Wat een geluk dat ik een stukje van de wereld ben en de bloemen en de vogels en de billen ken.

Nu zou ik de dood een straf vinden. Net een week met twee kinderen gesnorkeld en gedoken in marsa alam, rode zee, Egypte en wat een prachtige ervaring plus dat ik me vaak weer als een gelukkige 15 jarige voel. Supertof. Mazzeltov. Ik zie de zon al schijnt ze niet, ik zing en fluit en jubel het uit en zing het hoogste lied. Pfwietpfwietpfwiet.

Op mijn 15e nam mijn vader me mee naar sharm el sheikh in Israël (inmiddels Egypte, grenzen in de hoofden van mensen, sick brains), voor het eerst snorkelen over de riffen, dat paarsblauwe water wat was dat schitterend !

 Het was Pasen in 1980 en midden op de dag tegen 40 graden, liet hij me daar achter op het rotsachtige strand, 3 uur lang ! 3 kilometer van de jeugdherberg en 3 kilometer van de kern van sharm el sheikh dat toen bestond uit 1 jeugdherberg, 2 restaurantjes, een supermarktje, een twintigtal huizen en een busstation. Nu staan daar zeker veertig hotels en meer dan 100 winkels. In die drie uur op het strand lag ik naast een Israëlische familie waarvan twee mannen (30 en 50 plus) de anderen vermaakten (waaronder een drietal vrouwen) door hun korte broek en onderbroek naar beneden te laten zakken en inzage te bieden in de anus. Rare gewoontes hebben sommige families, hoewel ik er toen ook wel om moest lachen, hun schateren werkte aanstekelijk. Verder was er niemand op dat strandje. Daarna hingen ze een groot tentdoek over twee rotsen zodat ik in de schaduw kon liggen, aardig van ze, ik verbrandde daar levend en zwemmen had ik ook al te lang gedaan, hoe mooi ook. Rare vader heb ik, wel een goede vent verder.

 Wat nu de kern van dit verhaal is weet ik niet, net dus weer in dat gebied geweest, 500 kilometer zuidelijker. Voor mijn kinderen een dag meegegaan op een boot voor een snorkelexcursie. Met mijn dochter een enorme blunder gemaakt dat ik de derde keer snorkelen 300 meter terug zwom naar de grote boot en haar in de groep achter liet (ook omdat ik dacht haar gele snorkel naar de boot toe te zien gaan) en toen net haar vinnen kapot gingen en haar duikmasker los. Gelukkig hielp de snorkelbegeleider haar van het groepje van 14 snorkelaars. 1 van de ergste blunders ooit dat ik haar niet vertelde dat ik terug zwom naar de boot. De schaamte voorbij. Het kwam ook omdat ik kwaad of narrig werd van dat groepsgebeuren met 14 volgepropt van de grote boot in een rubberboot naar het rif, de zeeschildpad of de zeekoe, met dikke voordringende Russen en begeleiders die schreeuwen "put your mask on". Dat maak ik zelf wel uit.

Maar verder ben ik gelukkig, positief en optimistisch gestemd.

"Dat lijken wel porno-foto's !" Wat schoot ik daarvan in de lach, omdat ik zo'n onhandige sufferd ben, soms.