We have a major problem on our hands.

Ladies and gentlemen,

This is serious. We have a MAJOR problem on our hands. Yes, we can. Change. Appeasement. A peace man; a pies man (hierover moest een 14-jarige klasgenoot in 1979 lachen. Zo ging het niet, de geschiedenisleraar schreef warm peace op het bord en toen zei een klasgenoot lachend longchamp, het zwembad in brussel, waarop ik hem om uitleg vroeg, dat zwembad is zo warm vanwege warm pies)

I'm not referring to the size of a mr. Wilders. Actually, I've never heard of a dutch mr. Wilders. A clinic clown ? Next subject, please. Will hackers change our way of living ? I doubt it. Sometimes I doubt whether people really can change or want to. I don't want to change my comfortable existence ! Less work and more fun perhaps and get rid of that f@cking tie. And I must admit, the sixties and seventies are definitely the past, the times are a changin...not always in a good way.
But the main issue I try to deal with today is: are humans incomparable or incompatible. In spite of negative radiation from space I do sincerely hope and believe that we shall have learnt Gandhi's, Martin Luther King's and others' lessons: appeasement is the only way out.



Maar ja, revolutie, alle banken failliet, toch ook weer een hoop onrust...niets is geheel waar, en zelfs dat niet...een neef van mij maakte het bovenstaande gebaar, drukte duim en wijsvinger een aantal malen snel op elkaar en dan zei hij altijd: "een bescheiden applausje". Dat vond ik als 15 jarige geestig. Net zoals de opmerking: " dat geld is toch gewoon verdampt ? Nou dan drukken we het er weer net zo snel bij."

Dan dan dan.

Vandaag heb ik drie paar sokken voor drie EUR gekocht bij de Aldi. En lekker dat ze lopen ! Zo'n comfort aan de voeten. Dan paradeer ik door droog den haag, well you can tell by the way I use my walk I'm a women's man, no time to talk.

High tech sportsokken. Ohhhh ! Actieve comfortboord knelt niet en past perfect. Ahhh ! Hielbeschermer. Ohhh ! Achillespeesbeschermer. Ahhh ! Teenbeschermer. Ohhh ! Bescherming voor gevoelige enkels. Ahhh ! Versterkt voetbed met badstof voor schokdemping op drukplaatsen. Ohhh ! Anatomisch gevormde voetzool. Ahhh ! Efficiënte luchtcirculatie zorgt voor een aangenaam voetklimaat. Nou, dat kan ik beamen ! Wat een geweldige comfortzone is daar aangebracht in de teen, hiel en andere erogene zones. En dan wil ik niet weten over personeelsbeleid bij de aldi of de omstandigheden waaronder die sokken gemaakt zijn, die sokken zijn goud waard ! Het is namelijk nog waar ook ! Alleen stinken ze wel na twee dagen dragen in tegenstelling tot polyester sokken. Ook ben ik dol op mijn giant fiets, wat loopt die lekker licht en soepel ! Ooit zag ik als reclame: een intelligente camera; dat vind ik grappig, hoe kan een camera nou intelligent zijn ? Daarmee wordt dus geappeleerd aan de intelligentie van de gebruiker. Ik heb hem niet gekocht, maar geestige reclame.

Maandag moet ik weer naar zielige vrouwtjes en mannetjes die moeilijk doen over niets. Niet allemaal gelukkig, maar ja, die dodelijke combinatie van jurist, ambtenaar en vrouw, man, ik leef niet echt. Nepmaan. Pennep. Neppen. Maannaam. Naammaan.

Woman, joy of man's desiring.

Eerst dacht ik dat google blogger mij censuureerde, snap het niet helemaal, wat is er nou zo gevaarlijk of raar aan die twee blogs waar je naartoe moeten klikken, juni 2009, of die verderop staan (waar je kortom via een omweg naartoe moet) ? Waarom is heel 2008 van verschrijver onbereikbaar ? Kapotte blog. Teveel tekst, teveel woorden.

verschrijver vermaant

Er komt NIEMAND naar mijn begrafenis. NIEMAND ! En ze hebben nog gelijk ook ! Ik ga ook niet naar die van hun.


Moeilijk doen is makkelijk. Makkelijk doen is moeilijk.

Merk nu dat ik ooit iemand slecht behandelde opdat zij de relatie beeindigde. Nu mij hetzelfde overkomt realiseer ik me pas wat een lafbek ik was. Niets is geheel waar en zelfs dat niet, maar confronterend is het wel.

Swines for pearls

It must have been around the magical year 1970 that I used to share an apartment with the honorable mister Brown, whilst studying something I fail to remember. At the time I was reluctant to enjoy life and although mister Brown was friendly and I was somehow able to live with him, I was better off living without him.
Our mutual irritation culminated in a note I left on the toilet for him saying: "Dear Gordon, Since my bed and pillow are located very close to the toilet I would appreciate it if you could flush the toilet before taking a leak ! Thanks a lot in advance." I was too embarrassed to ask him such a thing in person. He then knocked at my door and said: " I won't do that !" After this particular event our relationship deteriorated swiftly and I became what I already was at the time: a lonely alienated person.

Cochons pour les perles

C' etait environ dans l' annee magique 1970 quand je partagait un appartement avec Monsieur Sarkozy. J' etudiais quelque chose dont je ne m'en souvient plus parce que c'etait science politique. La vie m'enmerdait meme si le petit Nicolas etait assez gentil avec un air d'homme d'affaires sinistre parfois. Notre irritation mutuelle culminait en un certain point dans un memo que je laissais pour lui dans notre toilette partagé: "Cher Nicolas, sois gentil, est-ce-que tu voudrait bien deja rincer la toilette avant d' uriner ? Un grande mercie !" J' etais trop gene de lui demander une telle chose personellement.
Il n'a meme pas frappe a mon porte et criait "Jamais ! T'a entendue: Jamais !". C'est alors que notre concubine prise un fin abrupte et meme s'il y avait quelque chose comme amitie, c' est la que il n'y avait plus rien. Mais non, je ne regrette rien, je ne l'aimait pas bien. Comme ca je devint ce que j' etais: un homme seul etrangé.

Schweine fur perle

Es war ungefehr 1970 wenn ich mit Frau Merkel im eine studio zusammen gelebt habe. Wir hatten unsere eigene zimmer aber dusche und toilet waren geteilt. Ich studierte damals etwas, aber ganz genau erinnere ich es mich nicht mehr. Zu lange her. Es war schwierig eine modus vivendi zu finden und dass hat ja culminiert im einem kleines geschrift fur sie auf toilet: Liebe Angela, mochtest du bitte die toilette schon fluschen vorher du ja urinierst damit meine Oore kein schmerz haben, vielen dank, deine doof!" Damit war unsere zusammengehorigkeit zu(eine)m ende gekommen, aber es hat kein weh getan. Ich war allein und bin immer alleine geblieben und damit loyal an mich selbst. Aber ich darf schon sagen dass meine auftritt damals keine schonheidspreis verdientest. Einmal verruckt, immer verruckt.

Maiale per le perle

Fu nel anno magico 1965 che o partagato un apartamento con il signor Berlusconi. Aveviamo uno stanza per noi stesso, ma la doccia e il robinetto fu partagato. Era difficile di vivere con un egomanico come il signor Berlusconi. Finalmente ho scritto un piccolo messagio: "Caro Silvio, tu potesti gia spumare il robinetto avanti di urinare. Mille grazie." Non sono orgoglioso di quello che ho fatto ma non era nemmeno un grande peccato che dopo non lo ho visto mai piu.




I said that living with her was bringing me down, yeah ! Het boek "een man van letters" gelezen van Martin Koomen. Dat verhaal "Eén gezellige familie !" is geweldig en ook de rest is zeer te genieten. Ik hou toch meer van mannelijke schrijvers dan van vrouwelijke, idem dito met een sterretje voor muziek. Een enkele uitzondering op de regel, zoals highsmith, peper, de greef of zo. Muzikaal ? Hm, ik heb geen cd met een vrouwelijke stem...die van tori amos bijvoorbeeld weggegeven....vrouwelijk cabaret, mja, brigitte kaandorp en nog twee redelijke gezien, maar het hardop lache blijft beperkt tot mannen.




Zwijnen voor de paarlen

Lekker met Erica Verdegaal in een azuurblauwe open auto, van een zo'n exclusief en uniek saabachtig merk dat niemand het kent, met ivoorwit lederen bekleding langs de onbekende surrealistisch verstilde westkust van andalusië rijden naar portugal, de douane lacht ons coulant wuivend door, geen files, heerlijk in de blote kont, heel af en toe een auto, eens in het kwartier een vrachtwagen met glunderende chauffeurs (Estraneiros nel culo nudo ! Caramba ! Cojones !), terwijl zij wereldwijs zwijgt en glimlacht. Maar daar word ik niet voor behandeld.

Behandel mensen zoals je zelf behandeld zou willen worden.


Gisteren heb ik de haagse straatkrant gekocht. Daar staat toch aardig wat leed in beschreven. En aardige taalvondsten van Marnix Rueb, wiens strip ik niet geweldig leuk vind, maar allah, voor de goede zaak maakt hij er wat van. Vervelend dat de haagse straatkrantverkoper van bijvoorbeeld 5 eur altijd heel moeilijk geld teruggeeft. Ik wil best 2 eur betalen voor een straatkrant van 1,60 EUR, maar niet 3 of 5 EUR. Zo wordt alles een probleem, soms zou ik wel willen dat geld niet meer bestond...kan ook niet zonder...tweemaal aardig ? ja, zo gaat dat in spreektaal ook, als je een woord dat je bevalt eenmaal gebruikt hebt, dan gebruik je dat woord vaak nog een keer, soms tegen je zin. Nu en dan heb ik zin om tegen iedereen
"uitvaartpolis ?" te zeggen. Maar dat woord hamert en vervolgens zie ik een leuke dame en dan zeg ik heel snel met een blosje "uitvaartpolisje ?"

Anti-humor ? rembo en rembo, theo en tea, aaf en claudia de breij op de televisie...dan word ik blanco...of het zwarte gat...dat is zo raar, als je de lach helemaal niet deelt...heb het soms ook met mijn zoontje (die vindt rembo en rembo leuk, ik word daar bijna somber van), een column over de dood van nico dijkshoorn van 17 september 2009 (enigszins aardig en ook helemaal niet leuk) of vriendin, zo'n vervreemding.


"Nou, je kunt je voorstellen, toen ik een relatie met die knappe dame kreeg, in de zevende hemel was ik, geweldig !"
"Ja, ja, ze is zeker knap."
"Nou ! Maar toen ze me vertelde dat ik nummer 36 was, toen voelde ik me toch even wat minder exclusief en uniek."
"Hihi, ja, dan ga jeje afvragen, ik heb een relatie met haar, maar...wie niet ?"

Bij mannen wordt veelwijverij nog steeds als "stoer" gezien, geloof ik (hoewel dat boek goldfarb van nemon daar een wat ander licht op werpt en ik het eigenlijk nooit stoer heb gevonden), bij vrouwen wordt veelmannerij als hoerachtig gezien, geloof ik. Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. Een beheerste en ingetogen belangstelling voor sax is wel een teken van leven, lijkt me zo.

Aaf beschrijft ergens Erica Terspstra heel geestig en goed:
In een hoek van de beurs, op het Vitaliteit Paviljoen, werd de officiële opening verricht. Tweehonderd plussers moesten een geel hesje aan en een wit kalotje op, en dan op blote voeten gymoefeningen doen op de Wii Fit. Erica Terpstra stond er ter oppepping bij en vertelde dat ze vanochtend wakker werd en ‘YES!’ dacht, omdat ze naar de beurs mocht. Maar ja, Erica Terpstra denkt altijd ‘YES!’ als ze wakker wordt.

Nou heb ik ook iemand meegemaakt met zo'n manisch goed humeur en dito energie. Waar zou dat vandaan komen ? En zo iemand is ook dodelijk vermoeiend, om daar langer dan drie uur in de buurt te zijn, maar dat kan aan mij liggen, terwijl ik van nature behoorlijk monter en goedgeluimd ben...laat me alsjeblieft ook af en toe mijn buien van walging, volledige onverschilligheid en doodsverlangen hebben, seg ! Moest ook wel weer glimlachen om Arnon Grunberg, die beschreef in de humo dat hij in Wenen op een terrasje zat, terwijl zijn vriendin vond dat ze naar huis moetsen om haar verjaardag te vieren. Gesodemieter aan zijn hoofd ! Grappig, hoe je enerzijds sympathie voor Aaf en anderzijds voor Arnon kunt hebben.


I once had a girl, or should I say, she once had me. Isn't it good, norwegian wood.

This exchange took place in a press conference in Los Angeles on 24 August 1966:

Reporter: I'd like to direct this question to messrs. Lennon and McCartney. In a recent article, Time magazine put down pop music. And they referred to "Day Tripper" as being about a prostitute...
Paul: Oh yeah.
Reporter: ...and "Norwegian Wood" as being about a lesbian.
Paul: Oh yeah.
Reporter: I just wanted to know what your intent was when you wrote it, and what your feeling is about the Time magazine criticism of the music that is being written today.
Paul: We were just trying to write songs about prostitutes and lesbians, that's all.

Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha.
What's the matter, sir ?
Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha.
Sit you down father, rest you.
Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha. Everybody haha.

I am the egg man.
They are the egg men.
I am the walrus.

coocoocoocoocootchoo. Lennon, amused that a teacher was putting so much effort into understanding The Beatles' lyrics, wrote the most confusing lyrics he could. Lennon's friend and former fellow member of The Quarrymen, Peter Shotton, was visiting, and Lennon asked Shotton about a playground nursery rhyme they sang as children. Shotton remembered:

"Yellow matter custard, green slop pie,
All mixed together with a dead dog's eye,
Slap it on a butty, ten foot thick,
Then wash it all down with a cup of cold sick".
Lennon borrowed a couple of words, added the three unfinished ideas and the result was "I Am the Walrus". The Beatles' official biographer Hunter Davies was present while the song was being written and wrote an account in his 1968 book on the band. Lennon remarked to Shotton, "Let the fuckers work that one out."

I can see them laugh at me and I hear them say: "hey, you've got to hide your love away ! Hey, you've got to hide your love away !"

Life is very short and there's no time, for fussing and fighting, my friend.

In 1980 zei een innemende Bob van der Goen, alias Nemon, tijdens een feestje in Amsterdam, tegen mij: "ben jij haar broer ?" Dat ging over mijn moeder, die toen een knappe verschijning was. Spottend wees ik hem terecht (ze is 24 jaar ouder). Nu weet ik dat Bob van der Goen een sleutelroman heeft geschreven met Goldfarb en dat hij een raswomer, raswomanizer of rasversierder is. Of niet ? Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.


Laughing out quietly.

Als ik de beatles hoor of van kooten en de bie op youtube zie, dan klinkt het weer net zo fris en nieuw als in 1975 of 1980. Bewondering en verwondering over die vernieuwing, dat geniale.
Opeens moet ik aan die verzetsheld Bussink door Van Kooten denken. Hij deed toen die kunstcommentator met eng trillende handen na, Pierre Jansen (jaha, gezien en gelezen door beschrijver, lees de boeken van van kooten). Word er weer helemaal vrolijk van:

Eén van zijn favorieten is oud-verzetsheld Bussink, door Van Kooten gespeeld (Youtube: 'bussink brievenbus'). 'In deze scène maakt hij zich druk over het verdwijnen van een brievenbus', zegt Van de Ven, terwijl hij net als Bussink zijn bril trillend op zijn neus drukt en de trillende stem nadoet. Wat Van de Ven bewondert, is het consequente spelen van een bepaalde tik. 'Tal van regisseurs zouden zeggen: doe maar niet, maar Van Kooten zet dat trillen gewoon consequent voort, door de hele scène. Dat vergt een grote brutaliteit in het spelen van een type.'

'Wat ik legendarisch aan deze scène vind, is dat die man dan zegt dat het niet door vandalistische jongeren gedaan kan zijn, "want er staat nergens fuck of system, dus het is waarschijnlijk de PTT zelf". Van Kooten bedenkt dus hoe een man die twee keer zo oud is als hijzelf, tegen de jeugd aankijkt.' Die ambitie heeft hij ook. 'Dat ik er als schrijver in slaag om iemand te verzinnen, die ouder is dan ik, en dan kan bedenken hoe hij ernaar zou kijken.'

Net als Van Kooten en De Bie heeft Draadstaal van dit soort terugkerende typetjes, die met hun eigen blik op de actualiteit reageren. 'Fred en Ria Onderbuik zijn op hen terug te voeren. In mijn favoriete scène van die twee reageren ze op het programma Spuiten en Slikken, dat Fred "Pijpen met slikken" noemt. Fred spreekt er schande van, vroeger had je namelijk niet van dat soort programma's. Hierdoor heeft zijn vrouw nooit geleerd goede orale seks te geven.'

Beschrijver:
"Waar ik nou giganties op afknapte ? Nou, toen ze in ene op mijn piemel kwatte. Ja, ze had waarschijnlijk naar porno gekeken of zo, weet ik het. Daar knapte ik toen zo op af."
(deze heb ik van de tv, die onthutste blik van balkenende erbij, daarvan schoot ik in de lach, a smile can hide a tear, I'm laughing just to keep from crying, it only hurts when I laugh, for crying out loud).

Vervolgens Wim de Bie als CHU/CDA man Van der Vlist gezien met een vette knipoog naar Yvonne van Rooy, ha, ha, ha, arf, arf, die sigaar en die ogen van WeedeBee. Toppers.

http://www.youtube.com/watch?v=NQJ9m4tPhlo

Read more: http://www.intermediair.nl/artikel/archief/59041/van-kooten-en-de-bie-voor-twintigers-verklaard.html#ixzz0RRo8QPVM



Deze plaats ik even, 1 weekeinde, voor Aaf:

en dat terwijl die ikea zo'n frisse indruk maakt!

Van: Beschrijver, mr. M.C.
Verzonden: vrijdag 4 september 2009 12:00
Onderwerp: Bwoeah, dit had ik al eerder gehoord, dat hij

Een fervent hitler aanhanger was….weet niet of ik nog naar ikea wil….of is dat dan juist weer dom, daar kunnen de medewerkers van ikea toch niets aan doen ?

Ikea-baas blijkt geniale dictator
Ingvar Kamprad, de legendarische oprichter van Ikea, is geen lieve oude man, maar een geniale dictator. Dat stelt een ervaren ex-manager van de Zweedse multinational in een nieuw boek.

Z24.nl
In 'De waarheid over Ikea' portretteert voormalig Ikea-manager Johan Stenebo de wandelgangen van Kamprad. Het boek komt officieel op 9 september uit, maar wordt in Zweden al volop besproken.

Carrière Stenebo
Stenebo werkte twintig jaar voor Ikea in hoge functies. Vorig jaar trad hij nog op als directeur van Ikea Greentech, een investeringsfonds van het bedrijf dat geld stopt in milieuvriendelijke bedrijven. Stenebo was ook assistent van Kamprad, de gevierde ondernemer, die Ikea in 1943 oprichtte, een van de rijkste mensen in de wereld werd en nu in Zwitserland woont.

Stenebo gaf deze week in een tv-interview aan dat het om zijn waarheid over Ikea gaat, maar neemt geen blad voor de mond.

Inhoud boek
Kamprad wordt afgeschilderd als een dictatoriaal genie - of geniale dictator. Zo heeft hij diverse 'spionnen' in het bedrijf rondlopen die rechtstreeks aan Kamprad rapporteren, zo citeert Z24's zustersite E24 vandaag de schrijver. "Integriteit is een schaars goed onder managers van Ikea", zegt Stenebo.

Volgens hem maken vrouwen en allochtonen veel minder kans om tot hoge functies door te dringen. De drie zonen van Kamprad die in het concern werken, zijn volgens hem incompetent.


--------------


WE ZIJN TOCH OP DE WERELD OM ELKAAR TE HELPEN (1969)
(H. Bannink; E. Asser)
Philips 336 079 JF

Vriendschap, liefde, broederschap
Komen nader stap voor stap
Ja, dat is waar
Inderdaad

Vriendschap, liefde, broederschap, het zijn geen loze kreten
We leven echt niet voor de grap, dat mag je nooit vergeten
Neen, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe nietwaar
Jaa, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar

Help de Spanjaard en de Turk die tussen ons bedrijven
Naastenliefde is de kurk waarop we allen drijven
En, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe nietwaar
Jaa, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar

Mensen deelt tezamen brood, helpt elkander in de nood (amen)
Als de buurman armoe lijdt, in stilt zit te treuren
Probeer 'm dan met wat menselijkheid een beetje op te beuren
Oh, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe nietwaar
Jaa, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar

Leeft een vrouw in eenzaamheid, dan moet ge wel bedenken
Welk een vreugd' je haar bereidt door haar een kind te schenken
En, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar
Jaa, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar

In de plaats van haat en nijd, vrijheid vrede en menselijkheid
(En een beetje warmte)
Ziet reeds gloort de dageraad die ons 't licht gaat brengen
De zon die aanstonds alle kwaad op aarde zal verzengen
Want, we zijn toch op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar
Jaa, we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar
Te hellepe niewaar


Hee, die "Bannink" staat ook onder dat goede liedje "ik ben belazerd".


I saw a film today, oh boy, the english army had just won the war.

Prachtig lied spookt weer vaak door mijn hoofd. Dat " film" is ook bijzonder, in het engels is het "a picture" of "a movie"...john lennon had een nederlands accent ! In een reportage over de beatles zag ik dat in dit lied een lied van mc cartney zit. Het middenstuk van mc cartney is er "zomaar" doorheen verweven en dat maakt het zo goed. Mc Cartney in Lennon ! Het is ook 1 van de mooie van de beatles, net zoals die hele blauwe van ze...je had de rooie en de blauwe, toen ik klein was vond ik de rooie mooier, later vond ik de blauwe mooier.

I read the news today oh boy
Four thousand holes in Blackburn, Lancashire
And though the holes were rather small
They had to count them all
Now they know how many holes it takes to fill the Albert Hall.
I`d love to turn you on...

OUD ! ipv die reclame nieuw !

Dat ze haar arm tijdens het wandelen door de mijne haakt. Dat ze SODEMIETERS van me houdt ! Het is me SODEMIETERS zeker viermaal overkomen. Toch het mooiste wat je overkomt, mascha, annelies, geraldine. SODEMIETERS. Een sufferd als ik ontdekt dat soms SODEMIETERS pas 10, 20 of 30 jaar later, rond je 45ste, als je leven voorbij lijkt te zijn. SODEMIETERS. Economie kan zonder liefde, een mens SODEMIETERS niet ! Hoewel, een stevige portie eigenliefde; ik heb er toch een hele poos alleen voor gestaan, maar dan was ik SODEMIETERS wel op zoek.
En in de lachende ogen van mijn eerste baby kijken, dat is misschien echt het mooiste. Die keer dat dat ventje van 6 maanden net had geleerd om met zijn twee lippen op elkaar pllllllrt te doen. Dat deed hij ook lachend toen ik met hem naar de tram holde in mijn draagzak om hem bij de creche van EZ te brengen. Bij de creche aangekomen bleek door mijn hollen poep tot aan zijn nek te zitten. Ja, hij had me gewaarschuwd toen ik naar de tram holde en in de tram rook het ook al anders. Toch maar verschoond, dat de juffrouw van de creche die ondankbare taak niet had. En dat de eerste drie maanden zijn poep lekker rook naar vers brood omdat hij borstvoeding kreeg. Ach, ach, zoals dat mannetje geurde en rook, wat een zalig ventje. Bij de twee die daarna volgden had ik dat toch minder, maar die waardeer ik nu steeds meer, de ene een bijzonder grappige en uiterlijk zeer knappe asperger smurf, de ander een sterk, stoer, humoristisch, sportief, verwend zeurderig knap meisje. Die Asperger 3-jarige smurf stond eens in de vijver van zijn opa te plassen in het voortuintje als een manneke pis en keek daarbij trots achterom naar de woonkamer waar wij met z'n zessen lachend zaten. "Wat een vrijbuitertje !", gniffelde opa. Ik kan me nog herinneren dat ik in 1970, 5 jaar was ik, languit in de vijver van mijn opa donderde, terwijl ik toch best behendig ben. Ik janken. Sodemieters, brulde mijn opa met een rood hoofd terwijl hij mij gehaast het huis in joeg.


Heeft een gereformeerde of gelovige het SODEMIETERS achter de ellebogen omdat hij/zij niets mag, zijn ze uit gronde van het geloof hypocriet, schijnheilig, leugenachtig. Volgens Jan Vayne wel ! Mooie naam, Jan IJdel ! Menno van IJdelendaal SODEMIETERS !

Ook een SODEMIETERS mooie naam, Danny ! Niet, dan ? Dan Nie ! Daaa Nie ! Dat niet ! De duitse vervoeging van het werkwoord haten geeft mij nog sterker het idee dat haasten en haten eigenlijk hetzelfde betekenen. SODEMIETERS fascinerend, de wereld van de letters.

Wat is dat boek "verlovingstijd" van Maarten 't Hart GEWELDIG ! En het moet gezegd SODEMIETERS goed !

Gerrit Komrij ('Ezels, toeristen in korte broek en oude vrouwtjes, daar ga je vanzelf van hallucineren') ...:
Moeilijk schrijven is gemakkelijk, helder schrijven is moeilijk, ik weet het, maar dat betekent nog niet dat we het helder schrijven maar moeten afschaffen. Of de verdedigers van wolligheid hun gang moeten laten gaan.
Moeilik schrijven is makkelik, helder schrijven is moeilik.
Moei-lijk denken is makke-lijk, helder denken is moei-lijk.
Moeilijk doen is makkelijk, makkelijk doen is moeilijk.


Ik vind dat sodemieters ook zo goed klinken vanwege dat mieters erin. MIETERS ! , maar volgens de van dale betekent het iets heel anders, mieters heeft daarentegen wel die twee betekenissen die ik zocht, vervloekt en heerlijk.

Raar dat die erudiete en goede schrijver Frits Abrahams van the soprano's, mad men en bokswedstrijden houdt. Maar het is beter dan al die kletsshows, op de wereld draait door na, daar zit humor en muziek in. Tennis vond ik rond mijn 15e tot 18e ook mooi. 1979-1983. Frits Abrahams kan over de serie "mad men", over een tennis- of bokswedstrijd zo'n column schrijven dat deze beter is of mij meer vermaakt dan de serie of de wedstrijd zelf ! Hulde ! Lof ! Wat is dat vreselijk knap !



Haasthaat
(vrij naar peter giesen uit de volkskrant)

Een groot deel van mijn leven heb ik besteed aan lezen, naar muziek luisteren, tv kijken, aan sport doen, eten, slapen, vrouwen en in mindere mate mannen bekijken, mijmeren en luieren. Dat vind ik heel mooi: een ontspannen periode waarin je niet ontdekt wat je eigenlijk niet echt wil.
Minster Plasterk van onderwijs opperde onlangs hervorming van het hoger onderwijs naar Amerikaans model. Dat hij de Amerikaanse structuur wil imiteren is al wat vreemd, van banken via olieoorlog tot marktwerking, dit is niet de tijd om amerika te imiteren. Nog meer staat me tegen de import van de amerikaanse cultuur: selectie, status, competitie, keihard werken. Daarmee zou een belangrijk cultuurgoed verdwijnen: een ontspannen leven.
Het probleem is alleen: hoe verdedig je het belangrijkste cultuurgoed ? Ambitie hoeft zich nooit te rechtvaardigen, hoewel zij grote rampen aanricht. Luiheid is echter taboe. Dat is niet altijd zo geweest. Toen in 1959 de SER werd ingesteld was de aanstaande vrije tijdssamenleving een van de belangrijkste studiethema's.
Al eerder, in 1932, schreef de Britse filosoof Bertrand Russell (1872-1970) In Praise of Idleness, waarin hij pleitte voor een werkdag van vier uur. "Er zal geluk en levensvreugde zijn, in plaats van overspannen zenuwen, vermoeidheid en buikpijn. De hoeveelheid werk die verricht wordt is genoeg om vrije tijd aantrekkelijk te maken, maar niet genoeg om uitputting te veroorzaken." Russell verwachtte nogal wat van zijn vierurige werkdag. Mensen zouden niet langer uit vermoeidheid vluchten in passief en stompzinnig amusement, maar onderwijs volgen, romans schrijven, schilderen of een duivenhok in elkaar timmeren (Geen hiervan spreekt mij aan, maar voor vliegeren, zwemmen en snorkelen,(boeken) lezen, muziek luisteren, internet en tv bekijken, mijmeren en luieren heb ik wel veel belangstelling). Zelfs de lust tot oorlogvoeren zou de mens vergaan. Teveel werk.

Ondanks zulke utopische trekjes spoort Russell aan tot nadenken over onze prioriteiten. Is elkaar halfdood concurreren een bijna evangelische opdracht, zoals de meeste economen suggereren (weet niet of dat waar is) ? Of moeten we tijd maken voor zinvolle ? activiteiten die de economie niets opleveren ?

Niets doen is hard werken, zei Oscar Wilde, als iedereen je tot activiteit aanspoort. Economen waarschuwen dat de Amerikanen en de Chinezen ons overvleugelen als we ons niet kapot werken. Maar het is juist de triomf van Europa dat het ongeveer even "rijk" is als de VS, met meer vakantiedagen. Nederland is een land van pretstudies en deeltijdbanen. Laten we dat zo houden.





In 1999 verbaasde ik mij in de zomer over de vele wanstaltig dikke amerikanen in noord-oost amerika (behalve de immigranten, de grote regio boven/rondom new york, een straal van 1500 km eromheen. Dat land moest wel aan die gulzigheid en dikke verliezers ten onder gaan. Nu zie je in Nederland ook steeds meer van dat soort gedrochten.

Hoeveel kosten dikke mensen de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten tweede kamerleden de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten slanke vrouwen de samenleving ? Het land in !
Hoeveel kosten rubensvrouwen de samenleving ? Het land in !
Hoeveel kosten te magere vrouwen de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten geblondeerde mannen de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten luie mannen de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten ijverige vrouwen de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten ijverige mensen de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten oude mensen de samenleving ? Het land uit !
Hoeveel kosten ouwehoeren de samenleving ? Het land uit !


Verzoener Bert Wagendorp: Mensen beginnen steeds vaker opzichtig te gapen als het over "de islamisering", "moslims" of "integratie" gaat. Mensen zijn al die kletspraat spuugzat. Volgens de AIVD stagneert de groei van de radicale islam. Slecht nieuws voor geert t discopeerd en zijn one-issuepartij. Dus die denkt voor de aandacht: Ik pak Obama de verzoener aan, dat zal me een rel geven, aldus G.W. te D.H.: "Obama ziet niet wie de vijand is, draagt een roze bril, hij "knokt" niet voor onze waarden (fighting for peace is like fucking for virginity) en hij voert ten aanzien van de islam een gevaarlijk en onverantwoordelijk beleid, het is een lafaard."
"We zijn allen maar korte tijd op deze aarde", zei Obama, "De vraag is of we die gebruiken om verdeeldheid te brengen of dat we kiezen voor appeasement (:verzoening) voor een toekomst van onze kinderen. "

Een goede vraag, het zou mooi zijn als Wilders eindelijk eens met een antwoord of een werkbare oplossing kwam en niet zoiets als "alle haren blonderen en de kale mannen het land uit" Obama heeft nooit op Geerts aanval gereageerd. Obama verdient navolging, laat een vat hol galmen en raaskallen. Het is maar geluid.
Wie had ooit kunnen vermoeden dat hitler in zijn haast met zijn haat meer dan 20 miljoen mensen af zou slachten (joden, soldaten, homo's (hitler was een zwaar overtuigd katholiek !), zigeuners). Keynes zei dat het na 1919 twintig jaar zou duren voor er weer een oorlog zou komen, zelfs de datum voorspelde hij goed, omdat het verdrag van 1919 na de eerste wereldoorlog niet goed was, ongeacht wie dat zou doen, het had hitler of wie dan ook kunnen worden. Maar dat het zo uit de hand zou lopen. Zwaktebod dat ik me nu toch weer kwaad over zo'n non-figuur loop te maken, wat heeft dat nou voor nut, geniet van het goede en het mooie, negeer de rest. Een kopverftax. Een lelijkepakkentax. Een gespuisindetweedekamertax. Vlieg ik nu uit de bocht ? nu ik daar toch mee bezig ben, hitler en wilders zijn allebei kinderloos...is hero brinkman, is fleur, is gaus ook kinderloos ? aan alle geweldige kinderloze mensen wil ik hierbij mijn oprechte spijt betuigen over alle verrotte mensen met kinderen of in dronkenschap of anderszins verwekte kinderen, dan wel met verwaarloosde, in de steek gelaten enzovoorts kinderen...mijn favoriete schrijver en (jeugd)held, man van, met en naar mijn hart, is ook uit sociale overwegingen kinderloos...vermoedelijk.


Oei, ik geloof dat ik het onderstaande gedicht, sinds twee weken ontdekt, het mooiste vind dat ik ooit gelezen heb. Hoe is dat nou toch mogelijk, van die schreeuwlelijk...was het nou mijn vader of een vriend die zei dat de eerste dames die toegelaten werden aan de universiteit vaak lelijk waren...ze konden niet aan de man komen, dus werd het studeren...ja, dat was mijn pa over betty stove..."dan word je een goed tennisster als je er zo uit ziet." Ik weet het, politiek niet correct.

De knapsten qua uiterlijk halen inderdaad "de top" niet ? En wat is dan de top ? Een eikel ? Zag een zanger bij De Wereld draait Door en die had net zoals Gerard Depardieu een neus in de vorm van een eikel. Hoe kun je als vrouw serieus naar zo'n man blijven kijken ?

Dus aan Youp is ter compensatie voor zijn lelijkheid dat talent meegegeven ? Maar dan ga je er toch bijna vanuit dat er een hoger plan is, of juist niet, gewoon evolutie ? Interessante dingen voor de mensen. En het is kletspraat. Zo lelijk is youp helemaal niet. Genoeg lelijke mensen die geen talent hebben...maar ik kan me wel voorstellen dat knappe mensen wat luier of gemakzuchtiger zijn...en ook dat staat helemaal niet vast...


Het gedicht is zo mooi vanwege het niet ontsluierde geheim, waarom zweeg die vader en de drie generaties en....wat knap, wat ongelooflijk goed, als je toch zoiets kunt ! Tranen van bewondering en verwondering ! Maar ik snotter en lach de laatste tijd nu en dan, raar, had toch zeker 15 jaar niet gesnotterd...als er iets is waar ik niet tegen kan, dan is het een huilende man. Een huilende vrouw is al erg genoeg.
Na een week (zelf- en gedichts)analyse vind ik het iets minder goed a) omdat mijn opa van mijn vader's kant ook zo'n zwijgzame man was (die trouwens 64 jaar geworden is, 1 maal een glimlach gezien toen ik als 6 jarige dolenthousiast zei, OPA KAN ZIJN OREN BEWEGEN ! KEES ! KEES ! KOM EENS KIJKEN, OPA KAN ZIJN OREN BEWEGEN !) b) omdat het religieus getint is, " mijn vader" zou ook voor "mijn god" kunnen staan. Nee, het blijft het mooiste gedicht.


Mijn vader zweeg

Muziek
Ton Scherpenzeel

Tekst
Youp van 't Hek

Je weet, mijn vader is heel oud geworden
Een man van wie je niet veel hoogte kreeg
Hij leek tevreden, zijn zaken goed op orde
Alleen wat vreemd was: mijn vader zweeg
Mijn vader zweeg, hij leek zonder principes
Over geloof en politiek hield hij zijn mond
Maar weet wat bij stil water diep is
Precies, maar hoe kwam ik bij die grond ?

Ik was achttien, stond op de barricade
Er was die tijd van alles aan de hand
Het klonk uit alle radio's, het stond in alle bladen
En ik zei: 'Vader, de wereld staat in brand.
De wereld brandt vader, de oorlog nadert
De legers die staan overal paraat
Er wordt bewapend, er wordt niet meer vergaderd.'
'We gaan slapen,' zei hij dan, 'het is al laat.'

De oorlog kwam, de angst, de deportaties
Miljoenen doden, miljoenen zwaar gewond,
Ook de bevrijding kwam, we wonnen van de nazi's
Maar zelfs die dag hield mijn vader nog zijn mond
En na de oorlog bleef mijn vader zwijgen
Een stille man, die werkte voor zijn brood
waar geen mening, geen woord was uit te krijgen
Mijn vader zweeg, hij zweeg tot aan zijn dood.

Het huis was leeg, mijn vader overleden
Een vreemde man die ik nog dagelijks mis
En zeker als je weet dat veertig jaar geleden
Dit gedicht door hem geschreven is.


.

verschrijver verprutst

Al die praatprogramma's op tv, opheffen graag, pauw, witteman, knevel, van den brink, de tafel van 5, nieuwerkerk, heremijntijd wat een getetter, gekwetter, gekwaak, gesnater, geklets, getok, gepraat, geouwehoer ! Ik word er bijna weer kwaad van.

Door het fietsen naar vlieland en terschelling (goed, ten dele per boot, geen waterfiets) via een overnachting in bergen (montagne sur mer, 600 km ten noorden van parijs...maar dan het dorp bergen, niet bergen aan zee) voel ik mij daar te goed voor, kwaad worden meen ik. Het heelal is onverschillig. Die prachtige eilanden zijn onverschillig. Echtpaar van rond de 70 gesproken op vlieland: "ja, hij stond daar in het drijfzand...ik heb nog gedacht "nu laat ik hem staan". Goed, er werd hartelijk bij gelachen maar ze konden elkaar na bijna 50 jaar huwelijk wel achter het behang plakken.
Zelf pieker ik na 14 jaar over gemiste kansen...was dat nou de vrouw geweest ?...annelies tijdens die vakantie in berchtesgaden in 1980...die juffrouw in de trein...of solo...nee, alleen maar solo past niet bij me, of solo lat, zoiets....

Op vlieland zat ik in een prachtig hotel vlakbij het haventje waar de boot aanmeert en 's ochtends blafte zo'n dame die op de hotelschool heeft geleerd de toilet door te trekken: "IN WELKE KAMER ZITTEN JULLIE ?!" 106 "JULLE STAAN NIET OP DE LIJST !" "we hebben anders gewoon betaald" "O WACHT, ONDERAAN DE LIJST, VOORUIT !". Vervolgens blafte ze een andere nietsvermoedende man af dat hij aan een niet gedekt tafeltje was gaan zitten. Braaf ging hij aan het gedekte tafeltje zitten. Het zal wel aan mij liggen, maar ik vond r ook een beetje geil. Ze was zeker 1.80 en prive best lief...vermoedelijk...toen ik mijn pasje kwijt was geraakt was ze heel behulpzaam en lief. Een andere vriend van me, getrouwd met een dominante vrouw, zei: "sja, het is ook wel makkelijk, je hoeft nooit meer besluiten te nemen, die worden voor je genomen...enne, wat ik ook heb meegemaakt, een relatie waarin ik alle besluiten nam en vervolgens werd beschuldigd of weggekeken als dat besluit niet goed uitpakte, sterker nog, al die foute besluiten werden door haar verzameld als een vrek zijn geld, na twee jaar ben ik gescheiden, ik kon niet op tegen verzamelde rancune en woede." Sjonge, zoals maarten t hart zijn vrouw beschrijft tijdens zijn tweede ontmoeting waarbij ze muziek oefenen: "ik loop maar weg. Wat een feeks", herinner ik mij uit dat boek.

Dat "En nu komen jullie uit die ballenbak, dat kan ik jullie wel vertellen !" van hieronder (haathaast) is autobiografisch. Als 15 jarige lag ik met een vriend (beiden ongeveer 1.90 meter) in de ballenbak in 1979 en een lol dat we hadden. Tot die juffrouw in Alkmaar van de groot opgezette electronica firma, sponser van AZ, retteketet van je az, het bovenstaande riep en wij besmuikt en giechelend afdropen. Vooral als ik van die jeugdherinnering een van kooten van 40 en een de bie van 42 jaar maak in het ballenbad, dan zit ik nog na te gniffelen. Het is leuk om kinderachtig te zijn.



Interessante oerschreeuw aan het (s)lot...

http://www.dailymotion.com/video/x38m8f_the-police-shadows-in-the-rain-live_music

http://www.youtube.com/watch?v=z6Z9Clw44Wo

Vakantieperikelen. E pericoloso sporgersi.

http://www.youtube.com/watch?v=WSxDjW9bLCQ

http://www.youtube.com/watch?v=KhNb3XK8Y0g

http://www.youtube.com/watch?v=qJ8ahL8LsEQ&feature=related



"Het moet nou maar eens afgelopen zijn met die linkse praatjes."

"Toen ik 12 jaar was liep ik met mijn vader, moeder en broertje ergens in buitenveldert bij amsterdam, waar je van die tropische kassen had met bijvoorbeeld leliebladeren waar je met 35 kilo misschien op kon staan, aapjes had je er geloof ik ook, stelten, pony's en een heggedoolhof meen ik me te herinneren. Opeens werd er een oud dametje onwel. Mijn vader ving haar behendig op waardoor ze niet tegen de vlakte sloeg. Hij begeleidde haar naar een bankje en haar oude vriendin drentelde mee. Opeens liep mijn vader snel weg met een verschrikt gezicht: "ze mompelt iets over naar huis brengen...ik kijk wel link uit, moet ik haar helemaal in mijn auto wegbrengen, mij niet gezien !"
"Maar Kees, dat kun je toch niet maken !", zei mijn moeder, net op egoistische wijze gescheiden van mijn trouwe vader...die overigens ook egoistisch kon zijn. Waarschijnlijk zou ik ook denken "mens ik heb je net een operatie vanwege een gebroken heup bespaard", en over die ander met haar commentaar "je kan me wat, bel zelf maar een ambulance ergens".

Onlangs zag ik een oude dame in een groot gezelschap tegen de vlakte gaan. Er schoten vijf mensen op af dus hoefde ik niets te doen. Misschien ben ik nog wel meer verkild dan mijn vader ? Ook zijn de eerste tien stappen 's ochtends moeizaam aan het worden, laat staan de trap aflopen ! Stramme enkels ! En dat bij 44 jaar...in sterk contrast met een atletisch mooi gebruind slank lichaam. Als ik het vijfde filmpje van boven bekijk dan bespeur ik een narcistisch ijdel oscar wilde dorian gray trekje in mezelf wat me niet bevalt en ook weer wel...ik ben ook maar een mens...dat boek, the picture of dorian gray kreeg ik van een goede vriend die leek op andy summers...oscar wilde leek dan weer op stewart copeland...copland...the police...en ik moet aan gerrit komrij denken....sting beschreef in zijn boek "broken music" dat de eerste bas-drum sessies met stewart copeland zeer sterk homosexueel getint waren...van die dingen, ja, van die dingen...

Haathaast

Na een reis met de picasso naar de meren in het Noorden van Italië hadden wij het genoegen om te barbecuen met grote gamba’s, maiskip, karbonades, verrukkelijke salades met een verse tomatenbruschetta en artichocharten, peppadew, tzatziki, gazpacho, overheerlijke broden, foccacia, pizza’s, risotto en daarnaast waren de heer en mevrouw Helder present. De heer Helder doet zijn naam eer aan door “helder ! helder !” te zeggen, om vervolgens een poos melancholisch en stilzwijgend die woorden te overpeinzen alsof het allemaal zo helder heus niet is. De heer Helder is altijd verzorgd, zilvergrijs met chique bril en doet enigszins denken aan een beschaafde en minder boze wfhermans. Mevrouw Helder heeft een inschikkelijke begrijpende rol in het gezin.
Ook hadden we meneer en mevrouw Dronkers van rond de veertig die hun naam met verve vertegenwoordigden. Reeds bij het verhitten van de kooltjes verkeerden zij in licht aangeschoten toestand. Hierin werden zij enigszins bijgestaan door de Van Klotsens. De heer Van Klotsen wilde altijd graag ergens bij horen, of het nu bij de aandelen kopers tijdens de campingrally was of bij de lichte letterenheren. Als hij er maar bij hoorde. Mevrouw Barbara van Klotsen, een zeer knappe en vriendelijke verschijning, wordt altijd wat moe van dat drukke en behaagzieke gedrag, zeker nu zij de 70 voorbij zijn en haar man nog steeds met een petje op enigjes nichterig een icoon probeert te wezen, wat hij natuurlijk zijns ondanks wel is. De jeugdige Van Verschreven en zijn vrouw van om en nabij de 40 verzorgden de barbecue en deden een manhaftige poging om de kinderen rustig te houden, maar een en ander lijkt met jonge kinderen van 5, 7 en 9 tot mislukken gedoemd, zeker nu de heer Van Verscheven ten onrechte een wat nonchalante rebelse houding aanneemt, waar mevrouw Van Verschreven het beste met Wilma Flinstone vergeleken kan worden, een wat zeurderig type dat overal moeilijkheden voorziet. Kijk, op je dertigste rebels is aandoenlijk, maar op je veertigste rebels is ronduit zielig. Dit echtpaar is feitelijk gescheiden wegens incomparabilite des humeurs. Zij worden daarin bijgestaan door de Dronkers.

"Het moet nou maar eens klaar zijn met die praatjes."

De heer Van Verschreven sproeit met een soort was benzine over de kooltjes. De gebruiksaanwijzing had beloofd dat de kooltjes binnen een kwartier heet zouden zijn, maar dat blijkt toch echt een uur te duren. Mevrouw Van Verschreven snelt het huis in met de grote gambas om deze samen met veel knoflook te bakken wat een smakelijk resultaat oplevert. Intussen sist ze haar man toe dat hij een onbedaarlijke sufferd is, maar enig medelijden kan zij ook opbrengen, zoals hij daar beteuterd met verschroeide wenkbrauwen bij zijn barbecue staat die aardig verhit begint te raken, nu al het stokbrood, de salades, de gamba’s, maiskip en karbonades naar binnen gewerkt zijn. Hij was maar een steward, geen piloot, denkt zij.

“My lllofe is like a led led lose !”, zo verkondigt Jaap Dronkers in kennelijke staat van dronkenschap.
“Ach Jaap, a red rose, op de bonte bonte bonte dinsdagafondtrein, weet je nog ? zegt Anita Dronkers, Gekken en dwazen schijven hun namen op deuren en glazen. Dwazen en gekken schrijvn hun namen op deuren en hekken. Nog gekkeren en dwazeren latn zich voor veel geld belazeren."
“In mijn tijd, rond mijn 17e, raakte ik verliefd, dat droevige relaas van mijne omdolingen op de paden van de liefde zou ik liever voor mij houden, maar nu, onder jeugdige vrinden, die in een moeilijke fase verkeren, wil ik daar toch wel een boekje over open doen", zei Johan Helder,"Ik werd verliefd op een onwaarachtig engelachtig schepsel. Peilloze zielendiepte zag ik in haar prachtige ogen. Ik schreef een brief met poetische taal, waarin ik mij met een nietswaardige ellendeling vergeleek, dat mijn hart een oven was, in stilte brandende, dat als zij wenste dat ik mij zou doden, dan zou ik mij doden. Als zij liever wenste dat ik nog wat bleef leven, welaan, ik zou dit ellendig bestaan rekken. Dat mijn pen in hartenbloed gedoopt was. Dat ik niet waagde haar aan te kijken, noch zelfs haar aan te spreken. Dit laatste was zeker waar, dus daarom had ik toen wanhopig die lange brief met literaire verwijzingen naar Hermans, Vestdijk en noem maar op op de post gedaan. Ik kon twee nachten niet slapen. Maar wat word ik beloond als ik een lichtrose brief vind die naar viooljes ruikt ! Ik snel naar boven, scheur de brief open:

Lieve Johan,
Ik vind je brief heel aardig. Dag !
Annie

Ik was verrukt. Met een wit paard wilde ik haar onmiddelijk ontvoeren. Maar ik besloot advies in te winnen bij een oudere ervaren vrind, de don juan van de stad.
“Niet slecht, hoewel ik het anders had gedaan, hou vast, laat je niet van je stuk brengen. Eind goed, al goed.”
Ik betuigde mijn instemming.
Een andere vriend adviseerde mij ‘een eindje met haar op te lopen’. Brieven en taarten sturen was allemaal heel aardig, maar het leidde tot niets degelijks. Schrijven is niet echt, net zoals denken.
Dus wachtte ik een middag in een portiek tot zij voorbijkwam en schoot meer dood dan levend naar voren.
“Mag ik een eindje met je oplopen, Annie ?”, vroeg ik hees.
“O gunst !”, riep Annie, ze schudde even met haar hoofd, en liep hard weg.
Ik was erg teneergeslagen, maar mijn ervaren vriend glimlachte.
“Precies wat ik dacht, dat doen ze allemaal, ze zal nooit nee zeggen, een vrouw is als een bloem, zij is er om bewonderd te worden, en zij wenst geplukt te worden door wie haar bewondert. Kijk, jij wil een goed gesprek voeren, maar een vrouwenman laat zich leiden door de eerste beste gedachte, de zon, de warmte van een vertrek, bellen blazen, een vrouw wil niet hoeven nadenken, ze wil dansen en lachen. Praat zonder nadenken, laat haar lachen. En ze lacht niet om wat je zegt. Ze lacht vanwege haar tanden en om een boel andere dingen. Verbeeld je maar niets.”

Ja, dat waren de woorden van de don juan van de stad. Vele meisjes hadden een foto van hem en allen verkondigden ze dat hij een onuitstaanbare jongen was, hetgeen door alle tijden een zeker teken van liefde geweest is. Want wonderbaarlijk is de vrouw en men kan dit grootste geheim niet beter doorgronden dan door al haar uitingen in tegenovergestelde zin uit te leggen,” zo concludeerde Helder zijn betoog.

“Hm, volgens mij heeft Johan het boek Pieter Bas van Bomans zojuist gelezen”, zei mevrouw Helder.
“Ach, ja, bij mijn man denk ik ook heel vaak “hij was maar een steward, geen piloot !”, zegt mevrouw Van Verschreven vertederd.

"Het is nu wel eens genoeg geweest met die literaire praatjes."

“Wat ik nou zo aardig vond aan het boekje van Wim de Bie is dat hij beschreef hoe zijn vader telkens een borstel onder zijn neus hield, een grappige opmerking maakte en dat zijn moeder dan telkens “ja, leuk” zei en dat meende ze echt. Ze vond het echt elke keer weer leuk. Dat is ware liefde en dat zie je zelden meer in deze tijd”, stelde Van Klotsen.

"Nou sat ik onlangs tijdens de lunch in ons bedrijfsrestaurant, zegt zo'n vrouwelijke manager tegen me "wat zit jij zielig alleen !". Toen ik wegliep na de lunch wilde ik bijna zeggen: "wat zitten jullie daar zielig met zijn tweeën !" Twee van die overspannen vrouwelijke managers in hun mannelijk aandoende maatpakken, voornamelijk bezig met de pik/kiporde...en mar zeuren en klagen...wat heb dat nou voor nut...wat heeft dat nou voor sin ?...een organisatie met vrouwen alleen is ook maar niets gedaan....en toch ben ik geen mensenhater....alz ik in een vergadering met 27 mensen zit, dan vind ik er 14 echt leuk, 4 niet leuk en over 9 ben ik neutraal of positief. Maar al dat klagen...zeuren, mensen, mensen, mensen...ook hoorde ik onlangs een rancuneuze presentatie...wat daarvan uiteindelijk bij blijft is een hard galmend hol vat....bij een leuke sessie met wim de bie zat een dame af te geven op Norder van de gemeente Den Haag en wim de bie zei af en toe "goh !" "Nou !" of "Nee, toch !". Dat is niet een goede manier om je populair te maken of je te presenteren, via rancune, afgeven of afzeiken, daar ben ik nu wel achter....de leegte blijft over....commerciële leegte....gouden leegte..youp van t hek heeft het er ver mee geschopt...maar die maakte er bijna een kunstvorm fan"

"En nu komen jullie uit die ballenbak ! Finito met die quasi lollige praatjes !"

”Ja, we waren ook nog een week in de Vogezen, vlakbij gerardmer. Nu was ik enige tijd in Frankrijk en daar hoorde ik op tv een gesprek tussen Nederlandse en Franse deskundigen over euthanasie. Nederlanders willen cijfers, Fransen willen woorden. Nederlanders willen heldere procedures. Fransen willen diepzinnige overpeinzingen. Tijdens het panelgesprek zijn ze vriendelijk voor elkaar. Bij Fransen staat beleefdheid voorop, bij Nederlanders een wat bot aandoende eerlijkheid. Er is lichte verwondering, er is wat houterig begrip, maar veroordelingen blijven uit. De Nederlanders zijn geen moordenaars en de Fransen geen hypocrieten. Sprekend over de dood maken we geen ruzie.
Nederlanders denken met regels alles te kunnen beheersen en zijn dus onthand wanneer ze overrompeld worden, zoals ‘Apeldoorn 30 april 2009’. Wat is de oorzaak van Nederlandse regelzucht? Het is makkelijk om weer met onze calvinistische achtergrond te komen aanzetten. Eerder ons verleden als waterbeheerders en bouwers van dijken, waarmee we probeerden het land tegen springvloeden te beschermen. Luctor et emergo. Of is de oorzaak misschien te vinden in een angst – oerangst, als u wilt – voor de chaos? Die kennen de Duitsers overigens ook, met wie we meer gemeen hebben dan we willen toegeven.

“Hij was maar een steward, geen piloot”, zegt mevrouw Van Verschreven vergoeilijkend, “al deed die olijkerd de eerste maand dat we elkaar leerden kennen wel alsof hij piloot was, onze koffie serveerder in de lucht.”

“Helder, helder,” mompelt de heer Helder, “het panelgesprek werd gehouden in de gracieuze ambtswoning van de Nederlandse ambassadeur, in het voormalige, achttiende-eeuwse hôtel d’Avaray, waar ik meermalen ben geweest. Zo herinner ik me een heel ander soort bijeenkomst: de toenmalige ambassadeur had zijn woning voor een verwend Parijs publiek geopend voor een show van Nederlandse mode. Nog zie ik het toenmalige topmodel, Loesje Hamel, van de statige trap afdalen. Negen jaar later overleed zij aan een ongeneeslijke ziekte. Zo eindigt alles met de dood – die zich van regels niets aantrekt.”

"Reden wij die berg af, komt ons wiel ons zomaar voorbij snellen ! Nou, we keken nogal verbaasd, ja, dat kun je wel stellen, je eigen wiel ! "

"Komp uit de klimtoren met dat geschreeuw en die kinderpraatjes ! Nee, nou niet nee, hierrrrr komen ! Sodemieters ! "

“Mijn man heeft kleine handen en ik ben die kleine handen gaan associëren met een kruimeldief schuinsmarcheerder, soms zie ik hem weer met een gebluste geile blik met zijn kleine handjes kruimeltjes van zijn vochtige mondje verwijderen”, zegt mevrouw Van Klotsen nu. "Zelfs in dat gerardmer probeerde hij met zijn kleine handjes een franse rij instructrice te grijpen, maar zij was daar niet van gediend. Wel schreef hij er weer een prachtig verhaal over, want dat kon hij !"

“Wat interesssszzeert mij dat nou ?! Al dat gezeur van mensen die aandacht willen hebben door te kletzen over de sexuele escapades van deze of gene....wat ssszijn dat voor ssszieligerts ? Donder OP ! Pleurt lekker een eind op, zeg ik je ! Stoer doen door te vertellen dat die of die politicus aan sex doet, dat die daar het met drie vrouwen het gedaan heeft, of dat mevrouw van sm houdt...wat mot ik ermee ?! Wat ben je dan voor zielig geval als je dat soort zakn gaat vertellen....Ik wil het NIET weten, ik hoef het niet te weten...HET INTERESSEERT ME NIET !”...of al die meningen...IK VIND NIETS, voor de meeste mensen is het: ik heb een mening dus ik besta, nou, voor mij is het, ik heb geen mening, dus ik besta gelukkig, al die ingezonden brieven, die telegraaf of geenstijl sites, mensen en hun meningen of poepfabrieken, oprotten, allemaal. Daar heb ik geen mening over. Zo makkelijk, zo eenvoudig is het nou: Palestina ? Daar heb ik geen mening over. Laura Dekker ? Geen mening. Homo's ? Daar heb ik nou eens geen mening over. Duitsers ? Sorry, geen mening. Jan Blokker ? Geen verzuurde inteelt amsterdamse mening over een sodemieters uitmuntend columnist. Joden ? Geen mening, volgende onderwerp. Jean-Paul Belmondo had ook nog maar 1 wens toen hij rond de 60 was "qu'on me fout la paix !" "Dat ik met rust gelaten word!", nou dat stadium had ik als 30 jarige reeds bereikt, gezanik en gezeur aan me hoof, Buddha of zen die hebben tenminste ook geen mening en eeuwige rust, HET MOET NOU MAAR EENS AFGELOPEN ZIJN MET DIE MENINKJES EN ONNOZELE BABBELS !" roept Jaap Dronkers.
Na enige stilte vervolgt hij wat rustiger:
“Weten jullie al dat stink ook een baardje heeft. Waar ik graag over mag vertellen is dat uitstekende hotel waar we terecht waren gekomen in Chevremont, volpension voor 110 EUR per persoon, ’s ochtends een ontbijtbuffet, nou naar Franse begrippen heel behoorlijk heur, niets te klagen, verse stokbroodjes, jam, maar ook ham, eieren, tomaat, kaas, honing, muesli, melk, vers fruit en yoghurt....zou dat nou door de nabijheid van de alpen komen ? Afijn, ontbijten in de vakantie doen wij tegen 10 uur. Hoewel vroeg opstaan eigenlijk het mooiste is, ben ik of zijn we daar net wat te lui voor, anders kun je om 7 uur ontbijten en om 10 uur nog een kop thee of cappucino nemen met koekje, want dat was allemaal inbegrepen. Nou om 12.30, even een wandelingetje gemaakt, je handen gewassen, je kent dat wel, het middageten. Heerlijk, altijd iets warms erbij en het eerste glas witte wijn. Een quiche of zo’n Franse Pizza, een verrukking....ja, door de telegraaf erbij en het uitzicht over de bergen blijf je toch al gauw tot een uur of 14.15 zitten....vevolgens of even een ommetje maken en de vrouw of de kinderen vroeger zwemmen.....om vier uur kennen ze in frankrijk het gouter, even de batterij opladen met thee en wat koekjes of sandwiches, ja, die bergen in de nabijheid maakten hongerig, nou, dan van 5 tot 7 naar je kamer, wat opfrissen, wat aanrommelen en dan tegen 19.00 uur ’s avonds een viergangen diner en dan vanaf 10 uur wat uitbuiken...zalig...geweldig verblijf daar...en dat alles voor maar 110 EUR !”

“Dat komt van Carmiggelt !”, zegt mevrouw Dronkers nu. “De laatste tijd lees ik op de een of andere manier het ene goede boek na het andere, eerst Dokter Glas, toen Goldfarb van Nemon, het verhaal “twee pelgrims” van Tim Krabbe, waarin hij volgens mij vrij autobiografisch zijn relatie met Liz Snoyink beschrijft, opvallend is dat de man door wraak gedreven wordt, terwijl de vrouw in het verhaal wel nog altijd liefde voelt....het was een prachtig schitterend verhaal, maar wel het enige echt mooie verhaal in die bundel “de paardentekenaar”. Dat verhaal en "huwelijk rijmt op gruwelijk" en "mijn vrouw" van Maarten 't Hart zijn mijn favoriete korte verhalen...en die modermismen van van kooten, maar dat is iets anders. Ook las ik nog een boekje over M.C. Escher die aan Asperger leed en eigenlijk geen small talk kon verdragen en dan vermoeid met koppijn vaak weg liep of in gezelschap in slaap kon vallen...en hij kon de intimiteit van een portret tekenen niet aan...en hij twijfelde over zijn kunstenaarschap...en een boekje van Martin Koomen. Ook wil ik Rachab nog lezen en die nieuwe van Maarten ’t Hart...en bij de bibliotheek eens wat van Frits Abrahams halen...ik beleef eigenlijk aan lezen meer plezier dan aan de tv....ook al is de werkelijkheid anders...het is altijd anders."

"Zo langzamerhand heb ik het gehad met die autistische praatjes. Die kinderen hebben toch echt een tik van de molen mee gehad !"

"Ja, ja, die koot en bie...en toch, meer dan een milde glimlach was het vaak niet, zouden haast en haat bijna hetzelfde betekenen, ze lijken fonetisch zo op elkaar", stelt Jaap.
"Ja, die indruk heb ik ook, dat haast en haat grote overeenkomsten vertonen...als ik me erger dan komt dat door het getut en getreuzel van de kinderen, een vriendin, de collega's...haathaast of haasthaat, daar moet ik eens een kootiaanse column of modernisme over schrijven...eindelijk weg...escapisme...schnell, er 6 miljoen doorheen jagen...alle moschlims het land uit...bombardeer de paleschtijnen...", zei Menno.

“Hij was maar een steward, geen piloot”, haast mevrouw Van Verschreven te melden.
“Ja, dat zeg jij nou wel de hele tijd, maar ik regel het huisje, de barbecue, ik pak de auto in, zorg ervoor dat we naar de goede plaatsen rijden, plan de route, sodemieters, ik krijg daar behoorlijk genoeg van !”, sputtert Menno van Verschreven.
“Helder, helder.”
“ Ja, ik heb een tijd als steward gewerkt, maar ik heb vaak genoeg met de piloten gepraat en ik zou nog steeds een toestel neer kunnen zetten....en jij...jij...jij hebt het over het holistische gedrag van onze zoon....dan vraag ik wat je bedoelt en dan zeg je dat het zo'n gevoel van leegte is....haaa.....jij denkt "me hol"...een hol gevoel...of over een hole van dat golfen van je....holisme is juist het tegenovergestelde, een levensovertuiging waarbij de essentie is dat alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Een holist ziet zichzelf voortdurend als deel van het geheel en beschouwt de ander, mens, dier, plant of voorwerp als de andere ik. De holist ziet afgescheidenheid als een illusie, gecreëerd door het denken...ik denk vaak eerder dat die zogenaamde verbondenheid een illusie en gevolg van denken is...dat gooise een zonnebril bovenop je hoofd, je haar opsteken, hoge hakken, in grote jeeps rijden, altijd maar op feestjes willen zijn, dat te hard lachen, altijd maar vrienden of mensen om je heen willen hebben om je eigen leegheid te camoufleren, je eigen saaiheid, je eigen truttigheid, je eigen burgerlijkheid, je eigen bezitterigheid van je huis, je bevelen aan de werkster, dat is pas saai, dat is pas vervelend, als veertigjarige op feestjes rondhangen tot vijf uur en je naasten bedonderen en in de steek laten, wat in en in burgelijk, zo’n midlevencrisis, zo behaagziek, zo egocentrisch, zo destructief. Ik heb zo genoeg van die praatjes ! Maarten 't Hart zei het ook al, vrouwen met een zonnebril op hun hoofd zijn niet te vertrouwen. Maar Maarten vond Erik Satie wel een viezerik die zich nooit waste. En vrouwen die alleen maar op slippers lopen en nooit een hak dragen, wat jammer nou !”
“Zeg, ben je nou helemaal belaaaazerd !”, zegt de heer Helder, “zo praat je niet over mijn dochter. Met je zogenaamd stoere praatjes; eerst heel aardig doen. Goed, je bent in je trots gekrenkt, maar ga dat maar ergens anders doen, ben je nou helemaal besodemieterd, zo bij een oude man van 70 praten over zijn dochter. Drie kinderen heb je met haar, man, laat je niet zo opfokken. Daarvoor kom ik niet helemaal hiernaartoe gereden. Wat je zegt ben je tenslotte zelf ! Wat zijn dat voor quasi stoere praatjes in het bijzijn van haar ouders, held op sokken ! Praat het allemaal eens lekker zelf uit....stel je voor dat ik vannacht overlijd in mijn bed, denk je dat ik zo dan lekker doodga, met zo’n ruziënd stel. Ben je nou helemaal belaaazerd ! Heb al genoeg gesodemieter in mijn leven meegemaakt ! Zoek het maar uit !”












.