Saturday, August 27, 2016

Miss niks. Gogogo said the bird, human kind cannot bear very much reality

there's even a bear there.

"Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality.
Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present."
The last three lines could serve to explain what "the bird" meant, which is that everything points to "one end, which is always present." and of which the bird says human kind can not bear very much.
So your question becomes, "What is this one thing?" I would say that it is mortality, ones own death, which is always present somewhere in the back of our minds, but which dwelling on - as Hamlet does in his famous soliloquy - "puzzles the will". Some people can't cope with the thought of a world without ourselves in it, and to dwell too much on this reality may become unbearable for them. Notteme, oh no no me, menno.
 But you, or someone else, may have a somewhat different take on these lines. As critic William Empson puts it, "Ambiguity is the very heart of poetry."

Calabria, criminal vibes, rune rk hoorde ik vannacht van het strand komen. 
Underneath all this dirt the floor is really very clean. Determined to succeed in being a victim. When a person is determined to believe something, the very absurdity of the doctrine confirms them in their faith.


“We will bankrupt ourselves in the vain search for absolute security” – Dwight D. Eisenhower, waarschuwde die ook niet voor een politiestaat ? De terreur van antiterreur. Supersnelrecht. Het onvermogen van de overheid of de vvd om te begrijpen dat juist de overheid behoorlijk moet besturen, niet discrimineren, zorgvuldig, rechtvaardig en onpartijdig moet zijn bijvoorbeeld. Supersnelrecht staat tegenover al die beginselen.Wie is die overheid dan wel om zo snel mogelijk de hakbijl te laten vallen. Wie zegt dat de grootste schurken, testosteron geladen mannen, niet bij de politie zitten, of achterbakse ambitieuze angstige wijven, tegenwoordig de overheid. Triple A. Niet verongelijkt of slachtofferig, maar sterk, krachtig, waardig, vriendelijk, aardig en gelukkig door het leven, dat is mijn motto !  


Ik weet dat ik behoorlijk irritant kan zijn. Een van mijn ergerlijkste eigenschappen is dat ik schrijf en doceer over hoe je positief kunt leidinggeven, terwijl ik me naar mijn huisgenoten vaak helemaal niet optimistisch en vriendelijk gedraag. Hoe kom je daar vanaf? Wat kunnen mijn vrouw en kinderen doen? Wat moet ik zelf ondernemen? De Canadese filosoof en psycholoog Stuart Shanker houdt zich al tientallen jaren bezig met vervelend gedrag. Van kinderen, maar ook van collega’s en mensen zoals ik. Hoe luidt zijn advies? Allereerst moeten we af van het idee dat mensen zich maar gewoon moeten leren ‘beheersen’, zegt Shanker. Vergeet zelfbeheersing, het onderdrukken van ongewenst gedrag, en richt je op ‘zelfregulatie’. Zelfregulatie is een woord dat in de psychologie op allerlei verschillende manieren wordt gebruikt. Bij Shanker betekent het dat je leert om stress te herkennen en te managen. Ergerlijk gedrag (van mij, maar ook van andere mensen die doorgaans vriendelijk zijn en goede intenties hebben) komt volgens Shanker bijna altijd voort uit overtollige stress. Door stress worden we – zonder dat we dit willen – impulsiever, sneller kwaad, zien we de ander als vijandig, luisteren we niet meer en vertonen allerlei ander ineffectief gedrag. Door hierop te reageren met verwijten of dreigementen, verhoog je hooguit de stress en vererger je de situatie. Wat moet je dan wel doen? Een paar tips.


1.Herken wanneer iemand overbelast is: realiseer je dat kinderen en volwassenen die zich vervelend  gedragen dit vaak doen in reactie op stress. We moeten stoppen met oordelen en gewoon aanvaarden dat de ander zich niet opzettelijk misdraagt, zegt Shanker. Pas daarna kunnen we zinvolle maatregelen nemen.


 2.Identificeer de stressoren: stress heeft vaak te maken met teleurstellingen. Iets wat iemand graag wil gaat niet door of mislukt. Of er moet te veel gebeuren in te weinig tijd. Nog een paar veel voorkomende stressoren: te veel of juist te weinig informatie, complexiteit, stress van anderen. Vraag jezelf af wat tot stress leidt bij de ander. Wellicht kun je de oorzaak meteen wegnemen.


        3.Help de ander met zelfregulatie: praat op een rustig moment met je lastige collega of huisgenoot over de punten hierboven. Over het herkennen van stress en ook het ontwikkelen van strategieën om hiermee om te gaan. Zoals het hardop toegeven dat je gespannen bent of het nemen van een korte time-out op moeilijke momenten. Of het trainen van technieken die leiden tot rust in je hoofd, zoals het richten van je aandacht op positieve elementen in het hier en nu. Goed. Ik geef toe dat dit wel heel mooi klinkt. En de kans dat ik dit zelf even snel implementeer is ook al niet zo groot. Zeker niet als ik gestresst ben. Maar Shanker heeft wel een punt. Natuurlijk zijn er mensen die willens en wetens de boel ondermijnen en met plezier het bloed onder je nagels vandaan halen. Maar de kans dat die toevallig net allemaal bij jou op kantoor werken of in huis wonen is gelukkig niet zo groot als je soms denkt.


Recently we have seen in Britain how people voted yes to Brexit. What is your opinion?
I voted for us to stay in the European Union but I can understand why people voted for us to leave. At first people were deceived by both the press and by politicians. But the big mistake was to have a referendum. We elect politicians to make those decisions for us; in referendums people vote almost always based on emotions and that's not good. It must be based on facts and so we have a political system that takes care of it. That is the role of parliament. People voted from an emotion and what they wanted was to kick the government in the face. I am not in favor of referendums – it is not the right way to vote. It was the weapon used by [Adolf] Hitler; it was his favorite tool to get what he wanted. He knew that dealing with basic emotions he could get a lot from people. It is based on fear, hatred and suspicion and a referendum is perfect to channel all this. So when I become King, I will avoid it [laughs]. Just kidding.
Sting


Jeremy Grantham:






The UK voters’ knowledge of the salient facts did not look impressive in Brexit. According to the number of Google hits, many were not too sure what the EU actually is, let alone the precise implications of leaving it. There was considerable confusion between Syrian refugees and intra-EU migrants. Above all, there was a strong expectation that free trade with the EU could be retained without both payments to the EU and free intra-EU immigration continuing (the conditions Norway agrees to). There is absolutely no hope of that. If the UK really means to have its own immigration policy, it will have to negotiate new treaties with the EU and the rest of the world, and it will need to do so without experienced trade negotiators, who have not been required in the UK for many years.


■■In that eventuality – no EU free trade agreement – many firms will slowly or quickly move some of their business out of the UK and into the EU to avoid tariffs. London’s financial business will be especially vulnerable.


■■With most voters substantially ignorant and many deliberately misled, there may be an interesting consequence: extreme and rather rapid regret. As business and consumer confidence quickly weakens, economic activity falls, and racist incidents jump (at least 60% recently), there could be and should be disillusionment at the many misrepresentations and apparent complete lack of preparedness and willingness to actually lead by Brexit advocates.


■■The lack of clear constitutional rules around referenda in the UK and the uniqueness in the EU of a country’s withdrawal provide waffle room. There can be plenty of time before an irrevocable decision is made, and much can happen. Both Denmark and Ireland reconsidered EU votes. My semi-educated guess is that there is a substantial one in three shot that the UK will also reconsider.


■■If Brexit holds, pretty clearly Scotland will leave the UK as might Northern Ireland. This will make a painful irony out of the single most frequently quoted reason for leaving: “Make Britain British Again.” They will probably have to settle for “Make England (and Wales) English (and Welsh) Again.”


■■In total, if Brexit occurs, the UK economy will be hurt for several years. In the longer term, though, there may be some offset for the UK economy by virtue of having a smaller financial sector and a more balanced, less London-centric economy.


■■Brexit may even stimulate the EU to reconsider its many weaknesses. It is a particularly complicated exercise in government and as such is prone to unfortunate decisions. It is less democratic than it needs to be, but it appears to be much less democratic than it really is. It has been overconfident about its acceptability to the general public of its member states and badly needs better P.R. Brexit may be seen in 20 years as having woken up and revitalized the EU.  


On the other hand, and perhaps more likely, Brexit may cause the failure of a noble experiment that above all has brought peace to Europe. Germany just experienced 70 years of peace for the first time in its entire history. Adding to the long list of EU deficiencies, Brexit may be the straw (or bale of straws) that breaks the camel’s back. The key issues here are risk and unintended consequences. When you are muddling through okay, as was the UK, with no wars or other complete disasters, why rock the boat? The precautionary principle should apply. The unknowable, unintended pain from Brexit for the UK, the EU (especially some of its more vulnerable members), and, perhaps, the world are simply not worth the risk. By far the worst risk, and one that is most underestimated to a weakened or collapsed EU in my opinion, is from immigration or refugees from outside Europe.


The truth about immigration to the EU, in my view, is bitter. As covered in earlier quarterlies, I believe Africa and parts believe Africa and parts of the Near East are beginning to fail as civilized states.
■■They are failing under the pressure of populations that have multiplied by 5 to 10 times since I was born; climate for growing food that is deteriorating at an accelerating rate; degraded soils; insufficient unpolluted water; bad governance; and lack of infrastructure. Country after country is tilting into rolling failure.
■■This is producing in these failing states increasing numbers of desperate people, mainly young men, willing to risk money and their lives to attempt an entry into the EU.
■■For the best example of the non-compute intractability of this problem, consider Nigeria. It had 21 million people when I was born and now has 187 million. In a recent poll, 40% of Nigerians (75 million) said they would like to emigrate, mostly to the UK (population 64 million). Difficult. But the official UN estimate for Nigeria’s population in 2100 is over 800 million! (They still have a fertility rate of six children per woman.) Without discussing the likelihood of ever reaching 800 million, I suspect you will understand the problem at hand. Impossible.
■■I wrote two years ago that this immigration pressure would stress Europe and that the first victim would be Western Europe’s liberal traditions. Well, this is happening in real time as they say, far faster than I expected. It will only get worse as hundreds of thousands of refugees become millions.
■■The EU and Europe may support a few years of increasing numbers of these failing state refugees, but that is all. They will fairly quickly have to refuse to take even legitimately distressed refugees. The alternative – to take all comers – would likely be not just a failed EU, but a failing Europe. The key question now is what social and political problems will be caused by the stress of getting from here to there: from today’s chaos to a time when European borders will have uniform and controlled immigration.
■■Brexit is an early warning of how sensitive this issue will be. A serious country, or at least a formerly serious country, the UK is risking a lot at a small whiff of the immigration problem that is coming. (Immigration problems in the US are trivial in comparison to what Europe faces, yet they have already become a serious political issue.)


The EU (with or without the UK), and indeed the whole of Europe, must get a uniform policy on immigration as soon as possible. Yet, based on what they say, they do not yet appreciate the long-term seriousness of their predicament. They are, though, behaving like headless chickens faced with the problems they already have. Problems that will, when viewed from the future, appear to have been just moderate in scale.


■■By far the biggest downside of Brexit is that it serves to weaken the EU at exactly the wrong time – as external immigration begins to seriously stress governance and political cohesion.
■■In the larger context of immigration, because I believe I have no serious career risk on this issue (touch wood!), I should say that I believe that the UK and many other European countries have not had a net benefit from immigration. In 1945 they were, in most cases, culturally and ethnically homogeneous. This was absolutely not the melting pot situation of North America. Steady immigration was supported by the elite-intellectual, political and economic. It occurred largely against the will of the people in that more were nervous about increased immigration than were enthusiastic. It seems likely that in most cases immigration made social cohesion more difficult.
■■Any offsetting economic advantage for the UK has to be on a productivity basis, for driving GDP forward by population increases alone is no bargain in a small, overcrowded island that feeds barely half its own population (although business support for growth of any kind is often forthcoming). Possible productivity gains from immigration seem at best to be insufficient to offset increased social stresses. There, I said it. ■■This does not mean that a country based on immigration (trained, if you will) cannot integrate not just immigrants, but the whole idea of immigration. If times are good, or good enough, for a sustained period and income inequality is held in some check and social welfare is fine, you could end up like Toronto, everyone’s heroine in this respect. If not, you could even easily end up with a melting pot history and the current conflicted attitudes to immigration that we have in the US.
■■In case you missed it, my sympathies are split between admiration for Toronto and sympathy for the voters of Doncaster, my hometown and a former coal mining center. Its population has made moderate economic progress since 1945 despite the loss of mining and other industrial activities, like most northern towns. But in looking at the more important relative progress, inhabitants cannot avoid seeing how obviously the fortunes of London bankers, the top 10%, and, indeed, the south in general have left them in the coal dust. (Poetic license given Thatcher closed most of the mines and the very last one closed recently.) They voted over two to one for Brexit.
■■On the margin, the Brexit vote was won because some key groups expected to lean Brexit produced unexpectedly high margins: medium and small northern towns (such as Doncaster), the elderly, and the less well-educated.


Codicil: the real blame for Brexit


The lack of serious political intent to narrow growing income inequality. This has caused a growing disgruntlement of the bottom half of the economic order and the usual weakening of social cohesion.



A lack of success in mitigating economic weakness in the formerly industrial north. As globalization took their jobs, an epic effort was required to retrain and re-employ these workers. Little was done. Northerners never much cared for London government and Southerners in general at the best of times. Now feeling mistreated, with justification, they took delight in making a rude gesture to the establishment.


■■Calling for an utterly unnecessary referendum by the Prime Minister for superficial and short-term political gain. He could have muddled through anyway. Referenda are dangerous. They allow for the true will of the people to be voiced, informed or ill-informed, manipulated or not. Dangerous. As Churchill said (now much quoted), “The best argument against democracy is a five-minute conversation with the average voter.” He might also have commented about the willful laziness of the one-third who never vote.


■■The UK press, the most egregiously editorialized in the developed world. The broad circulation papers goaded and badgered their readers toward Brexit.


■■As for the politicians, forget it. Whimsical theories, back-stabbing disloyalties, a glaring lack of planning and foresight. Above all, completely ignoring the precautionary principle, playing with fire like children. Now those Brexiters that haven’t run away can reap what they have sown, as unfortunately will the whole UK. If you will, the pack of dogs can now try to work out what to do with that darned car.




  




ISO bevestigt mijn eerdere veronderstelling: studeren steeds meer elitezaak


Nog maar kort geleden schreef ik over de problemen die steeds hogere collegegelden en vooral steeds meer en hogere studenten-leningen in de toekomst voor werknemers gaan veroorzaken. Een studieschuld wordt immers geregistreerd en is dus negatief voor de leencapaciteit van de ex-student; en aangezien de bedragen steeds harder oplopen daalt de leencapaciteit sterk. Mede daardoor zal ook de koopkracht van studenten, vooral vanaf 2017, sterk dalen. Het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) kwam onlangs tot eenzelfde conclusie en waarschuwde dat dit onevenredig hard gaat. Zij betrokken in hun onderzoeken namelijk ook nog de gemiddelde inkomsten (die dalen door steeds meer focus op de studie), inflatie (momenteel geen probleem) en de kamerhuur (die sterk stijgt). Concluderend dat de drempel om te studeren steeds financiële wordt en steeds hoger komt te liggen, onderschrijven zij mijn eerdere conclusie dat studeren steeds meer een elitezaak wordt omdat een heel groot deel van de studenten (55% uit een eerder onderzoek) niet NOG hogere schulden aan wil gaan. En dus zullen ouders NOG MEER moeten dokken, moet de student nóg een bijbaan pakken (terwijl dat helemaal niet kan wegens tijdgebrek), of TOCH meer bijlenen. Zoals u begrijpt gaan er dus tientallen procenten potentiële goede studenten afvallen wegens geldgebrek (ongeacht welke reden). Minister Schippers zei vorig jaar nog dat invoering van het nieuwe systeem ‘amper nadelen toonde’. Toen schreef ik al dat ze stond te liegen; nu is kristalhelder dat we op deze manier een enorm potentieel aan extra goed opgeleide werknemers en economische kracht mislopen. WAT een verspilling !


Overheid MOET het goede voorbeeld geven maar is geen haar beter !


Daarmee lopen zij tevens een veel hoger risico om flexwerker te worden; iets dat inmiddels al 1,4 miljoen Nederlanders (vaak met grote tegenzin) zijn. Het CBS onderzocht dat slechts 1 op de 5 van die groep bewust kiest voor flexwerken en dat dus 4 op de 5, ruim 1 miljoen, dit werk met stevige tegenzin doet. Vooral uit noodzaak omdat ze geen vaste baan kunnen vinden, al lijkt dat volgens de jongste berichten inmiddels iets beter te worden. En ondanks dat de overheid onlangs nog een wet invoerde die de groei van het aantal flexwerkers en oneigenlijke ZZP’-ers sterk zou moeten beperken, lukt dat niet. Sterker nog, ook de overheid heeft relatief veel flexwerkers in dienst, maar doen die bij gemeentes en de rijksoverheid bijna altijd structureel werk ! Enige tijd geleden zei mevrouw Patijn van de FNV “dat het een schokkende ontdekking is dat het flexwerken net zo groot is bij de overheid als bij werkgevers”. Ik schreef geruime tijd geleden al eens dat ik dit vermoedde en dat zoiets niet kan omdat de overheid het goede voorbeeld  moet geven ! En dus voelen veel flexwerkers zich absoluut geen volwaardige werknemers, vooral omdat hun contract voortdurend ter discussie ligt en soms zelfs elk moment beëindigd kan worden. Het ergste is echter dat bijna 1,5 miljoen NL’ers enorme onzekerheid over hun baan (lees: inkomen) hebben en dus ook geen huis, auto, bankstel of diensten kopen. Maar DAAR draait het in de economie en nu juist om ! En zo snijden dit soort maatregelen in EIGEN financieel vlees …
Wessel Aslander






Tuesday, August 9, 2016

Hatsepatsehetsefletseknots; themalijder samen flexibel werken


Wat doet de mimiek van trump mij aan mussolini denken ! Precies dezelfde lege blaaskaak. Ik stem op michelle obama.

menno stoïcijn stresskonijn. De meeste mensen willen controle hebben. Maar die heb je niet. Over niks.
Hij heeft me altijd in mijn waarde gelaten. Een aardige rustige man die veel conflicten heeft opgelost, in het bedrijf, met de buren, bij de club, in de familie.

Hollan' beste lieve mensen, hollan' !!! Wegwezen ! Maak da' je weg kom' !

Ze was oppervlakkig in haar serieuze stilte..en dat wantrouwen ! Me niet meer ergeren aan grietopdebeeck, trump, hillary clinton, mezelf, mensen, dan gaat het me goed. En het gaat me 95% van de tijd goed, de afgelopen 2 jaar, vanavond de 21ste lichte koppijn, dat is jammer. Op 22 augustus dankzij ibuprofen over. Al vier weken geen alcohol, of 1 biertje. 2 lachgas capsules in die vier weken en 1 keer wiet door de rijst heen gebakken en gegeten. Dat doe ik niet meer, ik wil met wiet niets meer te maken hebben, leeg, hol en somber gevoel krijg ik ervan, en ik plas zelfs vertraagd ! Wel een top vrijdagavond, dat dan weer wel. 

Hoeveel vrouwen vind ik nu eigenlijk "likeable". Qua gezicht, uiterlijk en vooral uitstraling 1 op de 100 ? En als ik ze leer kennen ? Ben ik likeable ? Nee, ook niet bepaald. And then you die. En dan, als vorstelijke beloning, eeuwige rust. Eindelijk geen gezeur meer van die mensen. Twijfelt ze weer tussen te weinig contact en vluchtgedrag, altijd diezelfde wurggreep; bij alles tegengestelde verwachtingen en verlangens en daarmee ook anderen verstikken. Horribebel. But that is horribebel. Sorry with me, but i don't play that game. Get a life. 


Rust en vernieuwing. Lichamelijk, intellectueel, relationeel en spiritueel. In één zomervakantie. Wat komt daarbij kijken? Deze week: hoe fris ik mijn relatie op? Eerst de tegenvaller. Na de zomervakantie en de decemberfeestdagen worden de meeste scheidingen aangevraagd. Waarom? Natuurlijk ging het meestal al niet fijn. Sommige stellen willen nog één vakantie voor de kinderen. Anderen gunnen hun relatie nog een laatste kans. De Britten noemen dat een ‘make or break holiday’. Maar vakanties vormen ook een vergrootglas voor menselijke verhoudingen. Tijdens drukke werkweken kunnen we onze problemen nog wel verstoppen. Als we 24 uur per dag in elkaars omgeving verkeren gaat dat niet meer. En dan ontspoort de boel moeiteloos. En toch... Als je bereid bent een paar dingen te leren, kun je je relatie ook een positieve impuls geven. Nog voor de zomer voorbij is. In de onderzoeken die ik de afgelopen jaren zag, springen er een paar dingen uit.


Allereerst moet ik aandacht krijgen voor de kleine interacties die de bouwstenen van elke relatie vormen. Volgens relatieonderzoeker John Gottman zoeken mensen als ze samen zijn op allerlei manieren contact. De een zegt: heb je dit gelezen in de krant? De ander vraagt: zie je dat kerkje daar? Daarbij draait het niet om actualiteit of bouwkunde, maar om de onderlinge relatie. We zoeken positieve aandacht. Gottmans cijfers zijn keihard: bij stellen die gelukkig zijn met elkaar leidt zo’n ‘contactverzoek’ in gemiddeld 87 procent van de gevallen tot een vriendelijke respons. Er wordt interesse en betrokkenheid getoond door de ander. Bij stellen die uiteindelijk zullen scheiden, wordt gemiddeld op slechts 33 procent van de contactverzoeken liefdevol gereageerd. Nog een cijfer van Gottman. Zorg dat je vijf keer vaker positieve gevoelens oproept bij je partner dan negatieve gevoelens. In vaktermen: een positief/negatief-ratio van minimaal 5 om 1. Mensen die op een scheiding afstevenen zitten gemiddeld op 1 staat tot 8.


Wat betekent dit voor een doordeweekse vakantiedag? Zoek actief naar mogelijkheden om de ander te waarderen en te bedanken. Dat is niet makkelijk omdat ons brein doorgaans pijn en verlies overdrijft. Wat de ander fout doet, valt ons domweg meer op. Ik moet me er dus voor inspannen het mooie en positieve bij de ander te zien en te benoemen. Wat ik vooral niet moet doen is minachting tonen. Het kleineren van de ander is de grootste ondermijner van menselijke relaties. De kunst is juist de ander in alles ‘hoger te achten’ dan jezelf. Dit gaat niet ‘vanzelf ’. Vanzelf gaan de meeste dingen naar de knoppen. En ook ‘de vakantie’ zal je relatie niet verbeteren. Uiteindelijk komen de meeste relatieadviezen neer op: 1. Het is hard werken. Niet aan de ander, maar aan jezelf. 2. Oefen je in het signaleren en tonen van vriendelijkheid. 3. Doe dit niet af en toe, maar maak er een nieuwe, vaste gewoonte van. „En ík dan?” vraagt een egocentrisch stemmetje in mijn hoofd. Ook daar is aan gedacht in de biologie van menselijke relaties. Onderzoek laat zien dat wie dagelijks aardige dingen doet voor anderen, daar zelf ook gelukkiger van wordt. Gelukkig maar.



Zorg!



Het zorgstelsel blijkt tien jaar na invoering niet beter, ontoegankelijker en veel duurder, schrijven Corrie van Brenk, Renske Leijten, Jan Slagter, Martien Wijnen, Frans Slangen, Herman Suichies en Cobie Groenendijk.


Zelfs het Centraal Bureau voor de Statistiek geloofde er heilig in. „Kosteneffectief, toegankelijk en van hoge kwaliteit”, schreef de rekenmeester in 2003. Recente cijfers van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) leren echter dat het zorgstelsel enorm duur is uitgevallen.


Kosten


In landen waar een groter percentage van de zorg betaald wordt uit private verzekeringen is het stelsel duurder, toont de OESO aan. In landen waar een groter deel wordt betaald door een zorgfonds zijn de kosten lager. Private verzekeraars vergroten de bureaucratie en drijven de prijs op. In Nederland geven we 1.365 euro per jaar per persoon méér aan zorg uit dan andere landen. Curatieve zorgkosten (ziekenhuis, huisarts) laten zien dat dit systeem niet kosteneffectief is. Voor de invoering lagen de kosten onder het Europese gemiddelde. Na invoering schoten we erbovenuit. De kosten voor curatieve zorg stegen van 26,2 miljard in 2006 naar 36,2 in 2014. Vooral het ziekenhuisbudget groeide: van 13,7 miljard in 2005 naar 23,1 nu. Huishoudens draaiden er voor op. Follow the Money, een platform voor onderzoeksjournalistiek, toonde aan dat zij nu 20 miljard meer aan zorg betalen dan in 2004. In tegenstelling tot werkgevers, zij betalen nu 400 miljoen minder.



Toegankelijkheid


Gezamenlijk betaalde zorg verschoof naar de individuele rekening. Het eigen risico zorgt voor een hogere premie voor zieken om de premie van gezonde mensen te drukken. De zorg wordt zo ontoegankelijker. In 2014 konden 800.000 klanten van de vier grootste verzekeraars hun eigen risico niet betalen. En 92 procent van de doktersassistenten geeft aan dat zij regelmatig patiënten de deur wijzen wegens betaalproblemen. Ook de wachtlijsten zijn weer terug. Afdelingen Spoedeisende Hulp van 19 ziekenhuizen in Noord-Holland en Flevoland kondigden vorig jaar 2.300 keer een opnamestop af. In de geestelijke gezondheidszorg zijn de wachttijden onverantwoord hoog.


Kwaliteit


De zorg werd dus niet goedkoper, laat staan toegankelijker. Toch meent minister Schippers dat we het beste stelsel ter wereld hebben, verwijzend naar een gesponsord onderzoek van Euro Health Consumer Index. RIVM’er Michael van den Berg maakte gehakt van dat rapport: het is gegoochel met cijfers. Kijken we naar betrouwbaardere onderzoeken dan krijgt Nederland veel minder waardering. Op de algemeen gerespecteerde NUMBEO-lijst van goede zorgstelsels staan we op plek 29. In de Bloomberg-lijst: plek 40.


 Nederlanders zetten de zorg in de top drie van maatschappelijke problemen, aldus het Sociaal en Cultureel Planbureau. Tijd om het roer om te gooien, tijd voor één Nationaal ZorgFonds dat de verzekeraars vervangt, het vertrouwen in de professional herstelt, hem tijd geeft voor patiënten. Dan besparen we pas geld. Geen winsten meer voor verzekeraars, geen geld naar marketing. En goedkopere medicijnen door centrale inkoop. Eén fonds doet de stroom contracten als gevolg van tientallen verschillende polissen opdrogen. Eindelijk komen we dan toe aan visie voor de lange termijn, die structurele investeringen in preventie mogelijk maakt. Nu voorkomen dat we later ziek worden, zorgt voor een grote besparing. De boete op ziek zijn, het eigen risico, schaffen we af. Het is tijd voor een stelsel dat haar beloftes wel waar kan maken. Cobie Groenendijk, psychiater. Jan Slagter, voorzitter Omroep Max. Frans Slangen, KBO Brabant. Corrie van Brenk, FNV Zorg & Welzijn. Herman Suichies, voorzitter Vereniging Praktijkhoudende Huisartsen. Renske Leijten, SP-Tweede Kamerlid. Martien Wijnen, voorzitter FNV Zorg & Welzijn.


Geen enkel zorgstelsel is perfect, maar we mogen in Nederland trots zijn op onze zorg, meent zorgeconoom Michiel Verkoulen.

Wie zo’n revolutie bepleit, moet een steekhoudende probleemanalyse maken. De analyse van de auteurs deugt echter niet en hun oplossing is schadelijk.
Hun Nationaal Zorgfonds is een oplossing voor een allegaartje aan ongelijksoortige problemen. De auteurs beweren dat Nederland een duur zorgstelsel heeft vanwege de private zorgverzekeraars. De belangrijkste reden voor de hoge zorguitgaven laten ze gemakshalve buiten beschouwing: we hebben hier meer zorg dan in de meeste andere landen. Frankrijk geeft de helft uit van wat wij besteden aan langdurige zorg, Duitsland nauwelijks de helft aan geestelijke gezondheidszorg. En het Engelse publieke zorgstelsel vergoedt veel dure kankermedicijnen niet. Pleiten de auteurs voor minder zorg?
De eigen betalingen waren in Nederland altijd relatief laag, maar zijn de afgelopen jaren inderdaad gestegen. Dat kan de politiek morgen veranderen; daar hoeft het zorgstelsel niet voor op de schop. De auteurs willen verder het basispakket van zorg uitbreiden met fysiotherapie en GGZ. Ook dat kan binnen het huidige stelsel, maar dit pleidooi is in tegenspraak met het doel de zorg goedkoper te maken.
Sommige zorgaanbieders beklagen zich over de macht van de zorgverzekeraars. Die macht wordt met één oppermachtige zorginkoper uitgebreid. In landen met een publiek zorgfonds blijken dit logge bureaucratieën te zijn die nauwelijks door publiek, politiek of zorgaanbieders te beteugelen zijn.
De auteurs beweren op basis van een ranglijst van Bloomberg dat ons zorgstelsel geen waar voor het geld biedt. Bloomberg deelt slechts de levensverwachting in een land door de uitgaven aan zorg. Die levensverwachting is mede afhankelijk van zaken zoals eetgewoonten, beweging, gezonde lucht. Doen alsof levensduur alleen afhankelijk is van (de uitgaven aan) zorg is misleidend.


Het artikel rept ook over de ‘algemeen gerespecteerde NUMBEOlijst’ waar Nederland slechts 29e zou zijn. Wie even checkt ziet dat het om een ultrakorte enquête gaat die door 111 mensen is ingevuld. Nederland zou minder goede zorg hebben dan bijvoorbeeld Jordanië en Sri Lanka. Wie zulke argumenten gebruikt, laadt de verdenking van opportunisme op zich.
Ten slotte beweren de auteurs dat de marketing door zorgverzekeraars duur is. Concurrerende bedrijven geven geld uit aan marketingcampagnes, maar overheden doen dat ook. Het grootste deel daarvan bestaat bovendien uit het adviseren van verzekerden met vragen over de zorg en de verzekering.
Juist daarin is het zorgstelsel gegroeid; meer aandacht voor de behoeften van patiënten en verbetering van kwaliteit. Zorgstelsels waarin de uitvoering van de zorg decentraal en concurrerend is, slagen daar beter in dan centralistisch aangestuurde stelsels. Geen enkel zorgstelsel is perfect, maar we mogen in Nederland trots zijn op onze zorg.
De schrijvers willen een ingrijpende, ideologisch gemotiveerde, dure hervorming van onze gezondheidszorg. Wie zo’n revolutie bepleit, dient een steekhoudende analyse te maken en een consistent plan te presenteren. Het Nationaal Zorgfonds is een onzalig plan dat de toets der kritiek niet doorstaat.












Joepie




Toch nog maar even dat hilarische YouTube-filmpje van de vroegere voorzitter van het NOC*NSF teruggekeken. Erica straalbezopen in de studio bij Edwin Evers. Vancouver 2010. Ze kwam van een etentje met Willem-Alexander. Op dat moment nog Kroonprins Pils. Ben toen trouwens nog meer van Erica gaan houden. Vooral omdat ze met haar zatte kop uitlegde wat een bobo zoal de hele dag doet tijdens de Spelen. Niks dus. Met hele roedels Bolhuizen andere Bolhuizen ontvangen. Proost. Of Terpstra na dit gênante akkefietje op het eerste het beste vliegtuig naar Schiphol is gezet? Misschien wel, maar waarschijnlijk is het haar gewoon niet gelukt om de Canadese taxichauffeur uit te leggen waar ze precies heen moest. Maar Yuri moest dus wel naar huis. Wegens een gezond nachtje doorzakken. Negen dagen voor de finale een paar biertjes. Zo’n actie wordt in die kringen ook wel een Ericaatje genoemd. Even weg uit het benauwde olympisch dorpje vol monomane resultaatpsychologen, wereldvreemde ijsjackinvriezers en fanatieke vetpercentagecontroleurs. En hij is natuurlijk met wat herrie thuisgekomen. Heeft waarschijnlijk die kleuterklas wakker gemaakt. Ik bedoel die jarenlang mishandelde paardenstaartjes van de damesturnploeg. Die kinderen worden al vanaf hun zesde mentaal misbruikt door enge gymnastiekleraren, die hun hele leven niks anders hebben gezien dan het interieur van bedompte zweetzaaltjes. En die zijn natuurlijk jaloers gaan klikken bij Maurits Hendriks, de Chef de Mission die mij door dat enge ringbaardje altijd doet denken aan een tweederangs Duitse pornoacteur.

En Maupie heeft keihard ingegrepen. Regels zijn regels! Het is inderdaad allemaal niet zo handig van onze Yuri, maar een beetje herder houdt zijn zwarte schaap bij de kudde. Of hij zorgt dat hij een lieve hond heeft die dat regelt. De turncoach had het gewoon binnenskamers moeten oplossen. Een goed gesprek onder vier oren. Zonder die humorloze Hendriks erin te betrekken. Na de Olympische Spelen gaat onze Chef de Mission weer het schnabbelcircuit in en staat hij drie keer per week op saaie congressen tegen brave kantoortypes te oreren hoe je moet managen. Nou zo niet Maupie. Het uitgegleden enfant terrible Yuri van Gelder had je juist moeten beschermen. Tegen zichzelf en tegen de publieke opinie. Daarbij lopen er wel ergere gevallen in dat TeamNL van je rond. Denk maar aan die gecoiffeerde Limburgse vrouwenmepper Camiel Eurlings, die ooit in Sotsji samen met onze koning de dictatoriale hielen van Poetin stond te likken. Proost Vladimir. Leuk dat je er bent! De legendarische Nederlandse hockeybondscoach Wim van Heumen speelde in Keulen ooit om vijf uur ’s morgens voor nachtportier in een hotel. Twee starnakel bezopen vedetten uit zijn team dachten dat ze steentjes tegen het raam van een van de braafste spelers hadden gegooid. Het bleek het raam van de kamer van de bondscoach. Hij wenste de heren welterusten, stelde ze de volgende dag gewoon op en gaf ze allebei vanaf de bank een vette knipoog toen ze scoorden. Meneer Van Heumen was namelijk zelf ook jong geweest. Dat is het probleem met die Hendriks. Die was op zijn twintigste al bejaard. Dat lees je, zie je en hoor je in alle interviews. Tragische sukkel die het sporten bloedserieus neemt en liefst zoveel mogelijk zelf in beeld komt. Dagelijks orakelt hij als een wethouder Hekking over zijn superbelangrijke functie achter de schermen. Het gaat maar om een paar muffe medailles Maupie! Get a life. Waarom heeft Maupie die Yuri er eigenlijk uitgeflikkerd? Ik had hem gezien de uiterst magere medailleoogst juist naar voren geschoven. Als voorbeeld voor de zwemploeg. Het enige wat zij deze Spelen bereikt hebben is dat er niemand is verzopen. Verder hadden de judoka’s, baanwielrenners en boksers ook beter een gezellig slokje voor hun wedstrijden kunnen nemen. Alleen de hockeyers en roeiers liggen op schema. Allebei sporten met een gezellige bar in hun clubhuizen. Inmiddels heeft de rechter geoordeeld. Gereformeerde Maupie heeft gewonnen, dus bon vivant Yuri moet thuisblijven. Louter losers. Ik feliciteer Maupie en wens hem veel succes in zijn nieuwe functie. Ik ga er namelijk van uit dat hij volgend jaar de nieuwe Chef de Mission van NoordKorea wordt. En Yuri nodig ik komend seizoen uit als ik in Carré speel. Mag hij samen met Erica in de koninklijke loge en heb ik voor een keer Bonnie St. Claire in mijn voorprogramma. Proost!