1. Deze vrouw is naar eigen zeggen opgeëist door de voorchristelijke oppergod Wodan. Nu is ze hogepriesteres.
|
2. Wodan (‘een vrij humeurige god’) praat
voortdurend tegen haar. ‘Dat kan vervelend zijn. Ik heb na een tijdje de
afspraak gemaakt dat wanneer ik aangeef er geen zin in te hebben, hij dat respecteert.’
|
4. Blame zeds dead wel aardig bij body pump: https://m.youtube.com/watch?v=BZE-U2-ySLk
5. Meestal ben ik gelukkig alleen. Gister top, vandaag begint het minder.
6. Only love can break your heart. Bij mij is het telkens haat. Zelfhaat ? Misschien ook wel, zelfhaat omdat ik weer niet met een relatie om kan gaan, 1 van de 4 waarmee ik wel oud wilde worden. Als je dood verklaard wordt of je verklaart de ander eerst dood, dan ben je dom bezig. En ik had te maken met een moeilijk mens, determination to succeed in establishing difficult relationships.
Held op bamboe sokken.
7. "Ik kon het niet geloven, dat jij me dat artikel over narcisme stuurde", maar het komt allemaal door http://www.narcistischepersoonlijkheidsstoornis.nl/kind-van-narcistische-ouders/ en ops.
8. Het is zeer goed mogelijk dat haar ex, bejaarde jan (of zijn vrouw vanwege een scheiding of een eerlijke bui van janneman), haar die dreigbrieven gestuurd heeft. Vervolgens toch maar afspreken, ziet eruit als haar oude vader. Hij biedt haar schijnzekerheid, daar kan zij zich jong bij voelen, vertrouwd veilig. Het is altijd nog erger dan je denkt.
9. Een lofzang op d'r preut is wel terecht, wat had ze een fijne lekkere. Blij dat ik gelukkig ben op mijn werk en dat ik van de rotte leidinggevenden af ben, dat helpt voor het levensgeluk. Een licht trieste melancholieke bui af en toe hoort erbij, dat maakt het leven ook mooi. En analyse, en, en, en, en zoveel.
10. Ze wil met een 64plus jarige een vaderfiguur (:god met onnozele praatjes volgens babara) terug halen, een veilig geborgen gekoesterd kind gevoel, dat zoekt ze in een relatie; het veilige gevoel van een tijd die er niet meer is, een afhankelijk kind dat opgevangen wordt en aandacht en liefde krijgt.
Voor altijd slachtoffer kind.
11. Hoe bombastischer en gewichtiger de taal, des te hypocrieter en leugenachtiger; vul je leegte met een geloof in juridische clichés en een starre denktrant. Had dat jaar niet willen missen, een bijzondere ervaring, verrijkend en verarmend tegelijkertijd. Sommige kwellingen worden een gave. Heb het meeste van haar gehouden en...op een vreemde manier, ik vind en vond mijn laffe en zwakke aard in mei/juni 2016 en daarvoor afschuwelijk. En had haar ook nog uitgemaakt voor akelig kreng en narciste begin februari (en ze was weliswaar egocentrisch aan het drammen, maar dan had ik de wijste moeten zijn en niet de waarheid moeten gaan schelden, zo is het op zich).
12. Goh, dat ik via google door die verwijzing naar de blog post "haar laatste brief" van juni 2007 via verschrijver het al ongeveer tien weken had kunnen weten, dat zij met een ruim 10 jaar oudere man in de weer was; internet blijft ook een vreemd fenomeen, bijzonder algoritme heeft Google. En wat is die film "ex machina" goed, zij deed me aan die vrouwelijke robot denken. Waarom nou toch mensen zo behandelen, hoe ziek kun je zijn, hoe kun je zo met jezelf leven.
13. Huichelachtig met een ouwe vent willen afspreken, het komt weer even allemaal naar boven. En toch...die zwartleren jurk...de roze nagels, haar sereniteit, voldoende eeuwige momenten (dramatisch, ook dat nog !) waar ik de rest van mijn leven op kan teren, wat was ik verliefd. Denk nu aan de roodgelakte nagels en het pijpen en de intimiteit die ik van haar krijg. Ba durfde mijn piemel niet aan te raken en had nooit een orgasme. Interessant allemaal. Dat seks zo belangrijk voor me is, levenslust. Nichts lockt die Frohlichkeit mehr an als die Lebenslust. Es gibt kein tierchen so froh wie die kleine spermatoso.
14. Uit een yoga tijdschrift met het bekende probleem, theorie en praktijk :
Als door een donderslag bij heldere hemel worden we verliefd. Opeens wil je de twinkeling in elkaars ogen vangen en de tijd stilzetten. Maar verliefdheid duurt niet lang. Sommige wetenschappers beweren slechts drie weken, andere hebben het over uitschieters van drie jaar. En na die drie jaar? Bij sommige stellen gaat de verliefdheid over . in houden van. Soms fladderen er nog wat vlinders, meestal is de sfeer ontspannen en een enkele keer stormt het flink. En tja, als zij continu op haar telefoon zit en schaatswedstrijden bekijkt tijdens een gezamenlijke activiteit ? Dat neem je dan maar voor lief. Deze relatie wil je graag behouden, maar hoe houd je de vlinders levend en de ergernis buiten de deur?
Vaak ligt de oorzaak van
twijfels over je geliefde bij jezelf
Kies nooit voor wantrouwen. Wil jij samen met je partner (onvoorwaardelijke) liefde ervaren, dan moet je deze niet willen testen. Je moet er op durven vertrouwen. Dus ook al heb je af en toe je twijfels over je relatie, ga niet je partner testen om te kijken of hij nou echt wel zo leuk is of trouw is aan jou. Irritaties en twijfels horen bij een relatie, vaak ligt de oorzaak van twijfels bij jezelf in plaats van de ander. Laat ze los en je zult merken dat de liefde tussen jullie opleeft.
Pas als jij van jezelf houdt, kan de liefde gaan stromen. Dus zorg voor voldoende inspiratie in je leven. Lees mooie boeken, zet je in voor iets anders dan jijzelf, volg een inspirerende workshop. Met andere woorden: blijf jezelf ontwikkelen. Als jij een liefdevoller, ontspannen en spontaner mens bent, zijn problemen in je relatie ook beter behapbaar. Dan ben je in staat ze van meerdere kanten te bekijken, de ander beter te begrijpen, om over jezelf heen te stappen als dat nodig is. Alle lessen die je leert, zijn brandstof voor je relatie. Daarmee verhef je een relatie tot kunst.
Kies nooit voor wantrouwen. Wil jij samen met je partner (onvoorwaardelijke) liefde ervaren, dan moet je deze niet willen testen. Je moet er op durven vertrouwen. Dus ook al heb je af en toe je twijfels over je relatie, ga niet je partner testen om te kijken of hij nou echt wel zo leuk is of trouw is aan jou. Irritaties en twijfels horen bij een relatie, vaak ligt de oorzaak van twijfels bij jezelf in plaats van de ander. Laat ze los en je zult merken dat de liefde tussen jullie opleeft.
Pas als jij van jezelf houdt, kan de liefde gaan stromen. Dus zorg voor voldoende inspiratie in je leven. Lees mooie boeken, zet je in voor iets anders dan jijzelf, volg een inspirerende workshop. Met andere woorden: blijf jezelf ontwikkelen. Als jij een liefdevoller, ontspannen en spontaner mens bent, zijn problemen in je relatie ook beter behapbaar. Dan ben je in staat ze van meerdere kanten te bekijken, de ander beter te begrijpen, om over jezelf heen te stappen als dat nodig is. Alle lessen die je leert, zijn brandstof voor je relatie. Daarmee verhef je een relatie tot kunst.
Toewijding aan liefde.
Wanneer je Liefde wilt ervaren, zul je je moeten openstellen om in alles en iedereen het goddelijke te zien. Door de tegenstellingen in onze wereld is dit een uitdaging. We zijn immers geneigd om direct een mening te vormen over iemand op basis van opleiding, politieke voorkeur of zoiets banaals als (teva) sandalen. De uitnodiging van Liefde is om je los te maken van al deze ogenschijnlijke verschillen: het is het overstijgen van de dualiteit waar wij in leven. In Liefde zijn er geen egocentrische verwachtingen, er is geen angst. Hoewel Liefde gaat over een alles overstijgende Liefde, staat die niet los van je relatie. Je relatie is Liefde ! Tenminste, als jij dat toestaat.
Door met onvoorwaardelijke liefde, zonder angst en oordeel naar je partner te kijken, ontstaat er ruimte om iemand te zien zoals hij of zij werkelijk is. Vaak creëren we een beeld over onze partner van hoe we willen dat hij is. Maar dat beeld sluit lang niet altijd aan bij de persoon met wie we ons leven delen. Door alle filters, wensen en oordelen los te laten, kan er een Liefde relatie ontstaan. Een relatie die jullie allebei laat groeien, zodat liefde kan plaatsmaken voor Liefde.
Geef extra aandacht, en dit is misschien wel het belangrijkste binnen een relatie, aan de liefde voor jezelf. Want als jij jezelf het niet waard vindt om liefde te mogen ontvangen, waarom zou jouw partner dan wel zijn best voor je moeten doen? Als jij onvoorwaardelijk van jezelf gaat houden, gaat de liefde tussen jullie beiden ook meer stromen. Dan hoeft hij jou ineens niet meer keer op keer die bevestiging te geven, jij bent namelijk al compleet.
Als twee partners gelijkwaardig zijn en respectvol met elkaar omgaan, ontstaat er tussen hen een ruimte waarbinnen ze beiden kunnen groeien, leren, hun sensuele energie ervaren en de liefde vrij kunnen laten stromen. Maar zo’n vrije ruimte ontstaat niet zomaar.
Deze ruimte kan pas ontstaan als jij stevig in je schoenen staat en weet wie je bent. Daarom kan het belangrijk zijn om juist je lichaam uit te blijven dagen, het bijvoorbeeld sterker en soepeler te maken door middel van yoga, zo houd je jezelf gecentreerd, kalm en open om te geven en te ontvangen.
Het allerbelangrijkste is dat we de weg van liefde blijven bewandelen. Want uiteindelijk moeten we zelf de keuze maken om Liefde in onszelf te vergroten. En dat is een kwestie van doen. Vergeef iemands trekjes, blijf jezelf ontwikkelen, beoefen Liefde en doe yoga. Dan houd je je relatie sprankelend. Makkelijk zal het nooit zijn, maar uiteindelijk is een relatie ook je sleutel tot innerlijke groei. Swami Vivekananda verwoordde dit mooi:
‘Wie zich wil ontwikkelen, moet liefhebben. Wie stopt met liefhebben, zal sterven.’
15. ’Een van de verrassende dingen van het leven is dat, als je ouder wordt, je je vaak realiseert hoe ongelooflijk kleinzerig, kinderachtig en haatdragend je kunt zijn. Zozeer dat je er zelf weleens van schrikt. Dan is er alle reden om dat enigszins te corrigeren.
Je komt dan al gauw uit bij ’Heb uw naaste lief als uzelf’. Onze naaste als onszelf liefhebben, betekent dat wij hem behandelen zoals wij zelf behandeld willen worden.
16. "Wie anderen klein maakt is zelf niet groot."
Hieronder gaat over narcisme, voor jou niet zo relevant, voor mij wel interessant :
In relatie met een narcist zal een codependent continu worden gekwetst, maar daar geen consequenties aan verbinden. Codependentie is in feite een verslaving, en wordt vaak ook mede-afhankelijkheid genoemd. Het leven van een codependent is vaak pijnlijk, kwetsend en zwaar, door het herhalende patroon van het jeugdtrauma in relaties. De codependent voelt dat het niet goed met hem gaat, maar blijft zijn destructieve gedragspatronen in relaties herhalen. Vaak levert het krijgen van een positieve bevestiging of positieve aandacht van de narcistische partner een extatische shot op voor het gevoel van eigenwaarde van de codependent. Dit houdt hem op de been en geeft hem de kracht om nog meer van zichzelf weg te geven, in de hoop op een volgend shot. Maar naarmate de relatie vordert, zal dat gevoel van (schijn)eigenwaarde door een positieve bevestiging of aandacht steeds korter aanhouden. Hierdoor zal de codependent steeds meer positieve bevestiging of aandacht nodig hebben van zijn narcistische partner om zich staande te houden. De codependent voelt dat deze relatie niet goed voor hem is, maar hij denkt dat hij het onder controle heeft, mits hij maar hard genoeg zijn best doet. Zelfs als de codependent depressief wordt of een burn-out krijgt, zal hij doorgaan met hetzelfde gedrag in de hoop op een nieuwe shot positieve bevestiging en aandacht van de narcistische partner.
De narcistische partner daarentegen zal naarmate de codependent zich meer inzet en meer van zichzelf geeft op weg naar een volgend shot positieve bevestiging of aandacht, geneigd zijn om de codependent meer te kwetsen en deze weg te duwen en respectloos te behandelen. Mede omdat het respectloos behandelen van de codependent geen negatieve gevolgen heeft voor de relatie, kan de narcist zijn gang gaan. De narcist kan de codependent slecht behandelen, omdat de codependent dit toelaat, accepteert en er zelfs nog harder voor gaat vechten om het de narcist naar de zin te maken.
Het waarom
Waarom blijft een codependent ondanks dat hij keer op keer gekwetst wordt in een relatie met de narcist? De reden hiervoor kan worden gevonden in de jeugd. De meeste mensen met codependentie zijn opgegroeid met een narcistische ouder. Op jonge leeftijd leert een kind met een narcistische ouder dat hij om liefde aandacht te krijgen, een tactiek moet bedenken om zijn ouder een goed gevoel te geven. Hij leert dat hij alleen liefde krijgt als hij zijn ouder pleast. Een kind dat al op jonge leeftijd leert pleasen om zijn narcistische ouder tevreden te stellen, zal zich later aangetrokken voelen tot narcistische partners, omdat dit voor hen vertrouwd en normaal voelt.
Een codependent is zich in eerste instantie in relatie met een narcist niet bewust van zijn gebrek aan zelfliefde, zelfvertrouwen en eigenwaarde, omdat hij dit niet mee heeft gekregen uit zijn jeugd. De codependent is ervan overtuigd dat de narcist hem zelfliefde, zelfvertrouwen en eigenwaarde kan geven, mits het hem lukt de narcist te veranderen in een liefhebbende partner. En hiervoor heeft de codependent alles over. Hij beseft niet dat hem dit nooit zal lukken.
De weg naar heling
Zelfliefde
De enige echte weg naar het doorbreken van destructieve relatiepatronen is zelfliefde. Een codependent die vastzit in het narcistisch mishandelingssyndroom heeft nooit geleerd van zichzelf te houden. Zowel de narcist als de codependent hebben in feite nooit geleerd van zichzelf te houden. Maar beiden gaan hier anders mee om.
Door zelfliefde en eigenwaarde te ontwikkelen, zal het de codependent lukken om de narcist te kunnen weerstaan. Wanneer de codependent van zichzelf leert houden, zichzelf leert respecteren en voor zichzelf leert zorgen, zal hij geen narcistische mishandeling meer tolereren. Helaas is het erg moeilijk om zelfliefde op te bouwen, als dat er nooit geweest is. Daarvoor is oa inzicht nodig in de eigen volwassen grenzen en behoeftes. Leren waar de codependent zich goed bij voelt, wie hij is en waar hij blij van wordt.
17. Een artikel over de vereniging mensa, herken er wel iets in van mezelf, zeker tussen 42 en 48 jaar (leeftijd) en het omschrijft haar:
Gekwetstheid is een vorm van slachtofferitis. Nu is slachtofferitis een breed maatschappelijk verschijnsel en zul je het in zekere mate moeten gedogen. Mijn natuurlijke reactie op dit soort gedrag is: negeren. En als dat niet voldoende is: wegblijven van plaatsen waar de Gekwetsten en Slachtoffers zich verzamelen.
Altijd is er wel één of andere (machts)strijd gaande waarvan mensen zich het slachtoffer voelden. Dat kon iets heel kleins zijn, bijvoorbeeld een goede grap die zogenaamd kwetsend was. Of het was groter: een groep mensen voelde zich aan de kant gezet door het bestuur. De slachtoffers vertrokken niet, kwamen niet met voorstellen of maatregelen, maar bleven voor eeuwig hun Gekwetstheid uitdragen. Omdat ik daarnaast ook leuke sociale intelligente mensen had ontmoet, bleef ik – enigszins naïef – het idee houden dat er een moment zou komen dat de sfeer weer normaal zou worden.
Pas achteraf kan ik zeggen dat de sfeer van klagerigheid niet tijdelijk was maar kenmerkend is voor de cultuur binnen de vereniging. Je Gekwetst voelen geeft status binnen Mensa. Het lijkt wel een wedstrijd. Wie zich het meest Gekwetst voelt heeft gewonnen. Je Aangevallen voelen doet het ook goed. Of Bedreigd. Of Beledigd. Of Gediscrimineerd. Of Verontwáárdigd. Allemaal statusverhogende emoties. Ach en wee.
Binnen Mensa worden de Gekwetsten niet genegeerd, integendeel, ze krijgen speciale rechten. Het hebben van kwetsgevoelens rechtvaardigt onder meer (lijst is niet volledig): negeren, jokken, belasteren, haten, demoniseren, drammen, vals beschuldigen, zuigen, piepen, klagen, manipuleren, ruzie zoeken, dreigen en dwarszitten. Allemaal gedragingen die, gut, wat toevallig, ook voorkomen bij sektarische bewegingen. Het is niet nodig om achteraf je excuses te maken voor je gedrag, ook niet als je door de mand valt. Als Gekwetste heb je namelijk een soort van diplomatieke onschendbaarheid.
De humorloze gekwetstheidsprofeten zullen namelijk geen kans onbenut laten om je bijdragen uit hun context te rukken en er een eigen betekenis aan te geven, zodanig dat ze zich maximaal Gekwetst kunnen voelen. Alles om maar de eervolle positie van Slachtoffer te bereiken. Ter bescherming van die status gelden bepaalde (ongeschreven) regels.
Zo is het bijvoorbeeld uit den boze om naar oplossingen te zoeken. Actie ondernemen, met goede voorstellen komen, maatregelen treffen, de telefoon ter hand nemen om dingen uit te praten of desnoods gewoon je lidmaatschap opzeggen, het lijkt allemaal niet toegestaan. Op handreikingen van de (vermeende) tegenpartij dient met agressie gereageerd te worden. En al is de ander nog zo duidelijk, je bent verplicht om net te doen alsof je het niet begrijpt, zodat de situatie zo ver mogelijk kan escaleren. Het spreekt voor zich dat er over deze cultuur uit den treure wordt geklaagd, zonder dat er ooit iets verandert. En zo is slachtofferitis een belangrijke pijler van de Mensacultuur.
18. Net op mijn werk gelezen, uit de Linda geloof ik, ja relevant, moet binnenstebuiten of buitenstebinnen tegenwoordig, niet meer die ivoren toren ! :
Waar het allemaal om draait, is dit: ware schoonheid zit van binnen. Sla er de Disneyencyclopedie nog even op na en neem deze overkoepelende moraal goed in je op. Goed, het is een platitude waarbij het glazuur van je tanden springt. Dus willen we het niet horen. Maar het is wél waar. Misschien heeft het iets te maken met de wet van de aantrekkingskracht. Wie blij de wereld tegemoet treedt, krijgt het volgens haar per kerende post terug van het universum. En dat begint bij positief denken. Iedereen die weleens PMS’end een kroeg is binnengestapt, weet dat je dan minder aanspraak hebt dan wanneer je er zelfverzekerd binnenstapt. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Op dit vlak kunnen we wellicht wat leren van onze mannelijke wederhelften. Ja echt. Want heb je ooit het ‘schat, heb ik in deze broek een dikke kont?’-scenario andersom ervaren? Dachten we al.
Wat zeggen die goeierds dan altijd? “Nee hoor schatje, je bent prachtig.” En wat zeggen wij dan altijd? “Dat zeg je alleen maar om ervan af te zijn.” En mochten we toch al op oorlogspad zijn, dan onderwerpen we de arme man vervolgens aan een spervuur aan intimiderende vragen waar een KGB-officier wit van wegtrekt, zodat de scène een paar minuten later eindigt met een verwarde man die blijkbaar net tóch heeft gezegd dat de kont inderdaad dik is, terwijl hij dat echt niet had gezegd. Ja, vrouwen zijn vreselijk. Vreselijke wezens die zelden iets aannemen van mannen. En daar hebben we vooral onszelf mee. De evolutiepsychologie leert ons bijvoorbeeld dat mannen meer zijn van de grote lijnen. Huis en haard beschermen, voedsel verzorgen, nageslacht produceren, dat soort dingen. Een vaderfiguur. God. Veiligheid bieden in een relatie. De rest mogen vrouwen zelf invullen, want die zijn juist gefocust op de details: het klaarmaken van dat voedsel en het opvoeden van dat nageslacht. Dat verklaart dus meteen waarom de meeste mannen prima overweg kunnen met hun spiegelbeeld. Ze zien immers de grote lijn. En die buik? Dat is een detail. Maakt het uit. Wij daarentegen kennen elke striaestreep, put en porie bij naam, en zijn vervolgens ook nog in staat om dat allemaal grondig te overleggen met onze man. Die tot voor kort alleen de grote lijnen zag en die prachtig vond, en nu ineens óók weet wat er allemaal aan ons mankeert. Niet doen dus. Nóóit. Geloof die man nou toch een keer als hij zegt dat hij je mooi vindt zoals je bent. Want dat ís niet alleen zo, het is ook nog eens de evolutie die dat bepaalt. En de evolutie heeft altijd gelijk.
Wanneer je Liefde wilt ervaren, zul je je moeten openstellen om in alles en iedereen het goddelijke te zien. Door de tegenstellingen in onze wereld is dit een uitdaging. We zijn immers geneigd om direct een mening te vormen over iemand op basis van opleiding, politieke voorkeur of zoiets banaals als (teva) sandalen. De uitnodiging van Liefde is om je los te maken van al deze ogenschijnlijke verschillen: het is het overstijgen van de dualiteit waar wij in leven. In Liefde zijn er geen egocentrische verwachtingen, er is geen angst. Hoewel Liefde gaat over een alles overstijgende Liefde, staat die niet los van je relatie. Je relatie is Liefde ! Tenminste, als jij dat toestaat.
Door met onvoorwaardelijke liefde, zonder angst en oordeel naar je partner te kijken, ontstaat er ruimte om iemand te zien zoals hij of zij werkelijk is. Vaak creëren we een beeld over onze partner van hoe we willen dat hij is. Maar dat beeld sluit lang niet altijd aan bij de persoon met wie we ons leven delen. Door alle filters, wensen en oordelen los te laten, kan er een Liefde relatie ontstaan. Een relatie die jullie allebei laat groeien, zodat liefde kan plaatsmaken voor Liefde.
Geef extra aandacht, en dit is misschien wel het belangrijkste binnen een relatie, aan de liefde voor jezelf. Want als jij jezelf het niet waard vindt om liefde te mogen ontvangen, waarom zou jouw partner dan wel zijn best voor je moeten doen? Als jij onvoorwaardelijk van jezelf gaat houden, gaat de liefde tussen jullie beiden ook meer stromen. Dan hoeft hij jou ineens niet meer keer op keer die bevestiging te geven, jij bent namelijk al compleet.
Als twee partners gelijkwaardig zijn en respectvol met elkaar omgaan, ontstaat er tussen hen een ruimte waarbinnen ze beiden kunnen groeien, leren, hun sensuele energie ervaren en de liefde vrij kunnen laten stromen. Maar zo’n vrije ruimte ontstaat niet zomaar.
Deze ruimte kan pas ontstaan als jij stevig in je schoenen staat en weet wie je bent. Daarom kan het belangrijk zijn om juist je lichaam uit te blijven dagen, het bijvoorbeeld sterker en soepeler te maken door middel van yoga, zo houd je jezelf gecentreerd, kalm en open om te geven en te ontvangen.
Het allerbelangrijkste is dat we de weg van liefde blijven bewandelen. Want uiteindelijk moeten we zelf de keuze maken om Liefde in onszelf te vergroten. En dat is een kwestie van doen. Vergeef iemands trekjes, blijf jezelf ontwikkelen, beoefen Liefde en doe yoga. Dan houd je je relatie sprankelend. Makkelijk zal het nooit zijn, maar uiteindelijk is een relatie ook je sleutel tot innerlijke groei. Swami Vivekananda verwoordde dit mooi:
‘Wie zich wil ontwikkelen, moet liefhebben. Wie stopt met liefhebben, zal sterven.’
15. ’Een van de verrassende dingen van het leven is dat, als je ouder wordt, je je vaak realiseert hoe ongelooflijk kleinzerig, kinderachtig en haatdragend je kunt zijn. Zozeer dat je er zelf weleens van schrikt. Dan is er alle reden om dat enigszins te corrigeren.
Je komt dan al gauw uit bij ’Heb uw naaste lief als uzelf’. Onze naaste als onszelf liefhebben, betekent dat wij hem behandelen zoals wij zelf behandeld willen worden.
16. "Wie anderen klein maakt is zelf niet groot."
Hieronder gaat over narcisme, voor jou niet zo relevant, voor mij wel interessant :
In relatie met een narcist zal een codependent continu worden gekwetst, maar daar geen consequenties aan verbinden. Codependentie is in feite een verslaving, en wordt vaak ook mede-afhankelijkheid genoemd. Het leven van een codependent is vaak pijnlijk, kwetsend en zwaar, door het herhalende patroon van het jeugdtrauma in relaties. De codependent voelt dat het niet goed met hem gaat, maar blijft zijn destructieve gedragspatronen in relaties herhalen. Vaak levert het krijgen van een positieve bevestiging of positieve aandacht van de narcistische partner een extatische shot op voor het gevoel van eigenwaarde van de codependent. Dit houdt hem op de been en geeft hem de kracht om nog meer van zichzelf weg te geven, in de hoop op een volgend shot. Maar naarmate de relatie vordert, zal dat gevoel van (schijn)eigenwaarde door een positieve bevestiging of aandacht steeds korter aanhouden. Hierdoor zal de codependent steeds meer positieve bevestiging of aandacht nodig hebben van zijn narcistische partner om zich staande te houden. De codependent voelt dat deze relatie niet goed voor hem is, maar hij denkt dat hij het onder controle heeft, mits hij maar hard genoeg zijn best doet. Zelfs als de codependent depressief wordt of een burn-out krijgt, zal hij doorgaan met hetzelfde gedrag in de hoop op een nieuwe shot positieve bevestiging en aandacht van de narcistische partner.
De narcistische partner daarentegen zal naarmate de codependent zich meer inzet en meer van zichzelf geeft op weg naar een volgend shot positieve bevestiging of aandacht, geneigd zijn om de codependent meer te kwetsen en deze weg te duwen en respectloos te behandelen. Mede omdat het respectloos behandelen van de codependent geen negatieve gevolgen heeft voor de relatie, kan de narcist zijn gang gaan. De narcist kan de codependent slecht behandelen, omdat de codependent dit toelaat, accepteert en er zelfs nog harder voor gaat vechten om het de narcist naar de zin te maken.
Het waarom
Waarom blijft een codependent ondanks dat hij keer op keer gekwetst wordt in een relatie met de narcist? De reden hiervoor kan worden gevonden in de jeugd. De meeste mensen met codependentie zijn opgegroeid met een narcistische ouder. Op jonge leeftijd leert een kind met een narcistische ouder dat hij om liefde aandacht te krijgen, een tactiek moet bedenken om zijn ouder een goed gevoel te geven. Hij leert dat hij alleen liefde krijgt als hij zijn ouder pleast. Een kind dat al op jonge leeftijd leert pleasen om zijn narcistische ouder tevreden te stellen, zal zich later aangetrokken voelen tot narcistische partners, omdat dit voor hen vertrouwd en normaal voelt.
Een codependent is zich in eerste instantie in relatie met een narcist niet bewust van zijn gebrek aan zelfliefde, zelfvertrouwen en eigenwaarde, omdat hij dit niet mee heeft gekregen uit zijn jeugd. De codependent is ervan overtuigd dat de narcist hem zelfliefde, zelfvertrouwen en eigenwaarde kan geven, mits het hem lukt de narcist te veranderen in een liefhebbende partner. En hiervoor heeft de codependent alles over. Hij beseft niet dat hem dit nooit zal lukken.
De weg naar heling
Het
is voor de codependent belangrijk inzicht te krijgen in zijn jeugdtrauma’s,
zodat hij inziet waarom hij steeds opnieuw gedragspatronen in intieme relaties
herhaalt die schadelijk en kwetsend voor hem zijn. Vaak heeft het te maken met
zijn overlevingsstrategie als kind. Die strategie is nu overbodig geworden en
staat gezonde relatiepatronen in de weg. Een therapeut zal hem helpen de
negatieve relatiepatronen te doorbreken, door inzicht te creëren in de
jeugdtrauma’s.
Zelfliefde
De enige echte weg naar het doorbreken van destructieve relatiepatronen is zelfliefde. Een codependent die vastzit in het narcistisch mishandelingssyndroom heeft nooit geleerd van zichzelf te houden. Zowel de narcist als de codependent hebben in feite nooit geleerd van zichzelf te houden. Maar beiden gaan hier anders mee om.
Door zelfliefde en eigenwaarde te ontwikkelen, zal het de codependent lukken om de narcist te kunnen weerstaan. Wanneer de codependent van zichzelf leert houden, zichzelf leert respecteren en voor zichzelf leert zorgen, zal hij geen narcistische mishandeling meer tolereren. Helaas is het erg moeilijk om zelfliefde op te bouwen, als dat er nooit geweest is. Daarvoor is oa inzicht nodig in de eigen volwassen grenzen en behoeftes. Leren waar de codependent zich goed bij voelt, wie hij is en waar hij blij van wordt.
Intense eenzaamheid
Wanneer een codependent eigenwaarde gaat ontwikkelen, zal hij aanlopen tegen de intense eenzaamheid die hij door en tijdens zijn jeugd heeft ervaren. Een codependent heeft niet de ervaring dat hij zich alleen veilig en gelukkig kan voelen. Dit zal hij moeten leren. Hiervoor zal hij de zeer heftige gevoelens van eenzaamheid uit zijn jeugd moeten doormaken en omarmen. Dit is een zeer zwaar proces, te vergelijken met het afkicken van alcohol of drugs. Wanneer de codependent deze gevoelens aangaat, zal hij met kleine stapjes van zichzelf leren houden en voor zichzelf leren zorgen. Uiteindelijk zal de intense eenzaamheid geen bedreiging meer zijn, omdat de codependent liefde en steun bij zichzelf kan vinden.17. Een artikel over de vereniging mensa, herken er wel iets in van mezelf, zeker tussen 42 en 48 jaar (leeftijd) en het omschrijft haar:
Gekwetstheid is een vorm van slachtofferitis. Nu is slachtofferitis een breed maatschappelijk verschijnsel en zul je het in zekere mate moeten gedogen. Mijn natuurlijke reactie op dit soort gedrag is: negeren. En als dat niet voldoende is: wegblijven van plaatsen waar de Gekwetsten en Slachtoffers zich verzamelen.
Altijd is er wel één of andere (machts)strijd gaande waarvan mensen zich het slachtoffer voelden. Dat kon iets heel kleins zijn, bijvoorbeeld een goede grap die zogenaamd kwetsend was. Of het was groter: een groep mensen voelde zich aan de kant gezet door het bestuur. De slachtoffers vertrokken niet, kwamen niet met voorstellen of maatregelen, maar bleven voor eeuwig hun Gekwetstheid uitdragen. Omdat ik daarnaast ook leuke sociale intelligente mensen had ontmoet, bleef ik – enigszins naïef – het idee houden dat er een moment zou komen dat de sfeer weer normaal zou worden.
Pas achteraf kan ik zeggen dat de sfeer van klagerigheid niet tijdelijk was maar kenmerkend is voor de cultuur binnen de vereniging. Je Gekwetst voelen geeft status binnen Mensa. Het lijkt wel een wedstrijd. Wie zich het meest Gekwetst voelt heeft gewonnen. Je Aangevallen voelen doet het ook goed. Of Bedreigd. Of Beledigd. Of Gediscrimineerd. Of Verontwáárdigd. Allemaal statusverhogende emoties. Ach en wee.
Binnen Mensa worden de Gekwetsten niet genegeerd, integendeel, ze krijgen speciale rechten. Het hebben van kwetsgevoelens rechtvaardigt onder meer (lijst is niet volledig): negeren, jokken, belasteren, haten, demoniseren, drammen, vals beschuldigen, zuigen, piepen, klagen, manipuleren, ruzie zoeken, dreigen en dwarszitten. Allemaal gedragingen die, gut, wat toevallig, ook voorkomen bij sektarische bewegingen. Het is niet nodig om achteraf je excuses te maken voor je gedrag, ook niet als je door de mand valt. Als Gekwetste heb je namelijk een soort van diplomatieke onschendbaarheid.
De humorloze gekwetstheidsprofeten zullen namelijk geen kans onbenut laten om je bijdragen uit hun context te rukken en er een eigen betekenis aan te geven, zodanig dat ze zich maximaal Gekwetst kunnen voelen. Alles om maar de eervolle positie van Slachtoffer te bereiken. Ter bescherming van die status gelden bepaalde (ongeschreven) regels.
Zo is het bijvoorbeeld uit den boze om naar oplossingen te zoeken. Actie ondernemen, met goede voorstellen komen, maatregelen treffen, de telefoon ter hand nemen om dingen uit te praten of desnoods gewoon je lidmaatschap opzeggen, het lijkt allemaal niet toegestaan. Op handreikingen van de (vermeende) tegenpartij dient met agressie gereageerd te worden. En al is de ander nog zo duidelijk, je bent verplicht om net te doen alsof je het niet begrijpt, zodat de situatie zo ver mogelijk kan escaleren. Het spreekt voor zich dat er over deze cultuur uit den treure wordt geklaagd, zonder dat er ooit iets verandert. En zo is slachtofferitis een belangrijke pijler van de Mensacultuur.
18. Net op mijn werk gelezen, uit de Linda geloof ik, ja relevant, moet binnenstebuiten of buitenstebinnen tegenwoordig, niet meer die ivoren toren ! :
Waar het allemaal om draait, is dit: ware schoonheid zit van binnen. Sla er de Disneyencyclopedie nog even op na en neem deze overkoepelende moraal goed in je op. Goed, het is een platitude waarbij het glazuur van je tanden springt. Dus willen we het niet horen. Maar het is wél waar. Misschien heeft het iets te maken met de wet van de aantrekkingskracht. Wie blij de wereld tegemoet treedt, krijgt het volgens haar per kerende post terug van het universum. En dat begint bij positief denken. Iedereen die weleens PMS’end een kroeg is binnengestapt, weet dat je dan minder aanspraak hebt dan wanneer je er zelfverzekerd binnenstapt. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Op dit vlak kunnen we wellicht wat leren van onze mannelijke wederhelften. Ja echt. Want heb je ooit het ‘schat, heb ik in deze broek een dikke kont?’-scenario andersom ervaren? Dachten we al.
Wat zeggen die goeierds dan altijd? “Nee hoor schatje, je bent prachtig.” En wat zeggen wij dan altijd? “Dat zeg je alleen maar om ervan af te zijn.” En mochten we toch al op oorlogspad zijn, dan onderwerpen we de arme man vervolgens aan een spervuur aan intimiderende vragen waar een KGB-officier wit van wegtrekt, zodat de scène een paar minuten later eindigt met een verwarde man die blijkbaar net tóch heeft gezegd dat de kont inderdaad dik is, terwijl hij dat echt niet had gezegd. Ja, vrouwen zijn vreselijk. Vreselijke wezens die zelden iets aannemen van mannen. En daar hebben we vooral onszelf mee. De evolutiepsychologie leert ons bijvoorbeeld dat mannen meer zijn van de grote lijnen. Huis en haard beschermen, voedsel verzorgen, nageslacht produceren, dat soort dingen. Een vaderfiguur. God. Veiligheid bieden in een relatie. De rest mogen vrouwen zelf invullen, want die zijn juist gefocust op de details: het klaarmaken van dat voedsel en het opvoeden van dat nageslacht. Dat verklaart dus meteen waarom de meeste mannen prima overweg kunnen met hun spiegelbeeld. Ze zien immers de grote lijn. En die buik? Dat is een detail. Maakt het uit. Wij daarentegen kennen elke striaestreep, put en porie bij naam, en zijn vervolgens ook nog in staat om dat allemaal grondig te overleggen met onze man. Die tot voor kort alleen de grote lijnen zag en die prachtig vond, en nu ineens óók weet wat er allemaal aan ons mankeert. Niet doen dus. Nóóit. Geloof die man nou toch een keer als hij zegt dat hij je mooi vindt zoals je bent. Want dat ís niet alleen zo, het is ook nog eens de evolutie die dat bepaalt. En de evolutie heeft altijd gelijk.
"Mensen vrezen wat ze niet begrijpen. Ik ben voor veel bang en daardoor verrot."
"Het is een lastige kwestie, want je hebt het over een persoon met wie je me blijkbaar zag, dan gaat het dus over het hier en nu, niet over toen, en op het hier en nu wil ik niet ingaan. Maar op zich begrijp ik natuurlijk wel je vraag naar toen. Wat toen eigenlijk alleen aan de orde was, was dat ik om bepaalde redenen graag met iemand wilde afspreken, dat niet durfde te zeggen uit angst voor boosheid bij jou, maar het ook niet stiekem wilde doen. Dat maakte dat ik mij in het nauw gedreven voelde, met de bekende uitkomst. De dingen die je verder noemt waren ook aan de orde, los hiervan, of misschien valt het niet los van elkaar te zien. Samen een goede tijd hebben is wel iets anders dan samen oud worden. Dat was ons hoe dan ook niet gelukt, is de overtuiging die ook toen al bij mij had postgevat. Ik hoop dat dit een toereikend antwoord is en ben blij te horen dat het goed met je gaat."
"Oud en lelijk worden, voor zover dat op zich niet reeds het geval is, betreft mijn grote angst. Als ik nou eigen lijk een relatie heb met een bejaarde, dan ben ik daarover minder onzeker. Op zich en eigenlijk zijn zinloze vulwoorden, die wijzen op leegheid en snobisme. En meer van mij bevindt zich in die klank dan in de jeugd waarom je van mij houdt. Dat bombastische, gewichtige en huichelachtige taaltje hierboven valt me op zich lelijk tegen. Mooi, af te schrijven rotte tanden van het braken en roken."
Ik vergeef en feliciteer mezelf.
No comments:
Post a Comment