GAME CHANGER

HOWEVER BIG I EVER FEEL


It's never enough


LINEAIR LULLEN, AFLOSSINGSVRIJ VULLEN

Wat een onsmakelijke en nare vent, die klaas knot. 

Van dit soort berichten werd ik maart 2014 somber, daar moet ik nu om lachen, die somberheid dus, en haal er mijn schouders over op. Gelukkig maar !

 Volgens De Telegraaf heeft de president van De Nederlandse Bank (DNB) Klaas Knot zich diep in de schulden gestoken. Knot heeft een andere woning gekocht waarvoor hij een hypotheek heeft afgesloten van 1,2 miljoen euro. Vanaf zijn aanstelling heeft Knot meerdere keren gezegd dat hij een tegenstander is van de aflossingsvrije hypotheek en van de tophypotheek. Bij de tophypotheek is de hypotheek hoger dan de (executie)waarde van de woning.

Begin 2012 kwam Knot met een voorstel om 10% eigen geld in te brengen bij aankoop van een woning. Bovendien heeft Knot gezegd voorstander te zijn van directe aflossingen van de hypotheek. Hij heeft het dan over annuïteiten- en lineaire hypotheken.


De hypotheekregels zijn vanaf 1 januari 2013 drastisch gewijzigd. Een starter is verplicht zijn gehele hypotheek door middel van een annuïteiten en/of lineaire hypotheek af te lossen om nog renteaftrek te kunnen genieten.

Niet het goede voorbeeld

Een doorstromer, zoals Knot, kan zijn huidige hypotheekvormen, zoals bijvoorbeeld een spaarhypotheek, onder bepaalde voorwaarden meenemen naar zijn volgende koopwoning. Ook is het mogelijk nog een aflossingsvrije hypotheek te nemen als deze maar niet hoger is dan 50% van de waarde van de woning en niet hoger is dan het hypotheekbedrag op 31 december 2012.


Aangezien Knot vaak heeft geroepen tegenstander te zijn van tophypotheken en aflossingsvrije hypotheken, kunnen we er vanuit gaan dat hij het goede voorbeeld heeft gegeven. Toch is dat niet zo.


Knot heeft gebruik gemaakt van het overgangsrecht en heeft voor een groot gedeelte een aflossingsvrije hypotheek genomen. Dit is mogelijk voor een bedrag van 480.000 euro als de waarde van de woning minimaal 960.000 euro bedraagt. De volgende hypotheekconstructie is dan van toepassing:

• Aflossingsvrije hypotheek 480.000 euro
• Lineair/annuïteiten          720.000 euro

De eventuele verkoopwinst uit de vorige woning moet nog wel verrekend worden. Indien dit niet wordt gedaan, is over dit bedrag geen fiscaal voordeel (renteaftrek) te behalen. Bovendien is er sprake van een tophypotheek. Dit betekent dat de betaalde hypotheekrente in de klasse hoger dan 100% van de executiewaarde valt


Knot heeft zijn zin


Knot heeft gelukkig nog een leuk voordeeltje. ABN Amro is de huisbankier van DNB en deze geeft aan de werknemers van DNB een leuke korting als zij een hypotheek bij ABN Amro afsluiten. Deze personeelskorting (volgens de kenners 1,3%) is leuk maar verdwijnt als iemand niet meer voor DNB werkzaam is.


Volgens de Balkenendenorm mag een salaris van een hoge overheidsfunctionaris niet meer bedragen dan 130% van een ministersalaris, dus 228.599 euro (jaar 2014). Knot krijgt hier pas mee te maken bij zijn volgende termijn als president van DNB.


Het is in ieder geval spijtig dat hij zijn uitspraken niet waar maakt. Die uitspraken hebben er namelijk wel voor gezorgd dat vanaf 1 januari 2013 de verplichte aflossing is ingevoerd. Bovendien worden de kosten koper die nog meegefinancierd kunnen worden ieder jaar met 1% verlaagd naar 0%. Dit jaar kan iemand nog 4% kosten koper meefinancieren bij aankoop van een woning.


Knot heeft dus zijn zin gekregen, maar daar tegenover staat dat hij niet het goede voorbeeld heeft gegeven. Ik vind dat een gemiste kans. Misschien moet ik de slogan “lineair lullen, aflossingsvrij vullen” gebruiken in dit geval.


Aangezien ik de hypotheek van Knot heb aangekaart, zal ik mijn eigen hypotheek (zonder NHG, 2004) ook openbaar maken. Vaste lezers weten dit trouwens al, want ik heb er  eerder over geschreven.

• Bankspaarhypotheek 150.000 euro (rente 20 jaar vast voor 4,6%)
• Aflossingsvrije hypotheek 90.000 euro(rente 20 jaar vast voor 4,6%)
• Aflossingsvrije hypotheek 25.000 euro (variabele rente nu 1,868%)
• Extra niet verpande box 3 beleggingspolis die de aflossingsvrije hypotheek moet aflossen.

Zoals u kunt lezen, heb ook ik een (gedeeltelijk) aflossingsvrije hypotheek. Ik heb ook nooit verkondigd dat zoiets uit den boze is. Sterker, het is in veel gevallen juist raadzaam om een gedeelte (niet meer dan 50% van de waarde van de woning) van de hypotheek aflossingsvrij te houden. Knot is dan ook niet onverstandig, maar het is jammer dat hij niet lijn met zijn eigen woorden handelt.

Jos Koets

akelig mannetje dat ik daar ben, jammer en zonde van die waardeloze zielige gefrustreerde kant in me

Wij hadden het ook over Linda.



Alleen het triviale nog interessant vinden.



Over 50 jaar linda de mol, niets wordt er, niets, uit talloos veel miljoenen, wie zal er over 50 jaar nog een show, een kwis, of een film van linda de mol bekijke. Bekijk t.

Ook kent niemand bas heijne of marcel van roosmaalen meer over 50 jaar, laat staan over 500 of 5000 jaar.

Een kostuum met een willekeurige, nietszeggende huisvrouw

Toen ik vorige week langs het door Linda de Mol verzonnen programma ‘Familie Kruys’ zapte viel het me op dat Linda er opeens anders uitzag. Als ik een dier moest noemen zou ik zeggen dat Linda op een vosje leek. Zou het oude Linda de Mol-pak versleten zijn? Want dat dacht ik, dat er ergens in de villa van John de Mol in Hilversum een kostuum lag waar ze iedere dag een willekeurige, nietszeggende huisvrouw in stopten die dan voor een dag de populairste vrouw van het land mocht zijn.

Dat ging altijd goed totdat Linda een keer bij Zomergasten mocht aanschuiven en ze er in slaagde om meer dan drie uur niets te zeggen. De vrouw die toen in dat pak zat had het woord nietszeggend verkeerd begrepen.
Daarna was Linda weer gewoon Linda. Vooral bij Miljoenenjacht op zondagavond, een programma dat een climax bereikt als een kandidaat moet raden in welk koffertje een hoog geldbedrag zit. Linda is dan typisch zo’n vrouw aan wie de kandidaten dan vragen welk koffertje zij zou openen, terwijl ze zelf ook heus wel weten dat Linda helemaal niet weet wat er in welk koffertje zit. Linda somt dan alle al bekende voor- en nadelen op, waarna de kandidaat zelf een beslissing neemt die Linda ongeacht de uitkomst ‘slim’ of ‘dapper’ vindt hoewel ze er, als het spel gespeeld is, niet voor terugdeinst om hardop te filosoferen wat er gebeurd zou zijn als er een andere beslissing was genomen.
Aan Linda de Mol heb je dus verder niets, maar herkenbaar is al dat getwijfel wel want Linda is zo populair dat als zij op de cover van een tijdschrift staat dat tijdschrift beter verkoopt. Toen ze dat zelf ontdekte begon ze een eigen tijdschrift dat ze ‘Linda’ noemde en waarvoor allemaal vrouwen werken die schrijven hoe Linda denkt en dat wordt gelezen door vrouwen die alles wat Linda zegt of schrijft herkenbaar vinden.
Als Linda zegt dat ze na al dat chiazaad wel weer eens zin heeft in friet met mayonaise rennen zij naar de snackbar.
Deze week verscheen Linda op de cover van Linda met een hoofddoek op zo’n manier om het hoofd geslagen zoals ik hem tot dan toe alleen door Carrie Mathison in de televisieserie Homeland gedragen zag worden. Het thema was ‘Angst maakt meer kapot dan je lief is’. In haar column trapte Linda meteen op de rem. Ze stelde zichzelf de vraag wat ze eigenlijk van ‘die hele islamdiscussie’ vond en kwam na een hele serie ‘enerzijds’ en ‘anderzijds’ tot de conclusie dat ze het moeilijk vond om iets te vinden.
Linda was nog nooit zo Linda, heel herkenbaar.

Doodskop

De loopbaan van bewindslieden in Nederland kent twee fases. Je bent een tijdje, steeds korter eigenlijk, minister of staatssecretaris. Een paar jaar daarna ben je getuige voor een parlementaire commissie die onderzoekt hoe het zo mis heeft kunnen gaan. Welke oud-minister of staatssecretaris hebben we niet teruggezien in de nationale beklaagdenbank? Ik weet niet wat Tineke Netelenbos verder nog in haar leven heeft gedaan, maar zeker is dat ze tot aan haar dood voor parlementaire commissies zal verschijnen om met ijzeren volharding uit te leggen dat het aan haar niet heeft gelegen.

Ieder land zijn eigen ritueel. In Frankrijk draait onderzoek achteraf altijd om geld – corruptie en zelfverrijking. Zodra de immuniteit van een president of minister wordt opgeheven, wemelt het van de onderzoeken en aanklachten over smeergeld, illegale donaties, peperdure geschenken van dictators en een absurd lage huur voor een luxeappartement. De beoogde zondebok verschijnt een paar keer, omringd door camera’s, op de trappen van het gerechtsgebouw. Daarna hoor je er niks meer van.

In Nederland gaat het meestal ook over geld, maar dan over gemeenschapsgeld. Over wat het bestuurlijk onvermogen de burger wel niet heeft gekost. Je kunt al die parlementaire enquêtes zo samenvatten: de bestuurlijke klasse blijkt in de greep te hebben verkeerd van een idee – privatisering, marktwerking, automatisering – dat uiteindelijk maar half begrepen werd, maar werd doorgedrukt op de nietsontziende manier die bekeerde gelovigen eigen is.
Achteraf kan niemand zich meer voorstellen wat er zo goed aan was, maar dan zijn wel alweer heel wat verspilde miljoenen, verscheurde brieven en ruziënde bewindslieden verder. De commissie komt dan met een rapport waarin staat dat het nog veel erger was dan men had verwacht. Daarna hoor je er niks meer van.
De bedoeling is dat er lessen uit getrokken worden. Maar uit de verslagen van zo’n verhoor krijg je meer de indruk van een ongezellige reünie. Iedereen had toen al een bloedhekel aan elkaar en dat is eigenlijk alleen maar erger geworden. Tineke Netelenbos en Gerrit Zalm, die deze week getuigden voor de Fyra-commissie, zijn nog altijd “water en vuur”.
Het enige wat hen bindt, is hun gemeenschappelijke afkeer van Jan Timmer, toenmalig president-directeur van de NS, die een tijdje dacht dat Nederland van hem was. De Telegraaf: “Tijdens een gesprek waarin Netelenbos kenbaar maakte dat het kabinet niks zag in het [zijn] plan, trok Timmer zijn jasje uit waardoor zijn zwarte bretels met doodskoppen zichtbaar werden.” Timmer zelf over zijn blinde eigengereidheid, die aan de oorsprong van het Fyra-debacle ligt: “De vraag van het kabinet paste niet in ons denken.”
Alle hoogmoed in één zinnetje. De man is een intimiderende gek, van het soort dat door corporate Nederland in die jaren op handen gedragen werd. Het soort alpha male dat aanbeden wordt door mensen die zelf geen idee hebben; ook De Telegraaf koesterde eertijds een dronken enthousiasme voor dit soort captains of industry. Steeds weer moest je horen hoe goed het zou zijn wanneer mensen van het type Timmer het hier voor het zeggen zouden krijgen. Inmiddels weten ze bij die krant wat er van komt.
Natuurlijk boog minister Netelenbos voor de intimidatie. Toen de NS van Timmer een absurd hoog bod op de exploitatie van de nieuwe hogesnelheidslijn uitbracht, dat alleen over de rug van de reiziger terugverdiend zou kunnen worden, ging ze braaf akkoord. De raad van commissarissen van de NS bestond immers uit “gelouterde Nederlandse captains of industry”. Netelenbos: “Ik ging ervan uit dat ze wisten wat ze deden.”
Heel het bestuurlijke onvermogen in één zin. Want dat is echt pijnlijk aan de Fyra-enquête: terwijl daar met ernstige gezichten wordt onderzocht waarom het zo mis heeft kunnen gaan, herhaalt de geschiedenis zich waar je bij staat.
Zelfonderzoek leidt nooit tot zelfinzicht. Het pgb-schandaal komt voort uit dezelfde bestuurscultuur. Iedereen in de ban van een half begrepen idee, decentralisatie, gecombineerd met een overhaaste, ondoordachte uitvoering.
En wanneer het mis gaat? Blind koers houden, in een sfeer van ontkenning en intimidatie. Toen de positie van staatssecretaris Van Rijn deze week in gevaar kwam, blies de PvdA het debat af. Zijn partij heeft veel liever dat hij over een paar jaar voor een speciale commissie verschijnt. Daarna hoor je er toch niks meer van.

GODVERGOED

koning willy


https://m.youtube.com/watch?v=evT986G7LT0



Hans Teeuwen vrije woord


https://m.youtube.com/watch?v=Nu_o8iePfZM

Waar de mannelijkheid ontbreekt, waart de geest van lamlendigheid

THURSDAY, MAY 14, 2015

Waar de mannelijkheid ontbreekt, waart de geest van lamlendigheid

In de jaren 50, 60 en 70 werkten mannen in Nederland. Veel meer protest en rebellie tegen die arrogante verwaande over het paard getilde werkgevers die toen minder verdienden en meer solidair waren met echte werkers. De inkomensverschillen waren ook kleiner, net zoals status, blaffende veronderstelde denkbeeldige macht, auto's and so on and so forth.

Bij de ministeries, de rechterlijke macht, het onderwijs, de overheid in het algemeen dus werken nu meer dames dan heren. Volgzaam, ze conformeren zich, laag zelfbeeld en dus worden die discriminerende wetsvoorstellen van D66 geaccepteerd om ambtenaren qua ontslag gelijk te stellen aan het "normale" arbeidsrecht, behalve de rechterlijke macht, de politie en defensie, meteen de verrotste uitsluiten, nota bene. Waarom zo apert discrimineren zonder duidelijk aanwijsbare reden. En dat het geaccepteerd wordt in de tweede kamer; waarschijnlijk omdat de popie Jopie verwilderde verzuurde politici het meer en meer voor het zeggen hebben, het voorstel kwam van d66. Wat voor probleem los je ermee op ?

Wij vrouwen nemen onszelf dodelijk serieus qua navelstaren, mutsen en in problemen, klagen en zeuren blijven steken. En maar tokken en zachtjes kakelen plus roddelen. Protest of rebellie, solidariteit, daar hebben we de instelling of de guts niet voor, volgzaam passief lijdzaam conformeren is ons credo. Achterbakse hypocriete laffe bange trutten met het oneindige verlangen naar meer. Plus blinde ambitie om op de schoot bij de minister of andere overwicht veinzende stumperds te zitten. Als we maar hogerop komen. Apinnen die omhoog klimmen willen, kijk je in de blote billen. 

Laten we elkaar geen mietje noemen.

De man bestaat niet.

De vrouw bestaat niet.

Waar de vrouwelijkheid ontbreekt, daar waart de geest van lamlendigheid.