Er is toch echt wel een dood na het leven

Voor dit leven heb ik niet bestaan, dus daar ben ik 99,9% zeker van

Hiervan schoot ik in de lach.

Wim de Bie
@wimdebie

In het NOS-Journaalverslag van D-Day speelt Jeroen Overbeek met verve de rol van Domme August. 'Wat gebeurt hier allemaal?'








En een glimlach:

Eindexamenreis

Dochter gaat met vier vriendinnen op eindexamenreis en ik breng ze midden in de nacht naar Schiphol. Bij het zien van KLM-toestellen merkt vriendin één op dat KLM toch niet vliegt vanuit Rotterdam, waarop vriendin twee aanvult dat ze toch vanuit Eindhoven zouden vliegen?

Na vijf minuten rommelen in haar koffer weet vriendin drie te melden dat ze vanaf Schiphol vertrekken. Vervolgens vragen mijn dochter en vriendin vier zich af waar ze dan nu zijn.

Ik vraag me nog maar één ding af: zullen ze wel slagen voor hun eindexamen?








En droefenis vanwege de herkenning, dacht precies hetzelfde, van Bas Heijne in de nrc:

Eikel

‘Mijn vader wordt naar het verzorgingstehuis van mijn moeder gereden door een… (slik) Marokkaan.” Onze nieuwe nationale Ombudsman, Guido van Woerkom, hield het niet meer voor de camera. Het was te veel – al was niet duidelijk of zijn volgeschoten gemoed zijn vader, moeder, de taxichauffeur of totale verbroedering van alles en iedereen betrof.

Tot voor kort was Van Woerkom nog een ballerig blijmoedige cynicus van het soort dat het traditioneel ver schopt bij de VVD, na een week trial by media ontpopte hij zich als een moderne tranenman, die in het openbaar om nationale vergiffenis vroeg. De Marokkaanse taxichauffeur die vier jaar geleden nog als de rotte appel in de Nederlandse fruitmand fungeerde, mocht nu opdraven als Nobele Wilde, die tegen moeder Van Woerkom zei dat haar zoon niet zo kwaad is als de media hem afschilderen.

Het was al niet fraai, maar nu was het echt om te huilen. In zijn belijdenis leverde Van Woerkom opnieuw een bijdrage aan de Marokkanenporno waar Nederland nu al jaren verslaafd aan is – meestal agressief, dan weer sentimenteel, maar altijd bevoogdend. Geen moment wist hij boven de onverkwikkelijke discussie uit te stijgen.

Ongeschikt.

Op televisie leverde minister Edith Schippers diezelfde avond commentaar. Ze had „een unheimisch gevoel” van de hele affaire gekregen. Unheimisch? De Kamer moest eens goed naar z’n procedures kijken, zei ze vaag. De ophef die rond van Woerkom was ontstaan, zou kandidaten voor functies in de toekomst kunnen afschrikken. Schippers: „Ik weet niet of veel mensen dan nog denken: nou jippie, ik ga ook eens solliciteren.”

Haar uitspraken werden als nieuws gebracht, maar ik snap ze niet. Had de Kamercommissie Van Woerkom gewoon meteen moeten afschieten? Nee, want Schippers stond duidelijk achter de benoeming van haar partijgenoot. Had de commissie hem dan moeten behoeden voor controverse? Hoe dan? Die suffe Kamerleden hadden hem moeten googelen, lazen we overal, maar zelf heeft Van Woerkom de affaire ook niet aangeroerd.

Duidelijk was in ieder geval dat Schippers allereerst in termen van reputatieschade denkt. Haar gaat het niet om de vraag of Van Woerkom een goede ombudsman kan zijn, maar of de banenmachine door deze nare toestand niet dreigt vast te lopen. Mensen willen natuurlijk alleen solliciteren wanneer ze zeker weten dat hun benoeming er geruisloos doorheen gejast wordt – zo zijn we dat gewend. Stel je voor dat ze hun overtuigingen naar buiten toe moeten verdedigen. Stel je voor dat ze zich zouden moeten bewijzen.

O, de nieuwe gepikeerdheid van de politieke klasse! Het volk begrijpt niet meer wat politiek is, weet niet hoe de dingen gaan, en steekt zomaar een spaak in ieder goed geolied wiel, gewoon omdat het kan. De gevestigde orde krijgt almaar te maken met ongericht populisme en stemmingmakerij – zo kan je je werk niet doen. Men voelt zich in toenemende mate onbegrepen. En geïrriteerd.

Het geldt niet alleen voor die blind politieke benoeming van Van Woerkom, die duidelijk niet op zijn maatschappelijke inzichten is geselecteerd. Dat de basis van de huidige regering – het beruchte kwartetspel van Wouter Bos – maar geen waardering krijgt van de kiezer ligt natuurlijk aan commentatoren die gemakzuchtig antipolitiek bedrijven. PvdA-minister Jet Bussemaker, vorige week in deze krant: „Compromissen sluiten is steeds lastiger in de Nederlandse politiek. Als je dat in de tijd van de verzuiling deed, had je iets goeds gedaan. […] Nu word je [...] neergezet als een eikel, iemand die z’n zin niet doordrijft.”

Gepikeerd! Ze lijkt het zelf niet te beseffen, maar Bussemaker geeft zelf de beste verklaring voor deze betreurenswaardige tendens. In de tijd van de verzuiling wist men waar men naartoe wilde – als je iets niet voor elkaar kreeg, was het even slikken, maar het veranderde je koers niet. In het interview met Bussemaker over het door haar ingevoerde leenstelsel blijft volkomen onduidelijk wat voor haar het dragende idee voor dat stelsel is – het lijkt slechts ingegeven door de noodzaak van bezuinigen en politieke haalbaarheid.

Haalbaarheid als ideologie. De grote socioloog Max Weber wees een dikke honderd jaar geleden al op die twee soorten politieke besluitvorming: de eerste noodgedwongen realistisch, de tweede puur praktisch, zonder werkelijke overtuiging of richting. De eerste vond hij lovenswaardig, de tweede verachtelijk. Terecht.















Mooie speech van charlie chaplin, een film die ik in Italie zag als 11 jarig jochie, maakte veel indruk:



http://www.youtube.com/watch?v=LBpX0pkWKDY



http://www.zie.nl/video/universiteit-van-nederland/Welke-trucs-kun-je-leren-van-de-allerbeste-sprekers-55/gm9z46zfo9i4


I’m sorry, but I don’t want to be an emperor. That’s not my business. I don’t want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone - if possible - Jew, Gentile - black man - white. We all want to help one another. Human beings are like that. We want to live by each other’s happiness - not by each other’s misery. We don’t want to hate and despise one another. In this world there is room for everyone. And the good earth is rich and can provide for everyone. The way of life can be free and beautiful, but we have lost the way.

Greed has poisoned men’s souls, has barricaded the world with hate, has goose-stepped us into misery and bloodshed. We have developed speed, but we have shut ourselves in. Machinery that gives abundance has left us in want. Our knowledge has made us cynical. Our cleverness, hard and unkind. We think too much and feel too little. More than machinery we need humanity. More than cleverness we need kindness and gentleness. Without these qualities, life will be violent and all will be lost....

The aeroplane and the radio have brought us closer together. The very nature of these inventions cries out for the goodness in men - cries out for universal brotherhood - for the unity of us all. Even now my voice is reaching millions throughout the world - millions of despairing men, women, and little children - victims of a system that makes men torture and imprison innocent people.

To those who can hear me, I say - do not despair. The misery that is now upon us is but the passing of greed - the bitterness of men who fear the way of human progress. The hate of men will pass, and dictators die, and the power they took from the people will return to the people. And so long as men die, liberty will never perish. .....

Soldiers! don’t give yourselves to brutes - men who despise you - enslave you - who regiment your lives - tell you what to do - what to think and what to feel! Who drill you - diet you - treat you like cattle, use you as cannon fodder. Don’t give yourselves to these unnatural men - machine men with machine minds and machine hearts! You are not machines! You are not cattle! You are men! You have the love of humanity in your hearts! You don’t hate! Only the unloved hate - the unloved and the unnatural! Soldiers! Don’t fight for slavery! Fight for liberty!

In the 17th Chapter of St Luke it is written: “the Kingdom of God is within man” - not one man nor a group of men, but in all men! In you! You, the people have the power - the power to create machines. The power to create happiness! You, the people, have the power to make this life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure.

Then - in the name of democracy - let us use that power - let us all unite. Let us fight for a new world - a decent world that will give men a chance to work - that will give youth a future and old age a security. By the promise of these things, brutes have risen to power. But they lie! They do not fulfil that promise. They never will!

Dictators free themselves but they enslave the people! Now let us fight to fulfil that promise! Let us fight to free the world - to do away with national barriers - to do away with greed, with hate and intolerance. Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to all men’s happiness. Soldiers! in the name of democracy, let us all unite!








Het heelal is onverschillig. De dood is onverschillig. Hoe onverschilliger ik ben, des te beter gaat het.