent niet wijs”, stamelde Tineke, “deze hoed heb ik hier twee weken geleden gekocht, gekocht en betaald.”
“Pardon mevrouw, komt u maar mee naar de directiekamer”, zijn hand bleef op haar arm liggen. Van volgen was geen sprake, Tineke werd bestuurd en gedirigeerd, haast gehypnotiseerd volgde zij de knappe gekleurde man. Gillen zou geen zin hebben, dit was de chef en de politie zou haar wellicht ook niet helpen. Had zij de aankoopbon nog van de hoed ? Nee, wie bewaart er zijn bonnen nu ? En de aankoop indertijd was in zo’n haast gebeurd, omdat ze zich toen bedreigd voelde.
Zo denkend liep zij mee met de chef. Ze liepen door een deur met een bordje NOODUITGANG. Zij sperde haar mond open en dicht van angst, maar voor zij een kreet kon slaken, had de chef haar naar binnen geduwd, naar het donker dat erachter lag. Het donker waar talrijke handen haar oppakten en waar zij werd vastgeklonken in boeien. Haar hoofd en handen zaten vast en zij kon niets meer zien, alleen maar zuchten en angstig voor zich uit kijken. Ze had speciaal vandaag veel blauwe oogschaduw opgedaan en haar volle lippen flink roze gestift. Haar kleren werden haar van het lijf gerukt. Overal die lekkere zachte handen over haar lijf. Toen hoorde zij gezoem als van een elektrisch scheerapparaat en daarna voelde zij koud metaal op haar buik. Het apparaat werd op haar onderbuik heen en weer geschoven. Zij probeerde zich tevergeefs enigszins los te worstelen, maar ze was machteloos.
Een hele poos later kwam zij weer vrij. Haar kleren waren haar soepel aangetrokken en een en ander voelde als een zachte droom. Geen enkel geluid, geen ademen, geen zachte handen, geen voetstappen, geen volle lippen, geen gefluister, geen ...... meer. Volledige stilte. Zij repte zich naar de uitgang. Thuis kleedde zij zich uit. Haar broekje was ze kwijtgeraakt. Zo’n aardig goud glimmend broekje waarvan Andre altijd opgewonden raakte.
Van onder de douche kon zij zichzelf in een spiegel zien. Haar donsje, haar toefje, haar pluimpje, haar kuifje –weg was het ! Zo mal. Ze bekeek haar lijfje en kalmeerde. Ze voelde zelfs een aandrang om te glimlachen. Tineke had een mollig, maar toch stevig buikje en pikante billen, mooie roomzachte ronde billen.
Zoals zij er nu uitzag, vond ze niet dat zij erop achteruitgegaan was. De geheimzinnige wezens hadden hun werkje met de grootste zorgvuldigheid verricht. Eigenlijk begreep ze niet hoe ze het in het donker zo grondig en nauwkeurig hadden kunnen klaarspelen. Raadselachtig. Dit alles. Ze vond dat ze enigszins op een engeltje leek, zo poezelig en glad als op een antiek schilderij. Alleen herinnerde zij zich niet ooit een bloot engeltje van het vrouwelijke geslacht uitgeschilderd te hebben gezien. Wasx dit niet opmerkelijk en misschien veelbetekenend ? Aan vrouwelijke blote engeltjes had geen schilder zich ooit gewaagd, voor zover ze wist.
Het grootste vraagstuk was nu natuurlijk: hoe moest zij deze toestand verklaren als Andre vannacht thuiskwam ? Zich slapende houden kon niet langer baat geven tot de volgende ochtend.
Onder het aankleden verzon zij smoesjes. Misschien kon ze het beste zeggen dat ze het zelf gedaan had, dat ze eens wilde weten wat voor gezicht dat zou zijn. In een speelse bui was geweest. Toch kon zij die nacht niet in slaap komen. Waar bleef Andre ? Misschien een lekke band ?
Pas tegen vijf uur in de ochtend werd zij opgebeld door de politie.

Andre, die in arrest genomen was, vertelde haar dat hij een man had aangereden, dit niet gemerkt had en doorgereden was. De politie had een bloedproef genomen en het percentage alcohol in zijn bloed was te hoog geweest. Hij had toegegeven met Piet Hein Dommer iets gedronken te hebben, maar zijn bewering dat hij ook na zes borrels nog heel goed rijden kon, had hij beter voor zich kunnen houden, had zijn advocaat opgemerkt. Hij moest in arrest blijven. Naderhand werd hij ook tot gevangenisstraf veroordeeld.
Toen hij vrijkwam was er van Tineke’s engelachtigheid geen spoor meer overgebleven. Het leek haar zinloos er alsnog met Andre over te praten. Om soortgelijke redenen liet Andre haar in de waan dat hij echt teveel gedronken had. Over de ware toedracht en wat daaraan voorafgegaan was, zou ook hij zijn mond houden tot zijn laatste snik.