Verschrijver verdicht

Als waardige afsluiting mijn twee favoriete gedichten:

Het geheim

Wij zaten te keuvelen,
Daar klonk van de heuvelen
Een weemoedige triller -
Het was Ludwig Hiller:

De begaafde kunstenaar,
De wreedgeschokte,
Die aan zijn klarinet
Die triller ontlokte.

Nooit sprak er ergens
Zo ver mij bekend,
Dieper weemoed
Uit een blaasinstrument.

Het was waarlijk
Om zich te verbazen,
Zo naar stond die
Man daar te blazen!

Maar neen, verbazen
Dat deden we ons niet;
Want we kenden
De reden van zijn verdriet.

Eén onzer althans,
Die er alles van wist,
Van het vreeslijk geheim
Van de clarinettist!

Piet Paaltjens
Uit: Nagelaten snikken





Aan Rika

Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die de trein
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.

En toch, zij duurde lang genoeg om mij,
Het eindloos levenspad met fletse lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.

Waarom hebt gij van dat blonde haar,
Daar de englen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan!

En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet, als 't weerlicht, 't rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?

Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?


Piet Paaltjens
Uit: Tijgerlelies (1851-1853)
Piet Paaltjens was het pseudoniem van François Haverschmidt.
Nederlands dichter. *14.2.1835 Leeuwarden, overl. 19.1.1894 Schiedam.