A loving heart is the truest wisdom

[A] loving heart was better and stronger than wisdom... Chapter 9. Often quoted as "A loving heart is the truest wisdom".

Het belangrijkste wat ik ontdekt heb op mijn 50ste, geen dingen meer tegen mijn zin doen.

Wat of dat ? 

Op mijn leeftijd is mooi niet genoeg.

I think every problem in the world we face is a result of a lack of love, a lack of care, a lack of consideration. . 

Money is only important if you ain't got any. 












De dood niet vrezen, dat is leven

Over 80 jaar zijn wij allen vergeten, op een bach, een hitler en een shakespeare na, over 800 jaar dan wel 8000 of 80.000 jaar helemaal zeker. En 1maal dood telt de tijd niet meer. Zo vreemd, 3-110 jaar leven, even een lucifertje dat aangestoken wordt. Even die aarde, dat oneindige heelal met al die verschillende oerknalletjes zien. De dichtstbijzijnde ster, op 4 lichtjaar afstand, ligt op 80.000 jaar reizen voor de mens met de huidige snelheid van raketten (naar Jupiter bijvoorbeeld, ware het niet dat er geen oneindige brandstof is).
Wat is het leven een krankzinnige toestand en dan zie je de rijdende rechter, linda de mol en harry mens op tv. So strange, molto strano, etrange, merkwurdig. Een lichtflitsje tussen twee eeuwigheden duisternis.

Twee erg mooie filmdocumentaires gezien, a honest liar, over iemand die uri geller en gebedsgenezers ontmaskert, maar de mensen willen dat niet, geloof is belangrijker dan analyse en ongeloof.
Mensen willen liever geloven dan analyseren en beredeneren. Feiten en de waarheid tellen niet, eigenlijk zijn de middeleeuwen en de totem aanbidden dichterbij dan ik denk.

En over Martin Armstrong, the forecaster, 7 jaar de gevangenis in op grond van barbertje moet hangen, een officier van justitie die daarna bij goldman sachs ging werken, die zijn economische model wilde hebben en hem de keuze gaf, of toegeven en 5 jaar gevangenis of de rest van je leven in de gevangenis. Godverdommartinarmstrong. Godverdomsocrates.


---------------------------


Loving

Diep onderuitgezakt zaten de vrouw en de man aan hun tafeltje op een schaduwrijke plek van het cafeterras. Het liep tegen het einde van een warme middag. Late twintigers waren het, een tikkeltje vermoeid en verveeld. Ze zaten er al een tijdje, maar ze maakten nog geen aanstalten om op te breken, hoewel ze zich niet leken te amuseren.

Dat heb je in het algemeen bij nogal wat relaties: niemand heeft er nog veel zin in, maar ja, wat dan ?

De vrouw was het meest ontevreden. Ze sprak het luidst en vrijwel steeds op een verwijtende toon. De man mompelde af en toe onverstaanbare tegenwerpingen. Ze praatten Engels tegen elkaar, hoewel ze niet uit een Angelsaksisch land afkomstig waren. Zij sprak met een duidelijk Nederlands accent, bij hem vermoedde ik een Zuid-Europese achtergrond.

Veel gesprekken zijn veredelde monologen: de een deelt uit, de ander ontvangt. Het maakt dit stukje wat eenzijdig, maar ik moet de natuur soms haar gang laten gaan. Hier komt dus alleen mevrouw. De uitroeptekens mag de lezer er zelf aan toevoegen als hij daaraan behoefte heeft."Don't be so childish. Grow up."
"Deal with it. You are a five-year old."
"My goodness. Don't even use that word."
"Never. Never. Never."
"Don't turn around my words."
"I missed so many holidays because of your yes-no, yes-no, yes-no."
"At the end it turns out very negative, especially with travelling."
"Maybe I'm gonna travel without you."
"With somebody else. Yes, why not ?"
"I don't give a shit...."
"O no sweetheart, o no."
"I don't wanna talk about it."
"You should have had your insurance...it's your problem."
"Sort it out, will you ?"
"I don't need to ask you nothing."Waar ik me in zulke gevallen altijd weer over verbaas, is het onuitputtelijke incasseringsvermogen van de ander. Een regen van verbale klappen laat hij op zich neerdalen zonder noemenswaardig verweer. Eens gaat de storm liggen, moet hij redeneren, en dan zal hij zich weer voorzichtig oprichten, het hoofd tussen de schouders, altijd voorbereid op nieuw onheil.

Deze man voerde soms, met bescheiden succes, afleidingsmanoeuvres uit. Dan leunde hij naar haar toe en drukte, tussen enkele van haar uitroepen door, snel een kusje op haar slaap. Of hij ging maar weer eens bij de bar zo'n gelig flesje Sol, Mexicaans importbier, halen.

Hoe liep het af ? Ogenschijnlijk goed. Ogenschijnlijk.
Ze liepen opeens weg, zij mopperend voorop. Hij was een stevige man met een fiere tred. Op het pad langs de vijver drukte hij haar even krachtig tegen zich aan, alsof hij mij wilde beduiden: 'Het komt wel goed, dit hoort er gewoon bij.'

Ik doopte een theezakje in mijn kopje warm water en las het motto van Charles Dickens dat erop gedrukt stond: 'A loving heart is the truest wisdom.'Frits Abrahams

Olie B. Bommel, beer, heer van stand:  'U ziet die eeuwenoude schouw? Die heb ik zelf zo laten metselen.'
'Denk toch niet altijd zo aan jezelf, jonge vriend!'

Bulle Bas, hond, commissaris bij de politie: 'Dit keer ben je er bij, Bommel, ik ga je bekeuren. Wat is je naam?'
'Altijd dezelfde.'
'Wat je te zeggen hebt, zullen we netjes opschrijven, zodat we het later tegen je kunnen gebruiken.'

Dirk Dickerdack, nijlpaard, burgemeester van Rommeldam, opportunistisch bestuurder: 'Doe iets, Bas!'
'Ik heb Bommel op bezoek gehad en nu moet ik op mijn bloeddruk letten!'
'Poets mijn ambtsketen op en leg ook wat maagpillen klaar, want er kon wel eens een etentje aan vastzitten'

Bul Super, buldog, door belasting aan lager wal geraakte zakenman, gewetenloze boef: 'Recht is iets kroms dat verbogen is'
'Recht is wat de pot schaft'

Hiep Hyper, hondje, compagnon van Bul Super: 'Da's knap baas ! Jij kan toch ook maar van alles!'
'Geef hem d'r van langs baas!'

A Dorknoper, hamster, immer correcte ambtenaar eerste klasse: 'Een ambtenaar heeft ook gevoel, al wordt dat dikwijls over het hoofd gezien'
'De overheid is niet onwelwillend'
'Dat kost drie florijnen aan leges, vijf wanneer u de gezondheidstoestand en de gebreken van de gezochte eveneens wilt weten'
'Wij ambtenaren zijn de kwaadste niet.'

Drs Okke Zielknijper, lama, psykundige: 'Ik maak dat zo dikwijls mee in mijn praktijk'
'Met geschoolde liefde kan men soms verrassende resultaten bereiken, dat leert de praktijk!'
'Infantiele reflexen en vaderbindingen'

Joris Goedbloed, vos, charlatan: ‘Omnis potjes hebberus orus, zoals wij latinisten zeggen’.

Marten Toonder

You're so dead

Terry Callier, WF Hermans, Gerrit Komrij, Frans Pointl dood, ik leef eigenlijk al in de mist van het schimmenrijk, binnen 30 jaar ook Maarten t hart, wim de bie, Kees van kooten, sting, Boudewijn de groot dood, binnen 50 jaar is alles ook voor mij voorbij.

Raar, het leven.




Rechtse en Linkse klootzakken


Je kunt er de gracht mee dempen. Geldbelust en niet mensvriendelijk, de overheid en het bedrijfsleven.




Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind
Zichzelf een weg baant

Hoe zelfbewust de voetbalspeler die voor de ogen van het publiek de wedstrijd wint
Zich kampioen waant

Hoe lang ver genoeg de zakenman zonder mededogen die concurrent verslagen vindt
Zelf haast failliet gaat

En ik zit hier tevreden met die kleine op mijn schoot
De zon schijnt er is geen reden
Met rotweer en de harde wind
Te gaan fietsen met dat kind

Als hij maar geen voetballer wordt
Ze schoppen hem misschien half dooood

Als hij maar geen voetballer wordt
Ze schoppen hem misschien half dooood

Maar liever dat nog 
Dan het bord voor zijn kop 
Van de zakenman 
Want daar wordt hij alleen maar slechter van

10 keer! 


Bas Heijne:


De fraude van Volkswagen komt zo hard aan, omdat die laat zien dat het engagement met duurzaamheid door het bedrijf zelf als een lachertje wordt gezien, als een wettelijke verplichting waar je zo handig mogelijk onderuit moet zien te komen. Er is geen sprake van echt engagement, het is betrokkenheid als verkooptruc.
Het maakt korte metten met de populaire gedachte dat het streven naar een betere, gezondere en duurzamere wereld het beste maar kan samengaan met commerciële belangen.
Die ballon wordt ook doorgeprikt in het boek Heineken in Afrika van onderzoeksjournalist Olivier van Beemen. Onze minister-president laat geen gelegenheid onbenut – eerst in de VN en nog eens tijdens de klimaattop in Parijs – de bierbrouwer aan te bevelen aan de wereld, omdat Heineken in Afrika laat zien wat ontwikkelingshulp eigenlijk zou moeten zijn: haal er het bedrijfsleven bij, en er gebeurt pas echt wat. Koningin Máxima, die eerder even gewillig als fataal poseerde met een glas Heinekenbier en Poetin, zei het hem na in Ethiopië, net als de immer volgzame minister Ploumen.
Het doorwrochte boek van Van Beemen kreeg tot dusver weinig reacties. Dat multinational Heineken er in veel Afrikaanse landen onorthodoxe manieren van handeldrijven op nahoudt, was de teneur, daar schrikt toch alleen een Hollandse leunstoelmoralist van? Maar daar gaat Heineken in Afrika maar ten dele over. Van Beemen laat zien dat ook bij Heineken de idealen volledig ondergeschikt zijn aan het winstbejag, dat er graag goede sier voor de buitenwereld wordt gemaakt met bar weinig, en dat de Afrikaanse welzijnsverbetering waarover Heineken en Rutte voortdurend tetteren, in werkelijkheid wellicht niet heel veel groter is dan het truffelgehalte in de pasta van de Aldi.
Op opiniesite Joop beschrijft Van Beemen het effect van deze duurzaamheidsretoriek: „De liefde van de publieke sector voor het bedrijfsleven […] leidt tot een riskante rolvervaging, die doorgaans in het voordeel is van de private sector. De overheid en ngo’s willen immers laten zien dat ze de tijdgeest begrijpen en dat ook zij marktgericht kunnen handelen. Ze stellen zich in dienst van de onderneming.”
Het resultaat is de ultieme fake – onze goede bedoelingen met onszelf en de wereld commercieel gemanipuleerd, onze idealen gereduceerd tot louter handelswaar.