Private and personal emoticons
Wie geld heeft weet het beter
Wie geld heeft is de baas
Dat weet ik helemaal nog niet zo zeker, lieve schat
...zuinig gevaar, wie geld heeft heeft altijd gelijk...
...dikke nek, wie geld heeft heeft terecht de macht a la teeve en opstelte...
...heel fijn hoor, wie geld heeft heeft terecht het recht aan haar zijde, van agt...
...dat vind ik nou niet zo leuk, wie geld heeft maakt uit wie in dit godvergeten moeras mag wonen...
...AHAHAHAHA, wie het meeste geld heeft is de beste, JAHAHAHA Harry Mens en Mark Rutte...
...oi, oi, wie het meeste geld heeft, cornoi en kees van koiten...
...oh, liberale leegte dat is de armen in kartonnen dozen...
...ooooh, de schaamte voorbij, en dat is dus allemaal de schuld van pim fortuyn...
...Ik heb een mening, ik ben verongelijkt dus ik besta (pvv lpf)...
Als het mij hier niet bevalt dan rot ik maar op
Als het ons hier niet bevalt dan rotten wij maar op
Als het jullie hier niet bevalt dan rotten jullie maar op
Wie geld heeft is god (CDA). "Gruss gott." "Ja, danke."
Pijpen ? Daar leun ik mij perseunlijk principieul niet veur, heur
Volkspartij voor vrijheid en democratie, de leugen van reclame is de werkelijkheid omdraaien, Elitepartij voor gevangenschap en dictatuur van godvergoed.
Zoals alle grote kuns gaat het over dood, leven, sex en liefde die hetzelfde betekenen, synoniemp zijn, snappu
Wie betaalt bepaalt
Scheisse im schnee
Mijn naam is Haas
Over een waarheid als een koe gesproken, wat een rare uitdrukking eigenlijk, zou het komen omdat een koe zo massief is, dat je d'r niet omheen kunt kijken, eerst zien, dan geloven…
Mijn zoon, David, net 15, heeft add, een concentratiestoornis waarbij je voornamelijk wegsuft en droomt en alle geluid om je heen als een radio met veel ruis ervaart.
En soms een focus als hij iets wil en gevaar opzoeken. Niet het meest plezierige voor een ouder, maar allah.
Zat met hem in de auto op weg naar de fietsenmaker voor zijn fiets, hij weer suf voor zich uit aan het staren. En opeens helemaal glimmen en lachen:
“Zag je dat ? Zag je dat ?!”
“Nee, nee, ik ben aan het rijden, moet me daarop concentreren !”
“Daar stond een vent in zijn onderbroek met twee agenten te praten, oeahhaHAHAHAHAHAH ! In zijn onderbroeaHAHAHAHAHA !”
Een jaar daarvoor.
"Ja, wij hebben een wat suffe, lange, rustige, vriendelijke leraar in de klas, type Frits Abrahams. En toen was een jochie jarig, ja, zo'n kleuterachtig jongetje van 13 en die leraar vroeg:
"Wat heb je gehad voor je verjaardag, Casper ?"
"Een heel grote Ferrari, kijk maar, heb hem in mijn tas zitten," en hij haalt een grote Ferrari speelgoedauto tevoorschijn, Nou, allemaal geroep in de klas van "kinderachtig", "o wat mooi" en één roept keihard: "DIKKE LUL !" Zegt die slome leraar: "Die zou ik ook wel willen hebben."
Kijk, dat is nou nog eens een verhaal waarvan ik denk, die ziet eruit zoals hij eruit wil zien.
Eddy Murphy, cracker:
https://www.youtube.com/watch?v=B0x_dFMnZVI
De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IzG) en een onderzoekscommissie presenteerden twee rapporten over de zaak rond huisarts Tromp uit Tuitjenhorn, die veel in het nieuws was. Hoe zat het ook alweer? We praten je in een paar minuten bij.
Update 16.51 uur: Het onderzoek dat het OM in 2013 startte naar huisarts Tromp uit Tuitjenhorn was terecht en is zorgvuldig verricht, oordeelt de onderzoekscommissie. In het onderzoek is “op meerdere momenten uitdrukkelijk rekening gehouden” met de persoonlijke situatie van de arts.
De zaak
De publicatie van de rapporten van onderzoekscommissie-Bleichrodt en het feitenrelaas van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IzG) zijn het sluitstuk van een zaak die al jarenlang speelt. Deze begon op 19 augustus 2013, toen huisarts Nico Tromp samen met zijn co-assistent naar een terminale patiënt in het dorp ging. De man had slokdarmkanker en was uit het ziekenhuis ontslagen om thuis te sterven. Hij lag in bed en was zeer benauwd. Zijn vrouw vroeg expliciet of haar man iets kon krijgen vanwege de benauwdheid – het was een akelig gezicht.
Tromp spoot vervolgens, na het ophalen de spullen in zijn praktijk, een gram morfine in het been van zijn patiënt. Dat is een ongebruikelijk hoge dosis die dodelijk is. Normaal gesproken dienen artsen in zo’n situatie van extreme benauwdheid bij een terminale patiënt 10 tot maximaal 50 milligram morfine toe. Tromp gaf de man, in zijn andere been, ook 350 milligram dormicum. Dat is een slaapmiddel. De man overleed binnen een half uur. Hij had ooit een euthanasieverklaring getekend, maar later aangegeven toch liever te willen sterven door palliatieve sedatie – pijnbestrijding waardoor de patiënt in zijn slaap sterft.
De discussie
Met deze behandeling op een zomerdag in 2013 zet huisarts Tromp – dan nog onwetend - één van de meest ingewikkelde discussies binnen de medische stand onder hoogspanning. Hoe autonoom is de arts, meestal de huisarts, om te kiezen tussen verschillende vormen van overlijden van terminale patiënten. En hoe hard mogen instanties verkeerde keuzes afstraffen?
De zaak-Tuitjenhorn leidde tot een enorme maatschappelijke discussie die juist die kern raakt. Na het overlijden van de patiënt maakte Tromps’ stagiair – co-assistent in het AMC – melding van deze onnatuurlijke dood. De Inspectie voor de Gezondheidszorg startte een onderzoek en schakelde justitie in. De Inspectie schorst Tromp. De huisarts wordt verhoord, raakt depressief en pleegt drie weken na de dood van zijn patiënt zelfmoord. De weduwe van de patiënt die hij ter dood bracht is echter tevreden over Tromps’ werk; ze is boos op de instanties, want zij vindt dat Tromp onterecht als verdachte is aangemerkt.
De ophef
Dit is in eerste instantie ook de reden voor grote ophef onder artsen. Zij zijn bang dat de politie zomaar voor de deur kan staan als een van hun terminale patiënten komt te overlijden. Een paar weken na Tromps’ dood publiceert de Inspectie voor de Gezondheidszorg het ‘bevel’ dat het aan Tromp gaf. Dan pas blijkt dat de huisarts veel teveel morfine toediende. De onrust verstomt enigszins. Artsenfederatie KNMG en huisartsenvereniging LHV, eerder nog zeer kritisch, roepen op tot onafhankelijk onderzoek. Dat kwam zojuist, na twee jaar, naar buiten.
Welke vormen van sterven zijn er?
Dit verschilt per patiënt, maar we gaan uit van de situatie die huisarts Nico Tromp aantrof in Tuitjenhorn. Het gaat om een terminale kankerpatiënt, die heeft aangegeven te willen overlijden nadat hij in slaap is gebracht. Er zijn drie mogelijkheden bij de behandeling van een terminale kankerpatiënt die heel benauwd is. Deze regels gelden op hoofdlijnen voor alle patiënten die op sterven liggen.
Reguliere pijnbestrijding: de arts geeft morfine om de benauwdheid te verminderen. Het gaat dan om 10 tot 50 milligram, eventueel over langere periode herhaald. Tromp gaf 1 gram ineens – een dodelijke hoeveelheid.
Palliatieve sedatie, ofwel slapend sterven: de arts dient pijnbestrijdende middelen toe waardoor de patiënt in slaap wordt gebracht. De patiënt sterft een natuurlijke dood, maar dit kan een paar dagen duren. Dit mag als de arts inschat dat een patiënt nog maximaal twee weken te leven heeft. Een onafhankelijke collega hoeft niet te worden geraadpleegd.
Euthanasie: de meest vergaande vorm, omdat de patiënt letterlijk dood wordt gemaakt. Dit gebeurt met spierverslappers, die via een drankje of een injectie kunnen worden toegediend. Hieraan gaat een langdurige procedure vooraf. De patiënt moet “uitzichtloos en ondraaglijk lijden” en met het volle verstand de keuze hebben gemaakt te willen sterven.
Dit wordt in een verklaring vastgesteld. De arts moet een onafhankelijke collega raadplegen die moet toestemmen. Achteraf beoordeelt de toetsingscommissie euthanasie of aan alle voorwaarden is voldoen. Zo niet, dan kan de arts gestraft worden.
Reageerder: Minister Schippers heeft goed begrepen dat er nog even een karaktermoord gepleegd moest worden op de overleden huisarts en wie is daar meer geschikt voor dan de bevriende IzG. Even een rapportje ertegenaan met de conclusie dat hij de regels aan zijn laars lapte en klaar is Kees. Bah, de schaamte voorbij!
Volgens mij was het rapport van een onafhankelijke onderzoekscommissie. Ook het onderstaande geeft goed aan dat de menselijke maat soms zoek is bij de overheid. Alles is ijdelheid en apen die omhoog klimmen willen, kijk je in de blote billen
Vond dit een interessant artikel. Hoor en wederhoor, collegialiteit, overheid en media, nuance over de waarheid en werkelijkheid.
Huisarts op het hakblok
28 november 2013
Er komt een onafhankelijk onderzoek naar het optreden van het AMC, de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) en het Openbaar Ministerie (OM) in de zaak-Tuitjenhorn. Dat heeft minister Schippers dinsdag 12 november aangekondigd.
Twee doden
De zaak-Tuitjenhorn gaat over twee doden. De eerste is Theo Spaansen, een terminale patiënt met uitgezaaide slokdarmkanker. Zijn huisarts Tromp dient hem op 19 augustus 1000 milligram morfine en 350 milligram dormicum toe. Een dag later meldt de coassistent die stage loopt bij Tromp, aan het AMC dat ze bezwaren heeft tegen de manier waarop de huisarts te werk is gegaan. Haar stagebegeleider doet melding bij de IGZ, dat het OM op de hoogte stelt. Op 26 augustus tegen middernacht wordt Tromps huis doorzocht en zijn praktijk overhoop gehaald. Een week later wordt de arts ‘moord’ ten laste gelegd.
Nico Tromp krijgt suïcidale gedachten en laat zich van 5 tot 20 september opnemen in een psychiatrische kliniek. Tijdens dit verblijf wordt hij tweemaal door justitie verhoord. Begint oktober bepaalt IGZ dat Tromp niet meer mag werken als huisarts. IGZ noemt de huisarts in zijn bevel een ‘acuut gevaar voor de patiëntveiligheid’. Tromp is de tweede dode. Hij pleegt op 7 oktober zelfmoord.
De zaak-Tuitjenhorn gaat over twee doden. De eerste is Theo Spaansen, een terminale patiënt met uitgezaaide slokdarmkanker. Zijn huisarts Tromp dient hem op 19 augustus 1000 milligram morfine en 350 milligram dormicum toe. Een dag later meldt de coassistent die stage loopt bij Tromp, aan het AMC dat ze bezwaren heeft tegen de manier waarop de huisarts te werk is gegaan. Haar stagebegeleider doet melding bij de IGZ, dat het OM op de hoogte stelt. Op 26 augustus tegen middernacht wordt Tromps huis doorzocht en zijn praktijk overhoop gehaald. Een week later wordt de arts ‘moord’ ten laste gelegd.
Nico Tromp krijgt suïcidale gedachten en laat zich van 5 tot 20 september opnemen in een psychiatrische kliniek. Tijdens dit verblijf wordt hij tweemaal door justitie verhoord. Begint oktober bepaalt IGZ dat Tromp niet meer mag werken als huisarts. IGZ noemt de huisarts in zijn bevel een ‘acuut gevaar voor de patiëntveiligheid’. Tromp is de tweede dode. Hij pleegt op 7 oktober zelfmoord.
Brief
Cruciaal in het hele verhaal is de brief van de coassistent. De brief die voor alle betrokken instanties reden was om onmiddellijk actie te ondernemen, in plaats van eerst contact met huisarts Tromp te leggen. De brief die prominent in de Volkskrant verscheen, met de kop ‘Co-assistent: “Hij trok wel eens een zak over iemands hoofd”’. Een zin die, volgens het verhaal dat weduwe Anneke Tromp op zaterdag 9 november bij Nieuwsuur doet, één grote misinterpretatie is (iets wat een doktersassistente en een praktijkondersteuner aan de redacteuren van Nieuwsuur bevestigen).
Cruciaal in het hele verhaal is de brief van de coassistent. De brief die voor alle betrokken instanties reden was om onmiddellijk actie te ondernemen, in plaats van eerst contact met huisarts Tromp te leggen. De brief die prominent in de Volkskrant verscheen, met de kop ‘Co-assistent: “Hij trok wel eens een zak over iemands hoofd”’. Een zin die, volgens het verhaal dat weduwe Anneke Tromp op zaterdag 9 november bij Nieuwsuur doet, één grote misinterpretatie is (iets wat een doktersassistente en een praktijkondersteuner aan de redacteuren van Nieuwsuur bevestigen).
Onjuist, onvolledig en onbegrijpelijk
Hoe kan het dat de aantekeningen van de coassistent zoveel gewicht krijgen? Waarom worden ze onmiddellijk voor waar aangenomen, en niet gecheckt op (on)juistheid en (on)volledigheid? Waarom is de huisarts zelf niet om zijn versie van de gebeurtenissen gevraagd? Waarom wordt naar een coassistent wel geluisterd, en naar een huisarts met 22 jaar ervaring niet? Onbegrijpelijk.
Hoe kan het dat iemand die is opgenomen omdat hij suïcidaal is, tijdens die periode twee keer wordt verhoord door vertegenwoordigers van een instantie die (mede) heeft bijgedragen aan het ontstaan van die suïcidale gedachten? Waarom is daar niemand vierkant voor gaan liggen? Ook onbegrijpelijk.
Waarom werden er zware termen gebruikt zoals ‘moord’ en ‘een acuut gevaar voor de patiëntveiligheid’? Was dat uit oprechte bezorgdheid dat huisarts Tromp de volgende dag met zijn heliumtankje en een tas vol plastic zakken in de achterbak zijn patiënten ging omleggen? Of was dat om zogenaamd daadkrachtig uit de hoek te komen?
Hoe is het mogelijk dat al deze instanties – AMC, IGZ, OM – zonder mankeren deden wat ze hebben gedaan? Waarom trapte er nergens iemand op de rem?
Even onbegrijpelijk.
Hoe kan het dat de aantekeningen van de coassistent zoveel gewicht krijgen? Waarom worden ze onmiddellijk voor waar aangenomen, en niet gecheckt op (on)juistheid en (on)volledigheid? Waarom is de huisarts zelf niet om zijn versie van de gebeurtenissen gevraagd? Waarom wordt naar een coassistent wel geluisterd, en naar een huisarts met 22 jaar ervaring niet? Onbegrijpelijk.
Hoe kan het dat iemand die is opgenomen omdat hij suïcidaal is, tijdens die periode twee keer wordt verhoord door vertegenwoordigers van een instantie die (mede) heeft bijgedragen aan het ontstaan van die suïcidale gedachten? Waarom is daar niemand vierkant voor gaan liggen? Ook onbegrijpelijk.
Waarom werden er zware termen gebruikt zoals ‘moord’ en ‘een acuut gevaar voor de patiëntveiligheid’? Was dat uit oprechte bezorgdheid dat huisarts Tromp de volgende dag met zijn heliumtankje en een tas vol plastic zakken in de achterbak zijn patiënten ging omleggen? Of was dat om zogenaamd daadkrachtig uit de hoek te komen?
Hoe is het mogelijk dat al deze instanties – AMC, IGZ, OM – zonder mankeren deden wat ze hebben gedaan? Waarom trapte er nergens iemand op de rem?
Even onbegrijpelijk.
Tunnelvisie
Op dit forum worden regelmatig bijdragen geplaatst over de (betrekkelijke) waarde van richtlijnen en protocollen in de zorg. Ik vraag me af of er een richtlijn is die vertelt hoe er moet worden gehandeld in dit soort gevallen. Je zou denken dat wederhoor normaal is en criminalisering op grond van één bron niet, maar blijkbaar is dat niet zo. Kennelijk had iedereen die bij de zaak betrokken was, zijn oordeel al klaar: deze huisarts moest op het hakblok. Wanneer zo’n idee zich eenmaal in ieders hoofden heeft vastgezet, kan het snel gaan. Een verkokerde blik zorgt voor grote eensgezindheid en snelheid van handelen. Informatie wordt selectief gebruikt en/of binnen een bevooroordeeld kader geïnterpreteerd. En dan is een veroordeling alleen nog maar een kwestie van tijd.
Dat een tunnelvisie kan leiden tot foute besluiten en onterechte veroordelingen, is al langer bekend. Helaas merken we deze manier van denken soms wel bij anderen op, maar zelden bij onszelf. Zelf zetten we de boel gewoon goed op een rijtje, scheiden we zin van onzin, en werken we op een logische manier naar een conclusie toe. Dat het beeld dat we in ons hoofd hebben daarbij sturend is – zoals ‘deze huisarts is een gekke gozer die heel foute dingen heeft gedaan’ – (h)erkennen we vaak niet, omdat we dankzij die verkokerde blik informatie selecteren die dat beeld bevestigt.
Op dit forum worden regelmatig bijdragen geplaatst over de (betrekkelijke) waarde van richtlijnen en protocollen in de zorg. Ik vraag me af of er een richtlijn is die vertelt hoe er moet worden gehandeld in dit soort gevallen. Je zou denken dat wederhoor normaal is en criminalisering op grond van één bron niet, maar blijkbaar is dat niet zo. Kennelijk had iedereen die bij de zaak betrokken was, zijn oordeel al klaar: deze huisarts moest op het hakblok. Wanneer zo’n idee zich eenmaal in ieders hoofden heeft vastgezet, kan het snel gaan. Een verkokerde blik zorgt voor grote eensgezindheid en snelheid van handelen. Informatie wordt selectief gebruikt en/of binnen een bevooroordeeld kader geïnterpreteerd. En dan is een veroordeling alleen nog maar een kwestie van tijd.
Dat een tunnelvisie kan leiden tot foute besluiten en onterechte veroordelingen, is al langer bekend. Helaas merken we deze manier van denken soms wel bij anderen op, maar zelden bij onszelf. Zelf zetten we de boel gewoon goed op een rijtje, scheiden we zin van onzin, en werken we op een logische manier naar een conclusie toe. Dat het beeld dat we in ons hoofd hebben daarbij sturend is – zoals ‘deze huisarts is een gekke gozer die heel foute dingen heeft gedaan’ – (h)erkennen we vaak niet, omdat we dankzij die verkokerde blik informatie selecteren die dat beeld bevestigt.
Tegenspraak
Minister Schippers heeft een onafhankelijk onderzoek aangekondigd, en dat is heel goed. Hopelijk wordt vervolgens ook op een rijtje gezet onder welke voorwaarden wél sprake kan zijn van zorgvuldig handelende instanties. Daarbij is er in elk geval één heel belangrijk: organiseer tegenspraak. Zorg ervoor dat er altijd iemand is die lastige vragen stelt. En leg vast dat die lastige vragen bevredigend beantwoord moeten zijn voordat een volgende stap mag worden gezet. In een sector die de mond vol heeft van preventie, moet dat toch te regelen zijn.
Minister Schippers heeft een onafhankelijk onderzoek aangekondigd, en dat is heel goed. Hopelijk wordt vervolgens ook op een rijtje gezet onder welke voorwaarden wél sprake kan zijn van zorgvuldig handelende instanties. Daarbij is er in elk geval één heel belangrijk: organiseer tegenspraak. Zorg ervoor dat er altijd iemand is die lastige vragen stelt. En leg vast dat die lastige vragen bevredigend beantwoord moeten zijn voordat een volgende stap mag worden gezet. In een sector die de mond vol heeft van preventie, moet dat toch te regelen zijn.
Malou van Hintum
·
· 28 november 2013 | GCM Vijgen
Triest maar waar. Natuurlijk zijn er in deze zaak alleen maar verliezers. Echter de door collega Tromp gebruikte doseringen zijn buiten-proportioneel hoog. Zo hoog dat je in deze zaak niet van euthanasie kan en mag spreken. Er was immers geen verzoek tot levensbeëindiging, er werd geen onafhankelijke arts geraadpleegd, de methode voldeed niet aan de richtlijnen en tot slot, er werd geen melding gemaakt van dit handelen. Dan rest wettelijk gezien slechts een conclusie en dat is toch echt dat er hier sprake was van een moord. Moord vanuit compassie weliswaar, maar ook dat blijft moord. Dat er dan hard opgetreden wordt is volgens mij alleen maar een reactie op het handelen van de betreffende huisarts en niet op het handelen van de coassistent. Wanneer er door de huisarts melding gemaakt zou zijn van levensbeëindigend handelen, dan was er een toetsing geweest door dd RTE, waarna bij een oordeel van onzorgvuldig handelen justitie ingeschakeld zou zijn. Ervaring leert, dat justitie in de afgelopen jaren nooit tot een vervolging is overgegaan. In dat geval was er waarschijnlijk een berisping/waarschuwing gevolgd en was suicide niet nodig geweest. Collega Tromp heeft toch echt zelf de sleutel van dit gebeuren in handen gehad en darmee vind ik het onbegrijpelijk dat keer op keer geprobeerd wordt de coassistent en/of het AMC/inspectie/openbaar ministerie de zwarte Piet toe te spelen. Wie lijdt er hier nu aan tunnelvisie?
28 november 2013 | Kaspar Mengelberg, psychiater
Veel dank aan mevrouw van Hintum voor deze voortreffelijke verhandeling. Drie opmerkingen: 1. De nachtelijke huiszoekingen in het huis en in de praktijkruimte van Nico Tromp – of moet van een overval worden gesproken? – werd geleid door een rechter-commissaris. Deze functionaris is in vrijwel alle publiciteit buiten schot gebleven. Ten onrechte. 2. De ministers van volksgezondheid en van justitie hebben zich reeds achter het beleid van IGZ, respectievelijk van het Openbaar Ministerie, gesteld. Op grond van hun kennelijk vooroordeel zij niet de aangewezen personen om een onderzoekscommissie te benoemen. Dit zou de Tweede Kamer moeten doen. 3. Er is een precedent, namelijk de zaak Peter Vencken. Ik verwijs hiervoor naar http://www.devrijepsych.nl/?pagina=Staatsorganen&id=23 . Dit belooft niet veel goeds.
28 november 2013 | p h t koch
Na een objectief artikel waar de bekende voor iedereen te checken feiten op een rijtje worden gezet, bestaat collega Martin Beeres het een beschuldigende reactie te plaatsen. Hoe zo voor de troepen uit lopen? Misplaatste verbijstering!! Men hoeft toch geen onderzoek af te wachten om te zien dat hier het principe van hoor en wederhoor met voeten getreden is. Het is heel belangrijk dat de in het artikel opgeworpen vragen inderdaad goed en duidelijk beantwoord worden in het door de minister beloofde onderzoek. Het artikel is juist goed om alert te blijven bij de beoordeling van de beantwoording van de vragen zodat ze niet in de bekende doofpot verdwijnen!
28 november 2013 | Martin Beeres, huisarts
"De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet"
Tunnelvisie en gebrek aan wederhoor zijn termen die hierboven gebezigd worden, doet dit artikel niet hetzelfde? Met verbijstering volg ik nu al weken het optreden van collega's omtrent deze zaak en met welk gemak ze tot een veroordeling komen van een van de betrokkenen. Ieder die een beetje meeloopt in de gezondheidszorg weet dat missers en fouten vaak onvolledig en vaak onjuist in de media gebracht worden. Daarom is het ook fijn dat er een volledig en onafhankelijk onderzoek gedaan wordt. Waarom dan toch steeds de behoefte om voor de troepen vooruit te lopen? Wiens belang streef je na? Wat is de motivatie? Het lijkt een volksgericht en dat is wel het laatste wat we moeten nastreven. Laten we stoppen met de hetze naar alle betrokkenen dus ook naar de Co-assistente, AMC en Inspectie en gewoon even wachten tot het onderzoek klaar is. Is dat nu zo moeilijk?
28 november 2013 | prof.dr. Jan D. Bos
Op persoonlijke titel, dus niet als werknemer van het AMC-UvA, wil ik wel reageren op de 'zaak Tuitjenhoorn'. Vanaf het moment dat deze trieste affaire in de media kwam heb ik mij afgevraagd of er hoor en wederhoor is geweest. Dat schijnt niet het geval te zijn geweest. Reden om de interne regels en procedures op dit punt tegen het licht te houden.
28 november 2013 | Herman de Witte,psychiater
Nergens wordt - voor zover ik weet - vermeld of de bewuste co-assistente ook gedreven werd door persoonlijke religieuze bezwaren tegen de handelswijze van de huisarts, waarbij ze stage liep....Ik hoop dat hier geen sprake van was, al blijft haar optreden toch discutabel.
28 november 2013 | Jos Meijer
Met alle respect voor een heleboel zinnige punten blijft ik het onbegrijpelijk vinden dat niet een andere collega is geraadpleegd en de normale procedure is gevolgd.
28 november 2013 | jos van roosmalen
Wat ik ook heel erg vind, en iets dat ik eigenlijk nergens tegen kom, is dat de brief van de co-assistent in de Volkskrant heeft gestaan. Waarom? Omdat ik dat in de eerste plaats heel erg vind voor alle nabestaanden (van de patient en van de dokter) om een dergelijk ongecensureerd bericht te moeten lezen. Als de co-assistent daar zelf aan heeft bijgedragen zou ik haar betichten van extreem onprofessioneel handelen.
28 november 2013 | r. harbers, psychiater
Goed verhaal van van Hintum waar ik het volledig mee eens ben. Ben benieuwd naar het onderzoek: is al bekend wie dit gaat doen?
28 november 2013 | Arend Bon
Zeer goed verhaal! Over moord gesproken! Van ambtelijke controlerende instanties (IGZ en OM) die aan de politiek vasthangen kan je niets anders verwachten dan "protocollair denken en veroordelen"
Hoofdschuldige is het hoogleraren team van het "opleidings instituut " AMC. Een fout stel. Dat is erger dan een fouten maken. Conclusie: verantwoordelijkheid nemen en aftreden.
No comments:
Post a Comment