In de jaren 70 stond er af en toe zo'n dikke griek te zingen bij toppop, demis roussos. Vond die muziek nooit geweldig, niet leuk, laat ik nou maar eerlijk zijn. Die hysterische ma van mij, Connie Malpen, vond het wel leuk.
Toen was er dat britse cabaret: een gezette kale vent met om de kale plek lang zwart hippie haar, zwarte baard die overliep in borsthaar, zwart glimmend leren giletje, zwarte broek, grote zwarte riem, zwart overhemd en zingen:
"I love my shéhéhéhéhéhéhéheeeeeeeep,
because I come from gréhéhéhéhéheeeeece."
Briljant, met een scene van 20 seconden het imago van demis om zeep.
Word ik teveel door jaloezie gedreven ? Jaloers als ik een foto van een knappe directrice zie. Jaloers als ik de knappe directrice met de minister van ez zie dansen. Jaloers als ik die knappe directrice in een dure auto met licht geel lederen bekleding zie stappen met een knappe vent. Jaloers op rijke stinkerds. Daar komt niet veel goeds uit voort, jaloezie.
Ach, anderzijds, in de tachtiger jaren was ik helemaal wild van David Bowie met zijn china girl op het strand. Bye, bye, beach bowie, hello, another prick, another kick, al dan niet uitgelubberd, is nu mijn adagium.
Het is zo heerlijk om als manna, een zelfbewuste energieke sterke en woest knappe vrouw, door het leven te gaan ! Al die sullige mannen kunnen mooi niet aan mij tippen. Valt me wel op dat sexgenoten vrij vaak zeggen/schrijven: "toen heb ik er heel bewust voor gekozen om..." Ja, muts, bewusteloos zul je niet voor iets kiezen, waarschijnlijk.
Ook modewoordjes als "helemaal goed" pikken de dames snel op. Niet prettig.
Vandaar mijn bisexualiteit, het draait bij mij simpelweg om fancy. De ene keer fancy voor die stoere sterke slimme zwijgzame man. De andere keer rol ik eens met die flapuit van Mabel door de kamer, maar die affaire heeft heel kort geduurd. Dat dan weer wel.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment