De toren van Babel en de fabel van Mabel

(voor deze 99ste jubileum aantekening gebruik ik in de beste traditie een tiental regels van Hermans en een zevental van t Hart).


Tijdens mijn studie aan de rechtse Leidse universiteit moest ik het goed aanpakken en derhalve sloot ik me aan bij Minerva, het corps. Geen “pils” of “aangenaam” zeggen en het uitsluitend hebben over “jaerclubgenoootjes”. Lidmaatschapsgeld rond de 1400 EUR per jaer, volstrekt niet elitair, vogels van velerlei pluimage had je daaer.

“Mijn jaerclabgenooootjes”. Hoe bekakter je dat jaarclubgenootjes liet rollen, hoe beter. Tijdens de interuniversitaire dispuutbijeenkomsten maakte ik enigszins kennis met een zekere Mabel. We deden niet voor elkander onder qua machtswellust en foute mannengeilheid. Daardoor vielen we op elkaar. Jaerclubgenootjes met onderlinge aantrekkingskracht. Jaaaerrren later kwam ik haar tegen in Den Haag. Zij had zo’n geile blik in haar ogen, alsof zij iets tekort kwam. Wellicht was de oorzaak een relatie met een homosexuele prins.

“Ik wil gaan skiën buiten de schoolvakanties, al die drukte tijdens de krokus op de weg en de skipiste wil ik vermijden, dus meld ik mijn drie kinderen ziek. Dat kondig ik netjes aan op de basisschool,” zei ik.
“Uiteraard !”, zei Mabel
“Twee juffen van mijn drie kinderen doen allerhartelijkst en wensen de kinderen van 5 een prima vakantie. De derde juf begint tegen mij “dat gaat jullie geld kosten !”. Ik denk bij mezelf, wat een nsb trol, gaat me aangeven bij de schoolinspectie, ziekelijk geval, in plaats van me een goede vakantie te wensen. Wat een naar en jaloers mens !”
“Absoluut !”, zei Mabel.
“Het allerergste is dan nog dat mijn zoontje David thuiskomt en mij vertelt dat die juf in de klas heeft verteld dat David veel geld moet gaan betalen omdat hij zomaar op vakantie gaat ! De nare nsb-ster. Het belangrijkste voor dat mens is haar positie, het geld en gevangenisbewaker zijn op een basisschool. Een jochie van 7 een slecht gevoel bezorgen. Wat een ziek, rancuneus VVD wijf van regels zijn regels.
Dat openlijke racisme en het superioriteitsgevoel van de VVD. Walgelijk, die Kamp, Verdonk en Wilders. Allemaal VVD. Zou men in Duitsland in 1933 ook slaafs op Hitler gestemd hebben omdat hij zo makkelijk de schuld van de malaise aan de Joden gaf ? Stemmen al die mensen nu slaafs op de PVV en de VVD omdat het zo makkelijk is om de schuld aan de Islam en de moslims te geven ? Weer een zondebok gevonden ?”

“Uiteraard !”, sprak Mabel.
“Bij de garage waar ik winterbanden onder mijn auto liet zetten stond zo’n blonde vent met zo’n donkerblauw pak en een bierbuikje in zijn mobieltje te blaffen. Gatver, laat die vent zich ergens anders gaan masturberen.”
“Absoluut !”, variëerde Mabel op een thema.

Inmiddels raakte ik enigszins opgewonden van de zwarte spannende laarzen, de panties en het mini rokje van Mabel. Ook haar flexibele houding ten aanzien van haar eigen partij en het voortdurend instemmen met mijn uitspraken wonden me op, zo handig was ze wel.
Binnen de kortste keren lagen we in een mooie sexhouding. Ik zoog en sabbelde op haar kleine en ronde clitoris dat het een lust had, zij zoog steeds zwakker wordend op mijn reusachtige clit. Opeens hoorde ik: UiteraHAAAAAHAAAAAAHAAAAAARD ! Toen draaide zij snel haar mooie lijf van mij weg.

Nadat de sexuele lust bij Mabeltje was weggeëbd werd het weer een dialoog, althans Mabel zat weer ouderwets te kakelen over haar directeurschap bij het open society institute. Als directeur van het open society institute vond zij dat de vrijheid van meningsuiting ingeperkt moest worden. Vooral ten aanzien van haar doen en laten mocht er geen persvrijheid bestaan.

“Maar Mabel, dat is het begin van een fascistisch regime. Laat mensen toch alsjeblieft zeggen en roepen wat ze willen, daar doen ze niemand kwaad mee. Boekverbranding is het begin van onderdrukking en een dictatuur..en..en..dan ben jij directeur bij het..OPEN..society..institute ? ”, zei ik.
“Nee, nee, het is een schande wat mij overkomen is, ik word overal van beschuldigd en kan me absoluut niet verweren. On-ge-heurd !”
“Maar Mabel, wat wil je nou, eerst leg je het aan met die lange, de dominee, omdat je nou eenmaal geïntrigeerd bent door foute mannen en foute macht, vervolgens neuk je die waaaaaenzinnig foute figuur uit Bosnië, zo’n oorlogsmisdadiger, en ten einde raad trouw je met een homosexuele prins. Jij doet er net zoals Nicotine, Laurentrien, Petra, alles aan om maar media aandacht te krijgen. Luxe mediageile hoer Mabel,” zeik.
“Waaaat ? On-ge-hoord !”
“Ja, het moet niet veel gekker worden, wie denk jij wel niet dat je bent. Stel je toch niet zo aan, over het paard getilde trol. De mate van beschaving van een land herken je aan de zorg voor de zwakkeren en hulpbehoevenden in de samenleving. De mate van beschaving van een land herken je aan het medelijden van de rijken met de armen….en jij, jij zit alleen maar te mekkeren over het onrecht dat jou wel niet aangedaan zou zijn via de media. Ga eens in een asielzoekerskamp zitten, in plaats van steeds aandacht te willen hebben voor jezelf. IJdeltuit, inconvenient trut, ongemakkelijke trut, schaap. Ziende blind, horende doof. Je snapt er helemaal niets van, directeur van een open samenleving instituut, maar zodra er enige kritiek te horen of te lezen valt: verbieden, die persvrijheid. Jij spoort niet !”

“Jouw beffen bevalt me beter, on-ge-hoord” zei Mabel met een pruillipje. Maar het viel me dan weer mee dat zij over haar kennissen aan het hof en in de politiek vrijelijk sprak.

Mabel: “Mijn eerste audiëntie aan het hof. Tegen mij sprak hare Majesteit Juliana: “de goede wil doet ook veel”. Ze dacht dat ik een amateur toneelspeelster was, want in dat gezelschap stond ik inderdaad ! Toch knikte ik gedwee en instemmend, want sinds mijn prilste jeugd was mij niet alleen ingeprent andere mensen nooit, maar dan ook nooit lastig te vallen om hun godsdienst, uiterlijke gebreken of van het gewone afwijkende verschijning maar bovendien dat je de koningin niet mocht tegenspreken, zelfs niet aanspreken. Koningin Juliana had toen nog rossig blond haar en prachtige fonkelende blauwe ogen. Deze schoonheden konden helaas haar zelfvertrouwen niet vergroten en het koninklijke leven niet veraangenamen. Die arme koningin voelde zich nooit op haar gemak omdat ze veel te veel met vliegende schotels in de weer was en veel te weinig goede boeken gelezen had.

Prins Benard droeg een nachtblauwe smoking, daar stond hij om bekend. Hij deed onverhoeds een stap achteruit en stapte op mijn teen. “Sorry Kerel !” riep hij gemoedelijk over zijn schouder tegen een onderdaan van zijn vrouw. Waarom hij nou “kerel” zei ?
Zo ver ging mijn oranjeliefde nu ook weer niet, dat ik de betrapte pump, zonder hem af te vegen, thuis boven mijn bed heb gehangen en nooit meer heb gedragen.

Wist jij dat Melkert aan SM sex deed ? En dat Vermeend luid en trots vertelde dat hij het eens met drie vrouwen tegelijkertijd heeft gedaan ?”
“Echt ? Hoe weet je dat ?, ” vroeg ik.
“Van Zalm, maar die keek wel vaak te diep in het glaasje. Waarom zou zo’n man zoveel drinken, omdat hij het ook niet meer wist, moest hij iets vergeten ?, ” zei Mabel.

“Bah ! Eigenlijk wil ik dat helemaal niet weten. Sex interesseert me maar matig sinds ik kinderen heb. Wie heult met foute mannen met zogenaamde macht, die moet je verbannen: Laurens Jan Brinkhorst naar Japan, Neelie S.K. naar Brussel en jij naar Londen. Maar wat verdienen ze daar verschrikkelijk goed ! 450.000 EUR netto per jaar voor criminele Neelie: “vanwege de “streepjescode” waaraan de heer Heijn meegewerkt heeft, verleen ik hem het hoogleraarschap van Breukelen. Hoera ! Hoer A ! Hoer A !"
Er was eens een meisje in Londen, ze had daar een condoom gevonden, ze zei tegen een knul, kom hier met je lul, want weggooien dat vind ik zonde. Hoempapa, hoempapa, hoempapapappapaaaa”, zei ik.

“Ik ga maar weg, met jou is een goed gesprek niet mogelijk. Toch heb je ten dele gelijk. De striptekenaar van Dilbert zei: neem 5 mensen, er zit altijd één onbetamelijke hufter tussen, meestal de leidinggevende. Zet hem/haar ergens neer en hij/zij krijgt de onbedwingbare neiging om een powerpoint presentatie te gaan maken. Wie heeft daarom gevraagd ?”
“Wie heeft om Mabel en haar media aandacht gevraagd ?”
“Wie heeft er om Manna gevraagd, een slaafse overheidsfunctionaris. Ambtenaar betekent dienaar. Minister betekent dienaar. Staatssecretaris. Secretaris Generaal. Allemaal secretaresses of secretarissen. En maar buigen. Of zich voor laten rijden in limousines en andere protserige auto’s. Zalm zei ook al: hoe hoger, hoe dommer. Ik ben tenminste directeur van mijn eigen open society institute.”
“Als je diep in mijn hart kon kijken, dan zou je zien dat ook ik dolgraag al die voorname, welgedane ellendelingen te lijf zou willen gaan, al die schavuiten, die ijdele haantjes en kippen, vooral die zogenaamd “hoge” heren en dames in Brussel en Den Haag. En de erfprins met zijn dikke zelfgenoegzame kop. Die vrouw van hem, daar moeten we misschien voor oppassen. Dat kan een gevaarlijke worden, net zo verknipt als de rest van de zogenaamde “elite”. Zou ze holle bolle Alex ooit hebben zien staan als hij geen erfprins was ?” , zei ik.
“Tweemaal heb ik Balkenende ontmoet. Mij lijkt dat we weinig van hem te verwachten hebben, maar we hebben ook weinig van hem te duchten. Hij denkt het beste met Holland voor te hebben, hij is alleen niet in staat om iets voor elkaar te krijgen en hij heeft zich vergaloppeerd bij de oorlog. Maar wel stoer mij verbannen naar Londen. "Tegen leugns zijn geen krd gewassn", zei hij. Oefeningen in manhaftigheid van onze held op sokken. Bang voor alles, bang voor god. En wat doen Nederlanders ? Op Balkenende stemmen.

Een mens verlangt naar groots gebeuren, en geen groter gebeuren dan oorlog. Liever dreunende kanonnen en dikke generaals, veilig thuis met sigaren naar hun hoofd, dan verveling. Zo zit de mens in elkaar. En wie oorlog voert, verveelt zich nimmer. Niet ledigheid, maar de vlucht in groots gebeuren om ledigheid te ontlopen, dat is des duivels oorkussen,” stelde Mabel.
“ Jij babbelt ook maar een eind weg. Volgens mij zijn de meeste vrouwen meer met het aardse bezig. Schoonmaken, de boel aan de kant. Dat moet altijd doorgaan, al valt de hele wereld aan stukken. Schrobben, spoelen, dweilen, wassen,
zemen, sponzen, schuimen, plassen,
zepen, betten, bleken, stomen,
ziedaar waarvan de deernen dromen,” zei ik.

Wat haar relaties en verhalen betreft, daaraan bleek Mabel een bijzonder grote financiële waarde toe te kennen. Ze wilde er met niemand over praten voor er kolossale sommen geld op tafel zouden zijn gelegd.
Ik kreeg de indruk dat zij geestelijk gestoord was, en dit oordeel van een leek is, geloof ik, naderhand door deskundigen bevestigd. Ik ben nooit meer bij haar teruggeweest en heb haar nooit meer gezien.