Qui se ne frega ?

(Non sostenire) le conseguenze dell'amore. Dat was nu een goede film, een van mijn favoriete, ook omdat hij speelt op de plek waar ik tot mijn twaalfde woonde (is dat dan ijdelheid ? Als de film tegen de spaans franse grens had gespeeld i.p.v. de zwitsers-italiaanse, dan had ik hem toch even goed gevonden ?) (Onderschat) de gevolgen van de liefde (niet), betekent het.

La meglio gioventu vond ik ook geweldig (speelt niet op de plaatsen waar ik opgegroeid ben).

Amici Miei (omdat mijn vader hem zo leuk vond, vanwege de scene bij de wegrijdende trein, waarbij ze passagiers die naar buiten hangen een mep geven en waarbij ze een klein dorpje opmeten en de burgemeester en pastoor vertellen dat het dorp plat gaat vanwege de snelweg).

Was het niet Nietzsche die zei: ook het minste creëren staat hoger dan het praten over gecreëerde dingen.

Tirza van Grunberg gelezen tm bladzijde 25. Voor Joe Speedboot geldt hetzelfde. Hoe komt dat nou ? Toch geen jaloezie of afgunst ? Een jonger schrijvertje dat het wel "gelukt" is ? Blauwe maandagen heb ik toch met plezier gelezen. Zal dat boek Tirza de komende week wel echt verder lezen, na dat boek van Martin Koomen, Portland in Pruisen. Pas bij bladzijde 60 in dat boek kreeg ik in de gaten dat ik het al eens gelezen had; verontrustend ? Maar het was wel een herschreven versie van "import, export, doodslag, moord" ter verdediging mijner verstandelijke vermogens op mijn 43ste.

Van Kees van Kooten "koot droomt zich af" van 1975-1977 gelezen. En "de ergste treitertrends." Dat vond ik niet zo goed. Vervolgens "koot graaft zich autobio" van 1977-1979, dat is geweldig. Een prachtig boekje. Net als veertig, hedonia en de rest.

Van Willem Frederik Hermans vond ik de eerste drie boeken ook niet goed (conserve, de god denkbaar, denkbaar de god en paranoia). Terwijl Hermans zelf wakker lag met zelfmoordneigingen omdat hij "de god denkbaar, denkbaar de god" zo goed vond. "De donkere kamer van damocles" vond ik vroeger ook niet denderend, pas vanaf "onder professoren" (zelf gekozen verbanning uit Nederland) werd ik gek op Hermans en het verhaal "het grote medelijden" uit een wonderkind of een total loss.

Kees van Kooten had aan de nieuwjaarsconference van Wim Kan van 1979 meegeschreven. Gisteren zag ik de nieuwjaarsconference van 1976 van Wim Kan, die was bijna hetzelfde, zelfs qua grappen ! Maar wel heel leuk, die beelden van de zaal van mensen uit 1976 en 1979 en Wim Kan.
Bijzonder dat Youp van t Hek zo goed blijft, ook al vinden sommige vrienden hem niet zo leuk en zijn mensen nog steeds "geschokt" door Youp. Zoals Youp daar grappen vertelt en leuk staat te wezen, dat zou ik nooit kunnen.

En wat wil je hier mee zeggen ? Niets.

Nog even een stukje uit "koot droomt zich af" van 1975-1977, om te laten zien dat er toch ook goede dingen in zaten:

Mijn zwemmen

Eerst, dat u het beter begrijpt, zij hier gezegd dat ik mijn zwemkunst voor zoverre beheers dat ik de schoolslag slaag te halen tot meestal wel de overkant, maar zonder terug.
Dit komt waarschijnlijk hierdoor dat ik mijn eerste schreden zwom in het Haagse Mauritskade bad, onder aanwijzing van een bepaalde Bert Vermons. Dit was een andere man van hetzelfde kantoor van mijn vader, die wekelijks opnieuw door de Maurits-directrice uit het publieksdeel der openbare bad abso-luut werd gesommeerd te verwijderen omdat hij 's zaterdagmiddags beunhazend langs de bassinrand, onder het tarief en daarmee de duiven van de drie welbevoegde zwemintructeurs of trices werkte, zodat er van enigermate lescontinuïteit of cursusopbouw bij mij nooit sprake gaf: kleumend hing ik soms wel tien minuten in mijn dooie eentje (7) aan de badgoot te klampen, klapperend en kippevellend te wachten op nadere instructies of al waren het maar de correcties van Bert Vermons, die, om natuurlijk niet in de gaten te staan, hetzij vaak bovenover de badrand langslopend "intrekken, spreiden, sluiten" siste terwijl hij met zijn overige mondhoek een gevulde koek opat en de andere kant uitkeek; hetzij ook onverhoeds (jaws !) naast of achter mij opdook en bijvoorbeeld "en vooral rustig, rustig ademhalen" commandeerde, om zich onmiddelijk daarna weer onvindbaar in het echoënd krioel te zwemmen.
Dit duurde iedere hele zaterdagmiddag en daar heb ik aan overgehouden dat ik bij elke schoolslag mijzelf nog steeds moet onderdrukken om steeds opzij of achterom te kijken en dat ik the crawl nooit heb geleerd wanneer je hem moet leren en dat is namelijk als je jong bent, omdat ik voor mijn achtste verjaardag als grootste cadeau vroeg en kreeg niet meer naar Bert Vermons te mogen hoeven.



En uit een ander verhaal:

Bertus de Harder, de kale linksbuiten van VUC. Het is vaak aan anonimi toegeschreven, maar het was dus absoluut mijn vader die dat toen een keer tegen Bertus den Harder riep. Wil rand strafschopsgebied de bal erin koppen, leder schampt van zijn hoofd. "Krijten, Bertus !" schalde mijn vader met een handentoeter door het stadion. Sinds die tijd kraaiden de toeschouwers van VUC het telkens uit als Bertus de bal op zijn kale knikker dreigde te krijgen: "krijten, Bertus, krijten ! ".

Wat was dat een goeie, van mijn vader. Ik heb het trouwens van niemand vreemd dat ik zo leuk ben, zegt mijn moeder.

-------------


In Italie kreeg je een diploma als je binnen een bepaalde tijd in de vier zwemslagen (crawl, school, rug en vlinder) de overkant van het zwembad (25 meter) en terug haalde. De vlinderslag bleek lastig. Veel competitiever dus dan het Nederlandse zwemmen. Die indruk heb ik toch gekregen, dat Duitsers en Italianen competitiever opgroeien, je moet proberen de beste te zijn in wat je doet. Ehm, juist, Verschrijver, en waar komt Pieter van den Hoogenband dan vandaan ? Generaliseren is dom en jij doet daar ook aan mee. Toen ik die film "jaws" op 11 jarige leeftijd in het Italiaans zag durfde ik bijna niet meer te zwemmen in het zwembad.

Waarom zijn die eerste twee boekjes van Van Kooten niet zo goed ? Dat gemaakt leuke expres fout schrijven. Zo graag leuk gevonden willen worden. De leukste. Behaagziek. Ooit zat ik met een vrouwelijke collega op een kamer en dag in dag uit zat ze tegen me aan te tetten. Daar ergerde ik me steeds meer aan tot ik op een gegeven moment zei:

"Goh, jij hebt ook wel veel aandacht nodig, he ?"

Dat is het, dat continu tetten, omdat je aandacht wil. Of waardering, nog erger, de bodemloze put van waarderingaandacht willen hebben. In het geval van Van Kooten, De Bie en Van t Hek is het terecht dat ze aandacht krijgen, maar iemand die continu gedachteloos tegen me zit te tetten. Verschrikkelijk. Misschien is dit weblog wel van hetzelfde laken een pak ? Stoppen ?