mannomann
Dat romantisch verbitterd zou een liedje zijn, volgens mij zag ik het jaren daarvoor in Amsterdam in grote witte letters op de muur staan, vanuit tram 3, bij het Concertgebouw in de buurt, als eerste graffiti, 1978.
Mijn gevangenis zou toch zijn vrijheidsdrang, anarchisme, relaties en het werk.
De vrije vogel en zijn kooien.
Musica ricercata van ligeti, ook anarchist:
https://m.youtube.com/watch?v=mkWCUUM9_50
Met veel plezier brieven uit Genua gelezen, vond het eigenlijk beter dan la superba (ilja l pfeijffer)
Ook de italiaanse chauffeuse van hans dorrestein met plezier gelezen.
Een van ons, over Breivik, gruwelijk en goed.
Van herman melville: bartleby scrivener, a story of wall street, klein boekje en indrukwekkend in de context.
Slachtofferrol is destructief
Er is een verschil tussen slachtoffer zijn en een slachtofferrol aannemen. Op het moment dat je iets ergs overkomt, dan ben je slachtoffer, en dan is het helemaal niet erg om een slachtoffer rol aan te nemen, het kan soms juist goed zijn om je eens kwetsbaar op te stellen. Stel dat je overvallen wordt op straat, dan ben je slachtoffer.
Sommige mensen vinden zichzelf altijd slachtoffer. Of het nou gaat om een ruzie met een vriend, onenigheid met een instantie of verloop van hun loopbaan; altijd zijn het anderen die hen iets hebben aangedaan. Hoewel dit dingen zijn waar ze zelf invloed op zouden kunnen uitoefenen, kiezen ze er (onbewust) voor om zich als slachtoffer op te stellen.
Mensen die (te) graag de slachtofferrol aannemen onttrekken zich hiermee van hun verantwoordelijkheden, terwijl er veel dingen zijn waar ze eigenlijk best iets aan zouden kunnen doen.
Het is niet goed om onnodig vaak een slachtofferrol aan te nemen om de simpele reden het je niet verder helpt. Sterker nog: het weerhoudt jou ervan om je problemen op te lossen. Je onttrekt je van alle verantwoordelijkheid en gaat stil in een hoekje zitten jammeren. Of misschien doe je dat helemaal niet zo stil, en laat je het aan iedereen horen die je tegenkomt.
In het begin zal je dit veel aandacht opleveren. Mensen hebben het met je te doen, ze proberen je te helpen, zorgen voor je. Maar na een tijdje zal je merken dat mensen je steeds meer beginnen te mijden; je afhankelijke opstelling is veel mensen gewoon teveel. En met de mensen die wel aan je zijde blijven wordt je band ook niet beter. Er ontstaat een vreemd soort dynamiek tussen jou en je ‘hulpverlener’. De relatie of vriendschap geeft jou ook niet meer waar je gehoopt had, en als reactie hierop ga je je nóg afhankelijker opstellen, kruip je nog meer in je slachtofferrol, wat het probleem uiteindelijk alleen maar vergroot. Je komt in een neerwaartse spiraal terecht.
Lastig van los te komen
Naarmate iemand langer structureel de slachtofferrol aanneemt, wordt het steeds lastiger om zich hier weer van los te maken. Het ‘slachtofferschap’ wordt een deel van de identiteit. Net zo als sommige mensen zichzelf zien als ondernemer, hulpverlener, huisvader/moeder of avonturier, zo zien deze mensen zich als slachtoffer.
Verslaving
Het werkt als een soort verslaving. Het voedt de behoefte voor aandacht, op de korte termijn. Zodra het probleem is opgelost en het slachtoffer geen slachtoffer meer is, vervalt ook de daarbij behorende aandacht. Terwijl diegene juist zo verlangt naar iemand die echt ziet hoe moeilijk hij/zij het heeft. Daarom komt hij/zij al snel op de proppen met het volgende probleem waarvoor aandacht van de omgeving nodig is.
Het lastige is dat dit vaak volledig onbewust gebeurt. Mensen die zich chronisch in de slachtofferrol manoeuvreren hebben dat zelf vaak helemaal niet door. Ze willen zelf ook geen problemen en ze willen anderen ook niet belasten, maar het lukt ze gewoon niet om te ontsnappen uit dit destructieve patroon. Bovendien voelt het veilig in hun slachtofferrol, het is wat ze gewend zijn. Ze hebben geen idee wat ze aan moeten met de rol van winnaar of succesvol persoon.
Ontstaan
Het ontstaan zal voor iedereen natuurlijk anders zijn. Wel is het vaak een patroon dat er al van jongs af aan inzit. Het kan zijn dat diegene vroeger vaak slachtoffer is geweest (van pesterijen, vernedering, mishandeling, misbruik, verlies van dierbaren, verwaarlozing etc) en daardoor erg gehecht is geraakt aan de slachtofferrol. Ook de opvoeding kan een rol spelen. Al ouders het kind vaak negeren en pas aandacht geven als het zich als slachtoffer voordoet, dan is de kans groot dat het kind deze rol zal aanleren door middel van operante conditionering (onbewuste aanlering).
Oplossing
Stel dat je jezelf wel herkent in deze slachtofferrol. Dan ben je al een heel eind! De eerste stappen zijn namelijk herkenning en erkenning van je probleem. Het is belangrijk om eerlijk te zijn tegenover jezelf. Je hoeft helemaal niet over jezelf te oordelen, maar wel oprecht naar jezelf en je situatie te kijken. Zodat je langzaam kan gaan inzien dat je geen willoos slachtoffer bent, maar dat je zelf je situatie kan beïnvloeden.
Neem hierin kleine stapjes, want veranderen kost nou eenmaal tijd. Rome is ook niet op één dag gebouwd. Het is ook belangrijk dat je echt bereid bent om te veranderen. Je zult er veel voor op moeten geven! Alle voordelen van het slachtofferschap, die jou zo’n veilig gevoel gaven, zal je straks achter je moeten laten. Hierdoor zal je identiteit ook veranderen, en dat is niet niks! Je kan voortaan zelf kiezen hoe je met situaties om zal gaan, je moet hier een nieuwe weg in zien te vinden.
Omgeving: Hoe kan je diegene helpen?
Voor de omgeving kan het omgaan met iemand die constant in de slachtofferrol zit erg lastig zijn. Je eerste neiging is vaak om er tegenin te gaan, maar dit helpt meestal niet. Het maakt de ander juist alleen maar fanatieker. Probeer dit dus los te laten. Wat je wel kan doen is positief zijn en hulp bieden. Vragen die vaak goed helpen zijn bijvoorbeeld:
– Waarom vertel je me dit
– Waarmee kan ik je precies helpen
– Wat wil je dat ik voor je doe
Op deze manier hou je die ander een spiegel voor en gaat die ander inzien wat hij/zij eigenlijk wil en wat hij/zij van jou vraagt. Verwacht hier echter geen snelle resultaten van. Het chronisch aannemen van een slachtofferrol is een structureel probleem wat tijd kost om vanaf te komen, heb dus geduld.
Bij het omgaan met zo iemand is het in elk geval belangrijk dat je probeert om je eigen visie even aan de kant te zetten. Oordeel niet over die ander, maar luister met interesse. Dat wil niet zeggen dat je het overal maar mee eens hoeft te zijn. Maar er tegenin gaan is gewoon zonde van je energie. Wat soms wel goed kan helpen is om het klagen gewoon niet teveel aandacht te geven. Als diegene merkt dat negatieve aandacht vragen bij jou geen zin heeft, kan dit de negativiteit doen uitdoven.
Wat ook kan helpen is jezelf als voorbeeld geven. Vertel bijvoorbeeld hoe jij op een actieve, positieve manier dingen aanpakt (zonder daarbij denigrerend te zijn naar die ander toe). Dit kan die ander inspireren om ook op een positievere manier met problemen om te gaan. En mocht de negativiteit van diegene je even teveel worden, schroom dan niet om even afstand te bewaren. Je kan anderen tenslotte ook alleen maar helpen als jij jezelf goed voelt.
No comments:
Post a Comment