http://www.youtube.com/watch?v=CKZLBjwCVOE
Zou ze deze bedoelen ? Grappig, anders, doet denken aan wat ze altijd draaien in mijn griekse restaurant in Brussel, krijg helemaal zin in griekse salade met feta.
http://www.youtube.com/watch?v=nc_7it6FyG8&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=4zwNoqcCXE4
Sorry, het is me niet gelukt, in 1 week tijd voor Rosan een goed verhaal schrijven. At least I've tried. En toch staan er op dit blog wel goede, aparte en bijzondere verhalen dewelke ik niet zou afdoen met overschrijven. To search for perfection is all very well, but to look for heaven is to live here in hell. Van perfectionisme word je niet gelukkig. Als we nou eens afspreken dat we allemaal gewoon mensen zijn, geen joden, geen christenen, geen moslims, geen vrouwen, geen mannen, geen negers, geen chinezen, allemaal mensen. En dat elke vorm van "superieur gedrag" meteen afgestraft wordt met een pets. Streven naar een gelijke verdeling. We zijn gelijkwaardig maar niet gelijkaardig. Waarom moet de 1 zoveel meer hebben dan de ander ? En als jaloezie en woede verminderen omdat de ongelijkheid vermindert, dan ben je al een heel eind op weg. Al dat gedonder en gesodemieter. Aldus de visie van Jut en Juul te D.H.
Me Hol
Het is omstreeks kerst 2009, een gezelschap van om en nabij 50 mensen heeft zich verzameld in het Okura hotel te Amsterdam voor een diner. Familie, aangetrouwde familie en aanhang, voor sommigen een feest voor anderen een reden voor zelfmoord. Het is tegen 21.00 uur.
"Hoe gaat het zijn gangetje."
"Stijn, ik begrijp het wel, jij hebt heel vaak mensen tegen elkaar "hoe gaat het ?" "Zijn gangetje" horen zeggen dus nu denk je dat het bij elkaar hoort. Maar als je een gesprek wil beginnen, dan zeg je alleen maar "Hoe gaat het ? Snap je ? Zo moet je dat doen."
"Dan hou je Gerrit toch als minnaar aan," hoorde ik haar vriendin collega zeggen dankzij mijn goede oren. De grond zonk onder me weg, moeilijke nacht. Dacht de hele tijd dat ik nog wel een kansje maakte en tegelijkertijd wist ik ook wel dat er meer achter haar aan zaten, dat had ze me wel verteld, maar ik dacht dat...stom, stom, stom."
"Ach, levensles nummer zevendertig."
"Zo erg is het nou ook weer niet, het toont alleen maar aan hoe naief jij bent."
"Wat vervelend voor haar, ontwrichtende, vervreemdende periode is dat, kan ik uit eigen ervaring zeggen, de moeilijkste en lastigste keuzes uit je leven...en die eerste nachten naast een vreemde...huh, een donker woud..."
"Wat ik nou eens meemaakte was dat een vriend zei dat hij een vriend van hem een bepaalde dame niet gunde. Nou kende ik die vriend en die dame en zij was inderdaad erg knap en hij minder knap...maar niet gunnen, dat begreep ik niet, hoe kun je nou een ander niet een knappe dame gunnen....en verdomd, een jaar later gunde ik diezelfde vriend niet een dame waar ik ook een beetje een oogje op had...dat is toch opvallend, gedachten of ideeën die je niet begrijpt of voor mogelijk houdt, dat je die wat later zelf ook hebt."
"Waarom zit die youp zich altijd zo druk te maken dat prins benard hem altijd in jonge dames stak, soms wel 40 jaar leeftijdsverschil."
"Ach, vast jaloezie, hoewel ik 17 en 60 ook wat smerig vind klinken, eigenlijk 20 en 45 ook een beetje."
"Wat is normaal, het is maar wat je normaal vindt, dat youp zo eens in de maand bovenop astrid kersseboom mag liggen of misschien zelfs onder haar, is dat nou zo normaal, zo´n lawaaiig moraalridder mannetje, vast veel geld of zo, en maar roepen dat nederland gek is geworden."
"Hoe zeg ik nou beleefd...maar niet al te beleefd...nee, dankjewel."
"DAMES EN HEREN, DAMES EN HEREN, DAMES EN HEREN, wat een genoegen dat wij hier allen verzameld zijn in Amsterdam, de stad waar ik geboren ben en de eerste vier jaar van mijn leven gewoond heb, voordat ik naar Italië vertrok. Maar ik spreek hier niet voor mezelf, ik spreek hier niet autobiografisch, ik spreek hier niet voor het algemeen belang....(red: even laat hij een pauze vallen en vervolgens projecteert hij zijn stem iets harder)...hoe minder zielen, hoe meer vreugd !" (red: vanwege een drietal lachjes kijkt hij triomfantelijk en olijk rond en laat weer even een pauze vallen).
"Ja, ja, ja, het leven is een feest zegt men, maar laat ik nou net niet van feesten houden (red: nu er geen lachjes volgen kijkt hij verlegen naar het servet met wat rood daarop, lippenstift ? tomatenpuree ? en het zilveren bestek en vervolgens naar een 16 jarig neefje dat met zijn wijsvinger hard op zijn voorhoofd tikt)....welnu, welnu, het is mij een waar genoegen om namens de nederlandse regering u allen te vertellen dat onze familie benoemd is tot kameraad van de nederlandse leeuw ! Besef je wel dat deze eer maar weinig families ten deel valt. Dit gezegd zijnde zie ik dat de meesten het eten en praten hervat hebben, en dat is mooi, en dat is goed, daarvoor is het feest, dus wens ik u allen een plezierige en smakelijke voortzetting van de avond. Maar voor ik eindig wil ik graag 1 minuut stilte om de overledenen aan diabetes te herdenken."
De kakofonie van gesprekken wordt weer hervat, waar ik zo vaak slecht tegen kan. Overal die geluiden, het lijkt wel alsof er 7 radio's aan staan met verschillende hoorspelen. Pijn aan mijn oren, pijn aan mijn hoofd. En ik vraag me vaak af het wel klopt wat ik hoor, het is soms zo vreemd.
"Ja, maar het MOET WEL GEZELLIG ZIJN !"
"Maar alles is hier al."
"Wat mij nou zooo stoort, waar ik niet meer tegen kan is dat ik het 1 op 1 gezellig en leuk vind met Menno, maar zodra er meer mensen zijn dan is hij zo koud en hooghartig."
"Wat mij nou stoort en ergert is dat slappe bange niet alleen kunnen zijn gedrag, over essentiele dingen het ene moment zeggen "dat (red: slippertje) is mij het gezin en dit huis niet waard", "Ik wil bij jou blijven" en "Ik ga nooit meer samenwonen", ik weet dan al, dat is weer gehuichel en het zijn slappe kletspraatjes en ja hoor, eventjes later is het omgekeerde aan de hand....maar wat me nu het meeste opvalt, dat ik zo somber en teneergeslagen raak in haar buurt, misschien omdat al dat oud zeer naar boven komt. En ook merkwaardig dat ik zo dolblij en opgelucht was en ben dat ze een nieuwe vriend heeft, en ik ben ook blij dat hij bij haar intrekt, hoe minder ik met haar te maken heb, hoe beter, maar waarom kan ik zo slecht tegen haar, heb gewoon geen zin om het te analyseren."
"Dat herken ik ! Dat herken ik ! Mijn ex had de ziekelijke neiging om de hele dag maar op te ruimen en schoon te maken, alles moest altijd klinisch schoon zijn, ze zei "opruimen" op het laatst drie keer per dag ! Ik haatte dat woordje "opruimen", helemaal uit haar mond. Ik zie gewoon dat rommel niets met mij persoonlijk te maken heeft. Daarom kan ik opruimen goed uitstellen. Mijn humeur wordt daardoor niet verpest (red: hij kijkt trots). Omgekeerd durf ik rustig te stellen dat mensen die altijd fanatiek en grondig schoonmaken niet helemaal lekker in hun vel zitten. Ze ruimen iets anders op dan rommel. Met andere woorden: door de kast helemaal te ordenen en op te ruimen hopen ze ook op een opgeruimde kast in zichzelf. Ik kreeg het laatste jaar steeds het gevoel dat ze mij wilde opruimen en al mijn spullen. En dat terwijl ik een best schone en nette man van mezelf ben."
"Stel uit tot morgen wat je vandaag kunt doen. Doe niets en wordt gelukkig."
"Tsja, iemand beter leren kennen, alsof je iemand ooit echt beter leert kennen, dat is de vraag nog maar."
"Wat is dat nu voor teenager talk ? Tok, tok, tok, je bent 40 jaar."
"Nou zeg, het is gewoon dat mensen toch veranderen en dat je soms het gevoel hebt dat je je partner beter kent dan dat zij zichzelf kent, maar ook weer niet (red: lichte opwinding en boosheid zijn bij de sprekerd waar te nemen). Ik vind dat onbeleefd en onsmakelijk als iemand zegt "o, die is zo en zo", dat is pretentieus, onbeleefd, vooringenomen en bevooroordeeld, met dat soort mensen wil ik niets te maken hebben. En juist een moeder zegt van haar zoon: hij kan nooit een moordenaar zijn." (red: rood hoofd is nu zichtbaar)
"Doe niet zo boos."
"Boos, ik ? ik ? ik ?!"
"Het is vaak zo dat als iemand anders een emotie benoemt of zoiets als "rustig" zegt, dat dat een omgekeerd effect tot gevolg heeft. Kan me nog herinneren dat iemand de hele tijd dacht dat zij wist wat ik voelde, wat werd ik daar nijdig van."
"Ja, als je je over alles ergert, dan is een relatie vaak niet meer mogelijk."
"Wat ik ook doe, ik kom om 7.00 uur in de ochtend, ik ga om 7.00 uur 's avonds weg, mensen houden zich bij de consumentenbond aan hun werktijden van 9 tot 5 !"
Even keek ik haar doordringend aan, één week eerder hadden we precies hetzelfde geheurd van Laurens Jan Brinkhorst (red: vieze ouwe man die vroeger een minnaar van haar was).
"Het is de vraag nog maar wat je allemaal uitspookt tussen 7 en 7, Klaske," zeg ik vriendelijk maar scherp.
"Precies !", zegt een bankdirecteur
"Exactly !", zegt een ander.
"De uitdaging in het 'versmarten' van systemen is vinden regisseur...aanjager: partij met klantcontact beste gepositioneerd ! Duurzaamheidscongres Utrecht; uitstekend verhaal Tiggelaar re duurzaam leiderschap, hoe motiveer je organisaties om het echt anders te doen ! (red: Klaske wilde de minnares van Tiggelaar zijn) Hamvraag: zijn de bezuinigingen ingegeven door economische noodzaak of wrok jegens intellectuele elite? Beide vrees ik... Kunst moet anders! (red: zoals gewoonlijk wordt er geen enkele oplossing gegeven en blijft het steken bij luchtfietserij, dan praat je over de grootste abstracties mogelijk en hoe kun je dan met zo'n zin "Kunst moet anders !" aan komen zetten, wat ben je dan toch een onveurstelbaar leeghoofd. Kakelegokip. Klaske wilde overigens een minnares van kunst zijn ). IDFA documentaire Blood in the mobile: werk aan de winkel om onze supply chain vrij te krijgen van conflictmineralen!" Frits Wester ! (red: daar wilde Klaske een minnares van zijn) Hans van Baalen, wat een prachtige stem ! (red: Klaske was een minnares van Hans van Baalen). Bij Mars had je een jongen in de familie die het bedrijf leidden en die leek wel een beetje op Sting, maar een beetje suffiger en dikker, had zijn minnares wel willen zijn ! Al dat geld ! Die positie ! Mensen zwammen maar wat ! We zijn allemaal ouwe hoeren, als de dood aan tafel zit ! Alex Rinnooy kan ! (red: Klaske had zijn minnares wel willen zijn) Alex Pechtold (red: Klaske had zijn minnares wel willen zijn, maar ja, ze had er al 38 gehad, vooral oude kale mannen, zoals ze met trots beweerde).
"Nou Wouter, ik geloof dat er iets grondig mis is met Klaske. Ze heeft maar 1 glas wijn gehad."
"Mens, schei uit, direct rij ik een uur terug naar Den Haag en de hele reis, ik herhaal de hele reis, gaat ze zo door ! Nja, ze doet wel eens paarse lippenstift op en ze is goed in sex, ze klaagt of zeurt nooit, gelukkig ben ik aan mijn rechteroor doof....maar zelfs in bed blijft ze zo maar kakelen..."sex buiten huhuhu", "op zijn hondjeshihihi", "zal ik je pijpen, ik noem het gewoon bij de naam, what you see is what you get". Dat doorpraten in bed gaat mij zelfs te ver, doe het gewoon, mens, denk ik dan. "Soissante neuf, ooh, ik ben dol op soissante neuf" en ik zie ineens zo'n vagina in volle snelheid op me afkomen. Mio dio, ja, ik spreek Italiaans."
"Wat wij vroeger deden bij zo iemand was de hele tijd "radiolawaaipapegaai" blijven zeggen tot ze eindelijk stil werd. Radiolawaaaipapegaai ! Radiolawaaipapegaai ! Radiolawaaipapegaai !"
Maar bejaardensex is niet bijster interessant en de aandacht voor dit betoog verslapte snel. Soixante.
Ook hoorde ik twee vaag bekende jongens van twee meter van de technische universiteit eindhoven het volgende zeggen:
"Nou ik liep daar in de gamma langs van die bijlen, ik dacht: linke soep, strak wegkijken !"
"Ja, hahaha, ik heb het ook niet zo op bijlen, ben ook een beetje een bangerd."
"DAMES EN HEREN, DAMES EN HEREN."
"Nee, he."
"Begint ie weer ?"
"DAMES EN HEREN, het was mij een bijzonder genoegen om deze genoeglijke avond te organiseren, maar ik dacht daarbij niet aan mezelf, wij zijn nu allemaal smakelijk en flink aan het eten, maar deze avond heb ik ook geregeld voor u allen om de doden aan anorexia nervosa te commemoreren, daarvoor vraag ik nu even 1 minuut stilte !"
"Ik ben trots en schaam me daarom een beetje om het te zeggen want bescheidenheid siert een mens maar mijn daad van verzet bestaat erin om elke ochtend langs het torentje te fietsen en luidkeels te zingen: there's no point in asking, you'll get no rrrreply, i'm so pretty, we're so prrretty, we're vacant, and we don't care. Vacant !" En hij vervolgt fluisterend heimelijk en steeds trotser: "Daarbij natuurlijk indirect verwijzend naar het pleefiguur leeghoofd broekie rutte en zijn schaamteloze ouwehoerachtige opportunisme."
"Hoe gaat het zijn gangetje."
"Zeg Stijn, nu weet ik niets meer te zeggen. Als jij mij belt zeg je dat ook altijd. Het lijkt wel alsof jij gesprekken begint en eindigt in je eigen hoofd, bij je openingszin al ! Dat is helemaal niet zo prettig."
"Niveau treft passie."
"Al die verwijfde mobieltjes, mens, mens, mens, wat heb ik daar een hekel aan."
"Behalve als zij er 1 gebruikt."
"Of zou ik me daaraan ook gaan ergeren na 1 jaar, 1 maand ? Als ik echt gek op haar ben, dan ben ik gewoon blij met elk moment en zo'n mobieltje zal verder wel....of niet, ligt daar het begin van het einde, het begin van de dood."
Wat verderop aan tafel
"Ik was blij en opgelucht van de scheiding, dacht er ontspannen en gelukkig van geworden te zijn en dat is ook wel zo, maar volgens de tandarts zit er toch veel spanning in me, ik ben 's nacht aan het tandenknarsen."
"Oei, dat zou ik niet aan iedereen meteen vertellen, bij mij slaat het op mijn darmen, die spanning, heb hetzelfde als jij, blij, opgelucht, zie er koel en rustig uit, maar ben toch gespannen van binnen."
"Ja, dit soort dingen moet je natuurlijk nooit bij een eerste ontmoeting of afspraak vertellen."
"Nee, ik had eens een afspraak met een dichter, een kunstenaar, was wel dol op hem, toen vroeg ze of ik een muziekinstrument bespeelde, toen ik "nee" zei was ik niet meer interessant voor hem."
"Moet je ook geen nee zeggen."
"Ja, maar het is toch zo."
"Ik zou dan zeggen dat ik niet onverdienstelijk triangel speel."
"Volgens de legende stond er zo'n dwerg, 1 meter 30 schat ik, een presentatie te geven, laat hij driemaal het woord "tripartite" vallen. Ja, mijn beste, denk ik dan, jij denkt aan heel wat anders dan toxicologische stoffen in het milieu, dat tripartite heeft daar niets mee te maken !
Kijk ik zit ook al enige tijd zonder en dan ga je daar inderdaad aan denken. De onbeschaamdheid om dan zomaar dat woord tripartite herhaaldelijk uit te spreken, zo'n dwerg die komt daar natuurlijk nooit aan dus ergens ook wel weer logies dat hij tripartite blijft zeggen (red: volgens de legende)."
"Nou, kijk, ik 's avonds die tent uit en ik brul "AUFHÖREN, SIE SÖLLTEN DAMIT AUFHÖREN !". Werden ze toch mooi meteen stil, ja, ik stond daar in mijn witte badjas en ze dachten misschien dat ik een dokter was, om 3.00 uur in de ochtend nog zo hard praten, ja, die Fransers zijn autoriteitsgevoelig, he."
"Fransers ?"
"DAMES EN HEREN, DAMES EN HEREN."
"Nee, he"
"Nu is het wel genoeg geweest, lijkt me zo."
"DAMES EN HEREN, we zijn bij het nagerecht of het toetje beland. Ik hoop dat het u allen gesmaakt heeft, mij wel, maar toch zou ik van deze gelegenheid in het bijzonder even gebruik willen maken om ons alle lijken te herinneren, gestorven aan hart- en vaatziekten. Dat mag misschien ook wel na dit overdadige eten ! Dus daarom vraag ik weer even 1 minuut stilte."
"Het moet WEL GEZELLIG ZIJN !"
"Alles is hier al, maar ik hou zo van alleen zijn en denken dat het zou kunnen als het kon."
"Ja, zo ken ik er nog wel een paar, brutale aap dat jij d'r bent."
"Een vriend vertelde mij dat hij veel dames in bed had gekregen door alcohol, ik vertelde dat aan een knappe dame en ze zei tegen mij, "ja, ik drink sinds een maand geen alcohol meer en nu vind ik mannen helemaal niet meer leuk".
"Ah, daarom verdragen wij elkaar nog", zei een ouder echtpaar aan tafel volgens de legende.
"Nou, ik liep daar door de stad, glamourous als wat, lange jas, blond haar, zwarte baard, ik werd door iedereen bekeken als van hee, daar loopt iemand, ik voelde me glamour, ik was op en top galmour en toen, huuup !, au ! godverdomme !, sodemieters !, au ! onderuit over wat herfstige bladeren of zo, kreupel als een oude man vervolgde ik mijn weg, pijn aan mijn heup, van de top naar beneden gevallen in een fractie van een seconde, alle glamour was weg."
"Ik doe toch wel heel veel voor het uiterlijk en hoe ik overkom, met fietsen, gaan we fietsen, doe ik speciaal mijn fietskleding aan, voor tennissen, ik mijn tennisoutfit aan, was al naar buiten gelopen, genietend van die mooie witte kleren en toen deed mijn moeder het raam open en zei: "Valentine, Valentine !, je bent je tennisracket vergeten !"
"I was born in a system that doesn't give a fuck about you and me. Een produktiefactor, dat ben je, niets meer, niets minder."
"Hoe gaat het zijn gangetje."
"De legende gaat dat ik na het sporten een koffie verkeerd drink en toen kwam een verlegen niet erg knap meisje op mij af "hoe ging het ?" Misschien ga ik de volgende keer een afspraak met haar proberen te maken. En er was ook die knappe dame die zei: "ja, toen jij voorbij kwam ging ik me extra uitsloven, natuurlijk !" En die lange Birgit Donker lookalike toen ik een presentatie hield die op me afkwam, die ik daarna verward bij de uitgang zag staan. Enne die foto van Rosan Hollak met die prachtige volle rode lippen. Dan kantelt zo'n dag ineens, was wat somber opgestaan van het harde werken tijdens een verhuizing, de derde meest stresserende gebeurtenis na dood en scheiding, en dan heb ik het niet eens over een hypotheek en verkoop die niet rond leken te komen, financiële stress, maar gelukkig lukt het, voelde me toch even oud worden en dan het licht van dames. In het licht van dames is het leven goed. Mooi."
"Ja, als een dame een gebaar van genegenheid of toenadering maakt "tu m'attends ?", "Derde keer elkaar zien, nodig jij mij uit ?", dat is goud of zilver in het leven, ik vind zilver mooier (red: volgens de legende)."
"I have to admit, it's getting better. Getting so much better all the time."
"Mijn dochter van 9 schreef een liefdesbriefje "ik ben gelukkig als jij gelukkig bent."
"Mijn zoon van 9 schreef een liefdesbriefje "ik leef als jij leeft, ik ga dood als jij dood gaat."
"Ben ik dan een goed opvoeder als ik zeg dat je zelf moet leven en gelukkig moet proberen te zijn en dat een ander hooguit, of dat het heel mooi meegenomen is, als een ander een welkome aanvulling is, dat je vrolijk wordt als je aan de ander denkt en bijna altijd blij als je hem of haar ziet ?"
"Nee, ja, vind van wel."
"Volgens mij heeft Harry Mulisch al die boeken geschreven om zich te laten fotograferen door Rosan, wat staat hij daar trots, blij en tevreden te kijken dat hij op de korrel genomen wordt door zo'n knappe dame. Daarvoor heb ik het gedaan. Voor de foto van Rosan."
"Ik hou er niet van om gefotografeerd te worden."
"Ik ook niet, maar ja, Rosan achter de camera en daar weet ze bovendien alles van, fotografie. Dat zo'n prachtige schitterende vrouw je bewondert of je verhalen en je (schrijf)stijl waardeert, dat is het hoogst haalbare voor een mens."
"Het moet WEL GEZELLIG ZIJN !"
"Alle verongelijkte ontevreden mensen uit mijn leven bannen."
"Nou, dus ik denk wat zit er nu in mijn anus ?"
"Alle hollewaaien, alle krankzinnige directeurs en directrices, eenieder die denkt autoriteit te hebben, eenieder die op grond van vermeende superieuriteit praat uit mijn leven verbannen, ze nooit meer zien."
"Ja, dan blijven er weinig meer over."
"Valt toch weer mee, ruim de helft van de afdeling waar ik werk, ik schat dat ik 7 van de 10 mensen wel waardeer en er zit altijd goeds en slechts in iemand."
"En jij, hoe denk je dat ze jou zien ?"
"Een koele, afstandelijke, een buitenbeentje, maar toch mag de meerderheid me wel, ze herkennen eenzaamheid, het introverte, vreemde humor, rust, stilte, nooit praten tijdens het eten."
"Moet je toch weer weg door die K. bestuurders, juist die foute lui die je nooit meer wil zien."
"Het leven is tragisch."
"Maar wat ben ik blij dat jij al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon (red:volgens de legende)."
"Dat valt vies tegen."
"Wat een kakmadam."
"Nee maar die is gek."
"Wat moet ik daar nou mee ?"
"Hoe gaat het zijn gangetje."
"Wat heb ik daar aan ?"
"Wat laat een afwijzing, soms niet eens direct maar door zo´n toevallig gehoord zinnetje als "dan hou je Gerrit toch als minnaar aan," je verweesd, koud en eenzaam achter.
"Arme kerel, en dat terwijl ze een man heeft, ook een beetje jou laat merken dat ze je wel leuk vindt en dan heeft ze al een soort minnaar, ja, dat is akelig."
"Ach, ik was er in 1 nacht overheen, dat is het voordeel van het nadeel...en bij mij werkt het ook zo."
"Baaaalen."
"Begrijp me niet verkeerd maar het is toch wel dat je denkt potverdorie."
"De billenkin !"
"Zie hem de laatste tijd weer vaker, de billenkin. Barnas heeft zo'n kuiltje in haar kin en dat schijnt 1 van de zeven schoonheden te zijn maar een spleetje is....billen."
"Heb af en toe zin om zo iemand met een billenkin of een dwerg schaterend op de schouder te slaan en te roepen, nou, daar ben je goed mee in de aap gelogeerd, maar vertel eens, hoe voelt dat nou en hoe gaat het nou."
"Al die harde stemmen, word daar soms helemaal akelig van of in ieder geval ongemakkelijk, dat geschreeuw."
"Ik heb geen zin."
"Niet altijd elke dag beginnen met "ik heb geen zin", als we samen naar werk toe gaan, daar krijg ik ook een slecht humeur van (red:volgens de legende)."
"Legendarisch was de zin "Ik werk achter de kassa in de Konmar !", en ze beende driftig weg. Toen ik in Brussel in het uitgaansleven voorzichtig gesprekjes aan probeerde te knopen werd er welwillend en belangstellend naar mij geluisterd. Die zin van de kassa kreeg ik als eerste te horen in Den Haag. Was toch enigszins een cultuurshock. Ik hou niet van veralgemeniseren, maar in Brussel leken de dames toch wat vriendelijker, milder, liever en in Den Haag harder, snauwerig (red: volgens de legende)."
"Nou, ik denk wel eens geheimzinnig stiekem hoe spannend dat zou zijn. Maar laat ik deze ondeugende gedachte verder voor me houden....hoewel er wel heel veel uit voortkomt, nou ja zeg kun je je voorstellen hoe spannend dat zou zijn ?"
"Dat mens is staaapel mesjogge ! Hoorde je dat ? Een tante van 10 jaar ouder die zo tegen je praat ! Dekking ! Wegwezen ! Met krankzinnigheid en waanzin moet je niets te maken willen hebben !"
"Nee, dat is inderdaad een malle, en maar tokken over duurzaam en duurzaamheid...zou dat haar angst voor de dood zijn en dan komt ze met allemaal van die allang bekende dooddoeners aan dat schepen veel vervuilender zijn dan vliegtuigen en auto's, het is gewoon haar angst voor de dood, dat de hele tijd snateren over duurzaam, net zoals dat alles anders moet, echt zo gek als een deur, het gaat alleen maar om ik, ik, ik, heel haar redeneren en praten draait om "ik", één grote of juist kleine egotrip, die malle madam van vodafone....en ze is de enige niet, hoe hoger hoe gekker, vaak, met hun misantropische geldpraatjes, ach man, die vieze bolkestein, je zou verwachten dat de dood van zijn zoon hem een klein beetje bescheidenheid....maar niets, niets, niets...hoe vreselijk is dit alles. Wat een vreselijk mens, superieuriteit, egoisme, gastronomie en rechts tennisweer, laat de polen maar komen, heuheuheu, ze kunnen nog heel wat aan mijn villa opknappen, heu, heu, heu"
"Met slechte mensen gaat het altijd goed."
"Good guys go first."
"Halfhoge hakken, een dunne zomerjurk, stevige stappen met als gevolg prachtig trillende billen."
"DAMES EN HEREN, DAMES EN HEREN, we naderen het eind van de avond met die lekkere koffie of thee, misschien nog een enkel kersenbonbonnetjes of chocolaatje erbij, toch zou ik graag nog even 1 ogenblikje vragen voor...voor....voor....zeker ook voor het bedienend personeel en de kok die ons zo geweldig door de avond geloodst hebben, maar in dit geval wil ik graag alle overledenen in herinnering brengen. 1 minuut stilte !"
"Heb soms van die vervelende obsessieve gedachten dat er zo'n 2 of 3 dagen de hele tijd Rosan rozen rode mond door mijn hoofd gaat. Vreselijk irritant zoiets, de hele tijd zo'n foto of zin of beiden in je harses of het gezicht en de sex van iemand."
"Weet je waar ik nou het meeste moeite mee heb in het leven, de waan van verliefdheid of liefde, de verbeelding en de werkelijkheid, dat je soms 3 maanden in je verbeelding met een dame naar bed gaat en opstaat....en dan zie je haar de volgende dag op je werk en daar ben ik dan weer wel neutraal....of dat na twee weken, 1 dag, 3 maanden, 14 jaar je het opeens heel anders ziet allemaal...de liefde of verliefdheid zijn krankzinnig, waanzinnig, een waan, gekheid.....ik zou mede daarom bijna pleiten voor het afschaffen van het huwelijk....hoewel, niemand is natuurlijk verplicht om te trouwen en soms werkt het ook wel, hoewel je jezelf en je partner altijd wel een beetje voor de mal houdt...in ieder geval is dat het meest ingewikkelde in het leven."
"Ja, ja, ik kan me nog de eerste keer herinneren, een zeer knap meisje, waarvan mijn vader zei dat ze zeldzaam rijp was voor haar leeftijd, ze had veel haar op haar onderarmen, zou ze soms afstammen van een aap ?....maar haar feromonen, als ik maar met haar danste en haar rook, dan was er al sprake van een....hoe zal ik dat nou eens beleefd zeggen bij dit diner....een hard on, sorry (red: piepte hij)....en toen het de eerste keer gebeurde, naar binnen en floep, leeg en hoe wonderbaarlijk knap ze ook was, het deed me echt aan de apen denken, zo beestachtig, zo dierlijk, dan merk ik toch dat ik een gereserveerde afstandelijke intellectuele figuur ben. "Ja, zo kun je wel van alles een probleem maken," is me wel eens toegevoegd. En inderdaad, zo is het, ik kan van alles een probleem maken. Je ziet het mij vaak niet aan. Men denkt dat ik door het leven ga als iemand die zich maar liever niet te veel problemen maakt en daar wonderwel in slaagt. Nou, maar zo is het niet hoor. In mijn hoofd wordt het vraagteken steeds opnieuw uitgevonden. En het komt maar zelden voor dat er een lampje gaat branden."
.
