Hatsepatsehetsefletseknots; themalijder samen flexibel werken

Wat doet de mimiek van trump mij aan mussolini denken ! Precies dezelfde lege blaaskaak. Ik stem op michelle obama.

menno stoïcijn stresskonijn. De meeste mensen willen controle hebben. Maar die heb je niet. Over niks.
Hij heeft me altijd in mijn waarde gelaten. Een aardige rustige man die veel conflicten heeft opgelost, in het bedrijf, met de buren, bij de club, in de familie.

Hollan' beste lieve mensen, hollan' !!! Wegwezen ! Maak da' je weg kom' !

Ze was oppervlakkig in haar serieuze stilte..en dat wantrouwen ! Me niet meer ergeren aan grietopdebeeck, trump, hillary clinton, mezelf, mensen, dan gaat het me goed. En het gaat me 95% van de tijd goed, de afgelopen 2 jaar, vanavond de 21ste lichte koppijn, dat is jammer. Op 22 augustus dankzij ibuprofen over. Al vier weken geen alcohol, of 1 biertje. 2 lachgas capsules in die vier weken en 1 keer wiet door de rijst heen gebakken en gegeten. Dat doe ik niet meer, ik wil met wiet niets meer te maken hebben, leeg, hol en somber gevoel krijg ik ervan, en ik plas zelfs vertraagd ! Wel een top vrijdagavond, dat dan weer wel. 

Hoeveel vrouwen vind ik nu eigenlijk "likeable". Qua gezicht, uiterlijk en vooral uitstraling 1 op de 100 ? En als ik ze leer kennen ? Ben ik likeable ? Nee, ook niet bepaald. And then you die. En dan, als vorstelijke beloning, eeuwige rust. Eindelijk geen gezeur meer van die mensen. Twijfelt ze weer tussen te weinig contact en vluchtgedrag, altijd diezelfde wurggreep; bij alles tegengestelde verwachtingen en verlangens en daarmee ook anderen verstikken. Horribebel. But that is horribebel. Sorry with me, but i don't play that game. Get a life. 


Rust en vernieuwing. Lichamelijk, intellectueel, relationeel en spiritueel. In één zomervakantie. Wat komt daarbij kijken? Deze week: hoe fris ik mijn relatie op? Eerst de tegenvaller. Na de zomervakantie en de decemberfeestdagen worden de meeste scheidingen aangevraagd. Waarom? Natuurlijk ging het meestal al niet fijn. Sommige stellen willen nog één vakantie voor de kinderen. Anderen gunnen hun relatie nog een laatste kans. De Britten noemen dat een ‘make or break holiday’. Maar vakanties vormen ook een vergrootglas voor menselijke verhoudingen. Tijdens drukke werkweken kunnen we onze problemen nog wel verstoppen. Als we 24 uur per dag in elkaars omgeving verkeren gaat dat niet meer. En dan ontspoort de boel moeiteloos. En toch... Als je bereid bent een paar dingen te leren, kun je je relatie ook een positieve impuls geven. Nog voor de zomer voorbij is. In de onderzoeken die ik de afgelopen jaren zag, springen er een paar dingen uit.

Allereerst moet ik aandacht krijgen voor de kleine interacties die de bouwstenen van elke relatie vormen. Volgens relatieonderzoeker John Gottman zoeken mensen als ze samen zijn op allerlei manieren contact. De een zegt: heb je dit gelezen in de krant? De ander vraagt: zie je dat kerkje daar? Daarbij draait het niet om actualiteit of bouwkunde, maar om de onderlinge relatie. We zoeken positieve aandacht. Gottmans cijfers zijn keihard: bij stellen die gelukkig zijn met elkaar leidt zo’n ‘contactverzoek’ in gemiddeld 87 procent van de gevallen tot een vriendelijke respons. Er wordt interesse en betrokkenheid getoond door de ander. Bij stellen die uiteindelijk zullen scheiden, wordt gemiddeld op slechts 33 procent van de contactverzoeken liefdevol gereageerd. Nog een cijfer van Gottman. Zorg dat je vijf keer vaker positieve gevoelens oproept bij je partner dan negatieve gevoelens. In vaktermen: een positief/negatief-ratio van minimaal 5 om 1. Mensen die op een scheiding afstevenen zitten gemiddeld op 1 staat tot 8.

Wat betekent dit voor een doordeweekse vakantiedag? Zoek actief naar mogelijkheden om de ander te waarderen en te bedanken. Dat is niet makkelijk omdat ons brein doorgaans pijn en verlies overdrijft. Wat de ander fout doet, valt ons domweg meer op. Ik moet me er dus voor inspannen het mooie en positieve bij de ander te zien en te benoemen. Wat ik vooral niet moet doen is minachting tonen. Het kleineren van de ander is de grootste ondermijner van menselijke relaties. De kunst is juist de ander in alles ‘hoger te achten’ dan jezelf. Dit gaat niet ‘vanzelf ’. Vanzelf gaan de meeste dingen naar de knoppen. En ook ‘de vakantie’ zal je relatie niet verbeteren. Uiteindelijk komen de meeste relatieadviezen neer op: 1. Het is hard werken. Niet aan de ander, maar aan jezelf. 2. Oefen je in het signaleren en tonen van vriendelijkheid. 3. Doe dit niet af en toe, maar maak er een nieuwe, vaste gewoonte van. „En ík dan?” vraagt een egocentrisch stemmetje in mijn hoofd. Ook daar is aan gedacht in de biologie van menselijke relaties. Onderzoek laat zien dat wie dagelijks aardige dingen doet voor anderen, daar zelf ook gelukkiger van wordt. Gelukkig maar.

Zorg!

Het zorgstelsel blijkt tien jaar na invoering niet beter, ontoegankelijker en veel duurder, schrijven Corrie van Brenk, Renske Leijten, Jan Slagter, Martien Wijnen, Frans Slangen, Herman Suichies en Cobie Groenendijk.

Zelfs het Centraal Bureau voor de Statistiek geloofde er heilig in. „Kosteneffectief, toegankelijk en van hoge kwaliteit”, schreef de rekenmeester in 2003. Recente cijfers van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) leren echter dat het zorgstelsel enorm duur is uitgevallen.

Kosten

In landen waar een groter percentage van de zorg betaald wordt uit private verzekeringen is het stelsel duurder, toont de OESO aan. In landen waar een groter deel wordt betaald door een zorgfonds zijn de kosten lager. Private verzekeraars vergroten de bureaucratie en drijven de prijs op. In Nederland geven we 1.365 euro per jaar per persoon méér aan zorg uit dan andere landen. Curatieve zorgkosten (ziekenhuis, huisarts) laten zien dat dit systeem niet kosteneffectief is. Voor de invoering lagen de kosten onder het Europese gemiddelde. Na invoering schoten we erbovenuit. De kosten voor curatieve zorg stegen van 26,2 miljard in 2006 naar 36,2 in 2014. Vooral het ziekenhuisbudget groeide: van 13,7 miljard in 2005 naar 23,1 nu. Huishoudens draaiden er voor op. Follow the Money, een platform voor onderzoeksjournalistiek, toonde aan dat zij nu 20 miljard meer aan zorg betalen dan in 2004. In tegenstelling tot werkgevers, zij betalen nu 400 miljoen minder.

Toegankelijkheid

Gezamenlijk betaalde zorg verschoof naar de individuele rekening. Het eigen risico zorgt voor een hogere premie voor zieken om de premie van gezonde mensen te drukken. De zorg wordt zo ontoegankelijker. In 2014 konden 800.000 klanten van de vier grootste verzekeraars hun eigen risico niet betalen. En 92 procent van de doktersassistenten geeft aan dat zij regelmatig patiënten de deur wijzen wegens betaalproblemen. Ook de wachtlijsten zijn weer terug. Afdelingen Spoedeisende Hulp van 19 ziekenhuizen in Noord-Holland en Flevoland kondigden vorig jaar 2.300 keer een opnamestop af. In de geestelijke gezondheidszorg zijn de wachttijden onverantwoord hoog.

Kwaliteit

De zorg werd dus niet goedkoper, laat staan toegankelijker. Toch meent minister Schippers dat we het beste stelsel ter wereld hebben, verwijzend naar een gesponsord onderzoek van Euro Health Consumer Index. RIVM’er Michael van den Berg maakte gehakt van dat rapport: het is gegoochel met cijfers. Kijken we naar betrouwbaardere onderzoeken dan krijgt Nederland veel minder waardering. Op de algemeen gerespecteerde NUMBEO-lijst van goede zorgstelsels staan we op plek 29. In de Bloomberg-lijst: plek 40.

 Nederlanders zetten de zorg in de top drie van maatschappelijke problemen, aldus het Sociaal en Cultureel Planbureau. Tijd om het roer om te gooien, tijd voor één Nationaal ZorgFonds dat de verzekeraars vervangt, het vertrouwen in de professional herstelt, hem tijd geeft voor patiënten. Dan besparen we pas geld. Geen winsten meer voor verzekeraars, geen geld naar marketing. En goedkopere medicijnen door centrale inkoop. Eén fonds doet de stroom contracten als gevolg van tientallen verschillende polissen opdrogen. Eindelijk komen we dan toe aan visie voor de lange termijn, die structurele investeringen in preventie mogelijk maakt. Nu voorkomen dat we later ziek worden, zorgt voor een grote besparing. De boete op ziek zijn, het eigen risico, schaffen we af. Het is tijd voor een stelsel dat haar beloftes wel waar kan maken. Cobie Groenendijk, psychiater. Jan Slagter, voorzitter Omroep Max. Frans Slangen, KBO Brabant. Corrie van Brenk, FNV Zorg & Welzijn. Herman Suichies, voorzitter Vereniging Praktijkhoudende Huisartsen. Renske Leijten, SP-Tweede Kamerlid. Martien Wijnen, voorzitter FNV Zorg & Welzijn.

Geen enkel zorgstelsel is perfect, maar we mogen in Nederland trots zijn op onze zorg, meent zorgeconoom Michiel Verkoulen.

Wie zo’n revolutie bepleit, moet een steekhoudende probleemanalyse maken. De analyse van de auteurs deugt echter niet en hun oplossing is schadelijk.

Hun Nationaal Zorgfonds is een oplossing voor een allegaartje aan ongelijksoortige problemen. De auteurs beweren dat Nederland een duur zorgstelsel heeft vanwege de private zorgverzekeraars. De belangrijkste reden voor de hoge zorguitgaven laten ze gemakshalve buiten beschouwing: we hebben hier meer zorg dan in de meeste andere landen. Frankrijk geeft de helft uit van wat wij besteden aan langdurige zorg, Duitsland nauwelijks de helft aan geestelijke gezondheidszorg. En het Engelse publieke zorgstelsel vergoedt veel dure kankermedicijnen niet. Pleiten de auteurs voor minder zorg?
De eigen betalingen waren in Nederland altijd relatief laag, maar zijn de afgelopen jaren inderdaad gestegen. Dat kan de politiek morgen veranderen; daar hoeft het zorgstelsel niet voor op de schop. De auteurs willen verder het basispakket van zorg uitbreiden met fysiotherapie en GGZ. Ook dat kan binnen het huidige stelsel, maar dit pleidooi is in tegenspraak met het doel de zorg goedkoper te maken.
Sommige zorgaanbieders beklagen zich over de macht van de zorgverzekeraars. Die macht wordt met één oppermachtige zorginkoper uitgebreid. In landen met een publiek zorgfonds blijken dit logge bureaucratieën te zijn die nauwelijks door publiek, politiek of zorgaanbieders te beteugelen zijn.
De auteurs beweren op basis van een ranglijst van Bloomberg dat ons zorgstelsel geen waar voor het geld biedt. Bloomberg deelt slechts de levensverwachting in een land door de uitgaven aan zorg. Die levensverwachting is mede afhankelijk van zaken zoals eetgewoonten, beweging, gezonde lucht. Doen alsof levensduur alleen afhankelijk is van (de uitgaven aan) zorg is misleidend.

Het artikel rept ook over de ‘algemeen gerespecteerde NUMBEOlijst’ waar Nederland slechts 29e zou zijn. Wie even checkt ziet dat het om een ultrakorte enquête gaat die door 111 mensen is ingevuld. Nederland zou minder goede zorg hebben dan bijvoorbeeld Jordanië en Sri Lanka. Wie zulke argumenten gebruikt, laadt de verdenking van opportunisme op zich.
Ten slotte beweren de auteurs dat de marketing door zorgverzekeraars duur is. Concurrerende bedrijven geven geld uit aan marketingcampagnes, maar overheden doen dat ook. Het grootste deel daarvan bestaat bovendien uit het adviseren van verzekerden met vragen over de zorg en de verzekering.
Juist daarin is het zorgstelsel gegroeid; meer aandacht voor de behoeften van patiënten en verbetering van kwaliteit. Zorgstelsels waarin de uitvoering van de zorg decentraal en concurrerend is, slagen daar beter in dan centralistisch aangestuurde stelsels. Geen enkel zorgstelsel is perfect, maar we mogen in Nederland trots zijn op onze zorg.

De schrijvers willen een ingrijpende, ideologisch gemotiveerde, dure hervorming van onze gezondheidszorg. Wie zo’n revolutie bepleit, dient een steekhoudende analyse te maken en een consistent plan te presenteren. Het Nationaal Zorgfonds is een onzalig plan dat de toets der kritiek niet doorstaat.

Joepie

Toch nog maar even dat hilarische YouTube-filmpje van de vroegere voorzitter van het NOC*NSF teruggekeken. Erica straalbezopen in de studio bij Edwin Evers. Vancouver 2010. Ze kwam van een etentje met Willem-Alexander. Op dat moment nog Kroonprins Pils. Ben toen trouwens nog meer van Erica gaan houden. Vooral omdat ze met haar zatte kop uitlegde wat een bobo zoal de hele dag doet tijdens de Spelen. Niks dus. Met hele roedels Bolhuizen andere Bolhuizen ontvangen. Proost. Of Terpstra na dit gênante akkefietje op het eerste het beste vliegtuig naar Schiphol is gezet? Misschien wel, maar waarschijnlijk is het haar gewoon niet gelukt om de Canadese taxichauffeur uit te leggen waar ze precies heen moest. Maar Yuri moest dus wel naar huis. Wegens een gezond nachtje doorzakken. Negen dagen voor de finale een paar biertjes. Zo’n actie wordt in die kringen ook wel een Ericaatje genoemd. Even weg uit het benauwde olympisch dorpje vol monomane resultaatpsychologen, wereldvreemde ijsjackinvriezers en fanatieke vetpercentagecontroleurs. En hij is natuurlijk met wat herrie thuisgekomen. Heeft waarschijnlijk die kleuterklas wakker gemaakt. Ik bedoel die jarenlang mishandelde paardenstaartjes van de damesturnploeg. Die kinderen worden al vanaf hun zesde mentaal misbruikt door enge gymnastiekleraren, die hun hele leven niks anders hebben gezien dan het interieur van bedompte zweetzaaltjes. En die zijn natuurlijk jaloers gaan klikken bij Maurits Hendriks, de Chef de Mission die mij door dat enge ringbaardje altijd doet denken aan een tweederangs Duitse pornoacteur.

En Maupie heeft keihard ingegrepen. Regels zijn regels! Het is inderdaad allemaal niet zo handig van onze Yuri, maar een beetje herder houdt zijn zwarte schaap bij de kudde. Of hij zorgt dat hij een lieve hond heeft die dat regelt. De turncoach had het gewoon binnenskamers moeten oplossen. Een goed gesprek onder vier oren. Zonder die humorloze Hendriks erin te betrekken. Na de Olympische Spelen gaat onze Chef de Mission weer het schnabbelcircuit in en staat hij drie keer per week op saaie congressen tegen brave kantoortypes te oreren hoe je moet managen. Nou zo niet Maupie. Het uitgegleden enfant terrible Yuri van Gelder had je juist moeten beschermen. Tegen zichzelf en tegen de publieke opinie. Daarbij lopen er wel ergere gevallen in dat TeamNL van je rond. Denk maar aan die gecoiffeerde Limburgse vrouwenmepper Camiel Eurlings, die ooit in Sotsji samen met onze koning de dictatoriale hielen van Poetin stond te likken. Proost Vladimir. Leuk dat je er bent! De legendarische Nederlandse hockeybondscoach Wim van Heumen speelde in Keulen ooit om vijf uur ’s morgens voor nachtportier in een hotel. Twee starnakel bezopen vedetten uit zijn team dachten dat ze steentjes tegen het raam van een van de braafste spelers hadden gegooid. Het bleek het raam van de kamer van de bondscoach. Hij wenste de heren welterusten, stelde ze de volgende dag gewoon op en gaf ze allebei vanaf de bank een vette knipoog toen ze scoorden. Meneer Van Heumen was namelijk zelf ook jong geweest. Dat is het probleem met die Hendriks. Die was op zijn twintigste al bejaard. Dat lees je, zie je en hoor je in alle interviews. Tragische sukkel die het sporten bloedserieus neemt en liefst zoveel mogelijk zelf in beeld komt. Dagelijks orakelt hij als een wethouder Hekking over zijn superbelangrijke functie achter de schermen. Het gaat maar om een paar muffe medailles Maupie! Get a life. Waarom heeft Maupie die Yuri er eigenlijk uitgeflikkerd? Ik had hem gezien de uiterst magere medailleoogst juist naar voren geschoven. Als voorbeeld voor de zwemploeg. Het enige wat zij deze Spelen bereikt hebben is dat er niemand is verzopen. Verder hadden de judoka’s, baanwielrenners en boksers ook beter een gezellig slokje voor hun wedstrijden kunnen nemen. Alleen de hockeyers en roeiers liggen op schema. Allebei sporten met een gezellige bar in hun clubhuizen. Inmiddels heeft de rechter geoordeeld. Gereformeerde Maupie heeft gewonnen, dus bon vivant Yuri moet thuisblijven. Louter losers. Ik feliciteer Maupie en wens hem veel succes in zijn nieuwe functie. Ik ga er namelijk van uit dat hij volgend jaar de nieuwe Chef de Mission van NoordKorea wordt. En Yuri nodig ik komend seizoen uit als ik in Carré speel. Mag hij samen met Erica in de koninklijke loge en heb ik voor een keer Bonnie St. Claire in mijn voorprogramma. Proost!