Friday, September 12, 2014

Kermende Kermit

Vind die muppets eigenlijk niet eens leuk, ja, toen ik 13 jaar was.

En nou, kwakende kikker, kleinzielig klootzakje, om af te sluiten het eens over dat miserabele geval van jezelf hebben, waar je het al veel te lang over hebt.

Lekker he, om een "klasse" big af te kraken als je je weer comfortabel en goed voelt, oetlul.

Lafaard, eerst een jaar slapend en overlevend en dan nu iemand af gaan zitten kraken van achter je computer schermpje. Held op sokken.

Jij was gewoon meer afhankelijk van haar liefde dan omgekeerd, daar kun je niet tegen. En jaloers op haar mooie huis en de mooiste inrichting. Heb vermoedelijk zo’n 80 “inrichtingen” gezien, smaak heeft ze wel. Weet bijna zeker dat ik niet jaloers was, pruttel je nu tegen, omdat je geen jaloerse aard hebt. Hm. Nee, ik ben tevreden met mezelf en wat ik heb, wat een ander heeft of denkt te hebben, dat interesseert me niet. Of mooi voor hem/haar. Het was erg mooi bij haar en een rare ervaring gehad dat ik voor haar huis stond en dacht, nu wandel ik binnen twee minuten naar de zee, zoals ik bij mijn oude huis van 2001 tm 2010 altijd kon, mijn droomhuis. Het was vijf minuten fietsen van haar huis naar zee.

Enne, enne, enne, toen zij naar en afbrekend tegen jou deed (“schele” en over “werk”), was 1 van de eerste dingen die je dacht, dan maar een ander. En vervolgens kwaad worden op mezelf vanwege die gedachte en dat knor zoiets wel in de praktijk kan en jij niet. Kleinzielig moraalriddertje. Ja, ze stond daar triomfantelijk en verontwaardigd kwaad te knorren in d’r deuropening, maar daarmee bereikte ze wel wat ze wilde: ik zal haar nooit meer zien. Boze mensen zijn de onaantrekkelijkste, net zoals scheldende en de humorlozen.

Vraag me nu af of ik van 1 relatie makkelijk in een nieuwe zou stappen, de oude zou dumpen omdat de nieuwe me mogelijk beter bevalt. En daar ben ik zo kwaad over, dat zij mij zo makkelijk dumpte en een nieuwe “relatie” begon. Dus het kleine ego. Nou ja, je begrijpt wel wat ik bedoel. Gewoon kwaad dat ik meer van haar hield dan zij van mij. En meer, dat borderline gedrag, daar was en ben je zo giftig over...en dat je niet zo egoloos bent als je dacht, een gebroken ego, dat hoort bij borderline, mensen beschadigen. Daarom maar blij zijn dat je er vanaf bent ? Blijft een jaar cadeau van een doods en leeg gevoel.

Alsof er gelijk bestaat in kwesties van gevoel; ik stuurde haar een boze e-mail omdat zij me uitschold en akelig tegen me deed en weigerde de telefoon op te nemen toen ik haar belde. Als zij met de poes speelt dan wordt dat beest heen en weer geduwd en als de poes daarom een klauwtje op haar legt, dan wordt de hele poes verontwaardigd van de bank geveegd. Liever was ik haar nooit tegen gekomen, door haar heb ik een jaar een smerig, vies en onsmakelijk gevoel gehad.

Zo, en nu ben ik er helemaal klaar mee. Fuck off. Get a life. Ja, kom maar mee, jongen, we begrijpen het. Rustig maar. Glaasje water ? Kusje erop ?











Lief dagboek


Haar verhaal

Hij was in een vreemde bui gisteravond. Ik dacht eerst dat hij me kwalijk nam dat ik het eten nog niet klaar had, maar daar zei hij niks van. De conversatie verliep stroef en ik dacht dat een bioscoopje hem goed zou doen. Dan waren we er eens uit en toch intiem. Hij zag het eigenlijk niet zo zitten, maar ik vond het nodig er even uit te zijn. Uiteindelijk trok hij z'n jas aan en zei: "nou laten we dan maar gaan."

Onderweg was hij nog steeds heel erg timide, hij staarde maar wat uit het raam van de tram. Tijdens de film was het ook maar raar. Terwijl de hele zaal zich suf lachte, zat hij als een zoutpilaar stil te zijn. Ik dacht toen dat het aan mij lag, dus later in een cafeetje vroeg ik het op de man af. Hij knikte maar wat van nee. Nee, dat café kon hem ook niet opfleuren. Ik vroeg hem of er dan iets anders was, maar ook dat ontkende hij. Ik voelde me zo onzeker. In de taxi naar huis zei ik hem dat ik van hem hield en toen sloeg hij z'n arm om me heen. Maar ik weet verdomme niet wat hij daarmee bedoelt, want hij zegt er niks bij en straalt niks uit. Dus daar werd ik alleen maar onzekerder van.

Eenmaal thuis denk ik, laat ik het dan gezellig maken, wie weet komt 'ie dan los. Kaarsjes aan, nog een flesje wijn opengetrokken. Gaat 'ie zitten zappen! Dus ik vraag opnieuw of er misschien iets aan de hand is. Zegt 'ie: "had je dat niet al gevraagd vanavond, er is niks hoor, alles okee." Ik voelde me zo ellendig, hij leek zich nergens voor te interesseren.

Nou, ik heb toen een verleidelijk hemdje aangetrokken en ik ging voor de televisie staan. Ik zei hem zo zwoel als maar kan dat ik vast naar bed ging. Hij boog zich opzij om het beeld te kunnen zien en zei: "goed, ik kom zo." Hij zag me niet eens.

Na twintig minuten kwam hij ook in bed en toen hebben we de liefde bedreven. Maar zelfs daarbij leek hij afwezig. Hij viel als een blok in slaap, maar ik lag nog uren te woelen. Ik maak me echt zorgen, hij heeft helemaal geen belangstelling meer voor me. Zou hij een ander hebben?


Zijn verhaal

Klotedag op kantoor. Moe. Toch nog geneukt.



XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

No comments: