gos paul de bos

 “Goedemiddag, thans verklaar ik de terechtzitting geopend in de zaak van het genootschap tot onderdrukking van schijnachtervolgingen (hierna: gos) versus Paul de Bos,” zei ze snibbig en hautain.

"Ons genootschap bestaat uit eminente rechtsgeleerden die elkaar ooit benoemd hebben, daar komt geen democratie bij kijken, dus ontneemt dat de rechterlijke macht mogelijk elke legitimiteit, maar nu moet ik niet weer in een tweespalt raken over onze autoriteit, ik twijfel al genoeg en zal op zich nooit twijfelen over mijn bestaanszekerheid en de rechtspraak, daarvoor ben ik te recht in de leer en dogmatisch en star, om eerlijk te zeggen. Waarom ik nu “om eerlijk te zeggen” zeg, weet ik op zich niet, het zijn van die standaard uitdrukkingen net zoals “dan heb ik zoiets van”, “op zich” en “sterker nog”. Nu is het bovendien zo dat ik vast stel dat als je “om eerlijk te zeggen” zegt, dat je dan vragen zou kunnen stellen bij de eerlijkheid van hetgeen je verder zegt. Misschien komt het voort uit mijn leegte, mijn overbodigheid, mijn schuldgevoelens, mijn onzekerheid, mijn verlangen naar waardering en erkenning. Respectloosheid roept respectloosheid op, liefdeloosheid roept liefdeloosheid op, harde woorden lokken harde woorden uit, geweld lokt geweld uit, oorlog lokt oorlog uit. Sereniteit bevordert sereen zijn, liefdevol zijn bewerkstelligt liefdevol zijn, aardig en vriendelijk zijn doen hetzelfde. Als er geen liefde in zit, dan kan dat er ook niet uit komen. Stellen dat je genoeg liefde hebt voor twee achten wij pretentieus en dom. Het gos stelt vast dat er niet gedacht kan worden voor een ander en daarbij komt, zo Paul de Bos volhardt in zijn waangedachte, dat er in dat geval ook voldoende haat kan zijn voor twee.

Laat ik me bepalen tot de voorliggende en onderhavige zaak en niet tot mijn dwangneurosen, van prestatiedwang tot de dwang om telkens twee tegenstrijdige zaken te willen waardoor ik continu in dubio verkeer omtrent mijn doen en laten en mogelijk leef in mijn eigen gevangenis. Leeft niet iedereen in zijn eigen gevangenis. Zo is het. Iedereen leeft in zijn eigen waanwereld, leeft zijn of haar gedachten, leeft in zijn eigen gevangenis op zich. Ik al helemaal. En op den duur wordt alles erger is mijn motto. Laat ik mijn raadsheren en mezelf voorstellen. Mijn naam is mr. dr. E.U. Calypta, voorzitter en voorts maken deel uit van dit kromsprekende genootschap de heren mr. D.U.U.R. Salomo Zilver en mr. Oe.Roe.Boe.Roe Simons, leden.”  

“Heertje de Bos, u wordt door het gos beschuldigd een schijnbaar vrolijk en energiek manneke te zijn, dat af en toe zomaar fluit of zingt. Voorts stellen wij vast dat dergelijk gedrag de afgelopen drie jaar gestimuleerd wordt door lachgas, wiet gebakken door de zilvervliesrijst en sinds 1 maand elke drie weken een pilletje dexamfetamine van 2,5 mg, in de volksmond aangeduid als speed. U kunt zich niet in redelijkheid op het standpunt stellen dat u lachgas langer dan een maand niet gebruikt heeft, noch wiet heeft meegebakken met zilvervliesrijst, want dat weten wij niet zeker. Dat u stelt geen verslavingsgevoelige persoonlijkheid te hebben maakt dit niet anders. Vast staat dat u afgelopen week een pilletje dexamfetamine gebruikt heeft van 2,5 mg." "Ja, wie het kleine niet eert, krijgt het lid op de neus," sprak de helendal buitengemeen zeer gewichtige Oe.Roe.Boe.Roe.  

"Mocht u niet tot dit gebruik overgegaan zijn, dan zou u aangemerkt worden als iezegrim, van het angstige negatieve depressieve narcistische egocentrische soort. Nu stelt het genootschap vast dat een varken niet verweten kan worden een varken te zijn. Wij kunnen Paul de Bos niet verwijten Paul de Bos te zijn, een afhankelijk zielig doenend ontevreden en verongelijkt mens. U wordt verweten te huilen dat anderen het ook niet goed doen, dat anderen ook overbodig zijn, dat anderen veel meer verdienen voor minder in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor uw eigen leven, uw eigen daden, uw eigen werk. Er is geconstateerd dat u zich vaak beklaagt over nerveuze rare moeilijke drukke mensen die denken dat ze het verschil maken, die zichzelf te serieus nemen. Wat u zegt bent u zelf. Ook is er gehoord dat u vertelde dat ergens iets aan doen het altijd erger maakt. Het genootschap stelt vast dat alles wat je doet onbelangrijk is. Het genootschap neemt niet van Gandhi over dat het wel belangrijk is dat je het doet, omdat een en ander bij Hitler en Trump schadelijke gevolgen kan hebben. Daarnaast strooit u graag met halve gare wijsheden, bij voorkeur in het engels omdat u dat interessant vindt staan, van a loving heart is the truest wisdom tot here is my secret, it is very simple: one sees well only with the heart, the essential is invisible to the eyes. Regelmatig werd er gehoord dat u de woorden sprak “qui se respecte, s'abstient”. Het staat vast dat u tegen mij gezegd heeft dat “wie zichzelf respecteert zich verre van mij, E.U. Calypta, houdt". Dat is belediging van een ambtenaar in functie en van dit genootschap.


Daarmee komen we op de volgende klacht; u wordt verweten grof, bot, respectloos en narcistisch  te zijn, u heeft in feite een hekel aan de mensen en een gebrek aan (zelf)respect en (zelf)liefde. U schimpt op trump, maar u bent hetzelfde, een vrouwenhater of een mensenhater en dergelijke.
Het genootschap is van oordeel dat u gestraft dient te worden voor uw uitspraken dat u vindt dat ik de lekkerste heb en dat u naar een filmpje van charlyse bella en erica fontes heeft gekeken waarbij u fantaseerde dat daar een jongere versie van mij sexuele handelingen verrichtte met twee t’s waartoe ik mij niet verlaag. Overigens opvallend om te zien hoe charlyse bella van een klasse dame in dat filmpje verwordt tot iemand die zich laat vernederen door mannen en u daar niet meer naar kon kijken. Je bent een vies mannetje. Nu het vast staat dat u een oud mannetje bent en het genootschap overigens van oordeel is dat u een viespeuk bent komt het gos aan de behandeling van de overige klachten omtrent uw naargeestigheid en akeligheid niet meer toe. Hoe dan ook: u wordt veroordeeld tot het beantwoorden van de volgende vraag; hoe lang duurt de wereld ?


U moet daarop kennelijk het antwoord schuldig blijven. Hoe lang duurt de wereld ? Ik zal het dan maar zeggen: Een mensenleven lang."


Na deze zitting ging Paul bedremmeld en boos naar huis. Daar kon Paul niet tegen, onrechtvaardigheid onder andere, zijn conditie ging achteruit. Hij lag uitgeput op bed, wachtend op de dood. Die kwam. Voor het zover was, hief Paul met zijn laatste krachten zijn hoofd op en zei "dus zo lang duurt de wereld !” Toen viel hij terug op zijn kussen en achtervolgde niemand meer.