En nou wil ik ook wel eens weten waarom je dat borderline varken de leukste dame vond, die je ooit was tegen gekomen. Het meest verliefd op geweest.
Ze ziet er knap uit. Stevig, maar toch elegant. Eigenlijk ziet ze eruit als een droomkoningin, waarvan ik niet wist dat ze bestond. De mooiste billen, buik en borsten die ik ooit gezien heb en mooie benen. Heel charmant en innemend, 96% van de tijd was ze de liefste en leukste en meest bijzondere die ik ooit ben tegen gekomen, tot die omslag de laatste 4 dagen van de korte affaire. “Ik woon in tuttendel”. Ze kon dus charmant zijn of zich zo voordoen. Uiterlijk, stem, haar geur, alles eigenlijk. De leukste skivakantie, dat deed het meeste pijn, kon dat geluk niet meer vinden.
De knorrigheid als haar man er was, lief dagboek, die laffe opmerking van “klote kinderen” tegen haar zoon waar ik bij was, “die tv figuur is écht stoer” tegen mij, “af en toe afkraken is leuk” en uit andere momenten bleek dat ze niet helemaal goed was. Helemaal niet goed, volslagen kierewiet, volstrekt niet goed snik, compleet geschift, stapel mesjogge, een draaideur is er niks bij. En toen ze vertelde over skiën met haar zoon in de skihal merkte ik dat ze erg veel van haar zoon houdt (en omgekeerd). En daar heb ik verder niets van te vinden. Wie denk je wel niet dat je bent, parmantig pedant pretentieus menneke.
En van die opmerkingen waar ik kapot van ging: “Afgesproken met een man via parship, jaaah, die werd helemaal boos, ja, toen maar naar bed met hem gegaan, daarna moest ik huilen, ja.” “Hans van Baalen wilde mij zoenen, ja, die heb ik toen een rechtse hoek verkocht, ja.” (Hans herkende zichzelf in haar, het ene varken valt op het andere, een mooie en knappe versie, maar toch). “Het is niet zo, once you go black, you never go back, want ik heb hem ingeruild voor jou.” (En daarna toch maar weer…zo gewonnen, zo geronnen). "Mijn vader, zo'n geschifte klootzak, mijn moeder in de steek laten en weg met een ander, geen woord van uitleg, niets meer tegen haar zeggen. Dat DSM IV wat hij geschreven heeft, dat ging over hemzelf !" De meest schizofrene die ik ooit ben tegen gekomen, het ene moment dit zeggen, het andere moment het omgekeerde. “Ik ben een 15-jarig meisje, ik denk en voel als een 15-jarig meisje,” lief dagboek.
Lief dagboek, ze vertelde dat ze trouw was, dat ze niet begreep waarom mannen of vrouwen vreemd gingen. Weet nu pas dat ze daarmee bedoelt: ik ben 1 dag tot maximaal 4 maanden met een man, dan doet een ander toenaderingspogingen en dan dump ik of zorg ervoor dat ik gedumpt word en ga door met de volgende, er zal met mij nooit een band ontstaan, omdat dat onmogelijk is, of het moet gaan om de band tussen varken en man. Als ik goed gevoederd word, of zo, dan …. “Al die mannen”, zei haar dochter. Ze stikt van de bindings- en verlatingsangst, dus maar met jan en alleman naar bed. Raar dat je die waarschuwingssignalen als je verliefd bent niet wil zien of horen. En ik ben ook maar een mens, heb soms tijd nodig om dingen, zaken te doorzien en ook dan nog een betrekkelijk eenzijdig en bekrompen beeld.
De sex, zoals zij klaar kwam en aanvoelde en alles. Het lekkerste ooit…en ook nooit urine (itt tot me, sorry)… of een beetje zoet, wat duidt op diabetes. Het heerlijkste lijf, kon er niet vanaf blijven. Opvallende overeenkomsten en verschillen. Maar de beste sex, lief dagboek.
En bij de laatste mailwisseling, alles per e-mail, weigerde ze elk contact, liet ze me compleet in de steek, nooit meer van haar gehoord, 4 maanden lang was het alles (en dus helemaal niets), terwijl ze 4 dagen daarvoor me nog een roosje gaf, “ik wil graag een maand op vakantie met jou””wat was het fijn met jou, wat ben jij een stoere, knappe man”. "Ik wil met jou naar Praag, niet met hun !" En dat huiltje toen ze door mijn haren streek, dat was het teken van ik hou van hem (x, me, ander) en het is weer over…misschien wel daarom, lief dagboek.
Vervolgens schreef ze mechanisch dingen als “ik wil de weg voor ons beiden vrij maken” en “je bent een lieve man, maar nu is het afgelopen”, “het is vreemd gegaan” en ander grijsgedraaide .... Toen ik bij haar aanbelde was het van ik ben met een ander naar bed geweest, waarbij ze triomfantelijk uit haar vettige varkensoogjes keek. En verder precies op dat knorrende zwijn leek, lief dagboek. Wat akelig, ook al kun je iemand niet verwijten dat ze een border line is, omdat dat nou eenmaal zo is… De leegte, het volledig iemand in de steek laten, het schizofrene gedrag. De min of meer juiste gedachte dat 4 maanden samen voor haar niets zijn, dat ze zo leeg is en zo kan omslaan in een scheldend, agressief knorrend varken en elk contact verbreekt. Dat vind ik lullig, mij blij maken met een dood varkuh. Ja, k ben belazerd. Ja, k ben bedonderd, lief dagboek.
And that's it, more or less. A blessing in disguise. Of pigs and men. Door onder andere dit stomme geschrijf raak ik er overheen. Ik geloof dat dit de tweede of derde hardste knal is die ik ooit heb gehad. De hardste knal was ontslag. En ook hoe je dan in jezelf opgaat, hoe je dood gaat waar je zelf bij toekijkt. Geen tranen, die waren er bij dat ontslag in 2006 wel. Alleen van binnen, verdriet en kwaadheid; dezelfde emoties die voortkomen uit machteloosheid.
Alsof er gelijk bestaat in kwesties van gevoel. Einde van een relatie is altijd gezeik; in dit geval van mij. Ik voelde me gefrustreerd en kwaad dat ik me beroerd behandeld voelde door haar, was net herstellende van twee verhuizingen, scheiding en daarna matige liefde, vervolgens vier maanden enorm verliefd en dan knal voor je kop. Dat ik daardoor een jaar lang somber, waarbij ik te vaak aan dat borderline varken dacht. You waste your time with hate and regret. You’re frozen when your heart is not open. Zoveel haat, dat wil ik nooit meer voelen. En dat heb je allemaal zelf gedaan. Liever was ik niet somber, eenzaam en verdrietig geweest. Liever was ik meteen een knap en sexy meisje tegen gekomen en haar volledig vergeten. Liever was ik haar nooit tegen gekomen. Liever had ik me meteen zo goed gevoeld als nu. Maar ja, maar ja, maar ja. Ik ben geen machine of robot. Heftig, lief dagboek.
Vieze plaatjes toevoegen voor het plebs
No comments:
Post a Comment